Camino del Azahar - Camino de Levante & Sureste - Via de la Plata - Camino Francés - Camino Invierno & Van Cartagena naar Santiago !
Over mijzelf
Ik ben José Millecam
Ik ben een man en woon in Hullekenstraat 91/2 (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 01/11/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen / Fotografie.
Van Cartagena naar Santiago de Compostela, of van zuidoost naar noordwest diagonaal door het Spaanse binnenland!
Vanuit Cartagena vertrekken verschillende paden, een ervan is de Camino del Azahar (Azahar = oranjebloesem) die loopt tot in Pétrola. Het eerste deel loopt tot in Molina de Sugura samen met de Camino del Apóstol of GR 250 die naar Caravaca de la Cruz loopt, een plaatselijk zeer bekend bedevaartsoord. In Pétrola sluit de Camino del Azahar aan op de Camino Sureste die vertrekt vanuit Alicante naar Benavente waar die aansluit op de Via de la Plata. Iets verderop, in Chinchilla de Aragon sluit eveneens de Camino de Levante aan, deze vertrekt vanuit Valencia en sluit in Zamora aan op de Via de la Plata. Beide Camino’s volgen ongeveer dezelfde route tussen Albacete en de Via de le Plata, ik zal beide paden combineren. Beiden doorkruisen het Spaanse binnenland via de steden Albacete, Toledo en Avila. Eens op de Via de la Plata gaat het richting Arstorga waar men aansluiting vindt op de Camino Francés die men uiteraard verder kan volgen tot in Santiago de Compostela.
Nu is het niet de bedoeling dit pad te gaan belopen als een echte pelgrimstocht maar wil ik het graag in stukjes afstappen om zo het Spaanse binnenland te verkennen. Vooral het verlaten, eenzame, eindeloze binnenland spreekt tot mijn verbeelding en dit alles wil ik vastleggen in beeld (foto).
Dus: we vertrekken op tocht, wanneer???????????????
Intussen zijn er wijzingen opgetreden, de Camino Francés heb ik gestapt in 2010 en wegens de grote drukte zal ik de Camino Invierno lopen. Dit is de wintervariante vanuit Ponferrada, is iets langer maar nog zeer rustig. Na lang aandringen van de dochter zal ik er ook nog de Camino Finisterre aanbreien, het zogezegde naar het einde van de wereld! “Je moet dit doen vake, ja dochter”.
José Carpe Diem
26-09-2022
Stap dag 50 – Regueiro – Chantada
Stap dag 50 – Regueiro – Chantada – 23 km
Deze morgen lang (uit)geslapen en na het ontbijt zet Jaklien mijn om 09h30’ af in Regueiro. De volledige wandeling is er eentje die mag ingekaderd worden, typische Galicië op zijn best, afwisselend kleine asfalt wegen, kleine onverharde paden al dan niet bezaaid met grote keien of soms tussen de muurtjes van keien. In Montecelo, na 14 km staat mijn bevoorrading mij op te wachten. Na het versterken van de innerlijke mens begin ik aan de lange steile afdaling naar de Rio Miño, steek die over (Puente de Belesar) en begin onmiddellijk aan de beklimming, bij momenten vrij steil en na 2,5 km eindelijk boven. Dan rest er mijn een vrij vlakke wandeling tot aan ons geserveerd hotel. Ja, soms kan men een ontgoocheling oplopen en deze is er eentje! “Hotel” nog de naam ho(stal) niet waard, aftands, onverzorgd en zeer kleine kamer, geen wifi, 30 euro voor de overnachting (prijs wisten wij niet vooraf), dan toch liever het dubbel betalen en wat meer kwaliteit, foto’s op het internet zijn niet altijd te betrouwen. Deze avond dan maar vroeg in bed, dit komt eigenlijk goed uit want morgen een zware dag, 26 km met een zware klimmen naar Alto do Faro (1173 m) het hoogste punt van mijn hele tocht, slaap wel!
Na onze uitgebreid ontbijt, twee droge cakes en een café con leche, verlaten we ons 5 sterrenhotel en neem ik afscheid van de vrouw. Het is 7 graden en het moet deze nacht een heel klein beetje geregend hebben, gelukkig bleef het over dag droog niettegenstaande de voorspelde kans op regen. De eerste 8 km verlopen goed, licht klimmend en in Penasillas had ik afspraak met de vrouw. We hadden geluk want de plaatselijke bar was open en konden we een koffie drinken en in tussen kwamen er nog 4 pelgrims binnen. Dan begon de klim naar O Faro (1173 m), uiteindelijk werd het een lange gemakkelijke klim en op een hoogte van 1100 m buigt de Camino naar rechtsaf en begint de afdaling onder vele windturbines door. Na 18 km had ik een twee afspraak met Jaklien om dan daarna het laatste deel aan te vatten. Deze avond slapen we in een Hostal die ook een albergue heeft voor pelgrims, wij hadden een kamer geserveerd, een mooie grote kamer, goede ruime douche en wifi, wat een verschil bij gisteren en betaalde maar slechts 10 euro meer.
Van morgen na het ontbijt vertrokken rond 8h30’, het heeft geregend deze nacht en de lucht is zwaarbewolkt dus de beloofde regen komt eraan of toch niet! Echt regen heeft het niet gedaan wel regelmatig van die zeer fijne motregen kan ook niet anders want de wolken raakte soms de grond. Eens Rodeiro achter mij gelaten werd de wandeling een echte natuurbeleving, echt prachtig, spijtig van het slechte weer wat duidelijk te zien zal zijn op de foto’s. Een overwegend onverhard, slechts een dorp onderweg wel regelmatig kleine gehuchten die bestaan uit kleine boerderijtjes, precies of de tijd hier is blijven stil staan. Veel landbouw is er niet, de boeren hebben hun bestaan voornamelijk uit veehouderij want het landschap is geboetseerd door tal van groene weiden. Na 12 km net voor het binnenlopen van het dorp Pedroso ontwaart men in de verte een grote steengroeve. Na een vluchtig ontmoeting met de vrouw net buiten het dorp zet ik mijn tocht verder in dit prachtige landschap. Lalin ligt in een klein dal, een stad van ongeveer 20.000 inwoners, moet net als Sint-Gillis iets met het varken te maken hebben want midden in het centrum staat er ook groot beeld ervan, waarom weet ik niet precies. Dan maar vlug de Hostal gaan opzoeken want daar wacht het vrouwke op me en is het tijd voor een douche en een “Menu del dia”.
We nemen deze morgen een ontbijt in het tankstation schuin tegenover onze hostal en vertrek ik rond 09h00’. Nu geen motregen maar echte regen, harde regen en droge periodes wisselen elkaar af, in de late namiddag komt de zon terug, voor morgen voorspeld men terug droog weer en warmer dan de 17 graden van vandaag. Zoals gezegd om negen uur vertrokken uit de hostal en wat verderop neem ik terug de draad op waar ik gisteren het pad had verlaten. De eerste 2,5 km volg ik een riviertje met een mooi aangelegd gescheiden fiets- en wandelpad, uiteraard een realisatie met europeesgeld. De rest van mijn tocht kan kort worden samenvatten, onverharde en verharde wegen wisselen elkaar af en de N525 is nooit veraf, dus het geluid van de voorbijrazende auto’s en vrachtwagens moet men erbij nemen een groot verschil bij gisteren maar niettegenstaande dat en het slechte weer kan ik toch een beetje genieten van mijn tocht. Bij aankomst in Bandeira blijk het feestelijke aan toe te gaan en kon men aan verschillende standjes langs de straat de befaamde “pulpo” proeven wat Jaklien later ook deed in het restaurant van ons hotel.
Stap dag 54 – Bandeira – Santa Cruz de Ribadeilla – 15 km
Deze morgen alles rustig klaargemaakt want het is vandaag maar 15 km, een halve rustdag, dus vorige week had ik een beetje gelogen toen ik zei “de kortste stap dag”! De regen is verdwenen, de lucht is helderblauw en de zon schijnt als ik om 9h45’ het hotel verlaat. Het dorp uitlopen, de N525 voorgoed achterlaten en de rust opzoeken, na een kwartier loop ik terug in de mooie natuur van Galicië. Maar nog maar goed vertrokken en de nevels beginnen op te steken wat normaal is na de regen van gisteren. Na 9 km staat Jaklien mij op te wachten en na een kort oponthoud stap ik verder, de nevels trekken weg en kan ik terug genieten van het moois. Dan volgt de afdaling naar de Ponte Ulla en in de verte is het groot viaduct voor hogesnelheidstrein te zien, toe ik hier in 2011 ook voorbijkwam was men nog volop bezig met de laatste afwerking ervan. Eventjes de N525 volgen, een korte klim en aan de “mojón” nog 19 km tot Santiago verlaat ik de Camino, op 300 m van het pad ligt onze overnachting voor deze nacht.
Stap dag 55 – Santa Cruz de Ribadeilla – Santiago de Compostela
Stap dag 55 – Santa Cruz de Ribadeilla – Santiago de Compostela – 19 km
Ons pension van vorige nacht was in orde, vrij modern met een mooi afsluitbaar balkon, maar onze nachtrust werd verstoord door twee jonge Portugese dames die het zo nodig vonden om op 01h00’ in te checken en nog eerst een douche te nemen en de haren te drogen. Na een goed ontbijt ben ik om kwart voor negen vertrokken met wat gemengde gevoelens, ken dat, de laatste dag met aankomst in Santiago is altijd een beetje speciaal, het einde, het is af, niettegenstaande dat we na een rustdag van morgen nog 4 dagen verder te stappen richting Cabo de Finisterre. Het pelgrimeren is voorbij, dit is waarschijnlijk mijn laatste gezien de leeftijd, daarom draag ik deze tocht speciaal op aan mijn kleindochter die het eventjes moeilijk heeft (stel geen vragen). De tocht zelf was een beetje déjá vue, dit stuk heb ik ook al in 2011 gelopen toe ik vertrokken was vanuit Sevilla.
Ons hotel aan de rand van de stad in de universitaire campus is een voormalig klooster omgevormd tot een zeer rustige overnachtingsplaats, het ontbijt is in de prijs inbegrepen en die is zeer uitgebreid, de beste tot nu toe. In de voormiddag zijn we naar de mis geweest want we wilde de beroemd “Botafumeiro” eens zien slingeren, nadien zijn we uitgebreid gaan eten À la carte. Nog wat rondgeslenterd in de stad, een terrasje doen, op onze kamer alles klaarmaken voor morgen en tijdig het bedje in!
Stap dag 56 – Santiago de Compostela – Negreira – 21 km
Het ontbijt in ons verblijf in het vroeger klooster is terug zeer goed en uitgebreid. Om 08h45’ verlaat ik ons hotel dat gelegen is op de universiteit campus, het is er zeer druk van studenten die zich naar de verschillende faculteiten begeven. Wat verder pik ik het pad weer op en loop langs de buitenkant van de oude muur van de campus de mooie natuur in. Het is genieten van alles, de natuur, de rustige paden en de autoluwe wegen. Veel pelgrims of moet ik zeggen “wandelaars” zijn onderweg naar Finsterra of Muxia, ontmoet een Spanjaard en een Amerikaan waarmee ik wat converseer, die zijn al 42 dagen samen onderweg vanaf SJPdP. De vrouw zie ik tweemaal onderweg, telkens nabij een bar, in de eerste houd ik het bij een koffie maar in de tweede wordt het een biertje, nee hoor geen alcohol, eentje “sin alchol”. Iets voor 14h00’ kom ik aan in het hotel, Jaklien is al ingecheckt, dus vlug een douche en naar het restaurant om te eten. In de late namiddag doen we nog wat inkopen voor de resterende dagen en voor de rest de dagelijkse rituelen. Iets na tienen duiken we het bed in want morgen volgt een zware lange dag, 32 km!
Deze morgen vertrokken met zware nevel, niet ideaal voor de fotografie maar rond de middag won de zon de strijd en werd het een zonnige namiddag. Vandaag dus de langste wandeling van mij 17-daagse (32 km) en die kan men in twee stukken opdelen, de eerste 12 km was veelal een boswandeling, de rest vrij agrarisch met vele groene weiden en maisvelden en weidse landschappen, de landbouwbedrijven zijn ook vrij groot. Jaklien zie ik een eerste maal na 13 km en drinken we tezamen een koffie in een bar, een tweede keer na 22 km en eet ik een bocadilla (een broodje met ham en tomaat). Onderweg heb en kort gesprek met een vrouw uit de VS en net voor ik aankwam nog even een praatje met een Frans koppel uit Nîmes. Niettegenstaande de lange afstand liep alles vlot en kwam in rond 15h45’ aan in de albergue waar ik een kamer met badkamer had gereserveerd. Eerst een douche en dan op het terras nagenieten met een “Cervesa sin alchol”.
De weersverwachting voor vandaag, in de voormiddag vrij zonnige, vanaf de middag wordt het zwaar bevolk en in de namiddag kans op wat regen en ik moet het zeggen dit klopte allemaal. Ik heb wel mijn wandeling kunnen droog afleggen en was ik nog niet lang in ons pension toen het begon licht te regen, voor morgen voorspellen ze terug mooi zonnige weer. Rond 09h00’ vertrokken en de eerste 2 km langs de DP3404 gelopen tot in Olveiroa een dorpje die echt leeft van de wandelaars. Van dan af terug de mooie natuur in, aan kilometer 8,5 even de weg op want daar moet men de keuze maken links naar Fisterra of rechts richting Muxia. De afdaling richting Cee en de oceaan is vrij stijl en na een korte wandeling langs het kleine strand van Cee voert het pad voorbij ons pension. Morgen nog 15 km tot aan het “einde van de wereld” en de tocht zit erop.
Stap dag 59 – Corcubión (Cee) – Cabo Finsterra – 15 km
Vandaag donderdag 06 oktober, de laatste en korte wandeling van 15 km en de 17-daagse zit erop. Deze morgen vroeg vertrokken want ik wil rond 11h30’ aankomen op Cabo Fisterra, dan wacht ons in de namiddag nog een autorit van 500 km naar het gereserveerd hotel in Tordesillas om dan morgen nog eens 660 km af te haspelen richting huiswaarts (Puerto de Mazarron). Halfweg de wandeling heb ik een laatste afspraak met de vrouw om dan iets over 11h00’ aan te komen op Cabo Finsterra. Daar zie ik nog de Spaanse pelgrim Paco terug en na het nemen van een foto nemen we afscheid. Na het maken van de klassieke foto’s, het wat opfrissen en omkleden vatten we de terugweg aan.
Ik ben José Millecam
