muziek en woord ... de link naar harmonie in ons leven

Wanneer ik faal in een gesprek om datgene te zeggen wat ik wil.   Of waneer ik denk iets goed uitgelegd te hebben én de ander gaat daar niet op in ....

daarover heb ik eens nagdacht

wanneer komt een lied, voordracht, muziektekt niet over.  Dat wil zeggen wanneer slaat het niet aan?   wanneer is het geen succes ?  wanneer  faalt de overdracht naar de luisteraar ?  wanneer flopt het ?   en dit zijn de redenen :

je mag noten hier vervangen door woorden
want bij een muziekstuk is dit alvast de reden

·         Geen structuur geen pauze, geen rust, geen begin, slecht of geen einde

·         Geen maat :  overvloed aan noten, te lange noten, te korte, te schelle,

·         geen ritme:  geen begin, geen einde, gaat maar door

·         Geen refrein , geen herhalingen  =  harmonie verstoord

Verder bij opera bijvoorbeeld :

·         Wanneer geen geordend verhaal in de tijd

·         En als geen opbouwde  = sfeer = geen balans tussen negatief en positief

Maat = gebeuren in de tijd, afgemeten delen = af te meten gedeeltes = periodes = begin/eind vervolg=weer herhaling met begin en einde, te traag of te snel

Harmonie = wiskunde =( aritmetic ) = in de maat herhalingen met nadruk  op belangrijkste noot in een maat

Ritme = stroom, meegaan rijden =( rit : het woord RIT zit erin , een ritje maken ) = periodieke herhaling met lichtelijke veranderingen in toon, trager/sneller, hoger/lager, harder/stiller

Struktuur van een symfonie of opera maakt alles duidelijk  :

·         een aanvangsmelodie  = het voorafgaandelijk wat je moet weten over wie, wat, waar, wanneer en hoe

·          het begin : de MAAT ( eventueel op rijm, en/of zang )

·         Ontwikkeling van het verhaal in de tijd

·         Met 1^e deel

·         2^e deel

·         Enz… tot de Pauze : RUST

·         Het gaat verder tot ineens een uitbarsting

·         = Dramatische wending

·         1^e 2^e …. met onbegrijpelijke wendingen

·         Eindafwikkeling met uitleg en samenvatting van wat er gebeurde

·         Schitterende apotheose, met einde en definitieve stilte

 de verwerking van een erg emotioneel gebeuren ( gebeurtenis, schokkende ervaring )  gebeurt door het categoriseren = katalogeren van de herinneringen eraan.  

Deze verwerking gebeurt spontaan door het relaas meermaals te vertellen tegen iedereen die je ontmoet… maar de luisteraar wil steeds ZIJN verhaal vertellen en onderbreekt je voortdurend !

Dit voorval nu herhaald vertellen tegen één iemand, één persoon, die je niet onderbreekt zou de oplossing zijn ... én dat kan, het is gewoon een kwestie van afspraak.   Daaover later meer. 

En nu komt mijn theorie over harmonie in het spreken !

Ik maakte een ongeval mee … ik moest mijn verhaal vertellen aan de politie voor een proces verbaal na een ongeval : en

·         Dat verhaal klopte niet, het was onsamenhangend =Er was NOG GEEN STRUKTUUR

·         Er was nog niet de juiste ordening in de tijd, en sommige dingen klopten niet … terwijl ik het vertelde, analyseerde en herplaatste in de juiste volgorde, viel één en ander wel op zijn juiste plaats.  Al het gebeurde was een opeenvolging van gebeurtenisjes, en die moesten allemaal nog “geplaatst” worden  = ER was nog geen MAAT

·         In het begin van mijn eerste relaas  wist ik er alleen maar brokken uit te lichten.  Ik wist nog niet hoe ik het moet vertellen.  Nadien thuis en met vrienden werd het hele verhaal een wild avontuur, met sappige annekdotes = ER kwam RITME in het verhaal

·         Naderhand dus kwam er HARMONIE in het verhaal, en werd het meeslepend, hartelijk en kon ik ook lachen met het gevaar en de pijnlijke elementen naderhand.

 
Zolang er bij het vertellen nog analyse bijkomt, onduidelijkheden, emotionele druk op fait-divers, als het pijnlijke nog woede, verdriet of angst oproept … dan is mijn verhaal niet AF.   Ik ben verplicht om struktuur brengen, chronologie, humor en balans negatief/positief  om dit voorval in volledige harmonie te herinneren.

Dit alles wijst er volgens mij op dat ALLE herinneringen die pijn doen, terug moeten verteld worden !  We doen dit al op familiefeestjes en met vrienden.  Het is een gewoon een natuurlijke behoefte om dit te doen.

Maar beter is nog, dit in sereniteit met een compagnon te doen.  Op een effectieve manier, onder controle van jezelf en de veilige nabijheid van iemand die je volledig respecteert en je alles laat uitspreken, en dit zelfs aanmoedigt.   Want dit is de truuc met de hoed : als je compagnon zich houdt aan de afspraak om je niet te onderbreken ... dan kan je na de afgesproken tijd : de rollen gewoon omdraaien : de luisteraar wordt dan de verteller en de eerste verteller wordt luisteraar ... en je onderbreekt zijn verhaal NIET.

En als je dan stilstaat bij haperingen, blijft analyseren, onduidelijkheden veronachtzaamt, het verhaal niet spontaan en volledig ontspannen kunt vertellen ....  Dan herbegin je gewoonweg opnieuw.   Maar wijdt NIET uit, leg ook NIKS uit.   Vertel die kleine stukjes, waar je de juiste woorden niet voor vind opnieuw.  Tot je alles moeiteloos kan vertellen en spontaan kan glimlachen aan het eind … zoniet herbegin, vertel het opnieuw of behoud het voor de volgende vertel-gelegenheid  … want dat doe je zolang dàt verhaal niet af is .   En je zult zien dat na een nachtje slapen .... herstelt je geheugen dat voorval spontaan.

Een afgesloten gebeurtenis kan je spontaan vertellen en je er alles van herinneren … zoniet :  breng ritme en harmonie in je verhaal én zal steeds gestructureerder worden. 

Een verhaal dat AF is, dat is het een meesterwerk, een symfonisch gedicht .. het wordt gewoon een spannende gebeurtenis die niet had mogen plaatsvinden ... maar wat gebeurt is, tja dat is gebeurd.

Misschien zijn veel van onze verhalen niet af … maar er komen er nieuwe !  En als we die goed aanpakken dan herstructureren onze hersenen die oude verhalen terwijl we slapen, want alles hangt aaneen.  Ons leven, ons lichaam, onze geest is één met “het leven” met alles wat ons omringt.

Elke week een “bewogen verhaal” vertellen, over een voorval dat je “pakte” heelt een hele boel  voorgaande, gelijkaardige herinneringen die je brein voordurend triggeren voor een betere klasserering.

Want dat zijn die wervelende, niet te plaatsen, onbewuste “gedachten” die de hele dag ons bezig houden en terug in het verleden brengen en dus uit het heden halen … men noemt ze dagdromen, weg zijn, even er niet bij zijn, het derde oog, intuitie, niet in het heden zijn, afwezig zijn … maar ook aanvoelen, intuitie. 

Vooral die flitsende gedachten, waar ik op reken bij het nadenken,  waarvan ik niet bewust ben dat ze fout KUNNEN zijn … en daaruit toch de juiste beslissingen distileren!

Je kan je wel voorstellen dat met die miljarden verbindingen en linken in onze hersenen … en daarbij enkele honderdduizenden verkeerd geklasseerde … niet moeilijk dat we nu en dan in de war zijn en niet 100% bewust funtioneren.

Hoe ons brein dat aankan met al die foutieve informatie is toch wel merkwaardig ….

Als je eens wat meer hierover wil weten bel me dan gerust , vrijblijvend.   Ik organiseer hierover een praatgroep en wil wil graag kennismaken met mensen die zichzelf verder willen vormen tot zelfbewuste personen.  

Bijlagen:
albert.jpg (3.2 KB)