Gedachten zijn herinneringen, het is geen denken !

Na input in Google genereert die  SEARCH  hopen relevante informatie ….

Zo herinneren wij op gelijkaardige manier zinnen en de bijhorende informatie.

In een gegeven situatie moeten we reageren:

Dit werkt gelijkaardig dus en dit zou ik DENKFASE 1 willen benoemen : het herinneren van samenvattingen, te vergelijken met de vetgedrukte samenvatting van de betrokken link in google SEARCH

In DENKFASE 2,  worden alle mogelijkheden dan vergeleken met elkaar.   Wat wil zeggen dat in Denkfase 2 ons brein ( dat vele malen sneller is dan Google )  alle mogelijkheden bekijkt ( met alle bijhangende informatie : gegeven door onze  zintuigen = klank, beeld, reuk + al onze gewaarwordingen daarbij=emoties) …

EN die dan … direct vergelijkt met alle andere opgegeven mogelijkheden op die SEARCH  honderden, duizenden, tienduizenden mogelijk verwante kategorieën aanwezig in ons memorie

Dat vergelijken gebeurt in enkele tien-duizenden van een sekonde … en die gigantische hoeveelheid informatie wordt dus gefilterd aangeboden aan ons brein … om te gebruiken in de gegeven situatie in die fraktie van een sekonde dat wij een antwoord te “verzinnen” hebben in de gegeven situatie

Deze herinneringen zijn zeer SUBJECTIEF , soms onjuist,  en

 kwamen  wel van pas in een vroegere vergelijkbare situaties, maar erg onwaarschijnlijk LETTERLIJK toepasbaar in een kritische nieuwe situatie. 

Wat ook in die eerste fase nefast is voor vergelijkende verwerking is het feit dat op vele herinneringen ( terecht of onterecht ) een lading angst, woede, verdriet en allerhande andere  emoties verbonden zijn.   Deze bemoeilijken nog meer het subjectieve karakter van de inhoud en werken dus zeer verstorend op ons fysieke lichaam; want ze zetten aan tot vluchten, vechten, onwillekeurige bewegingen van spieren, soms wit of rood worden, roepen … kortom vele ongemakken veroorzakend.

Die eerste fases van “wat wij denken noemen” , zij gedachten, het zijn maar herinneringen en onbewuste processen, bijna tegen lichtsnelheid, en dus te snel om in zinnen gememoriseerd te worden

… en onze meeste “gedachten” zijn dus deze herinneringen aan vluchtige gedachten die we ooit al eens hadden  +de fysieke gevolgen ervan in het nu… en daar brengen we het grootste deel van de dag mee door.

…  omdat je geest  “gedachten” ( denkfase 1) spuit en samenvat … en dat steeds maar opnieuw …is het zeer moeilijk op uit die eerste fase te klauteren wanneer je moe bent, of negatief gestemd, onderdrukt, teneergeslagen, depressief, afgemat, enz  … Ook drugs houden je vast in de eerste fase.  Ook geneesmiddelen, ziekte, verwondingen  enz…

Samengevat is ons denken gewoonlijk geen na-denken;  alleen maar herinneringen aan reeds vooradige zinnen die je goed vond en memoriseerde in het lange termijn geheugen.

Om tot dit na-denken te komen moet je dus de zaken ofwel opschrijven, en/of  jezelf vragen stellen … of vertellen en uiten tijdens elke gelegenheid die zich voordoet !

Mensen “weten” dit wel en vertellen dus allemaal graag; ze weten instinctief dat het hen goed doet.   Maar je gedachten zomaar vertellen is dus niet de weg to na-denken over iets …., want dan zit je in fase 1 ….

Het is noodzakelijk om je te uiten :

Fase 1 = gedachte  à Fase 2 =  evaluatie à Fase 3 = je uiten

Dat wil zeggen  : bedachtzaam formuleren en de balans van je emoties goed evalueren … ook daarover je uiten …

Dan zit je in Fase 3 en dat is na-denkend spreken;   dan leer je al doende, uitsprekend wat interessant voor jou is memoriseren als doelstelling.   Dat laatste gebeurt door te herformuleren en nogmaals beter te formuleren, tot het juist is voor jou.   Dit proces is gewoon een leerproces, we leren alles door herhaling!

26-09-2013 om 22:15 geschreven door Albert Van den Bosch