Als herinneringen de basis zijn van ons denken heeft dit
verregaande consequenties.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Want wij kunnen er niet over oordelen of een herinnering een
feit is OF een samenvatting van meerdere gelijkaardige feiten. En vermits dit denken werkellijk vliegensvlug
gaan menen we vermoedelijk ONTERECHT dat we nagedacht hebben
terwijl
wat in ons opkomt slechts de conclusie is van VROEGER denken : herinneringen
daaraan !
Vandaar dat wetenschappers zich de vraag stelden : is ons leven dan
gedetermineerd ? Staat alles al vast ? Tijdens onderzoeken bleek namelijk dat ons
hart al reacties toont vooraleer iets gebeurt.
Maar, voor mij is dat nu duidelijk : onze visuele waarnemingen + daarna
de verwerking door hersenen + daarna evaluatie + dan eerst de eerste signalen
naar zenuwen, enz
Dit zijn verschrikkelijk
lange tijdspannes in vergelijking met het oproepen van gelijkaardige herinneringen
en bijhorende conclusies. Dus : het fysische lichaam heeft diezelfde informatie reeds
verwerkt en dient frakties sneller reeds de nodige adrenaline, spuit als het ware zuurstof
in de spieren die benodigd zullen zijn
warmt als het ware alle mogelijke
lichaamsvochten op, stimuleert reeds alle zenuwcellen die vermoedelijk in
aktie moeten treden. Vandaar dus NIKS
voorbestemdheid
gewoon dubbele check-up
Als we ons hiervan bewust zijn
dan stellen we ons steeds
de vraag, nadat we een oplossing bedachten : is dit de enige oplossing? Zijn er andere alternatieven. Opnieuw zullen zich gedachten opdringen die op
nadenken gebaseerde conclusies lijken.
Maar weerom, en alweer weerom MOETEN wij onze rede raadplegen in het
NU. Vandaar dat trager spreken
niet direct reageren
en goed luisteren naar
wat gezegd wordt primordiaal is.
Al de nieuwe voornemens die we ons maken
. NU wil ik dit of
dat anders doen : om af te vallen, stoppen met roken, allerlei
andere verslavingen ... het zijn vermoedelijk voorheen gemaakte voornemens
het is de HERiNNERiNG daaraa. niks nieuw. En die
voornemens hebben ons niet gebaat ! want
we zitten nog steeds met allerlei oude gewoonten waar we niet vanaf raken !
Nu wordt het, voor mij althans, duidelijk dat mensen in vele gevallen DENKEN
dat ze nadachten.
. maar onbewust : alleen
maar allerlei ZEER OUDE herinneringen
oprakelen
en dus steeds met dezelfde voornemens aan de slag willen gaan : en
die hielden geen stand
waarom doet er niet toe.
Nu weten we waarom nadenken soms niet helpt : we denken dat
we nadenken! We herinneren ons oplossingen
van voorheen
En het is noodzakelijk om
NIEUWE oplossingen te bedenken.
Ook onze taal is een
grote hindernis, omdat onze formuleringen lange zinnen zijn. En wij spreken die in onzelf, of uiten die rechtstreeks. En dat vergt veel tijd omdat dat maar tegen
de snelheid van het geluid gaat ( 300 meter per sekonde) . En chemische processen gaan tientallen keren
sneller ( lTER VERGELIJKING : lichtsnelheid is 300.000 km = 300.000.000 meter per sekonde (X 1miljoen
keer sneller ) .
Vandaar dat we ter vergelijking ook naar reaktiesnelheden
kunnen kijken; die gebeuren impulsief,
onbewust en zonder taal : bijvoorbeeld
iets dat op je hoofd dreigt te vallen !
dan nemen lichamelijke processen even over
en dan loopt een vrouw met
kind los door een zware deur uit een brandend huis
Als we het trage
denken buiten beschouwing laten. Dan reageert het lichaam gewoon als een computer of apparaat met een programma draaiend : op/af ... STOP OR GOTO ... ja/neen ...STOP OR GOTO ... goed/slecht ... STOP OR GOTO ... juist/onjuist
-
Reactie gewenst=alles gereedmaken : alle circuits
op AAN. Indien geen chemische reactie
vereist : alles blijft = geen circuits = AF
Indien circuits op aan :
-
Zo ja : dan aanmaak en preparatie lichaam op JA
Zolang vereist op ja en indien niet meer
nodig
op NEEN
Vanaf dan kan het verstand tegen lagere snelheid uiteraard
overnemen ( indien we WiLLEN )
-
Als dus onze rede zich moeit kan JA of NEEN
veranderd worden
De rede baseert zich daarop met de
overweging GOED (voor ons) of SLECHT
(voor ons)
En we kunnen steeds ingrijpen met ons
verstand en terug veranderen van mening
-
We kunnen zelfs ook hogere doelen mee dienen
AlLEEN
indien we onze INTEGRITEIT ook nog in vraag stellen : filosofisch RECHTVAARDIG
of ONRECHTVAARDIG kunnen we ons ook daarop baseren en dan is het niet alleen
onze rede die beslist, maar een hoger inlevings-vermogen
-
En alleen dan zullen we JUIST of NIET JUIST voor
het algemeen belang kunnen onderscheiden wat dus in feite is wat all mensen beweren
na te streven
en dat vereist ECHT nadenken, namelijk je herinneringen OBJECTIEF steeds in vraag stellend.
De voorgaande laatste paragraaf is de overname van de fysieke situatie aan
de hand van alternatieven door de rede aangereikt. Maar tijdens de meeste emotionele situaties geraken
we van de regen in de drop. Want we
kunnen dan niet objectief denken tenzij :
door paniek, angst, verbijstering enz
. gaan onze circuits op automatische-piloot dat wil zeggen : vluchten, vechten, verstijven
U las reeds in het voorgaande dat we dan een overmatige
dosis herinneringen binnenkrijgen, tegen een onzettende snelheid
want er is
uiteraard gevaar
en een fysieke directe onmiddelijke actie is vereist
egt
ons brein ( moet zijn : ZEGGEN onze herinneringen )
en op dat ogenblik BESLIS JE
om geen tijd te verliezen met NADENKEN : want je denkt dat het je verwart en je
voelt je fysiek bedreigd. En je wil
fysiek reageren ( al is het maar door te roepen, te gillen, trillen, beven, stampen op de vloer ... of erger ). Maar het is NIET het nadenken dat je
verwart : de konklusies verlammen je met
denkbeelden aan vroeger toen je het niet aankon en dus denk je ik kan dit niet
aan, ik kan hier niks aan doen
En dus kom je niet toe aan NADENKEN of gebruik van je
verstand. Je denk alleen in termen van
eerdere konklusies : ik ben te dom, dit
is terug hetzelfde, ik kan niks
natuurlijk kan je dan niks. Je
konklusies van TOEN vertellen je dat je NIKS kon doen
. maar je KAN wel handelen ... je kon niet handelen toen ... maar NU wel
Zoals je ziet spelen je herinneringen je parten.
Ga nu niet terug naar dat verleden maar praat over je
emoties, wat je jezelf herinnert NU over het laatste voorval
en hervertel het verschillende malen
NIKS over nog
voorgaanden, niet uitweiden over de personen, zeker niet om iets te
verduidelijken. Want dan vertel je NIET
over jezelf. Het moet over jezelf gaan
en dan zal er iets met je gebeuren.
Nieuwe, ECHT nieuwe voornemens zullen zich aandienen : om je niet meer te laten verlammen, beledigen,
slaan, onderdrukken enz
Hopelijk heeft iemand iets hieraan !
|