De Mithrascultus, met zijn mystieke vormen van astrologie en zonnecultus (Mithras werd wel Sol Invictus, de onoverwinnelijke zon, genoemd), maakte gebruik van donkere, onderaardse, met wierook gevulde ruimten als mysterieuze vergaderruimten en hield initiatierites om nieuwe volgelingen in te wijden in de geheimen van de leer.

Het mithraïsme was een geduchte rivaal van het in opkomst zijnde christendom. De keizer Iulianus Apostata ( 361 -363 ) probeerde nog om de cultus in ere te herstellen, maar in de 4e en 5e eeuw werd de cultus verboden en verdrongen door het zegevierende christendom. Het hoofddeksel van Mithras werd door de Romeinen een mitra of mijter genoemd.

Mithras was mogelijk gebaseerd op de Oud-Perzische god Mithra die ook een belangrijke rol speelde als goddelijk wezen in het Zoroastrisme, en die eerder ook als Mitra naast Varuna, Agni en Indra voorkwam in het pantheon van de Indo-Ariërs die zich op de Vedische traditie beriepen.

Volgens sommigen zijn bepaalde kenmerken van de figuur Jezus ontleend aan Mithras. Er zijn opvallende overeenkomsten tussen de twee: zo werd Mithras (net als volgens de traditie Jezus) op 25 december geboren van een maagdelijke moeder, was hij de zoon van God, had hij 12 discipelen en een laatste avondmaal, werd hij in een graf in de rotsen gelegd, en herrees hij na drie dagen uit de dood.^[1] Opvallend genoeg zou 25 december ook de geboortedag van Osiris, Adonis en Dionysus zijn. Volgens critici van deze visie, zoals Lee Strobel, werd de Mithrascultus juist van deze elementen voorzien nadat het christendom populair werd, wat zou duiden op een omgekeerde beïnvloeding. Zie ook Christendom en syncretisme.

De Protocollen van de wijzen van Sion is een fictief "verslag" van een vergadering van joodse leiders, die in 1897 zou hebben plaatsgevonden in Bazel. Deze joodse leiders (wijzen van Sion) zouden bijeen zijn gekomen om de christelijke maatschappij omver te werpen. Ook zouden zij plannen hebben gesmeed voor een joodse wereldheerschappij. De 'Protocollen' beschrijven tot in detail hoe deze verwezenlijkt had moeten worden. Het geschrift werd en wordt daarom graag geciteerd door antisemieten om er het 'joodse gevaar' mee aan te tonen. Omdat de vrijmetselarij ook genoemd wordt in de Protocollen, is dit voor sommigen een bewijs dat er een Joods-maçonnieke samenzwering bestaat.   (    DIT IS EEN COMPLOTTHEORIE  )

Telkens als zich in België een dodelijk geval van recidive voordoet, wordt hetzelfde debat gevoerd over de laksheid van justitie en de softheid van het systeem. Maar ten gronde verandert er nooit iets. Men is dusdanig gefixeerd op 'hulpverlening' en 'zieligheid', en dermate weinig op 'straffen' en 'verantwoordelijkheid', dat het systeem is gericht op de (re-integratie van de) dader, en niet op het (leed van het) slachtoffer. Men vindt het kort gezegd 'belangrijker' - lees: het voelt fijner in het hoofd - om zelfs daders van erg zware feiten te kunnen 're-integreren' in de maatschappij, dan om slachtoffers, mensen die het wél goed willen doen in de samenleving, te voorkomen. ( Sam Van Rooy )

Als de Verlossing door Christus inderdaad van essentieel belang is voor de mensheid, hoe moet men dan begrijpen dat die slechts 2000 jaar geleden gebeurd is, terwijl de mensheid  (Homo sapiens sapiens)  meer dan 150.000 jaar bestaat?  Hoe kan men bovendien verklaren dat ook nu nog bijvoorbeeld de verpletterende meerderheid van de Aziaten nooit van deze Verlossing hebben gehoord?  ( Etienne Vermeersch )

Hannah Arendt ( foto ) was één van de weinige joodse intellectuelen die inzag dat de vorming van de staat Israël in 1948 gebaseerd was op een belangrijke denkfout: de oprichters gingen voorbij aan het feit dat al eeuwen mensen woonden in het gebied waar de nieuwe staat werd gevestigd. Hannah Arendt voorzag dat hierdoor nog jaren geen vrede in dit gebied zou kunnen heersen en dat Israël zou verworden tot een oorlogsstaat. Een land waarin het leger immer bereid zou moeten zijn om zich te verdedigen en aanvallen uit te voeren op de omringende Arabische staten.
Hoe kon het zover komen?

08-10-2011

Divers

Goed, beter, best? Over de maakbaarheid van de mens Gisteren ( 24.02.11 ) maakte ik de voorstelling van het boek mee ( Groene Waterman Antwerpen ) Een eerste conclusie :  De mogelijkheden die dit met zich brengt om onze erfelijke eigenschappen te manipuleren zijn potentieel bijzonder groot . En vroeger moesten de Mensen zich neerleggen bij de wijze waarop God of de natuur  het leven vormgaf . Nu is de situatie echter radikaal anders en  dit stemt mij  'optimistisch.' In deze tijd is het aantal bio-ethische kwesties niet meer bij te houden: van genetisch testen en orgaandonatie, over plastische chirurgie of het menselijk brein, naar medicalisering en stamcellen. Wie door het bos de bomen niet meer ziet, is bij dit boek aan het juiste adres. Goed, beter, best? Over de maakbaarheid van de mens brengt een schat aan informatie samen. Op een overzichtelijke wijze biedt het boek inzicht in meerdere van deze medische en biotechnologische ontwikkelingen. Bovendien werpen de teksten ook een kritische blik op de ethische en maatschappelijke vragen die eruit voortvloeit Op het moment van dit schrijven vragen een aantal kwesties om politieke aandacht: draagmoederschap, uitbreiding van de euthanasie-wet, de biomedische internetmarkt. Het zijn maar enkele van de ethische problemen waarover de politiek zich de komende jaren moet buigen. De Maakbare Mens vzw. probeert als humanistische beweging via acties en campagnes het maatschappelijk debat aan te wakkeren. We hopen dan ook dat de bovenvermelde hete hangijzers de komende jaren de aandacht krijgen die ze verdienen, zodat België zijn voorbeeldfunctie op het medische en bio-ethische vlak kan voorzetten. bron      ( letterlijk overgenomen uit het boek " goed, beter, best " ) ( omdat ik het niet beter kan gezegd krijgen ) Ter informatie : Het eerste waar mijn oog op viel: "de sharia is nooit gecodifieerd".Met andere woorden: een rechtsgeleerde beslist volgens zijn eigen interpretatie van de "heilige" teksten. In ieder geval, dit moet ons allemaal niet interesseren: de sharia, dat is iets voor in islamitische landen.Wij hebben ONZE wetten, en wie HIER leeft heeft zich daarnaar te voegen, of anders de gevolgen te dragen voor het overtreden daarvan. Over het hiernamaals :Het hiernamaals wordt gevisualiseerd in de Bijbel met de hemel en in de Koran met het Paradijs. Terloops gezegd, soms slaat de verbeelding daarover echt om in het absurde. Volgens de christelijke kerkvaders Tertullianus en Augustinus bijvoorbeeld, bestaat één van de vreugden in de hemel erin dat men van daaruit de hel kan waarnemen. Vanuit de hemel ziet men hoe de bozen gestraft worden. Dat kan ook je kind, je vader, je moeder of je geliefde zijn. Het zien van die folteringen vinden de kerkvaders een vorm van wellust. Stel je voor: een moeder zou mateloos plezier beleven aan de vreselijke pijn die haar zondige zoon of dochter daar ondergaan. Afgezien van dit aberrante voorbeeld, stellen we vast dat nogal  wat mensen zich inderdaad aangetrokken voelen tot een toestand vol genot en zonder pijn , die bovendien eeuwig blijft duren. Er zijn islamcommentatoren die beweren dat mannen in het Paradijs constant met een erectie rondlopen en met de ene na de andere hoeri seks hebben.. ( uit het boek Dirk Verhofstadt in gesprek met Etienne Vermeersch - een zoektocht naar Waarheid ! ) zoals ik al zei compleet geschift Tijdens de wederopstanding zullen er in de hel vooral vrouwen zijn ( hadith). ' Vrouwen die wel naar het paradijs gaan, zullen alleen hun echtgenoot als seksuele partner hebben. Vrouwen die meermaals getrouwd waren tijdens hun aardse leven, mogen uitsluitend  met hun laatste echtgenoot zijn De man wordt daarentegen opgewacht door maagdelijke nimfen en jongens. In het paradijs  heeft de man een eeuwige erectie en duurt ieder orgasme tachtig jaar ( Al Souyouti ) Dergelijke commentaren worden in de islam niet algemeen aanvaard .

Een tweede ongerustheid heb ik in verband met het hernieuwde belang van religie in de samenleving. Dat is een trend die niet gunstig is voor vrouwen. Ik zie het niet graag gebeuren. Vooral niet omdat ik niet zie hoe die trend bestreden kan worden, en niet weet wie daarin medestander en wie tegenstander is. Ik heb in de jaren zestig mijn leermeesters de ideologische strijd voor de maatschappelijke aanvaarding van vrijzinnigheid zien voeren en ik voelde mij daar een deel van. Zij hebben succes gekend. Op langere termijn bekeken vind ik echter dat de secularisering mislukt is. In elk sociologie boek en krant staat dat de secularisering wijd verspreid is. Nochtans is de kwantitatieve en kwalitatieve mislukking van de secularisering mijn grootste teleurstelling ( aldus Magda Michielsens )(foto )

UIt ' Onze Waarden ' ' Welke toekomst voor het Humanisme  ( Universiteit Antwerpen)
Vol ongeloof. Zwijgen of spreken ?   ( Onze Waarden ? ) ( Welke toekomst  )

Ik, vol ongeloof

kijk vrijzinnig om me heen:

zwijgen of spreken ?

Magda Michielsens (1944) is doctor in de Moraalwetenschap (Universiteit Gent, 1973). Zij doceerde Vrouwenstudies aan de universiteiten van Nijmegen en Antwerpen. Zij is gespecialiseerd in Vrouwen en Filosofie (vrouwelijke filosofes, opvattingen over vrouwen in de filosofie en feministische theorieën) en in Gender en Media (vooral beeldvorming van vrouwen op televisie). Op die terreinen heeft zij talrijke publicaties op haar naam staan.



Vermeersch is heel vriendelijk en begrijpend ten aanzien van moslima’s die zouden opgevoed zijn met een verkeerde interpretatie en verklaring van hun eigen gedrag. Ik denk echter dat mondige moslima’s (zeker die met wie Vermeersch vaker in debatgaat) heel goed weten wat ze doen en dat zij terrein proberen te veroveren voor een politieke zaak waar zij achter staan (of het gedrag in verband met hoofddoeken nu letterlijk in de koran staat of niet). Zij doen het op deze manier, en hun mannelijke geloofsgenoten doen het op andere manieren. Samen zijn ze continu bezig de ruimte voor de islam uit te breiden

Ook ik sta perplex ten aanzien van de houding van sommige feministen.’Er zijn vrouwen die dat na enige tijd gedwee aanvaarden, maar men staat perplex als sommige feministen dit spel van ongelijke machtsverhoudingen als een toonbeeld van vrouwenemancipatie voorstellen.’ (Vermeersch, p. 16)

· Ook ik ben verbaasd dat moslima’s zich niet bekommerd lijken te voelen overvrouwen in moslimlanden. Er wordt steeds geweigerd om in die richting te kijken. In alle discussies horen we hen zeggen dat we hier zijn en niet ginder, alsof ze met de andere moslims van de Ummah niets te maken hebben.

De hypothese dat God niet bestaat, is sterker dan de hypothese dat God wel bestaat. Neem de gedachte dat God oneindig goed, almachtig en alwetend zou zijn. Was God algoed terwijl talloze onschuldigen werden gedood in naam van diezelfde God? Was God almachtig toen hij de ergste plagen op de mensheid losliet, van de pest tot de Holocaust? En was God alwetend toen hij tal van massamoordenaars hun gang liet gaan zoals Stalin, Hitler en Mao? Waarom kwam die almachtige God niet tussenbeide? Waarom hielp hij de talloze joden niet die tijdens de oorlog naar de gaskamers werden gevoerd?  Had hij geen interesse voor hen of was hij onwetend? Of wist God het wel maar is hij toch niet almachtig?
In zijn boek " De hoer van de duivel " ontkracht Freddy Mortier, hoogleraar ethiek aan de Universiteit Gent, elke rationele basis waarom we in God zouden geloven. “Bijna tweeduizend jaar lang heeft het overgrote deel van de christenen de rede behandeld als de hoer van de duivel”, aldus Mortier.
Dat is niet onlogisch want juist ‘redeneren’ was de oorzaak van veel twijfel en geloofsafval.


(Tekst van Dirk Verhofstadt )

MOSLIMCREATIONISME IN VLAANDEREN

“Dieren zijn domme wezens. Een mens is een slim wezen. Volgens de islam kan uit een dom wezen nooit een slim wezen ontstaan.” Zo verwerpt de Marokkaanse Y. uit de 1^e bachelor biomedische wetenschappen de evolutietheorie. Voor moslims is een verzoening tussen die theorie en het scheppingsverhaal in de Koran een heikel punt.

In het hoger onderwijs maakt de evolutietheorie al jarenlang een vast onderdeel uit van de wetenschappelijke opleidingen. Vanaf dit schooljaar is die theorie ook verplichte leerstof in het secundair onderwijs. Vlaams minister van Onderwijs Vandenbroucke (SP.A) vindt dat een goede zaak: “Leerlingen moeten weten dat de evolutietheorie de tot nu toe meest wetenschappelijke hypothese is over het bestaan van levensvormen en soorten.” Sinds enkele jaren komen steeds meer allochtone studenten terecht in het secundair onderwijs en de universiteiten. Bij die allochtone studenten bevinden zich meer en meer diepgelovige moslims. Zijn zij wel bereid een wetenschappelijke benadering van het ontstaan van het leven te aanvaarden?

De Turkse Canan Guvenc studeerde vorig jaar af aan de Antwerpse universiteit. Zij koos voor de opleiding biomedische wetenschappen. “Ondanks het feit dat ik een wetenschapper ben, ben ik ervan overtuigd dat de mens geschapen is. De theorie van Darwin is knap gevonden maar ik mis er inspiratie in. Die inspiratie vind ik eens te meer terug in mijn geloof. Allah onderscheidde de mens van de dieren door ons een verstand mee te geven, een logica. In de Koran worden we ervoor gewaarschuwd dat niet iedereen dat zo ziet. Het wordt beschreven als een sluier voor het gezicht. Moslims hebben geen sluier voor het gezicht. Zij hebben een klare kijk op de mens en zijn ontstaan.” De Marokkaanse Y. uit de 1^e bachelor biomedische wetenschappen deelt die mening: “Het is toch onmogelijk dat wij van de apen afstammen, want de apen zijn er nog! Die zijn toch niet allemaal mens geworden?”

Darwin’s dilemma

De evolutieleer verklaart het ontstaan van soorten door natuurlijke selectie: een mechanisme waarbij de best aangepaste organismen overleven en dus voor nakomelingen zorgen. Dat ‘aangepast zijn’ vertrekt van toeval (een verandering in het genetisch materiaal) en is daarna gericht: het juiste kenmerk op het juiste moment op de juiste plaats. Na de publicatie van Darwin’s boek “On the origin of species” in 1859, is het aantal aanhangers van de theorie steeds blijven groeien. Maar met de believers is ook het aantal non-believers gestegen.

In de Antwerpse jodenscholen bijvoorbeeld is er voorlopig weinig aandacht voor een wetenschappelijke ontstaanstheorie. Katleen van Grieken geeft bijlessen biologie aan leerlingen van het Israelitisch Atheneum Jesode-Hatora-Beth-Jacob,een conservatieve joodse school in Antwerpen. “Het gaat dan vooral om studenten die geneeskunde willen gaan studeren. Ze hebben een enorme achterstand wat wetenschappelijke vorming betreft. In hun handboeken worden de hoofdstukken over de voortplanting en de evolutietheorie immers dichtgeniet. In de derde graad wordt het vak biologie in die school zelfs niet gegeven.”

Het Vaticaan boog zich enkele maanden geleden, in een commissie voorgezeten door de huidige paus Ratzinger, over de contradictie tussen de evolutieleer en het scheppingsverhaal. Het resultaat van die vergadering was een verzoening tussen het christelijke geloof en de wetenschap. Vòòr de oerknal kon plaatsvinden, moest er immers materie zijn die kon knallen. Het is dìe  materie, meent het Vaticaan, die door God werd geschapen. God schiep dus het allereerste begin en liet de rest over aan de natuur. In den beginne was er dus toch iets.

De macht van Yahya

Niet alle godsdiensten passen hun verhalen echter aan de wetenschap aan. Zo geloven moslims de Koran wel letterlijk als het gaat om de Schepping van de mens. Geen evolutie, geen Darwin, geen natuurlijke selectie.

De islam heeft intussen ook zijn eigen ‘origin of species’ , een werk dat onder de naam ‘Het bedrog van de evolutietheorie’ door moslims over de hele wereld wordt beschouwd als dè wetenschappelijke weerlegging van het darwinisme.

De auteur van ‘Het bedrog van de evolutietheorie’ draagt de schuilnaam Harun Yahya. De man achter Harun Yahya is Adnan Oktar, een binnenhuisarchitect uit Istanbul die filosofie heeft gestudeerd. Volgens de Duitse islamoloog dr. Martin Riexinger is Harun Yahya, gezien zijn hoge productiviteit, in feite een collectief van auteurs. Riexinger: ‘Yahya probeert vanuit een ultraconservatief standpunt en vooral op basis van Amerikaanse christelijk creationistische literatuur het feilen van de darwinistische leer aan te tonen. Daarbij schildert hij de evolutietheorie af als het summum van westers materialisme. Yahya staat bol van antiwesters, antidemocratisch en ook antisemitisch sentiment.’

Moeilijk te weerleggen

Aan de Vrije Universiteit van Amsterdam zorgde het moslimcreationisme al voor problemen. Toen studenten van de tweede bachelor biomedische wetenschappen een essay moesten schrijven over de evolutietheorie, kopieerden een aantal van hen Yahya’s argumenten van het internet. Ze kregen een onvoldoende en zorgden voor heel wat commotie aan de universiteit. Prof. Herwig Leirs van de Antwerpse Universiteit meent dat er ook in Antwerpen een probleem bestaat met het moslimcreationisme. “De lessen over de evolutietheorie zorgen voor heel wat opmerkingen. Ik heb nog nooit zoveel kritiek gehoord op de evolutieleer als dit schooljaar. Het ongeloof kwam vooral vanuit de hoek van de moslimstudenten. Tijdens de lessen heb ik weinig tijd om daar verder op in te gaan. Achteraf heb ik er met enkele moslimstudenten over gepraat en ze raadden me Yahya’s boek ‘het bedrog van de evolutietheorie’ aan. Ik heb dat boek  gelezen en moest besluiten dat daar als bioloog niet veel tegen in te brengen is. Als je als uitgangspunt stelt dat de islam de waarheid in zich draagt en dat darwinisme een marxistische strekking is die per definitie slecht is, dan eindigt het daar.”

Theorie wordt wet

Omdat nog weinig bekend is over moslimcreationisme in het secundair onderwijs en de evolutieleer er nu deel uitmaakt van de eindtermen, werd een enquête georganiseerd waaraan een 200-tal Antwerpse studenten van het vierde middelbaar deelnamen. Aan de hand van een aantal stellingen werd gepeild naar de bereidbaarheid van de studenten om de evolutietheorie te aanvaarden.

Dat de mens afstamt van aapachtigen, wordt door 86% van de studenten die zichzelf  als ‘katholiek’ bestempelen aanvaard. De joodse studenten hebben het daar iets moeilijker mee, met 61,5% van hen die niet gelooft dat de mens van aapachtigen afstamt. Bij de islamitische studenten is die trend nog duidelijker met maar liefst 82% die de afstamming van aapachtigen maar onzin vindt. 

Waar de mens volgens de joodse en islamitische studenten dan wel vandaan komt, is erg duidelijk. Diezelfde 61,5% van de ondervraagde joodse studenten is ervan overtuigd dat God de mens gemaakt heeft. Van de islamitische studenten gelooft maar liefst 94% in een schepping door Allah. Over de vraag “Allah of de aap?” bestaat volgens hen dus geen enkele discussie.

De genezing van Audrey Toguchi wordt toegeschreven aan Pater Damiaan en aldus kan hij toetreden tot de galerij van heiligen.

Alhoewel
Een recente reportage van Panorama toonde dat hierbij heel wat vragen kunnen worden gesteld.
Waarom verdween de punctie van Audreys longen, die moet bewijzen dat ze ooit uitzaaiingen in de longen had ? Waarom legt de Congregatie de oorspronkelijke verklaring van Audrey naast zich neer dat ze wel elf mensen bad om genezing, terwijl de procedure uitdrukkelijk vermeldt dat maar één persoon mag aanbeden worden ?
bron:  Skepp ( Wonder en is gheen Wonder ) ( Tim Trachet - Wim Betz )

Etienne Vermeersch ' ode aan Bobbejaan Schoepen

Uiteraard kende ik Bobbejaan Schoepen zoals de meeste mensen hem kenden, als de succesvolle zanger, jodelaar en fluiter van tijdens mijn jeugd. Voor mij was hij de man van ‘Ik zie zo gere mijn duivenkot’.
Komisch dat ik hem uitgerekend door dat nummer later heb leren kennen. Tijdens een van mijn colleges filosofie was er op gegeven ogenblik discussie over de vraag of de appreciatie voor kunst en muziek volstrekt subjectief is, of dat je er toch objectieve criteria voor kunt vinden. Sommige studenten waren van mening dat kunstbeleving per definitie subjectief is. Waarop ik repliceerde dat er toch objectieve criteria moesten zijn om
‘Mache dich, mein Herze, rein’ uit Bachs Mattheuspassie boven Bobbejaans ‘Duivenkot’ te kunnen plaatsen. Na de les kwam er een student naar me toe, die zei: “Professor, u hebt me diep beledigd. Bobbejaan Schoepen is mijn vader.” Uit die ontmoeting groeide tussen Tom Schoepen en mij een mooie vriendschap.
Zes jaar geleden nodigde Tom het bestuur van SKEPP, waar hij net als ik lid van is, uit naar Bobbejaanland. Diezelfde dag werd ik voorgesteld aan Bobbejaan. We begonnen te praten, en het klikte. Ik vroeg hem of ik een lied voor hem mocht zingen. Ik zette in met ‘Quand nous en serons au temps des cerises.’
Hij haalde zijn mondharmonica boven, begon me te begeleiden, en zong toen zelf de tweede strofe. Het was een magisch moment. Dat nummer staat op zijn laatste plaat, in duet met Geike Arnaert.
'Le temps des cerises' is een prachtig 19de-eeuws strijdlied over de liefde, dat door dichter Jean-Baptiste Clément in 1871 op de laatste dag van het bloederige einde van de Commune van Parijs, werd opgedragen aan la vaillante citoyenne Louise. Zij was verpleegster op de barricaden, waar ook de dichter strijd leverde tegen het regeringsleger.
De laatste strofe luidt: ‘J’aimerai toujours le temps des cerises, c’est de ce temps-là que je garde au coeur, une plaie ouverte!’ Dat is toepasselijk op het liefdesverdriet waar de dichter het over heeft, maar historici die de Parijse Commune bestudeerd hebben, denken daarbij ook aan de slachting waarmee de regeringstroepen de Commune uit elkaar hebben geslagen. Een heel mooie ambivalentie is dat.
Veel artiesten hebben dit nummer ooit gezongen. Patrick Bruel, onder andere, en Yves Montand. Bobbejaan Schoepen moet het ook vaak gezongen hebben, want hij kende het nog perfect uit het hoofd.
Het illustreert wat een versatiel, buitengewoon man hij was. Zo veel meer dan een zingende cowboy. Hij had naast de kolder ook ernst in zich, een man met serieuze capaciteiten op zeer veel gebieden.
Het doet me wat dat Bobbejaan Schoepen gestorven is. Een mens sterft altijd te vroeg, maar dankzij de liefdevolle zorgen van zijn fami- lie heeft hij een prachtige oude dag beleefd. Mooi ook hoe de laatste jaren de artiest opnieuw de over- hand kreeg op de zakenman en pretparkbaas. Het is een droevig afscheid, maar ik denk met sympathie aan hem terug.
En wat die objectieve criteria voor kunst betreft: ik vind nog altijd dat die er zijn, maar meen tezelfdertijd dat elke vorm van kunstenaarschap binnen het eigen kader bekeken moet worden. ‘Zie ik de lichtjes van de Schelde’ is in zijn genre een bijzonder mooi lied, hetzelfde geldt overigens voor ‘Le temps des cerises’. Die nummers hebben hun charme, hun poëzie en hun waarde. Bobbejaan laat een betekenisvolle muzikale erfenis na.

Opmerkelijk uit een interview met Tom Schoepen :

Mijn skepticisme en engagement voor SKEPP zijn dus ontstaan als reactie op één ding, het creationisme van mijn broer, al heeft dat onze verstandhouding nooit ondermijnd. Dat geldt, denk ik, voor de meeste skeptici: niemand wordt geboren als een totaal-skepticus, die reflex wordt eerder aangewakkerd door iets dat je tegen de borst stuit. Weinigen beslissen ook om uit puur theoretisch-filosofische redenen bij een skeptische organisatie te gaan, men vertrekt meestal vanuit de praxis.

Zelfs mensen als Wim Betz, stichtend lid van SKEPP en een van de belangrijkste figuren in de strijd tegen de erkenning van alternatieve geneeswijzen. Hij heeft zélf nog homeopathie bedreven! Totdat hij vaststelde dat hij aan een van zijn patiënten, een dame die heel tevreden was over de behandeling en ‘genezen’ leek, het verkeerde middel had voorgeschreven. Dat was voor hem de aanleiding om zichzelf kritisch in vraag te stellen. 

Elisabeth Roudinesco , de l'École Pratique des Hautes Etudes - EPHE. Ses ouvrages sont traduits en une trentaine de langues.

Élisabeth Roudinesco est universitaire, historienne et

Onfray et le fantasme antifreudien, par Elisabeth Roudinesco

LE MONDE DES LIVRES

, édition du 16.04/2010,

Élisabeth Roudinesco est universitaire, historienne et psychanalyste française, née à Paris, le 10 septembre 1944. Elle donne, depuis 1991, un séminaire sur l'histoire de la psychanalyse dans le cadre de l'École doctorale du département d'Histoire de l'Université Paris VII-Denis-Diderot (UFR de Géographie, Histoire, et Sciences de la Société, G.H.S.S.) et de l'École Pratique des Hautes Etudes - EPHE. Ses ouvrages sont traduits en une trentaine de langues

Créateur d'une Université populaire à Caen, Michel Onfray s'est fait connaître pour avoir inventé une

"contre-histoire de la philosophie" dont la méthodologie s'appuie sur le principe de la préfiguration : tout est déjà dans tout avant même la survenue d'un événement. Cela lui a permis d'affirmer des choses extravagantes : qu'Emmanuel Kant était le précurseur d'Adolf Eichmann - parce que celui-ci se disait kantien (Le Songe d'Eichmann, Galilée, 2008) -, que les trois
monothéismes (judaïsme, christianisme et islam) étaient des entreprises génocidaires, que l'évangéliste Jean préfigurait Hitler et Jésus Hiroshima, et enfin que les musulmans étaient des fascistes (Traité d'athéologie, Grasset, 2005). Fondateurs d'un monothéisme axé sur la pulsion de
mort, les juifs seraient donc les premiers responsables de tous les malheurs de l'Occident.
A cette entreprise mortifère, M. Onfray oppose une religion hédoniste, solaire et païenne, habitée par la pulsion de vie.

C'est dans la même perspective, dit-il, qu'il a lu en cinq mois l'oeuvre complète de Freud puis rédigé ce

Crépuscule d'une idole. Truffé d'erreurs, traversé de rumeurs, sans sources bibliographiques, l'ouvrage n'est que la projection des fantasmes de l'auteur sur le personnage de Freud. M. Onfray parle à la première personne pour avancer l'idée que Freud aurait perverti l'Occident en inventant,en 1897, un complot oedipien, c'est-à-dire un récit autobiographique qui ne serait que la traductionde sa propre pathologie. Il fait du théoricien viennois un "faussaire", motivé "par l'argent, la cruauté, l'envie, la haine".


Als stichter van de volksuniversiteit van Caen, is Michel Onfray bekend geworden Hij is de uitvinder van een "contra-geschiedenis van de filosofie", waarvan de methode berust op het principe van de prefiguratie alles is al overal, zelfs vóór het intreden evenement.
Dit liet hem toe schandalige dingen te zeggen: Immanuel Kant was de voorloper van Adolf Eichmann - omdat deze zich een aanhanger van Kant noemde (De Droom van Eichmann, Galilea, 2008) - dat de drie monotheïstische godsdiensten (jodendom, christendom en islam) genocidale ondernemingen zijn en dat de évangélist John voorafging aan Hitler Hiroshima en Jezus, en ten slotte dat de moslims fascisten waren(Verdrag atheology, Grasset, 2005).

Oprichters van een monotheïstische religie gebaseerd op instinct
dood, Joden zijn dus primair verantwoordelijk voor alle ellende van het Westen.
In deze dodelijke bedrijf, de heer Onfray hedonistische tussen religie en heidense zon, bewoond door het leven instinct.

Dit is hetzelfde perspectief, zei hij, las hij vijf maanden in de complete werken van Freud en vervolgens het schrijven van de Twilight van een afgod. Vol met fouten, gekruiste geruchten, bibliografische bronnen, het boek is dat de projectie van fantasieën van de auteur over de aard van Freud. De heer Onfray spreekt in de eerste persoon die vooraf het idee dat Freud zou het Westen hebben uitgevonden in 1897 geperverteerde, een oedipale plot, dat wil zeggen een autobiografisch verhaal dat alleen is de traductionde zijn eigen pathologie. Hij maakt een Weense theoreticus "vervalser" gemotiveerd "door geld, wreedheid, afgunst, haat."

Carla Rus :

Veel religieuze vrouwen worden het slachtoffer van geweld. Waar komen die vrouw- onvriendelijke monothestische godsdiensten eigenlijk vandaan? De joden, christenen en moslims hebben de godinnen uit de oudheid afgeschaft en er een abstracte mannelijke god voor in de plaats gezet. De vrouw moest ondergeschikt gemaakt worden aan de man. Daarom hebben mannen bedacht dat Eva uit de rib van Adam is ontstaan en dat zij zelf als evenbeeld van god zijn geschapen. Iets wat verder nooit meer vertoond is. Zelfs de vruchtbaarheidsgodinnen uit de oudheid wisten wel beter en werden aanbeden.

Psychiater en traumatoloog Carla Rus.

Je hebt als psychiater veel gewerkt met religieuze vrouwen die het slachtoffer waren geworden van sexueel geweld. Wat is volgens jou het verband tussen religie en geweld tegen vrouwen?

Als je naar de teksten kijkt, naar de heilige teksten in de Bijbel, de Koran, de Thora, dan staan erg
En dan nog het belangrijkste propagandapunt dat apologeten u altijd voorhouden. “De God die de wereld zo lief had dat Hij Zijn eniggeboren Zoon ....” etc. Afschuwelijk! Denk het u eens in, vanuit de achtergrond van uw eigen aangeboren ethiek, waarin geen plaats is voor mensenoffers. Kunt u iemand vereren, die - hoewel almachtig - zijn eigen zoon moedwillig liet dood martelen? Zou u het ook zelf kunnen doen als u de gelegenheid kreeg? Zou u ook zo'n vader willen hebben? Kan de marteldood van het ene individu de misstappen van een ander goedmaken? Zelfs ook van degenen die nog geboren moesten worden? En zou u de liefde van een dergelijk individu kunnen waarderen, of u er in walging vanaf keren?

X

Met L'islam en question verwoordt Wafa Sultan haar visie op de islam. Maar wie is deze Syrische vrouw, waarom is zij zo hard voor haar religie en wat is haar bedoeling? Wafa Sultan heeft in haar geboorteland jarenlang geleden onder de wetten van de islam. Beetje bij beetje heeft zij zich daarvan vrijgevochten, tot zij tenslotte haar land verliet en uitweek naar de VS. Daar ontwikkelde zij zich naast haar medische beroepsactiviteit tot een kritische schrijfster die tweemaal voor een debat werd uitgenodigd door de zender Al Jazeera. Op het scherm stelde zij dat de islam geen tolerante godsdienst is maar een religie van angst en haat, vooral dan voor het laatste waar het om de vrouwen gaat. Een godsdienst die de totale en blinde onderwerping eist aan een god, een soort onbekende boosaardige boeman, die zijn aanhangers hun leven lang terroriseert en hen alle natuurlijke rechten ontzegt.

Haar eerste optreden ontketende een storm van protest en maakte haar bekend in de Arabischislamitische wereld, terwijl het tweede haar tal van doodsbedreigingen opleverde van islamisten, zodat de vrouw die de Amerikaanse pers de 'Voltaire' van de moslims noemt, nu onder de permanente bescherming van de lokale politie moet leven. Het Engels origineel van het boek, A god who hates, verscheen in oktober 2010. Het kende een daverend succes in de Verenigde Staten en het Engels taalgebied. Honderdduizenden exemplaren gingen in de eerste maand van de publicatie al over de toog. Een jaar later werd het vertaald en gepubliceerd in het Frans. Op de eerste pagina van haar boek voorspelt Wafa Sultan: 'vele moslims, zo niet allen, zullen mij wanneer zij het lezen, tot de doodstraf veroordelen'. Want inderdaad, is een kritische blik op de islam geoorloofd? Mag men betwijfelen of de koran een bron van wijsheid is? Mag men bedenkingen hebben bij de vaststelling dat de ethiek van een ganse gemeenschap gesteund is op de woorden en daden van een profeet met een geweldvolle levensloop?

Wafa Sultan kijkt terug op haar jeugd en vertelt over haar opvoeding, haar universitaire studies en haar professionele ervaringen. Die flashback doet haar de leer en de voorschriften van de islam nog dieper uitpluizen, de psyche van de homo islamicus ontleden en zijn existentiële en mentale trauma's ontrafelen. L'islam en question is in de eerste plaats de kritiek van een moedige vrouw, die op een dag beslist heeft om het proces te maken van haar god waarin zij een schrikwekkende entiteit ziet. Zonder aarzelen werpt zij een scherpe blik op de totalitaire excessen van een godsdienst waarin zij vandaag een terugkeer naar de barbaarse tijd ziet. Deze visie beantwoordt precies aan de religieuze opvoeding die zij - uiteraard zoals alle andere moslims - gekregen heeft en ligt ook in het verlengde van de koranieke attributen van god die iedere moslim uit het hoofd moet leren om ze voortdurend te reciteren. Bij het bidden van hun gebedskransen herhalen zij gestadig de 'honderd mooie namen’ van god waaronder: 'de wreker, de dwingende, de heerszuchtige, de onderwerpende, de vernederende, de schrikwekkende, enz.'

Volgens de auteur bevordert dit de vorming van een autoritaire, tirannieke en vindicatieve persoonlijkheid. De revolte die Wafa Sultan in dit boek uitschreeuwt, manifesteert zich ook in haar analyse van de situatie van de moslimvrouwen en de manier waarop zij door de moslimmannen behandeld worden. De specifieke gevallen die zij heeft meegemaakt en een reeks koranvoorschriften over de behandeling van de vrouwen - o.m. de houding van de profeet tegenover zijn talrijke echtgenotes, dienstmeiden en krijgsgevangenen - bevestigen in haar ogen haar vaststelling dat de vrouwen nog altijd de voornaamste slachtoffers blijven van een hardvochtige ideologie. In een dergelijk situatie wordt iedere harmonieuze menselijke ontwikkeling in het gezin, de samenleving en die landen totaal en onherroepelijk onderuit gehaald. Deze pathologische handicap van het sociale weefsel in de moslimsamenlevingen is het kwalijk product van de reductieve visie op de vrouw in de islam. De ballingschap van de auteur naar de VS was een belangrijk keerpunt in haar leven. Haar bevrijding van de onderwerping aan een god van haat en terreur was bepalend voor haar inzet ten bate van haar gewezen geloofsgenoten.

Zij probeert die kost wat kost te helpen om zich te bevrijden van die vreselijke geest en ze te veranderen in redelijke, menselijke wezens. Voor miljoenen kijkers in de Arabische moslimwereld verklaarde zij dat de ware clash der beschavingen niets anders is dan een botsing tussen de Middeleeuwen en de 21ste eeuw, tussen beschaving en wetenschap enerzijds, barbarij en onderontwikkeling anderzijds, tussen de vrijheid van de vrouw en haar verknechting, tussen de islam en de moderniteit. Wafa Sultan hamert erop: de islam is geen tolerante noch 'onbegrepen' religie. Wat zij jaren lang aan den lijve moest ondervinden doet haar vandaag besluiten dat de islam discrimineert: discriminatie tussen gelovigen en ongelovigen, tussen meesters en slaven maar vooral tussen mannen en vrouwen. Hoe kan een samenleving die in de helft van haar leden minderwaardige wezen ziet zich harmonieus ontplooien?

De vrouw die het aandurfde om op Al Jazeera voor miljoenen kijkers een radicale imam te onderbreken en die voortdurend bedreigd wordt met de dood, geeft in dit boek zonder enig taboe een ongezouten kritiek op de excessen van een totalitaire religie en haar politiek-religieuze ideologie. Zij ontsluiert een werkelijkheid die men niet wil zien en kost wat kost toegedekt wil houden. Politici die zich over de islam zalvend willen uitspreken zouden er goed aan doen eerst even de tijd te nemen om deze ideologie wat dieper te bestuderen om zodoende na te gaan wat de politiek correcte vlag in werkelijkheid dekt. De stijl van Wafa Sultan heeft meer weg van een vertrouwde babbel over belevenissen die zijzelf, haar familie en mensen die zij ontmoet heeft, hebben meegemaakt dan een academische demonstratie. Zij synthetiseert haar kritiek op de islam niet maar verwijt hem vooral de slechte behandelingen die de vrouwen in zijn naam ondergaan.

Tot slot: L'islam en question is het boek van een moedige vrouw die niet aarzelt om de schijnwerper te richten op de totalitaire excessen van een godsdienst waarin zij een overblijfsel van de barbaarse tijden ziet. En niets zal haar beletten haar waarheid verder te blijven belijden.

Recensie door Erik Willaert

Daniel Dennett over – onder meer – deze beladen vraag.

KIJK: De Nederlandse neurobioloog Dick Swaab noemde de vrije wil onlangs een illusie. Hersenscans tonen aan dat een halve seconde voordat iemand een bewust besluit neemt, het brein deze beslissing al in gang zet.

Daniel Dennett: “Dat is bewijsstuk A waarom neurowetenschappers een beetje meer filosofie zouden moeten leren. Ze zouden eens wat huiswerk moeten doen en deze onderwerpen beter leren begrijpen. Ik ben, wat dit betreft, behoorlijk op oorlogspad, want hij is niet de enige die deze fout maakt.”

Welke fout?

“Neurowetenschappers verwarren twee betekenissen van vrije wil. Ze denken dat als ze kunnen aantonen dat een beslissing gedetermineerd is, hij niet vrij is. In de triviale betekenis klopt dat, maar in de betekenis of het van moreel belang is niet. Want waarom zouden ongedetermineerde keuzes hoger moeten worden aangeslagen dan gedetermineerde keuzes? Die vraag is nog altijd onbeantwoord. Kijk, wetenschappers maken snel fouten zodra ze buiten hun domein stappen. Maar dit is gewoon doe-het-zelffilosofie. Ik moet er eigenlijk wel om lachen, wanneer een of andere wetenschapper een weekend vrij heeft en besluit dat hij het probleem van het bewustzijn of het probleem van de vrije wil weleens even zal oplossen – en uiteindelijk een heleboel onzin opschrijft. Volgens mij hebben ze dat zelf vaak ook wel door. Het is moeilijker dan ze dachten.”

U schreef geregeld het noodzakelijk te vinden om als filosoof gebruik te maken van wetenschappelijke bevindingen. Vindt u het jammer dat wetenschappers u geen wederdienst bewijzen?

“Ach… De traditionele arrogantie van filosofen – het denken dat ze alles kunnen oplossen vanuit hun leunstoel – wordt mooi geëvenaard door de traditionele arrogantie van wetenschappers – het denken dat ze gewoon wat kunnen aanrommelen en het dan wel goed zullen hebben. Maar in dit geval geef ik ook mijn medefilosofen de schuld, omdat velen van hen dezelfde fout maken. Neurowetenschappers vergissen zich omdat ze niet veel over de materie hebben nagedacht, dus dat kan ik ze deels vergeven. Maar filosofen mogen dat excuus niet gebruiken.”

Dit is een fragment van een interview, te vinden in KIJK 5/2012. Dit nummer ligt in de winkel van 6 april tot en met 3 mei.

Tekst: Rik Peters

Bijlagen:
moedertheresa.jpg (5.9 KB)   

Hij is het symbool van het laïcisme.Hij werd gemarteld en onthoofd omdat hij de processie niet had begroet en bespot had. (9 augustus 1765) en hij werd ervan verdacht het houten kruisbeeld ,dat de 'Pont Neuf' versiert ingekerfd te hebben.. Hij was negentien.Chevalier de la Barre) (1747-1766), vrijdenker. Werd onder andere beschuldigd niet te buigen voor een religieuze processie terwijl hij een 'goddeloos' lied zong en van het bezit van boeken tegen de godsdienst waaronder de Dictionaire de la Philiosophie van Voltaire. Op verzoek van de katholieke kerk werd hij op negentienjarige leeftijd op 1 juli na een schijnproces gemarteld, onthoofd en daarna verbrand. Op 1 juli 1907 werd in Abbeville een monument voor zijn nagedachtenis opgericht. Er waren vijfentwintigduizend mensen bij de onthulling. 1 juli is sindsdien een (niet overal officieel erkende) "Dag van het Atheïsme". Elk jaar wordt dan de La Barre Demonstration gehouden waarop vrijdenkers, vrienden van de openbare school en allen die tegen de verstrengeling van kerk en staat zijn, bijeen komen.

Lourdes-effect

Die 'boodschap' kan men als volgt samenvatten. Rond de jaren dertig van onze jaartelling leefde in Palestina een man, Jezus van Nazareth. Hij predikte, eerst in Galilea, daarna in Judea en Jeruzalem; "hij ging rond al weldoende", maar hij werd door de machthebbers van die tijd gevangengenomen, ter dood veroordeeld en hij is op het kruis gestorven en daarna begraven. Hij is echter na drie dagen uit de dood opgestaan. Hij was de Christus, de langverwachte Messias. Bovendien is hij als zoon van God tegelijk God en mens. Hij is uit liefde mens geworden en door zijn kruisdood heeft hij de zonden van de mensen uitgeboet. Wie in hem gelooft, is verlost uit de zonde en krijgt de garantie van het eeuwige leven. Hij zal terugkomen om de levenden en de doden te oordelen en zijn rijk zal geen einde kennen. De Mattheuspassie van Bach drukt op meesterlijke wijze uit welke indruk het mediteren over die 'mythe' eeuwenlang op de christenen gehad heeft: geloof, emotie, ritueel en alledaags handelen.

Historisch bewijs
Maar wat leert streng historisch onderzoek?

(a) Er bestaat over Jezus geen enkele strikt historische bron. De antieke geschiedschrijvers weten er, tweedehands dan nog, nauwelijks iets over. Flavius Josephus spreekt even over Jacobus "de broer van Jezus", maar weet verder niets. Philo van Alexandrië, een tijdgenoot van Jezus die Palestina goed kende, vermeldt hem niet. Als hij bestaan heeft (wat ik aanneem), was hij zeker geen ruim bekende figuur.
(b) We hebben wel geschriften van christelijke auteurs, maar geen enkele van hen heeft Jezus zelf gekend. De oudste van die geschriften zijn de authentieke brieven van Paulus (tussen 50 en 60). Daarna komen de evangeliën, maar die zijn minstens 40 jaar na Jezus' dood geschreven. Paulus heeft het in essentie over de verlossende dood en de verrijzenis van Christus, maar vermeldt over de historische Jezus bijna niets. De evangeliën hebben het wel over leer en leven van Jezus, maar het oudste (en bondigste), Marcus (Mc), dateert van even voor 70. Mattheus (Mt) en Lucas (Lc), die gedeeltelijk op Marcus en op een andere bron steunen, zijn te situeren rond 80-90 en Johannes (Joh) rond 90-100.
(c) Op de historicus maken die teksten geen indruk van betrouwbaarheid. Ze spreken elkaar op vele plaatsen tegen en ze vertellen mirakelverhalen die zonder meer ongeloofwaardig zijn. Wie de kindsheidsverhalen van Lucas en Mattheus naast elkaar legt, merkt onmiddellijk de tegenstrijdigheden; de passieverhalen staan vol van voorspellingen van Jezus, alsof hij alles zelf gepland heeft. Maar laten we even in detail de verrijzenisverhalen bekijken.

Stel dat iemand een film wil maken over wat na Jezus' dood gebeurd is; dan moet hij de volgende 'feiten' weergeven. Op de avond na zijn dood wordt zijn lijk behandeld door Jozef van Arimathea met honderd pond mirre en aloë en begraven (Joh 19, 39-42). Maria Magdalena en de moeder van Jozes (Mc 15,47) en nog andere vrouwen (Lc 24,10) zien dat gebeuren; toch kopen ze daarna welriekende kruiden om hem te balsemen (Mc 16,1). Toen de zon juist op was (het is dus niet meer donker) (Mc 16,2), gingen Maria Magdalena en de andere Maria (Mt 28,1) en Salome (Mc 16,1) naar het graf. Of neen, Maria Magdalena ging alleen naar het graf en het was nog donker (Joh 20,1). De drie (of de twee) vrouwen zien dat de steen is weggerold en binnen in het graf zien ze één jongeman zitten in een wit gewaad (Mc 16,5); of neen, een engel rolt voor hun ogen de steen weg en gaat daarop zitten buiten het graf (Mt 28,2); of nog beter: ze vinden de steen weggerold, zien dat het lichaam van Jezus weg is en pas daarna staan twee mannen voor hen (Lc 24,2-4).

Dissonantie
Iedereen kan deze oefening verder doorvoeren: je valt van de ene contradictie in de andere. En bedenk dan dat de oudste tekst (Paulus) niets over het graf of over de vrouwen zegt en Petrus als de eerste beschouwt die de verrezen Christus gezien heeft (1 Cor 15,3-12). Wie zo de eerste christelijke teksten analyseert, moet tot het besluit komen dat de 'mythe', de christelijke boodschap, hier geen historische grond kan vinden. Wel kan men een hypothetisch verhaal opstellen dat enigszins het ontstaan ervan kan verklaren.

Bijvoorbeeld. Er heeft in het begin van onze jaartelling in Palestina een Jeshua geleefd die, onder invloed van Johannes de Doper, predikte dat het Rijk Gods nabij was. Hij had een zeker charisma, deed genezingen en kon een kleine groep leerlingen rond zich verenigen die sterk aan hem gehecht waren. Hij trok naar Jeruzalem, werd daar door de Romeinen als een gevaarlijke 'would-be' Messias beschouwd en gekruisigd. Voor de leerlingen was dat een psychische catastrofe, een 'dissonantie' in de terminologie van Festinger. Dat ondraaglijk gevoel wordt enigszins 'gereduceerd' als ze visioenen krijgen van de 'verrezen' Jezus. Maar de vraag blijft: waarom die smadelijke kruisdood? Mijns inziens volgt dan de beslissende 'dissonantiereductie': hij is precies daarvoor gekomen, om ons door zijn lijden en dood te verlossen. Paulus heeft die gedachte verder onderbouwd en zo is de christelijke 'mythe' ontstaan.

Cognitieve dissonantie is een gevoel van inconsistentie tussen handelingen, overtuigingen, attitudes of gevoelens. Volgens de cognitieve dissonantietheorie veroorzaakt dit een onaangename innerlijk toestand die mensen proberen te reduceren door een deel van hun ervaringen opnieuw te interpreteren, zodanig dat ze consistent (in evenwicht) zijn met de overige .

Naar hedendaagse ethische normen is het verhaal van Abraham aan wie God beval zijn zoon als brandoffer te maken een voorbeeld van kindermishandeling, intimidatie en dwang binnen een asymmetrische machtsverhouding en daarbij de eerst gedocumenteerde toepassing van het verweer in Neurenberg. ' Ik voerde slechts bevelen uit. 'Toch is het verhaal een van de grote stichtingsmythen van de drie monotheïstische religies.( Dawkins )

Had Abraham niet onmiddellijk moeten zeggen " wat voor een wrede God zijt gij die mij vraagt mijn  kind te doden.
Godsdienst kan een mens blijkbaar  blind maken juist door de gehoorzaamheid.
Goed doen moet voortvloeien uit ons menszijn zelf en niet uit de verwachting dat men er later voor beloond  of bij gebrek eraan gestrafd wordt .
(naar Dirk Verhofstadt )

Het wordt tijd voor een strijdvaardig atheïsme waarbij we duidelijk zeggen dat een aantal opvattingen die in de Bijbel en de Koran staan moeten worden verworpen omdat ze gewoonweg achterlijk, tegenstrijdig en zelfs gevaarlijk zijn  in het bijzonder die teksten die schadelijk zijn voor vrouwen, homoseksuelen, andergelovigen en ongelovigen .
( Dirk Verhofstadt )

Wereldwijd bestaan er meer dan 4000 verschillende godsdiensten . Zo zijn er ruim 2 miljard christenen ,ongveer 1,5 miljard moslims, bijna 1 miljard hindoes, 400 miljoen aanhangers van Chinese religies, 415 miljoen boeddhisten, 23 miljoen sikhs, 14 miljoen joden een half miljoen leden van scientology en daarnaast nog talloze aanhangers van andere godsdiensten . Dat zijn de overkoepelende cijfers want binnen zowat elke grote religie bestaan er nog diverse subgroepen. Zo zijn in het christendom katholieken ,protestanten, anglicanen, orthodoxen, Jehova's getuigen, mormonen en vele andere denominaties. Onder moslims bestaat er een groot verschil tussen sjiieten en soennieten, met telkens nog diverse subgroepen, gaande van gematigde soefisten en hanafieten tot radicale wahabisten en salafisten.

Ook binnen het jodendom bestaan er diverse stromingen van bijzonder liberaal tot hevig orthodox .

....

De strijd van de Nieuwe Atheïsten is een strijd voor emancipatie en ligt in het verlengde van de strijd tegen alle vormen van onderdrukking in de vorige eeuw, zoals verzet tegen Apartheid in Zuid-Afrika, tegen het kastensysteem in India, tegen de segregatie van de zwarten in Amerika en tegen de jodenvervolging in Duistland. Het is het logische gevolg  van de Verlichting en de moderniteit om de mens meer autonome vrijheid te verezekeren, meer keuzevrijheid meer zelfbeschikking. Hun strijd is een liberale strijd, waarbij elk individu als mens en niet als lid van een groep, als gelovige binnen een religieuze gemeenschap of als onderdaan van een staat, een eigen plaats heeft. Een strijd die ertoe moet leiden dat elk individu, man of vrouw, blank of zwart, rijk of arm over een aantal onvervreemdbare rechten en vrijheden beschikt. De Nieuwe Atheïsten behoeven daarom geen standbeeld maar wel publieke bescherming en verdediging . In  die zin  is er ook nood aan een strijdvaardiger atheïsme waarbij we niet alleen de ongerijmdheden en gevaren van orthodoxe geloofsovertuigingen aanklagen, en aangeven hoe de scheiding van kerk en staat ( of geloof ) het best kan worden georganiseerd, maar tegelijk ook een positieve invulling geven aan een reeks waarden, die door religies werden gekaapt .

Moraal is ontstaan lang voor de mens. Veel diersoorten vertonen moreel gedrag zoals zorgen voor de zwakken of gehandicapten. Morele houdingen zoals emphatie, altruîsme en mededogen vinden we inderdaad ook bij dieren terug omdat ze oude evolutionaire wortels hebben, specifiek gekoppeld aan het leven in groepsverband.!

Vandaag worden in 14 landen nog steeds vonnissen uitgesproken waarbij mensen ( vooral vrouwen) op een barbaarse manier gedood worden  door steniging . De landen  zijn Afghanistan, Indonesië, Iran, Irak, Malesië, Mauretanië, Nigeria, Pakistan, Qatar,  Saoedi-Arabië, Soedan, Somalië, de Verenigde Staten Arabische Emeritaten en Jemen.

heb het boek gelezen  15 november 2013 !

Objectivisme: 'Leef niet voor een ander, denk zelf na en wees principieel'

De filosofie van Ayn Rand, het objectivisme, spreekt miljoenen mensen aan. De boodschap is helder: leef niet voor een ander, denk zelf (rationeel) na en wees oneindig principieel. Een utopie van onafhankelijke vrije individuen, fel tegen altruïsme, wat is daar zo sexy aan?

De schrijfster biedt een complete wereldvisie, die men nu objectivisme noemt, of ook wel libertarisme. Net als een religie biedt het objectivisme een identiteit, een wereldbeeld. Het objectivisme inspireert hele bevolkingsgroepen, intellectuelen en pubers, politiek leiders en outsiders. Haar filosofie leent zich voor het vormen van een sterke groep: de objectivisten, die vechten tegen het dominante dogma en de onderdrukking van de altruïsten. Paradoxaal genoeg bestrijdt Rand juist elke vorm van groepvorming: ieder mens moet zijn eigen waarden bepalen.

Centraal punt in haar filosofie is de hoge waardering van het rationele individu. Allereerst bestaat er volgens Rand een objectieve waarheid. De mens is in staat met zijn verstand deze waarheid te kennen. Volgens Rand is het hoogste doel dat je als mens je eigen geluk nastreeft, en dat bereik je door rationeel je eigenbelang te volgen.

Rand is met deze opvatting een regelrechte aanval op Immanuel Kant en alle filosofen die door Kants gedachtegoed zijn geïnspireerd. Aristoteles is de enige ware filosoof voor Rand. Voor een uitgebreid overzicht van het objectivisme is door haar liefhebbers een speciaal online Ayn Rand lexicon opgezet, waar u al haar ideeën per categorie kunt lezen.

Reactie van Noam Chomsky :      Ayn Rand in my view is one of the most evil figures of modern intellectual history.” -

Ayn Rand (1905-1982) was schrijfster, atheïst, conservatief, individualist en feminist. Beroemd en geliefd in de VS, slecht gekend en verguisd in Europa. The Fountainhead (1943) en Atlas Shrugged (1957), staan nog steeds aan de top van de lijsten met meest verkochte werken aller tijden in de VS. Zij is de grondlegger van de filosofische theorie, het Objectivisme. Zij was een fervente tegenstander van communisme en een gedreven pleitbezorger van de vrije markt.
Magda Michielsens, doceerde 21 jaar aan de Universiteit van Nijmegen, tot 2007 was zij tevens professor Vrouwenstudies aan de Universiteit van Antwerpen. Zij heeft talrijke studies gepubliceerd over feministische thema's. Zij haalde de nationale media begin 2012 door haar ophefmakende studie over het beeld van Vlaanderen in Mise au Point (RTB), Vlaanderen Scherp Gesteld.

Paus Franciscus is door het
Amerikaanse weekblad Time verkozen tot persoon van het jaar 2013 . Time ziet in paus Franciscus
een man die de kracht heeft om de wereld te veranderen .

Time kiest sinds 1927 de persoon van het jaar. De keuze heeft in beginsel niets te maken met de positieve of negatieve invloed van de persoon, maar bijna altijd krijgt een man of vrouw van
goede wil deze eer. Maar in de jaren 30 en 40 zijn ook Adolf Hitler en Jozef
Stalin persoon van het jaar geweest, Stalin zelfs twee keer !

Dogma's zal hij uiteraard niet kunnen veranderen !

Hiermee is aan het modernisme binnen de Kerk de pas afgesneden . Men mag de dogma’s niet verkrachten. Dan waren ze beter niet gegeven !

 MEER GEBAKKEN LUCHT DAN FRISSE WIND  !

Paus Franciscus heet een welgekomen vernieuwer te zijn in de Kerk. Minder autoritair en minder behoudsgezind. Maar Alicja Gescinska prikt dat aureool door: de Argentijn communiceert misschien wat zachter, maar zit inhoudelijk op dezelfde lijn als zijn voorgangers.

De hype rond de paus als vernieuwer is groter dan zijn verwezenlijkingen op dat vlak . (  De Standaard 20 november 2014 )

!

Vergelijking met Jezus Christus !

Apollonius van Tyana

In het biografische werk van Philostratus valt een groot aantal gelijkenissen op met het leven van Jezus Christus. Dit is waarschijnlijk intentioneel gedaan. Oorspronkelijk was deze vergelijkende weergave echter niet bedoeld om Apollonius als rivaal voor te stellen voor het Christendom. In de tweede helft van de 3e eeuw heeft echter de anti-christelijke Platonicus Porphyrios geargumenteerd tegen de uniciteit van Christus en hij verwees in zijn argumentatie naar (het werk van) Apollonius. Rond 300 werd de verering van Apollonius daarentegen in Rome ingezet in de toenmalige strijd tegen het Christendom met christenvriendelijke doeleinden. De toenmalige Keizer Hierocles, die in de Christenvervolging van 303 een beslissende rol speelde, verzocht om Apollonius te beschouwen als een persoon die Christus overklaste. Daarmee wilde hij Apollonius tot symbool en leidersfiguur maken van de tegenstanders van het Christendom. Dit zorgde voor hevige reacties bij de kerkvaders Eusebius van Caesarea en Lactantius, die de wonderbaarlijke daden van Apollonius toeschreven aan de invloed van demonische krachten. Tot aan de Verlichting overheerste het negatieve beeld van Apollonius. De Verlichtingsdenkers en in het bijzonder Voltaire waren daarentegen bijzonder in Apollonius geïnteresseerd. In de 17e en 18e eeuw worden vervolgens, net zoals in de laat-antieke tijd, weer vele - vaak polemische - vergelijkingen gemaakt tussen Apollonius en Christus.

03-06-2014

Religie

Bij Romeinse auteurs treft men de volgende etymologieën van het woord religio aan.  Cicero leidt het woord af van relegere (herlezen, overdoen, nauwgezet in acht nemen) en typeert daarmee het begrip religie als het voortdurend en ijverig in acht nemen van alles wat op de verering van de goden betrekking heeft (vergelijk De natura deorum II, 28 en De inventione II, 22 en 53).  Lactantius verklaart religie uit religare (opnieuw binden, goed binden) en verstaat onder religie de band (liga) tussen God en de mens (Divinae Institutiones IV, 28).  Aulus Gellius leidt het begrip af van relinquere (achterlaten) en geeft daarmee aan dat alles wat tot de religie behoort van het profane is afgezonderd (Noctes Atticae IV, 9).  Augustinus brengt het woord in verband met re-eligere (opnieuw verkiezen): in de religie kiest de mens God, die hij door de zonde had verloren, weer als bron van zijn zaligheid (De civitate Dei X, 4).  Antieke theorieën over woordafleiding (etymologie) zijn echter zelden betrouwbaar. De moderne taalwetenschap leidt 'religio' af van een (niet overgeleverd) werkwoord 'religere', dat zoiets als 'verplichten' moet hebben betekend. Dat is ook in overeenstemming met de oudst vastgestelde betekenis van 'religio': (het naleven van een) religieuze plicht. De foutieve etymologie van Lactantius als zou 'religie' eigenlijk verwijzen naar een 'verbinding' tussen god(en) en mensen geniet in sommige religieuze kringen nog steeds een - begrijpelijke - populariteit. Voor een dergelijk type verbinding reserveert het Latijn echter het woord coniunctio.

Sjiieten belijden dezelfde God, beschouwen Mohammed ook als profeet en gaan net als soennieten op bedevaart naar Mekka.

In conflicten als deze ligt de nadruk uiteraard op verschillen. Sjiieten beschouwen Mohammeds neef Ali en andere familieleden als de enige ware opvolgers van de profeet, soennieten menen dat die eer toekwam aan Mohammeds trouwste volgelingen. Sjiieten stellen hun imams in bijzonder hoog aanzien, soennieten leggen de nadruk op de profeet en de islamitische geloofsbelijdenis: die zouden de ware kern van het geloof vormen.

Als je direct na de holocaust als volk snakt naar een veilige plek en je denkt dat te kunnen vinden in je thuisland dan is het natuurlijk zuur als uitgerekend de Engelsen dit proberen te verhinderen.

De joden/zionisten zijn m.i. terecht voor zichzelf opgekomen en hebben de staat Israël uitgeroepen. De verwachte co-existentie met de Palestijnen is mislukt, inderdaad vnl. door het brute landjepik van de Joden. Ik kan me voorstellen dat de Joden destijds ook af wilden van het imago van lafaards die zich gedwee naar de gaskamers lieten leiden. Dat ze vervolgens te weinig ruimte hebben gelaten voor de Palestijnen is af te keuren, zoals ook af te keuren is dat de radicalen onder de Palestijnen als grondregel de vernietiging van de staat Israël kennen. De weg naar een vreedzaam samenleven is hierdoor geblokkeerd. Hoe dan ook, om in deze periode van wederzijds geweld met bovenstaande stelling te komen vind ik niet proper. Ieder mens mag van mij opkomen voor Gaza, de Palestijnen hebben rechten. Maar ook de Joden hebben rechten en om het hier mee eens te zijn hoef je geen Jood te zijn. ( tekst van ene Henk Vergunst )