|
Hier Jody zijn persoonlijk verslag van zijn lijdensweg in het Oostenrijkse Klagenfurt. De 3.8 km zwemmen 180 km fietsen en 42.195 lopen zijn blijkbaar reeds verteerd, want hij is reeds gefocust op de Triathlon van Almere die doorgaat op 29 augustus 2009 
Hopelijk kan hij hier fit en gezond aan de start verschijnen.
Hey iedereen,
Ik wou jullie het verslag van de Ironman Oostenrijk niet onthouden. Het werd een indrukwekkende ervaring. Helaas duurde ze iets langer dan gepland.
Het werd een zware ontgoocheling en teleurstelling. Veel emotionele momenten. Sommigen weten hoeveel uren voorbereiding erin kruipen en dan plots, als je helemaal klaar bent met trainen en nog een goede week mag rusten... net dan moet je een antibiotica kuur opstarten... 6 dagen voor de start voor dé wedstrijd van het jaar.
De antibiotica kon onmogelijk uitgewerkt zijn. Van rust was al niet veel sprake de laaste week, want door m'n ziekte was ik heel vermoeid. Zware hoest, hoofdpijn, koud-warm, snot... de hele reutemeteut. Toen we vertrokken op donderdag was het iets beter, maar toch moest ik om de 4-5u een niocitran of dafalganneke slikken. Dat kwam niet goed... maar starten zou ik! En de start ging goed! Beter dan Gérardmer vorig jaar. Rustiger en veel aangenamer. Nochtans een veel grotere bende, maar vlot en rustig tussen en over de andere deelnemers in 1u07 terug aan water. Prachtig zwemparcours trouwens, met de laatste 1000m in het kanaal met een joelende masse. Deed me denken aan de cols in de Tour de France, maar 't was iets natter ;-).
Met een aangename verassing de wisselzone in en vol moed op de fiets. Ik weet van tijdens de fietstrainingen dat ik veel hier veel progressie boekte tov vorige jaren waarin ik fietsen wat verwaarloosde (vroeger teveel zeker ;-). Ik ging er vol voor want zat toen al een 10' voor op m'n ingebeelde schema. Snel voelde ik echter dat het niet goed zat. Na een paar minuten was het slijm terug. Ik raakte niet in m'n ritme en voelde al meteen alsof ik 200k gefietst had. Niks van power, een lopende neus met van dat plakkend slijm en op den duur een volledig verstop (voorhoofd, orenkanalen,....). Soit, na ronde één van 90k was de tijd nog goed. De tweede helft van het fietsen was al op karakter. Niet meer inhalen nu, maar ingehaald worden en mij proberen aan te klampen (op reglementaire afstand uiteraard ;-)
Daarenboven begon m'n maag nog eens te draaien. Warm weer ligt me niet zo en zeker niet het vele vocht dat ik dan moet opnemen. De 2de helft van 't fietsen schakelde ik van m'n eigen drank over op die van de organisatie. Ik koos voor cola en water, maar had misschien beter voor de iso gegaan... Toen ik begon met lopen was het helemaal van dat. Alle fut weg, braakneigingen, oprispingen en niks meer binnen krijgen, noch eten, noch drinken. Ik begon nog even met het idee om toch nog de 11u te halen, maar na een km of 3 wist ik dat het over was. Droom uiteengespat. Na elke 200m lopen moest ik er terug een wandeling van maken. Een marathon in 6u30 zegt genoeg  (
Ben dus helemaal niet tevreden met de eindtijd. En ben stilaan aan het kijken om dit jaar nog te herkansen en alle werk toch nog te verzilveren. Even afwachten of de recuperatie snel verloopt en indien alles goed gaat breien we er vanaf volgende week nog een vervolg aan. Kwestie van weer onder de mensen te durven komen ;-) Almere here we come? Als er nog starttickets zijn natuurlijk en ik groen licht krijg van de trainer ;-)
Los van de ontgoocheling is de eerste Ironman toch een ongeloofelijke ervaring. Massa mensen, topatleten en een perfecte organisatie. Indrukwekkend is het minste wat je kan zeggen. Een emotionele levenservaring! Smaakt zeker naar meer.
Met dank aan alle supporters ter plaatse. Zonder jullie was ik nooit doorgaan tot de finnish. Merci voor de steun en het aangename weekend dat we ervan maakten. Ook bedankt aan alle supporters op het thuisfront die me via e-mail/sms/telefoontjes aanmoedigden en succes wensten. Bedankt ook aan de ITC trainersstaf voor de goede schema's en begeleiding. Ik voel dat ik dit jaar serieus vorderingen boekte. En ik beloof dat ik dit nog ga laten zien (liefst binnenkort)! En uiteraard ook merci aan de ITC'ers voor het gezelschap op de trainingen. Het leek telkens een hele opdracht, maar met het juiste gezelschap vlogen de trainingsuren voorbij. Tot slot special thanks voor mn zwanger vrouwtje voor de heel vele steun, assistentie en aanmoedigingen. Zou er nu een ironmanneke geboren worden?
Merci en tot gauw,
Jody
19-07-2009 om 10:56
geschreven door carlos
|
