Vrijdagavond was het dus, zoals in een vorig bericht aangekondigd, de viering van de sportlaureaten door het gemeentebestuur. Sporters van een verschillend pluimage kwamen aan bod. Zowel voetballers als volleyballers, judoka's, gymnasten maar ook individuele sporters als atletiekers en zwemmers. Een ding hadden ze allen gemeen: doorzettingsvermogen.
Je haalt dat hoogste schavotje niet zonder een gezonde dosis ambitie en zonder het karakter om er ook daadwerkelijk voor te gaan. Dat weerspiegelt zich niet alleen in de sport. Zo was een van de gehuldigde sportlaureaten een hardloopster die slechts een tweetal jaar geleden de uitdaging had opgenomen en nu al tot de top in haar discipline behoort. Daarnaast is ze in het dagelijkse leven medewerkster van ons gemeentebestuur en nog wel op twee Diensten. Wanneer ik de motivatie en de doorzettingskracht zie waarmee ze dagdagelijks de uitdagingen aanpakt en daarnaast haar sportieve prestaties, dan kan ik enkel maar verheugd zijn dat zovele sporters in Schelle de top in hun categorieën bereiken: er lopen in onze gemeente heel wat supergemotiveerde mensen rond, de toekomst is verzekerd.
De demonstratie van de tumblinggroep Creativa was adembenemend. Ook daar een groep geëngageerde jongeren die met volle inzet hun passie aan de buitenwereld willen tonen. Chapeau!
Het actieterrein van de lokale sporters is er een waar nog geen grootse belangen mee verbonden zijn. Eer en zelfvervulling staan nog hoog in het vaandel. Hier kan je een parallel naar de lokale politiek trekken...
Akkoord, ook op lokaal vlak zijn politieke spelletjes schering en inslag. Maar toch is iedereen er zich van bewust dat je best samen werkt aan dat grote project dat je dorp is. Het dorp is voor iedereen dichtbij en samen kunnen we er allemaal van beter worden. Dit is een boodschap die althans wij aan de bevolking duidelijk willen maken. Om "The Scene" te parafraseren: de gemeente is van iedereen en iedereen is van de gemeente. We kiezen er dus voor om niet op de man te spelen maar om het positieve in het daglicht te stellen. Naarmate de verkiezingsdag volgt, zal dit in de wervelwind van de grote maar ook van de kleine kantjes van alle campagnes moeilijker en moeilijker worden. Maar we zullen volharden. Wij zijn dan wel geen topsporters, aan doorzettingsvermogen ontbreekt het ons alvast evenmin. Samen verder werken aan Schelle, die vlag zal onze lading blijven dekken.
Vandaag neem ik nog een keer de dossiers door voor de wekelijkse maandagochtendvergadering van het College van Burgemeester en Schepenen en vanavond straalt onze gemeente weer als thuisbasis voor de Eurosong-preselecties. Wat zo'n Collegevergaderingen inhouden, dat spaar ik nog even op want ik kreeg de constructieve opmerking dat de dagelijkse "ontboezemingen" vaak lang om lezen zijn. Een nieuw goed voornemen: de deadlines halen en knopt maar toch volledig zijn.
Tweede berichtje op dit blog en al prijs: de vooropgestelde deadline niet gehaald. Waar ik vroeger, als gemeenteraadslid, toch wel voor 20 uur de deur van de nieuwjaarsreceptie voor het gemeentepersoneel achter me dicht trok, ben je als College van Burgemeester en Schepenen gastheren en gastvrouwen van dit jaarlijks wederkerend groepsmoment en wordt je dus geacht als laatste buiten te stappen. Ik was dit keer niet de allerlaatste (in het kader van de wetgeving op de privacy zullen de namen van diegenen die het feestje hebben afgesloten niet worden vermeld ), maar het was toch fijn middernacht voorbij toen ik thuis aankwam. Gelukkig met een Bob. Niet dat ik dronken was, maar zo'n recepties zijn altijd verraderlijk: je weet waar je start maar niet waar je uitkomt. Deze keer heb ik het op bier gehouden want de wijn komt, zoals men het in het Antwerpse zegt, stillekesaan langs mijn oren eruit. Dit alles om u dus te zeggen dat het ondertussen al vrijdag is en ik eerst mijn bed heb opgezocht alvorens mijn blog.
Gisterenvoormiddag was een Brussel-moment. Dat wil zeggen om 5u55 opstaan, kinderen (2 dochters) wegbrengen naar de Buitenschoolse Kinderopvang (een gemeentelijk initiatief dat we nu meer dan 12 jaar geleden namen en dat jaar na jaar groeit ... hmm misschien toch wel even een zijsprongetje in m'n verhaaltje waard:
Een Buitenschoolse Kinderopvang is een gemeentelijk initiatief dat deels wordt gesubsidieerd door de hogere overheid waarbij, op een locatie die los staat van enige school en die niet doet denken aan een schoolse omgeving, de kinderen worden opgevangen voor en na schooltijd of tijdens de schoolvakanties. De ouders betalen een bijdrage die door de gemeente, maar op basis van minimumrichtlijnen van Kind en Gezin, wordt vastgelegd. De kinderen worden er opgevangen door een groep gemotiveerde medewerksters die het huis zodanig hebben ingericht dat de kinderen, per leeftijdsgroep in verschillende kamers, er zich toch nog een beetje thuis kunnen voelen. Sommigen vinden dat dit initiatief wil zeggen dat ouders hun verantwoordelijkheid ontlopen want dat er binnen de familie opvangmogelijkheden genoeg zijn. Mij zal je in dit groepje "vrouw-aan-de-haard"-fanaten niet terugvinden. Er zijn ontelbare gezinnen waar beide partners uit economische redenen ieder een volledige dagtaak hebben en er komen meer en meer eenoudergezinnen voor wie voor- of naschoolse opvang enkel mogelijk is in zo'n BKO (Buitenschoolse Kinderopvang). Je kan dus als gemeente niet genoeg investeren in een BKO, in de gebouwen, in de werking, ... Als gemeente kiezen we er ook radicaal voor om de kostprijs voor de ouders op het minimumbedrag, dat wordt opgelegd door Kind en Gezin, te houden. Lag het aan mij dan mocht de Schelse BKO voor de ouders quasi gratis zijn. Dit zou echter betekenen dat de subsidiering van de hogere overheid wegvalt, wat de factuur voor de gemeente onbetaalbaar maakt. Toch een idee om op te volgen.
Bon, op de middag was het Brussel-moment voorbij en terug richting Schelle. Eerst langs de kapper. Niet dat ik nu speciaal voor de receptie "mijn haar liet doen", maar het zat er al een tweetal weken aan te komen dus nu even twee vliegen in een klap. Om 15u naar het gemeentehuis.
Om het groepsgevoel te versterken en om er voor te zorgen dat de medewerkers van de gemeente niet, zoals de andere jaren, in groepjes per Dienst de hele avond doorbrengen, werd er voor gekozen om niet met de hapjes rond te gaan maar ze uit te stallen op een grote tafel zodat iedereen in beweging moest komen. Boneknopen! Na de speech van de Burgemeester die, zoals hij het zelf toegeeft, jaar na jaar in lengte groeit, heeft het geen kwartier geduurd vooraleer we met schotels hapjes rondgingen. De mensen hadden duidelijk geen zin in rondwandelen en hielden zich aan hun plaatsje naast hun sta-tafeltje. Je kan dit jammer vinden maar anderzijds is het ook wel goed om vast te stellen dat de verschillende Diensten en groepen zo sterk aan elkaar hangen. Dat kan de werksfeer enkel bevorderen.
De wijn en het fruitsap op de receptie kwamen van de wereldwinkel. Schelle gaat voor het label van Fair Trade Gemeente, een initiatief dat ik als Schepen voor Ontwikkelingssamenwerking maar al te graag stimuleer. Stilaan wordt onze hele gemeente zich bewust van het nut en de noodzaak van het hele Fair Trade concept en dat is maar goed ook.
Naarmate zo'n receptie vordert, worden sommige gesprekken intenser. Zo kreeg ik de raad om het stuurse imago, dat ik vanop afstand heb, te trachten te doorbreken, want wanneer je met mij spreekt dan ben ik echt wel "nen toffe". Het probleem is me bekend, de oplossing daarentegen... Een ander offensief werd ingezet door de gemeenteraadsleden van de zwarte partij van Schelle. Blijkbaar had ik hen bij het rondgaan met de koffiekoekjes overgeslagen en ik werd ervan verdacht dit opzettelijk te hebben gedaan. Het was per ongeluk maar je zou al gauw gaan wensen dat het toch opzettelijk was. Een geanimeerd gesprek volgde over de menselijke waarde van de VB raadsleden enzovoort. Laat het duidelijk zijn: als vrijzinnige heb ik respect voor ieder individu en voor eenieders mening, racisme en onverdraagzaamheid zijn geen mening en zijn gevaarlijk voor een democratische samenleving. Mensen die vertegenwoordiger zijn van en voor dit verwerpelijk gedachtegoed kunnen bij mij dan ook geen aanspraak maken op politiek respect en politieke erkenning, wat voor een joviale persoon zij in het dagelijkse leven ook kunnen zijn. Is dit onverdraagzaam van mijnentwege? Daar valt vast een boompje over op te zetten maar "mijn geweten is mijn rechter" en ik tracht daar dan ook altijd naar te handelen.
Bij het buitengaan, om het terug over de receptie zelf te hebben, kreeg iedereen nog een kleine attentie mee. Naar verluidt was de tijd tussen de beslissing om dit aan te kopen en de receptie eerder kort (what else is new) en zou het materieel onmogelijk geweest zijn er nog een logootje van Schelle op te plaatsen. Vanuit de achtergrond van mijn Brussel-job gezien, is dat natuurlijk een gemiste kans. Het imago- en communicatiedenken begint echter meer en meer z'n ingang te vinden in de gemeentelijke Administratie en ik ben ervan overtuigd dat het volgende keer nog beter zal zijn. De attentie werd alleszins door iedereen geapprecieerd en dat is vast het belangrijkste.
Vandaag zou ik tijd en goesting moeten vinden om naar de fitness te trekken. Ben in het verleden wat gewicht verloren en heb mijn conditie sterk verbeterd met te fitnessen maar onder tijdsdruk (excuses, excuses) is de fitness stilgevallen, mijn conditie ook en moet ik mijn lichaam dringend terug aanpassen aan mijn garderobe. Vanavond om 20u ontvangt het College de gemeentelijke sportlaureaten. Dit zijn Schelse sportploegen of individuele sporters die vorig jaar een bijzondere prestatie hebben neergezet. De ontvangst wordt opgeluisterd door een demonstratie van de tumblingclub Creativa, een spektakel om naar uit te kijken.
Mocht u de indruk krijgen dat gemeentepolitiek niets anders is dan feestjes en recepties dan hebt u het echt wel mis. Maar om dat te weten te komen, moet u dit blog maar blijven volgen.
Op 8 oktober van dit jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Als uittredend Schepen in de gemeente Schelle ben ik opnieuw kandidaat. Kenmerkend voor deze verkiezingen is dat de zogenaamde campagne ongelooflijk lang zal zijn: ze is vandaag al bezig. De dingen gebeuren dus aan een rotvaart maar zijn tezelfdertijd ook bijzonder boeiend. Dit wil ik graag met u als lezer delen en voor mezelf is het ongetwijfeld leuk om na een paar weken nog eens terug te kijken hoe ik ze heb beleefd.
Wees niet bang: u krijgt in dit blog geen verkiezingspropaganda. De bedoeling is om met u de dagelijkse gebeurtenissen op politiek vlak in een kleine gemeente (Schelle, 7.800 inwoners) te delen, er eens relativerend mee te kunnen lachen maar ook om u eens een inzicht te geven van wat er op lokaal vlak zo al allemaal gebeurt.
Ik beloof niet dat ik alle dagen een tekstje zal schrijven, maar ik zal proberen.
Die ik, dat is Danny Backeljauw uit Schelle, ben 37 jaar en Schepen voor (hou u vast) Ruimtelijke Ordening, Toerisme, Lokale Economie, Juridische Zaken, Informatica, Ontwikkelingssamenwerking, Europese Zaken en last-but-not least Jaarmarkt. Daarnaast ben ik eigenlijk nog gehouden een dagtaak uit te oefenen als ambtenaar bij de POD Federaal Wetenschapsbeleid waar ik verantwoordelijk ben voor de communicatie. Al moet ik eerlijk toegeven (en ik hoop dat dit ook zo uit mijn verhaaltjes zal blijken) dat het combineren van een voltijdse dagtaak met een Schepenambt in een kleine gemeente zonder een zeer uitgebreide gemeentelijke Administratie eigenlijk onmogelijk is. Vandaar dat ik in dit TGV-jaar er voor heb gekozen om vanaf 1 februari nog slechts een tweetal dagen per week me naar de Brusselse Wetenschapsstraat te begeven en dus daar mijn taken gevoelig zal afbouwen. Mijn hart ligt in Schelle, mijn keuze is gemaakt.
Ik zie u graag terug in een volgend artikel, morgen na de nieuwjaarsreceptie van het gemeentelijk personeel, voor het echte werk. Indien u de belevenissen in dit blog volgt, dan wens ik u een aangename en boeiende reis doorheen de politiek van mijn verkiezingskoortsig dorp!
), maar het was toch fijn middernacht voorbij toen ik thuis aankwam. 
