Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
17-10-2017
MOOI
Alquezar - Ruta de las passerelas
Klik op onderstaande afbeelding om PPS (gemaakt door Gary SPAENENBORGH) te bekijken.
Prachtige beelden uit Noord-Ontario (Canada). (Filmpje ingestuurd door Jef ADRIAENSEN)
De cameraman van dienst vloog met zijn drone wat rond en was maar wat blij toen hij bovenstaande eland wist te spotten. Het dier geniet van een rustig moment in het water, maar dan verschijnt er plots ook een wolf op het toneel. De twee vechten het stevig uit. De eland verweert zich met al z’n macht, en met succes. Hoewel de wolf enkele flinke happen wist te nemen, kunnen we toch vrij zeker zijn dat de eland nog minstens een dagje langer geleefd heeft. Volgende keer beter, wolvenvriend.
Klik op de "play-knop" om het filmpje te bekijken (Geluid aan)
De distelvlinder is een mooi voorbeeld van een trekvlinder. Omstreeks deze tijd ( tot in oktober) trekt hij vanuit ons land zuidwaarts naar Afrika, Marokko bijvoorbeeld. Volgend jaar in mei maken ze dan weer de omgekeerde vliegbeweging. Ze kunnen op grote hoogte vliegen, soms wel op meer dan één kilometer, en ze bereiken snelheden van vijftig kilometer per uur. Het verschilt per jaar hoeveel distelvlinders ons land bezoeken, en dat hangt vooral af van de weersomstandigheden onderweg. Andere trekvlinders zijn de atalanta en de kolibrievlinder....
Distelvlinder - Vanessa cardui - Painted lady (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Tijdens de Kesterbeekwandeling werd er in de mais gezocht naar de aantasting ‘builenbrand’. Een mooier voorbeeld werd gevonden tijdens de voorbereiding van de lesexcursie nabij de Luihoeve in Meerhout.
Builenbrand wordt veroorzaakt door de brandschimmel "Ustilago maydis" die bepaalde delen van de mais aantast, met name op plaatsen waar sprake is van intensieve celdeling (vooral de kolf). Droge, warme jaren waarbij de mais lijdt aan droogte bevordert builenbrand. De ziekte is niet chemisch te bestrijden. Sporen kunnen zich via de regen en ook door de lucht verplaatsen. De sporen kunnen wel tot 10 jaar in de grond overleven.
Nogmaals heel erg bedankt voor het gidsen vorige zaterdag. Als je straks terug wakker wordt kan je samen met ons deze mooie dag op de Buntblog nog eens herbeleven. Jan, we duimen voor je en GA er voor !! Met een vrouwtje zoals Marleen zul je er gauw weer bovenop komen.
De gewone hennepnetel komt de laatste jaren steeds meer voor en dat is geen goed teken. De plant is namelijk een stikstofindicator en wijst derhalve op overbemesting. Langs maisakkers, die er om bekend staan dat ze zwaar bemest worden, is de plant altijd te vinden. Maar ook in de stad zijn er plekjes te over waar de gewone hennepnetel zich thuis voelt. Omgewerkte grond, braakliggende terreinen, puinhopen, plantsoenen en rommelhoekjes, overal vertoont hij zich. De naam hennepnetel is gegeven omdat het blad ervan sterk lijkt op dat van hennep (canabis).
Deze grasachtige plant bloeit van april tot juni en soms in de herfst nog een keer. Het is een winterharde plant die 30 tot 40 cm groot wordt. De bladeren zijn donkergroen, deze worden geleidelijk bruin en tegen de bloeitijd sterven ze af. Aan het eind van de zomer als de bloeitijd is afgelopen ontstaan er weer nieuwe bladeren. De bloemen zijn erg klein en vallen daardoor niet erg op. Wel opvallend aan deze plant is het lange witte vruchtpluis. Hier is ook de naam veenpluis aan ontleend. Veenpluis groeit op een vochtige zure grond. De plant is een belangrijke voedselbron voor het veenhooibeestje, een vlindersoort. Vroeger werd het pluis gebruikt als vulling voor kussens.
Veenpluis in het Buitengoor-Mol en Kijkverdriet-Ravels (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Verkwikken meeuwen van de zee? (Een natuurbericht ingestuurd door Jan DIRKX)
Vissen in onze Noordzee kunnen hoge concentraties bevatten van schadelijke stoffen als kwik. Zeevogels die zulke vissen opeten, zouden op die manier een negatieve invloed kunnen ondervinden op hun broedsucces en overlevingskansen. Onderzoekers van het INBO, de Universiteit Gent en de Universiteit Antwerpen onderzochten de impact van kwik bij Kleine mantelmeeuwen in Zeebrugge.
Klik op onderstaande afbeelding om het volledige bericht te lezen. Kleine mantelmeeuw (Foto: Karel VERBRUGGEN)
Marleen VAN WOLPUTTE fotografeerde een sprinkhaan en stuurde hem in met de vraag: welke sprinkhaan is dit? Zelf merkte ze reeds op dat het beestje een poot en een voelspriet mankeerde. Het is in ieder geval een vrouwtje (lange roodgekleurde legbuis)... en volgens mij is het de grote groene sabelsprinkhaan.
Het is één van de grootste Belgische insecten. De zang, een luid en schel geratel, is een typisch geluid op een warme zomeravond en kan je wellicht ook in je eigen tuin horen. De grote groene sabelsprinkhaan is zeer algemeen, maar doordat de dieren enerzijds goed gecamoufleerd zijn en anderzijds vooral in dichte ruigtes en struwelen leven, worden ze toch niet zo vaak waargenomen.
Toch een andere mening toegedaan? Klik op "reageer" onderaan de foto en laat het ons weten.
Beestenboel: binnenkort behoort de wilde kat opnieuw tot onze fauna Een natuurbericht uit KNACK ingestuurd door Jan DIRKX
De wilde kat is in Vlaanderen uitgestorven sinds de middeleeuwen; in de Ardennen komt ze wel nog voor. Maar er is goed nieuws. In lijn met de vaststelling dat de meeste roofdieren in Europa, zoals de vos en de wolf, aan een opmars bezig zijn, profiteert ook de wilde kat van een grotere bescherming en een grotere tolerantie tegenover dieren die vroeger als voedselconcurrenten van de mens werden beschouwd.
Klik op onderstaande afbeelding om het volledige bericht te lezen Wilde kat (Foto: Roger DAMEN)
Het roestbruine kromlijfje (+/- 1 cm groot) is een blaaskopvlieg en komt algemeen voor. De soort parasiteert op hommels en ze zijn dan ook te vinden op plekken waar veel hommels zijn. Ze overvallen de hommel altijd in de vlucht. Het slachtoffer wordt vastgehouden met het legapparaat, waarna de lange dunne legboor in de buik wordt gestoken. Hier worden dan de eitjes afgezet Het lichaam is voornamelijk roodbruin en de kop vrijwel geheel geel met grote rood-bruine ogen. In rust is het achterlijf meestal naar voren gekruld.... en vandaar ook de naam kromlijf.
Parende roestbruine kromlijfjes (Foto: Karel VERBRUGGEN)
In het hart van de vallei van de Têt vlakbij het dorpje Bélesta is het landschap het resultaat van een geologische evolutie van meer dan 5 miljoen jaar. De Têt is een riviertje dat bij Perpignan in de Middellandse Zee stroomt. Door erosie zijn hier vreemd verweerde rotsen ontstaan uit zachte zandsteen. De bovenzijde van de rotsen zijn van hard materiaal, de gehele onderzijde is een zand zeebodem. Door regen en wind “spoelt” het zand weg en wat overblijft zijn de zogenaamde orgelpijpen. Om het gras fris te houden heeft men een bevloeiing aangebracht aan de voet van de rotsformatie. De evers hebben ontdekt dat hier wel wat te eten valt en “ploegen” het grasveld om. Eens zal heel de formatie instorten … maar zover zijn we nog niet. De kassa zal nog wel heel wat jaren rinkelen.
Roger DAMEN
Klik op onderstaande foto om Power Point te bekijken. Geluid aan - Loopt automatisch - Downloadtijd: +/- 10 sec.
Schade door dieren wordt lucratief: met meesjes valt plots geld te verdienen (Een natuurbericht uit KNACK ingestuurd door Jan DIRKX)
De Vlaamse overheid beheert een fonds om schade te vergoeden die wordt veroorzaakt door dieren. Een analyse van de cijfers leidt tot de verrassende conclusie dat niet ganzen of everzwijnen de voornaamste schadeposten zijn, maar wel soorten zoals steenmarters en mezen.
Klik op onderstaande foto om het volledige bericht te lezen Koolmees (Foto: Karel VERBRUGGEN)
Een wel heel opvallend gras tijdens zijn bloei is Timoteegras. Het grijsgroene gras is een echte zomerbloeier en de dichte stijve aren zijn goed herkenbaar. Het enige gras dat op Timoteegras lijkt is de Grote vossenstaart, maar dit is een lentebloeier. Bovendien voelt de aar van Grote vossenstaart heel zacht aan, terwijl Timotee juist heel stug en stijf is. Het is een zeer voedzaam gras, dat langs wegen, dijken en in weilanden groeit.
