Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Reining is een onderdeel, dat je het best kunt vergelijken met de Engelse dressuur. Belangrijk is dat je paard steeds ontspannen is en geen verzet toont (mond open, onrustig met het hoofd) en dat je met lange teugels rijdt, waarbij je toch continue een goede controle over je paard hebt.
In totaal zijn er 10 patterns, waaruit gekozen kan worden door de jury. Deze bestaan uit: - cirkels; een grote snel, een kleine langzaam en andersom. Dit noemen we speedcontrol. - galopwissels (changementen). - stops (sliding stops). - rollbacks (snelle draai om de achterhand van 180 graden). - spins (vliegende draai om het binnenachterbeen, waarbij de voorbenen ruim overstappen). - hesitate (aarzeling).
De deelnemende combinaties leggen de proef één voor één af. Iedere beweging buiten de controle wordt als fout beoordeeld. Bij soepele, mooie, snelle en foutloze uitvoeringen krijgt men pluspunten. De basis van de puntenverdeling ligt tussen 60 en 80, waarbij 70 het gemiddelde is.
Vraag: "Sinds kort ben ik erachter gekomen dat mijn hond steeds op de tafel springt als ik niet thuis ben. Hij maakt niets kapot of zo, ik heb meer het vermoeden dat hij daar lekker gaat liggen slapen. Maar hoe leer ik het hem weer af, straks gebeuren er ongelukken..."
Antwoord: Het is inderdaad niet iets waarvan we willen dat de hond een gewoonte maakt. En het is best lastig te weten dat de hond dit alleen maar doet als je weg bent. Feit is dat honden zich "stoerder" voelen op grotere hoogte. Dus zowiezo ziet deze hond die tafel als een veilige heuvel vanwaar hij alles goed in de gaten kan houden. Buiten dat er echter ongelukken zouden kunnen gebeuren is het ook niet echt fris, een hond op tafel. Afleren kan men op een paar manieren. Het beste is gebleken de hond toch een onprettig gevoel te geven over die plek. Dat kan door middel van "zelf bestraffing", hier maakt men gebruik van een dienblad of iets anders wat men op dermate manier neerlegt dat als de hond op de tafel springt het wel van de tafel moet vallen. Om het allemaal nog wat herrie te laten maken kan men wat lege frisdrank blikjes met een paar kiezeltjes op het blad zetten. (De frisdrankblikjes wel dichttapen zodat de steentjes er niet uit kunnen vallen). Het is slechts 1 manier van de vele. Beste is natuurlijk de hond te betrappen in de actie van het op de tafel klimmen en het hem dan afleren. Echter honden zijn niet dom en de garantie dat hij het ook niet zal gaan doen als u dan van huis bent, kan niet gegeven worden.
Vraag: "Ik heb een pup van 4 maanden, heel lief beestje maar... Als ik met hem speel dan bijt hij in mijn handen. Die tandjes doen best zeer en ik wil het hem af leren alleen lukt me dat niet. Hoe kan ik dat het beste doen?"
Antwoord: Honden zijn dieren die tijdens stoei spelletjes ook met hun bek spelen. Pups doen dit zeker. En als ze hun melkgebitje nog hebben is dat heel pijnlijk, maar ook een jong volwassen gebit kan gemene krassen geven. Als een pup erg gericht is op met de bek spelen is het misschien handig om al vroeg met bepaalde commando's het dier gewenst gedrag aan te leren. Veel gebruikt is het roepen van "Auw" als de pup zijn tanden in de hand van de baas zet. Maar geef de hond ook iets om mee te spelen waar deze wel zijn tanden in mag zetten en gebruik er een bepaald commando bij die aangeeft aan de pup dat hier wel de tandjes gebruikt mogen worden. Net als mensenkinderen moeten ook honden soms op iets kluiven als hun gebit aan het wisselen is of als ze er last van hebben. Als u ze echter een kauwlap geeft blijf er dan bij. Als een pup een te groot stuk doorslikt kan dit pijn gaan doen en de pup in paniek laten raken. Tijdens spelen met de pup doet u dit niet te ruw. Rustig spelen kan net zo leuk zijn. Als de pup toch uw hand of arm pakt legt u uw hand over de snuit van de pup heen en houdt deze losjes vast, knijpen is nog niet nodig, de pup vind dit al niet echt leuk omdat het wel degelijk als een bestraffing wordt ervaren. Dan zegt u kort en krachtig "nee" en laat vervolgens weer los. Als de pup niet meteen probeerd u terug te pakken is deze braaf en kan u het spel vervolgen. Probeerd de pup u echter wel meteen terug te pakken negeert u de kleine hond meteen en loopt weg. Speeltijd is dan echt over. Zo leert het hondje dat slecht gedrag hem niets leuks kan opleveren en zal al snel de link leggen met zijn ruwe gespeel en uw reactie. Herhaal dit gerust een paar keer op een dag. De hond zal de conclusie zelf gaan trekken ook al is hij nog zo jong.
De ontwikkeling van menselijk en dierlijk zelfbewustzijn !
De ontwikkeling van menselijk en dierlijk zelfbewustzijn !
Blozen is de meest bijzondere en meest menselijke van alle uitdrukkingen. Apen worden wel rood bij gevoelsuitbarstingen, maar er zou een overweldigende hoeveelheid bewijsmateriaal nodig zijn om ons te doen geloven dat elk dier kan blozen.
Afb. 1: Hoe voelt deze chimpansee zich?
Om vast te stellen of kinderen in staat zijn zichzelf te onderscheiden van anderen, wordt veelal gebruik gemaakt van een standaard experiment: de spiegeltest. Het kind wordt met een gemarkeerde plek op het gezicht voor een spiegel gezet. Als het vervolgens deze plek op zijn gezicht aanraakt, dan laat het daarmee zien zichzelf te hebben herkend, zie afbeelding 6. Kinderen verwerven deze vaardigheid (fase 2), doorgaans tussen de achttien en vierentwintig maanden en het is een vereiste voor het kunnenhebben van zelfbesef.
Afb. 6: Wat zien wij als zij (een baby en chimpansee) zichzelf zien?
Men bracht op de kop van een slapende chimpansee een felgekleurde verfstip aan. Toen het dier ontwaakte, gaf men het een spiegel. Zonder aarzeling keek de chimpansee in de spiegel, bracht zijn hand naar zijn kop en begon de verf weg te krabben. Volgens sommige wetenschappers bewijst dit dat de mensaap het verschil zag tussen zichzelfen andere individuen. Met andere woorden dat hij zich bewust was van zichzelf. Het bleek dat primitieve apen niet slaagde in het spiegelexperiment. In plaats van naar hun eigen hoofd te rijken, dreigden ze tegen hun spiegelbeeld of keken achter de spiegel, op zoek naar hun 'rivaal' die zich volgens hen aan de andere kant moest bevinden. Dit betekende volgens sommige wetenschappers dat primitievere apen geen zelfbewustzijn zouden hebben.
Resultaten van het spiegelexperiment kunnen echter wel echt aantonen dat een hogere primaatsoort een zelfbewustzijn heeft. Het is namelijk ook mogelijk dat de aap zijn spiegelbeeld nadoet. Dan leert de aap als het zijn gezicht aanraakt dat de andere aap (zijn spiegelbeeld) dit ook doet. En dus is het niet bewezen dat de aap doorheeft dat hij die ander zelf is.
Kunnen dieren zich schamen? Zelfgerichte emoties bij dieren
Kunnen dieren zich schamen? Zelfgerichte emoties bij dieren
Mensen met huisdieren zijn er vaak van overtuigd dat hun dieren over zelfgerichte emoties beschikken. Het onderdanige gedrag dat een hond vertoont, wanneer het voor de zoveelste keer de sloffen van zijn baas heeft stuk gebeten of wanneer het stiekem een stuk worst van tafel heeft gepakt, toont volgens veel mensen aan dat de hond zich écht schuldig kan voelen (zie afbeelding 2).
Afb. 2: Schaamt deze hond zich voor wat hij gedaan heeft?
Tegenwoordig is bekend dat het 'schuldgedrag' van honden door middel van associatief leren verklaard kan worden. De eerste keer dat de hond de sloffen van de baas te pakken had werd de baas boos waardoor de hond zich onderdanig ging gedragen. Het boze gedrag van de baas initieerde het onderdanige gedrag. De tweede keer dat de hond de sloffen pakte gebeurde hetzelfde. Na verloop van tijd leert de hond dat het aanraken van de slof ervoor zorgt dat de baas boos wordt. Niet het boze gedrag van de baas initieert dan het onderdanige gedrag van de hond, maar het aanraken van de slof zorgt ervoor dat de hond onderdanig wordt.
De hond heeft op dat moment een associatie gemaakt tussen het aanraken van de slof en het boos worden van de baas. Dat schuldgedrag door middel van associatief leren verklaard kan worden betekent dat honden niet noodzakelijkerwijs schuldgevoelens hoeven te hebben om schuldgedrag te laten zien.
Maar hoe zit het met dieren die meer aan ons verwant zijn? Chimpansees bijvoorbeeld vertonen na het overtreden van een groepsregel allerlei gedragingen die sterk lijken op het gedrag dat mensen laten zien wanneer ze zich schuldig voelen. Deze gedragingen bestaan uit (lichaams-)contacten, zoals bijvoorbeeld omhelzing, de hand uithouden, onderdanige stemgeluiden en aanrakingen (zie afbeelding 3). Bewijst dit dat chimpansees zich schuldig kunnen voelen? Of moeten er toch meer aanwijzingen zijn om vast te kunnen stellen dat ook dieren zelfgerichte emoties hebben?
Afb. 3 :
Het goedmaken: onderdanig gedrag van een chimpansee na het overtreden van een groepsregel,
Een schaamtegevoel? De lage houding van van de chimpansee links op de bovenste foto en de chimpansee op de onderste foto wijst op onderdanig gedrag.
Dieren met een laag EQ, onder de 1.0, hebben vaak veel stereotype gedragingen, een beperkt geheugen en een gering vermogen tot leren. Ook zijn bij deze dieren meestal maar één of twee sensorische systemen goed ontwikkeld (bij insekteneters zijn dit meestal de reuk en het gehoor).Dieren met een hoog EQ, daarentegen, hebben meestal meerdere goed ontwikkelde sensorische systemen. Een ander opmerkelijk verschil tussen dieren met een laag versus hoog EQ is hun gezichtsvermogen. Dieren met een laag EQ zijn vaak nachtdieren en hebben een zeer beperkt gezichtsvermogen, terwijl dieren met een hoog EQ vaak een zeer geavanceerd visueel systeem hebben met het vermogen om kleuren en diepte te kunnen zien.
Tijd nu voor ... jawel ,een top 10 van de intelligentste dieren, op basis van hun EQ score:
We kunnen proberen de termen wat verder uit te diepen door een eenvoudig modelletje te construeren. Om te communiceren hebben we bijvoorbeeld minimaal twee subjecten nodig die informatie met elkaar kunnen uitwisselen, soms ook wel zender en ontvanger genoemd. Voorbeelden van subjecten zijn mensen, dieren en wellicht ook planten. De vraag of niet-levende materie kan communiceren lijkt misschien absurd, maar als we ons realiseren dat computers volledig uit niet-levende materie bestaan en dat we er volstrekt geen probleem mee hebben als wordt gezegd dat twee computers met elkaar communiceren, moeten we welhaast concluderen dat niet-levende materie kan communiceren zolang de interne structuur maar voldoet aan de eisen om te kunnen communiceren.. Je kunt hier overigens al aan zien dat de opvattingen over de betekenis van de woorden sterk tijdsafhankelijk zijn. Omdat er vroeger geen computers waren, had men de vraag of niet-levende wezens met elkaar kunnen communiceren nooit positief kunnen beantwoorden.
Dat een dier geen ziel zou hebben, is eenfoute waarneming. Men moet ogen hebben om te zien, men moet de zegen van het hogere hebben om het te doorgronden.
De meeste mensen hebben ogen noch de zegen van het hogere. Dat zijn de hoogmoedigen, die niet bevatten dat een dier niet minderwaardig is aan een mens. Men is wat men is, en men kan slechts worden watmen in zich heeft.
De mens is in staat zich van het dier te onderscheiden, dat is zo, Maar wat is hetonderscheid waard als het niet leidt tot besef vanevenwaardigheid?"
Wanneer het paard op de hulpen van de ruiter tijdens het zweefmoment omspringt van de ene galop in de andere, spreken we van een changement of galopwisseling. Het omspringen dient altijd met voor- en achterbenen op hetzelfde moment te gebeuren. Het is dus verkeerd wanneer de voorbenen na de achterbenen wisselen of omgekeerd.
Een voorbereiding op deze oefening is de eenvoudige galopwisseling of eenvoudig changement. De hulpen voor het vliegend changement : Geef in de rechtergalop een halve ophouding. Breng het linkerbeen iets naar voren en ontspan deze. Het rechterbeen brengt u achter de singel om het paard attent te maken om het naar de linkergalop te brengen. Rijd goed voorwaarts met de zit maar verlicht deze op het moment van changeren.
Bij het appuyeren verplaatst het paard zich in een voorwaarts-zijwaartse richting op twee hoefslagen. Daarbij is het paard licht gebogen en gesteld in de richting van de beweging. Het zet de buitenbenen voor de binnenbenen langs.
De voorhand wordt voorwaarts geleid door de teugels en de achterhand wijkt voor de eenzijdige kuitdruk. Het houdt zijn lichaam vijwel parallel aan de zijden en tilt zijn benen goed op.
De hulpen voor het appuyeren rechts : In stap, draf of galop maakt u een halve ophouding en kijkt u in de richting waarheen u gaat. Plaats het rechterbeen op de singel, zodat het paard zich hierom kan buigen en om het voorwaarts te rijden, indien nodig.
Vraag rechterstelling met rechterhand en plaats uw linkerbeen achter de singel voor de zijwaarts beweging. De linkerteugel gebruikt u om het tempo en de balans van het paard te onderhouden en voor de juiste buiging te bewaren..
Men bracht op de kop van een slapende chimpansee een felgekleurde verfstip aan. Toen het dier ontwaakte, gaf men het een spiegel. Zonder aarzeling keek de chimpansee in de spiegel, bracht zijn hand naar zijn kop en begon de verf weg te krabben. Volgens sommige wetenschappers bewijst dit dat de mensaap het verschil zag tussen zichzelf en andere individuen. Met andere woorden dat hij zich bewust was van zichzelf. Het bleek dat primitieve apen niet slaagde in het spiegelexperiment. In plaats van naar hun eigen hoofd te rijken, dreigden ze tegen hun spiegelbeeld of keken achter de spiegel, op zoek naar hun 'rivaal' die zich volgens hen aan de andere kant moest bevinden. Dit betekende volgens sommige wetenschappers dat primitievere apen geen zelfbewustzijn zouden hebben.
