Woensdag 25/06: het is een dagje rustig aan met nogal wat vrije keuze mogelijkheden. Ik heb me in de loop van de morgen eens goed laten verwennen met een deugdoende lichaams massage door de handen van een vrouw van 29; haar man en zoontje woonden in Nairobi en zij werkte in de SPA, verbonden aan het wildpark van Aberdare. Haar droom : physiotherapist (kinesiste) te worden eens ze genoeg geld had om er voor te studeren. Daarna nog wat rustig nagenieten : van de dieren rondom "onze" huisjes en van het boek "Aan de oever van de Piedra huilde ik" van Paulo Coelho .

En zo zijn er heel wat: de droom en de wil om iets te bereiken is er maar het probleem: financiëel. Zo ook in het weeshuis (kinderen van enkele maanden tot 18 jaar oud) dat we 's namiddags bezochten: ook daar droomden de kinderen er van om dokter, advocaat, lera(a)r(es) , verpleegster en ... profvoetballer te worden. Onderwijs in Kenia is vrij en er moet - in verhoudung - behoorlijk voor betaald worden. In 't begin keken de kinderen een beetje de kat (luipaard ?) uit de boom maar eens je geleidelijk aan wat toenadering zocht, kwamen ze echt wel los en ook daar was het ... boys are staying boys .

Bij dat weeshuis is ook een boerderij waarbij de kinderen verantwoordelijk waren voor "hun" konijnen en ze zijn er dan ook heel fier op. Veel bewondering ook voor (mega) Mindy (FOTO), een Amerikaanse die hier alles een beetje coördineert, personeel en de kinderen ondersteuning geeft, de public relations en zo ook de sponsoring verzorgt.

De dag erna zijn we 's morgens vertrokken naar Lewa, langs zowel goede asfaltwegen als hobbelbaantjes. Onderweg zijn we gestopt ter hoogte van de evenaar met de bijhorende curiosashopjes waar ze je op "Noord-Afrikaanse" manier probeerden binnen te krijgen.

Zo kwamen we aan in het Lewa Wildlife Conservancy met een al sneller kloppend hart want ... hier zal het over 2 dagen allemaal gebeuren, de wedstrijd waar ik al zolang van droomde en naar uitkeek. De ontvangst in "ons" Maridadi kamp was zeer gastvrij en na een lekkere lunch, klaargemaakt in de veldkeuken , konden we ons installeren in onze tenten: legertenten opgezet door vrijwilligers uit het Britse leger. Aan de achterzijde ervan : 2 "privéruimtes" gecreëerd door zeildoek. 1 met een put, een toiletpot erop en een schopje om "na het gebeuren" er zand over te gooien en 1 met bovenaan een cilinder in zeildoek met onderaan een kraantje en douchekop erop: de douche! Waar is de scoutstijd naartoe toen het allemaal nog een stuk primitiever was .

In de late namiddag en zonsondergang hebben we een eerste game drive gemaakt, gedeeltelijk op het parcours van de wedstrijd met als hoogtepunt : een witte neushoorn met 3 weken oude baby op ... een 150 m van een parcourspad ... nu al puur genieten!