op wuivers
van een groene vlinder
spreid ik de armen wijd

zucht mee
van blad op tak
in de tuin naar ginder

waar een welriekende
serafijnenstruik
dromen verwent
met zoet en eeuwig licht

om nog meer
boezemgeur te verstuiven
aan dansende zielen
waaraan vedergewicht
is toegedicht

18-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

zeilen gaven een hemel
aan het podium
in een ruimte van lucht
waar stoelen leegte kenden

daarboven
vaak de ouden
van de dag
die nu en dan
de ogen naar
de aarde wendden

beneden zat toekomst
geringd met gerucht
in het gras

lyrische zielen
afzonderlijk
bij elkaar

bij het buffet
leek het even
een gemengd ras


(dichtersmeeting in
openluchttheater)

17-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

16-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

vandaag juich ik.
ik juich u toe
hoera hoera hoera
driemaal hoera

zo vaak doe ik dat niet
hoort niet bij de denkende mens
of ernstige dichters gelijk u allen
die kennen het leed der aarde
vreugde is een afwijking
alleen in andermans lens

nog een keer
een drievoudig gejubel
voor de lezer die gij zijt
u leve lang zo lang
te lang misschien
maar zo lang u in gezondheid gedijt

ook schijnt de zon vandaag
dat komt omdat het is voorspeld
niets kan de pret nog drukken
immers vandaag zullen ook
de kleinkinderen niet
aan mijn voordeur rukken

zo heeft ieder op eigen wijze
een feestdag voor de boeg
een vorm van geluk uit hoop
de vlag gaat derhalve hoog in top
vastgezet met een driedubbele
windbestendige padvindersknoop

u ziet, dit is nog eens een genoegen
geen leed, geen gemis, gewoon niets
geen zweet, geen gezeur of zwoegen
vandaag zie ik eens vooruit
dat is reuze handig op mijn opafiets

leve de koning
leve de koningin

(naar keuze)


hoera hoera hoera

12-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Een oude dag

zo laat nog in de avond
zeker
deze dag nadert zijn einde

prevelt mijn stem onderwijl
het gebed
van wat was
over vandaag
dus haast het oude zijnde

ik ben nu en hier
in gedachten verzonken
doch ook zowaar
reeds zwevend
op weg naar boven

en verguld
een balsem van rust
stilte rond de ziel

al raak ik door de jaren
immer meer verstrikt
in verder kijken
soms gelijk aan staren

mijn wens blijft toch doorgaans
dat ik in morgen wil geloven
om andermaal licht te ontwaren

09-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik woon in het park
der geestelijke onnozelheid
mij ontgaat niets en alles
maar ik word gestuurd
of wellicht om de tuin geleid

het stroomt over
voor mijn ogen
en lijk kunstig door de
werkelijkheid bedrogen

ik vul dus geen
zakken met zand
en schuif gewoon op
met de ademende vloed;
ik laat me de eb ontnemen

daar sluit ik de ogen
loom geworden
daar dus, bij het
zonovergoten juttersstrand

ik denk maar zo
dromen is fijner
dan ramen zemen
en word even door
gelukzaligheid overmand

06-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

.

05-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

onze Vier
die in de Vijf zijt

uw Vier worde geheiligd
uw Vijf kome

uw Vier geschiede
op Vier als in de Vijf

geef ons heden
onze dagelijkse Vier en Vijf

en vergeef ons onze Zes
zoals ook wij anderen
hun Zeven vergeven

en leid ons niet naar de Acht
maar verlos ons van de Negen

want van u is de Tien
de Negen
de Acht
de Zeven
en de Zes
tot in alle eeuwigheid

Amen

04-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

zo zoek ik vaker
en nog dieper

zie dan ogen
zoek lippen

verwacht handen
met tedere vingers

verlang naar een zachte blik
van troostend raken

ik ontwaar echter
holle stengels

die tonen van
stilte zwijgen

02-06-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als oprechtheid
halfstok wordt gehesen
lijkt vertrouwen dood

ieder woord
ieder gebaar
iedere stilte
heeft aan oorspronkelijkheid ingeboet,
het delen is vermoord

of zal het zijn
als rouwen,
opstandige eenzaamheid,
woede bouwen

tranen die slijten aan hoop,
eindeloos,
in nog ongewenste dagen

blijven zij schaduwrijk
doch ongewijd
en hebben geen weet meer
van genegenheid

om enkel een verloren
verwachting te dragen

31-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

28-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

*




wie denkt dat liefde
enkel lente kent
drijft op het gevoel
dat een droom verwent

het bestaan verhaalt
van geboorte en afscheid
maar uiteindelijk wordt
leven door liefde verleid




*

27-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

nog eenmaal kijk ik om
en zie mezelf daar staan

onopvallend gelijk ieder ander
zichtbaar in gedachten opgegaan

denk ik daar wel
gaat nu door me heen

sluit daar wel de ogen
hoor enkel geluiden
van een vroege vogel
maar mijn rug is gebogen
alsof een boom mij verzwaart

denk ik daar wel
of wordt mijn lijf
in het verleden bewaard

ik sta op
zoek mijn weg,
nog verder terug,

en groet de indruk
die ik op de toekomst leg

23-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

Een waarlijk gedicht

vandaag doe ik mijn best
oprechte poëzie te schrijven

het ligt niet echt in mijn handen
slechts goden bepalen of mijn verzen
ten einde in lyrische zin

aan uw superbe ziel zullen beklijven
die zo met waarden en normen
van de letterorde is begaan

en zij, strofisch als gezegd,
in uw edele gemoed wensen te landen

ik spreek thans over
het ongerepte gruis
gedragen door het oude pad
dat slingert langs de beukenhaag

en zwijg derhalve:

het steenslag kent
bij het betreden
nog zijn eigen ruis

21-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

20-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

er zijn steeds meer dagen
waar waarheid zich gedraagt
als een dief in de nacht
en inzicht wordt meegenomen
als diepgang wordt gevraagd
maar de geest ongrijpbaar wordt geacht;
als door een troebele leegte lijkt belaagd

vaker dan ik nachten leen
ontgaan mij de raakvlakken
op de cirkel om me heen
het lijken zwarte wakken
die het denken laten steken
waar bloemen buigen voor geween

ik spreek over gevoel
dat in denken is verdwaald
van wazig gewoel
dat nog weinig in licht vertaalt
en woorden als stenen
voortstuwen op de oceaan

het maakt ook niets uit
of men begrijpt wat ik bedoel
de eigen weg dient men
immers toch alleen te gaan

18-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik ben ook maar een mens
zo sterk en kwetsbaar
kwetsbaar sterk

balancerend op de grens
van geven en ontvangen

ontvangend incasseren
hartgrondig geven

soms dood en doodlevend
vaak door ik weet niet wat gedreven

hij die zegt je bent mooi
of hoi, jij ja, die jij

het wordt in mijn hart geweven
als je hoofd in een eeuwig moment
rust tegen mijn zij

het maakt mij even heel
het schept uit alleen een wij

14-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

alom mij heen
bestaat al jaren
een Cordon Sanitaire

cellen waarin rollen
veelal grijs getint
of zo de gezetene bemint

zacht en lieflijk bedrukt,
nadat de stoelgang is gelukt,
het strijken ondersteunt

soms in vaart,
met haastige spoed
doch vaak, zo niet steeds meer,
nadat er eerst hortend en stotend
lijfelijk is gekreund

op wat in donkere kleuren
met een plons neerstort
in een reeds vooruitgesnelde vloed

*

in deze kamer
klein van omvang echter
met een hemelshoog plafond
is men aan de ander gelijk

men laat iets achter
stevig dan wel drassig van aard,
waterig of herkenbaar rond

zelfs geen hoogwaardigheidsbekleder
ontkomt aan dit ritueel
en zet het verteerde aan de dijk

zo gezegd:
de mens is aan de ander gelijk

13-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

12-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een kwelgeest
vecht met mij in een
doodlopende straat

die het waarom
steeds dieper uitholt
zodat mijn denken
het gebroken wezen
niet verstaat

en in het hart lijkt
de hoop gedoofd,
wordt vreugde gelaakt


de dag
weet zich al jaren
van vrijheid beroofd



(fictief)

11-05-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm