15-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik wil je niet
schreeuwt
de eeuwige luidspreker
aldoor repeterend
naar de doofgeraakte
ziel van het kind

je bent niets of
gelijk aan gesloten ogen

je zal in een leeg
zwart huis zijn
dat traag groeit
vol honger
naar links en rechts
maar zonder licht
en rozen in het haar

ademen voor jou
is luisteren naar litanieën
van vals over slecht
naar gewetenloos

op stapels van
verkoolde handen
die tussen kieren
worden aangereikt

ze zullen zijn
als dode woorden:

ongeboren

14-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

nopens mij
valt veel te zeggen
nog meer zwijgen
is wellicht een raad

wanneer ik de zucht omvadem
naar het aardse
als de buiken en knopen van
van een trillende snaar

driftige honger doet mij zweven
tussen de schimmen door
soms veredeld en gemengd
met eisen van de geest

of zal het zo zijn
dat het wezen daartoe
van nature buigt

dan wel neigt naar kunnen
waarin de pit gedijt
en tevens bloeit
met een geleide hand:
mij enkel eigen

ik omvadem het leven
als zou zij statig zijn:

rechtlijnig als de dood

12-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

morgen,
luttele uren
van heden
zal ik
nieuw licht
ontdekken

is hoop de kleur
van kwetsbare harten
in verwachting

waar eens alles gelijk liep
in evenwicht met de
seizoenen van struiken
en bladeren

en waar de koude dood
sluipend, ondergronds
op weg ging
naar een aardse
wedergeboorte

lijkt alles
omhuld met
de valse zucht
naar meer,
etmalen lang

morgen,
luttele uren
van het heden

zal ik zeker
dieper inzicht
ontwaren

11-04-2009 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm