rondrit met caravan door het bovenste deel van Duitsland
30-09-2018
De wijnvelden van Guldental tegen Bad Kreuznach
We staan op camping Lindelgrund in Guldental tegen Bad Kreuznach. Guldental is een dorp in het Nahetal niet ver van de Rijn en van Bingen. En dan is er de grote stad Bad Kreuznach nog. De installatie is vlot verlopen en meteen hebben we deze namiddag een wandeltrip gedaan van 8 kilometer. Zo verkennen we het gebied. We passeerden wijnvelden. We zitten immers in Rheinhessen, een befaamd wijngebied. Niet ver van de camping is een oord, waar ooit, 300 jaar geleden, eremieten geleefd hadden in de okeren rotsen. Er staat nog een beeld van een man met een zwaard, dat tot aan zijn enkel reikt. Eerst had ik stoute indrukken, omdat ik dacht dat er iets anders tussen zijn benen stak.
We staan voor een nachtje in Motten-Klothen, in Bayern, niet ver van Fulda! De rit was moeizaam, omdat er overal in Duitsland op de autostrades “Baustellen” zijn. Dit geeft ellenlange files tot gevolg. Daarom zijn we na Kassel van de autostrade gereden en dan ging het vlotter over Fulda. Camping Rhönperle is een typische doorgangscamping, mooi gelegen in de vallei van de Rhön. Morgen staan we vroeg op en trekken 250 kilometer verder via Frankfurt naar Rheinhessen, Rheinland-Pfalz.
Een bewolkt dagje hebben we vandaag. Het is dan ook onze laatste dag in de Harz. Ik bereid de volgende etappes voor, telefoneer naar campings en maak een routeplanning. Het is ook een beetje een kuisdagje. Dan gaan we naar Edeka om proviand in te slaan voor de komende dagen. Vanavond gaan we forel eten in Braunlage. Morgen rijden we zuidwest naar de Rhönvallei, de grens tussen Bayern en Hessen. Ik plaats hier nog een paar foto’s van de onvergetelijke Brocken en de betoverende reis met de stoomtrein.
Op naar Brocken! Met de stoomtrein van de Harzer Schmalspurbahn zijn we vanuit Wernigerode naar Brocken gereden 1142 meter hoog. De stoomlocomotief moet hoog klimmen en de stoker moet zijn best doen om permanent kolen te scheppen om de hoogte te kunnen bereiken. Ik controleerde de temperatuur van de waterketel: 280 graden, OK dus. De druk van 16 kg was ook in orde en de watervoorraad werd bijgevuld in Drei Annen Hohne. Niets kon fout lopen. De machine moest met volle kracht 600 meter hoogte overwinnen. Stoomwolken en roet beheersten het landschap. Eenmaal op Brocken was het prachtig weer, een van de zeldzame dagen, want meestal hangt er mist of regent het. En van herfst tot lente ligt er sneeuw, 40 centimeter hoog. Elisabeth en Günter hadden er ook pret in.
een brullend hert aan de voormaig Oost-Duitse grens
Het is heel rustig hier op de camping Am Bärenbache in Hohogeiß. ’s Nachts horen we de everzwijnen of de herten brullen, alhoewel Bea denkt dat ik aan het snurken ben. Brullend hert of niet, we zijn langs de voormalige Duits-Duitse grens gestapt, vele kilometers lang naar het dorp Sorge in Sachsen-Anhalt (oud DDR). Na 16 kilometer stappen waren we terug op de camping. We zagen er de grenspost, de bewakingsweg met de mijnenvelden en het gedenkteken van mensen, die hun leven lieten bij hun poging de grens over te steken, beelden om nooit te vergeten.
Goslar is de stad van het gekroonde kieken en de geldschijter. De geldschijter is een klein beeldje dat herinnert aan de hekel van de burgers tegen het betalen van belastingen aan de keizer. Wij zouden in Vlaanderen ook zo’n geldschijtertje kunnen gebruiken. Goslar is ook de stad van de mijnwerkers van weleer. Een paar keer per dag, op het uur, begint aan het stadhuis het klokkenspel met een parade van vele figuren. We aten er “Windbeutel” met kersen in Butterhanne, een verplicht nummer wanneer je in Goslar komt. En met Sint Walpurgis komen alle heksen tot leven.
Vanmorgen heb ik mijn stoute schoenen aangedaan en een staptocht gemaakt langs de voormalige Duits-Duitse grens. De betonnen banen voor de grenspolitie lagen er nog en dienen nu als wandelpad of loipe voor de winter. Hohegeiß ligt vlak aan de voormalige grens en de bomen krijgen er een mooi bruin kleurtje. Er is ook een mooi uitzicht over de Brocken, waar we overmorgen naar toe trekken per stoomtrein van de Harzer Schmalspurbahn.
In Bad Lauterheim zijn we werkelijk in het bad geweest. Een stortvlaag zorgde ervoor dat onze zoektocht naar breiwol langer duurde dan voorzien. Maar geen nood, Braunlage is vlakbij. Daar zijn we afgesproken met onze Beierse vrienden om samen met alle hotelgasten aan de feestmaaltijd deel te nemen. Iedereen was er klokslag 18 uur: Deutsche Gründlichkeit! Het feestmenu was voortreffelijk. Zowel kwaliteit als kwantiteit was er. Volgens de weerberichten zou het ophouden met regenen. Nat is het in ieder geval. Wellicht kunnen we morgen de bergschoenen aantrekken voor een staptocht door de groene Harz. Wandern ist des Müllers Lust!
