Op zondag 26 maart organiseerde Proximus een event voor haar personeelsleden (actieven) en gepensioneerden (non-actieven) in en rond Adventure Valley in Durbuy.
Ingescand toegangsticket
Wij waren er bij, evenals mijn ex-collega Patrick en zijn vrouwtje Ann.
De weergoden gaven evenwel verstek want het regende de hele dag pijpenstelen. Dus alle moedigen die deelnamen aan de wandelingen (5 km later uitgebreid naar 6,5 km of 10 km) kwamen uitgeregend terug op hun startpunt Adventure Valley.
Beide wandelingen liepen langs de Ourthe en door het bos "Bois de Chapli" naar het stadje. Ook een bezoek aan de confituurfabriek Saint-Amour (klik hier) en de uitkijktoren Belvédère (klik hier) waren voorzien.
De lunch in het restaurant met start vanaf 12h00 (= grillbuffet met drankjes) was inbegrepen en honden aan de leiband waren ook toegelaten tijdens de wandeling(en).
Hierna een korte fotoreportage van het gebeuren.
Vertrekpunt Adventure Valley
Idem
Infobord aan de Belvédère-toren
(uitkijkpunt)
Regenachtige blik op het stadje
Foto genomen bovenop de toren van mijn reisgenoten.
Confituurzaak Saint-Amour (cadeautje van Ann & Patrick)
Natuurlijk weten ze in Durbuy hoe ze de lekkerbekken moeten verwennen.
Je hebt er niet alleen tal van restaurants en andere winkels met etenswaren, maar ook sommige kleinhandelaren weten hoe ze passanten moeten lokken en verleiden.
Durbuy is een mooi stadje, maar de deelgemeenten van Durbuy en omliggende steden mogen ook gezien worden.
Hierna een eerste impressie van dorpen (in alfabetische volgorde) die we al bezocht hebben. Klik gewoon op de link na elk dorp om foto's e.d. te ontdekken.
In de reeks fotogeniek België, een beeldbank met foto's van steden en dorpen, is er ook een bijdrage met enkele foto's van Durbuy die ik jullie niet wil onthouden.
Na een eerste bijdrage, in dit artikel een verwijzing naar oorlogsmonumenten en gedenktekens voor de oudstrijders en de gevallenen van wereldoorlog II in Durbuy en deelgemeenten.
Zoals in andere steden vind je in Durbuy ook straatnamen terug die verwijzen naar een persoon die iets betekent heeft voor het stadje.
Zo kwam ik uit op de straatnaam "Allée Louis de Loncin" (zie afbeelding hierna). Er bestaat ook een Avenue Louis de Loncin.
Louis de Loncin bestaat evenwel niet, maar wel Louis Loncin. De toevoeging "de" gebeurde postuum want blijkbaar behoorden zijn voorvaders van voor de Franse revolutie tot de familie "De Loncin", dus min of meer een adelijke familie
Veel kwam ik over deze illustere onbekende niet te weten, wel het volgende.
Louis Loncin (Durbuy 1875 - Waulsort 1946) was een schilder behorend tot de School van de Ardense landschapsschilders.
Hij was in 1917 naar Nederland gevlucht, maar keerde dat zelfde jaar nog terug om zich te melden als oorlogsvrijwilliger. Hij bleek evenwel niet geschikt voor actieve dienst en werd ingelijfd bij de Artistieke Afdeling.
Veel werken zijn er van hem niet terug te vinden vandaar dus de cruciale vraag waarom de stad Durbuy hem toch belangrijk genoeg achtte om een straatnaam naar hem te benoemen.
In een eerder artikel kon je al foto's en prentkaarten bekijken van "Le Sanglier des Ardennes" hoe het vroeger was en ook dat dit gebouw niet steeds "Le Sanglier" of whatever noemde.
Na een eerste reeks, nu deel 2 met een aantal sculpturen in steen die wij bij onze verkenning van Durbuy en deelgemeenten hebben gezien en vastgelegd op foto.
Ik ben Erik , en gebruik soms ook wel de schuilnaam de toerist.
Ik ben een man en woon in Galmaarden (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 26/09/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotograferen, tuinieren, reizen, lekker uit eten gaan, enz..
De Ardennen zijn onze favoriete bestemming en in het bijzonder Durbuy, de parel van de Ardennen.
Ik ben Erik , en gebruik soms ook wel de schuilnaam de toerist.
