Inderdaad de jaren zestig waren goed begonnen... met kloppen en smijten! Ondertussen is het 1962 en is Algerië onafhankelijk geworden, dit tot groot ongenoegen van de Organisation Armée Secrète (OAS). Om hun afkeuring te onderlijnen pleegden ze in Le Petit-Clamart (Parijs) een aanslag op president Charles de Gaulle, dit onder het motto: "Algerië is Frans en blijft zo!". De OAS had zelfs aanhangers hier in Vlaanderen, ik kan ervan meepraten want één van mijn schoolgenoten op het Kot verloor toen een hand bij het vervaardigen van een amateuristische bom. Die jongen was van goede komaf en het gebeuren werd min of meer doodgezwegen in de media alhier. Terwijl The Four Seasons hun "Big girls don't cry" en Bobby Vinton zijn "Roses are red" de hit parade inzongen, werd Adolf Eichmann opgehangen. In februari vliegt John Glenn als eerste Amerikaan rond de aarde en verhuis ik met mijn ouders naar onze gerenoveerde woning in Ledeberg. De Paasvakantie kwam eraan en de valiezen werden ingepakt voor Blankenberge, dit naar jaarlijkse gewoonte. Op mijn transistorke (ook portatiefje genoemd) weerklonk meer en meer de Merseysound. Rond de rivier Mersey, voornamelijk in Liverpool, ontstonden een hele schare bandjes: Gerry (Marsden) & The Pacemakers, The Seachers, The Merseybeats, The Swinging Blue Jeans, The Fourmost, Billy J. Kramer and the Dakotas, The Big 3, Rory Storm & the Hurricanes (met als drummer ene Ritchie Starkey... later bekend als Ringo Starr bij the Beatles). Bekendste zangeressen uit die streek waren (roste) Cilla Black en Beryl Marsden. Dé groep die echter het nieuwe muziektijdperk zou inluiden waren ongetwijfeld the Beatles uit Liverpool. De meeste van die groepen deden hun ervaring op in the Cavern (Liverpool) en de Star Club (Hamburg). Zelfs Beryl Marsden stond reeds op 16 jarige leeftijd, samen met the Undertakers, op de bühne in Hamburg. Het werd dus Paasvakantie en er traden verscheidene rockbandjes op in de etablissementen op de zeedijk van Blankenberge. Samen met mijn plaatselijke vrienden gingen we vooral de Brugse rockgroep: Ricky Morvan & The Fens gaan beluisteren in de Continental Palace. Op zekere dag was zanger Ricky Morvan afwezig, hier maakte mijn vriend Danny V. handig gebruik van om aan Pascal, de leider en bassist van The Fens, te vragen of de witte Gentenaar (ik dus) eens mocht zingen. En ja hoor het mocht! A star was born... Eddy Pascall live in de Continental Palace met The Fens!!! Mijn vrienden waren wild enthousiast, hun westvlaams sprekende Gentse vriend kon er wat van. De zanglessen bij Julien Mestdagh,op het Kot, wierpen hun vruchten af. De Britse "vakantiekolonie"-meisjes die ons vergezelden, konden nauwelijks hun jeugdige oortjes geloven... die blonde dandy (ik was geen rocker) zong zomaar "Love me do" van hun Beatles. 's Anderendaags zaten we natuurlijk terug met z'n allen in de Continental, zelfs heel wat meer toeschouwers, want de geruchten deden de ronde dat bruggeling Ricky Morvan vervangen was door een nieuwe "jonge" zanger uit Gent! De lunaparken en de plezierboten, zoals de Belvedère en de Mont Kemmel, lieten we voor wat ze waren en onze vaste stek was de Continental geworden. Mijn zangdebuut was gelukt! Wat verder op de zeedijk, naast de Casino, in zaal Eden speelden ondertussen de Britse covergroep The Dover... die waren klasse!
Beste lezers en lezeressen ik wens jullie allen een zalige kerst en een voorspoedig, gezond en vreugdevol 2007! Feest er maar eens duchtig op los, alsof het hier de hemel op aarde is. Alvast bedankt om mijn blog te bezoeken... doe zo verder in 2007.
Beste lezers en lezeressen
