De jaren 50 liepen van een leien dakje... eerste schoolervaringen bij de nonnekes (in de franse taal dan nog) en daarna naar het Sint-Gregorius College in Ledeberg, waar Frank De Winne ook een paar broeken versleet. Frank's ouders waren vrienden en geburen van mijn ouders in die gouden jaren na de tweede wereldoorlog. Van geburen gesproken, in die tijd had ik meerdere naaste geburen door het feit dat wij (mijn ouders en ik) de ene helft van het jaar in Ledeberg woonden en de andere helft in Blankenberge. Van de ene berg naar de andere! Mijn pa was een geboren Oostendenaar en kon het zeitje (zee) niet missen. Ik was toen de enige Oostvlaming in de familie (langs vaders kant), mijn grootvader was trouwens van Pervijze (Bachten de Kupe weetjewel...). Met grootvader mocht ik dan mee op vakantie bij zijn broers in Ramskapelle (aan de IJzer) en in Veurne. In die streek haalde ik al menig kattekwaad uit samen met mijn neven Raymond (nu Vuile Mong van de Vieze Gasten) en Fernand. Ook Arthur Blanckaert (nu Will Tura) kwam ik al eens tegen, die volgde namelijk accordeonlessen samen met Mong. Als kortebroekventje werd ik al vlug een volwaardige polyglot, ik sprak vlot westvlaams, Gents en frans. Het liefst was ik toen in Blankenberge, maar dat was dus per jaar een paar keer verhuizen, maar ik vond het toch leuk en in de zomer was het alle dagen zondag! Zat ik niet op het strand dan kon je mij vinden op het water in een heel klein zeilbootje (Zwaluwklasse), de zee betekende alles voor mij.
Eind jaren zestig kwam er dan een einde aan die jaarlijkse valiezenkoers en vestigden mijn ouders zich definitief in Blankenberge.
In 1956, ik was toen al 9 jaren op deze aardbol, vonden mijn ouders het nodig om iets te gaan doen aan mijn engels en stuurden mij naar Gateshead (tegen Newcastle upon Tyne) bij hun oorlogsvrienden. Die lieve mensen hadden twee dochters, Dorothy en Marjorie, waarvan er eentje mijn plaats mocht innemen bij mijn ouders tijdens mijn afwezigheid. Onnodig te vertellen dat ik daar heel rap de taal van Shakespeare onder de knie had. God save the Queen!
Ik werd een meertalige tiener en de jaren zestig kwamen in zicht.

I