Mijn naam is Eduard B(EdjeB) Ik ben geboren op 01-12-1939. Al 49 jaar ben ik getrouwd met Anny mijn kameraad en toeverlaat. We hebben 2 kinderen Edwin en Raymond en 5 kleinkinderen.
Mijn hobby's zijn Fietsen, computer en ik fotografeer alles in de natuur vooral jonge dieren en de prachtige natuur, die foto's bewerk ik dan ook zodat de foto's nog beter overkomen.
We wonen in Aalten in de Achterhoek omringt door heel mooi natuurschoon waar het heerlijk vertoeven is. Ook probeer ik U enige anekdotes - voorzien van een foto of plaatje - te vertellen. Ik heb al veel goede tips binnen gekregen om mij Blog mooier en beter voor elkaar te krijgen.
Hier zijn dan eindelijk een paar foto's van het bloemen corso. Met dank aan http://blog.seniorennet.be/johan1958/ Ga ook eens daar kijken. Een prachtige Blog.
September 2005 gemaakt. Nog 2 foto's van steen marters uit het Aaltense goor.
Gedicht Onze vader is niet meer Hij is op een middag gegaan De zon die op hem scheen De lucht was rein Hij hield op met bestaan
Onze vader is niet meer Hij liet ons opeens alleen Hij die ons het leven gaf Gaat nu zomaar heen
Onze vader is niet meer Wie zijn wij om te willen Dat hij altijd bij ons blijft Doch niet zijn pijn kan stillen
Onze vader is niet meer Nu voelt hij niet de pijn De zon die schijnt De lucht is rein Maar wij kinderen zullen zonder vader zijn
En mocht er toch een hemel zijn Naïef als een kind willen wij dan beleven Dat als onze tijd komt, Papa, wacht dan bij de poort op ons En omarm mij dan heel even
Dauwtrappen We hadden het geluk dat het nog droog bleef. tijdens de open luchtdienst.
Zo kwamen ze op de Olijfberg. De discipelen wisten dat Jezus van hen heen zou gaan, ze wisten dat Hij weer terug zou gaan naar Zijn Vader in de Hemel. Maar ze waren niet verdrietig, want Jezus ging daar in de Hemel een plaats klaar maken voor alle mensen, die in Hem geloven, zodat ook zij later bij Hem mochten komen wonen in de Hemel. Jezus keek Zijn discipelen nog eenmaal vol liefde aan. Hij strekte Zijn Handen uit en zegende hen. Toen raakten Zijn voeten los van de grond. De discipelen keken vol ontzag toe en zagen hoe een wolk Jezus aan het gezicht onttrok. Zij konden Hem niet meer zien. De wolk droeg Jezus omhoog, steeds hoger tot in de Hemel, waar Hij nu nog steeds woont bij Zijn Vader.
We zijn van morgen wezen dauwtrappen naar Vragender.
Daar kwamen ongeveer 600 leden van onze geloofs gemeenschap
bijeen om dit Samen te vieren met een openlucht kerkdienst.
Op 10 juni zijn we van plan om ons huis te schilderen. Dan staat mijn blogje op een laag pitje.
We hebben het in ons hooft gehaald om ons huis te schilderen. Nu zijn wew op zoek naar hulpjes voor dit werk mooi weer mee brengen is een pre. graag opstellen in rijen van 4 op 10 juni om 08.00 uur
Sinds het einde van de jaren 1960 is de nijlgans in Nederland langzamerhand een gewone verschijning geworden. Enkele ontsnapte vogels wisten zich hier prima te handhaven. Inmiddels is de nijlgans niet meer weg te slaan uit Nederlandse natuur- en weidegebieden. Ook hier is de nijlgans is deze prachtige gans al 3 jaar bij de vijver van het bedrijven gebied. Deze nijlgans heeft 2 jongen Een prachtig gezicht.
We hebben één pastoor op 9 Parochies Gelukkig is hij nog heel jong.
We zijn van morgen naar de Hoogmis van Pasen gegaan. Onze Pastoor Pikkemaat is een heerlijk jonge Pastoor Bij het scheiden van de kerk Na de zegen. Vertelde hij ons Dat we met een brede glimlach naar huis moesten gaan. (Risus Pascalis)Dat deed hij dan ook met een mopje. Een man vroeg hem Eerwaarde wordt er in de hemel gevoetbald? Kom, zij onze Pastoor, morgen maar even terug, dan weet ik het wel. De volgende morgen kwam de man terug. En vroeg, Eerwaarde weet U het al? Ja hoor 2 berichtjes een goed en een slecht bericht. Begint u maar met de goede Eerwaarde. De goede is Ja er wordt gevoetbald. En de slechte: U wordt morgen opgesteld.
Waarom de eik vinger bladeren heeft (Een lerend sprookje.)deel 1
Waarom de eik vingerbladeren heeft Er was eens een keuterboer die veel kinderen had. Hij zorgde samen met zijn vrouw zo goed mogelijk voor hen. Een stukje eigen land bezat hij helaas niet en daarom moest hij als dagloner bij vreemden gaan werken. Het geld dat hij verdiende was nauwelijks genoeg om van te leven. "Hemel en hel!" vloekte de keuterboer op een dag, "alleen de duivel kan ons helpen!" De keuterboer had zijn woorden over de duivel niet zo ernstig gemeend, maar de duivel laat zich zoiets geen twee keer zeggen. Nauwelijks had de keuterboer deze woorden uitgesproken, of er stond een man voor hem, gekleed in jagerskleren: een vilten hoedje op zijn hoofd, een geweer over zijn schouder en zijn ene voet was een duivelspoot. "Wat wil je, mannetje?" vroeg de jagersman hem. De keuterboer schrok eerst vreselijk, omdat hij dadelijk wist, dat dit het gevolg was van zijn woorden. Toen raapte hij al zijn moed bij elkaar en antwoordde: "Je weet toch wat ik wil hebben. Een mooi stuk land, een paar paarden en een ploeg, zodat ik mijn vrouw en kinderen behoorlijk te eten kan geven." "Dat zul je krijgen," zei de jagersman. Hij wenkte met zijn hand en op tafel stond plotseling een kist vol goudstukken. "Hier kun je alles voor kopen, wat je hebben wilt, maar je moet me er wel iets voor teruggeven!" "En wat is dat?" vroeg de keuterboer. "Jezelf," zei de jager. "Over een half jaar kom ik je halen!" De keuterboer krabde zich achter zijn oor en zei: "Over een half jaar, dat is wel vlug! Dan kan ik mijn land niet eens bebouwen en er geen oogst vanaf halen. Weet je wat, kom me halen als de bladeren van de bomen vallen." "Goed," lachte de jagersman, "als alle bladeren van de bomen zijn gevallen haal ik je." En zoals hij gekomen was, verdween hij ook. Ineens was hij weg. Alleen de kist met goudstukken bleef op tafel staan. De vrouw van de keuterboer luisterde naar wat haar man vertelde, sloeg vlug een kruisje en zei: "Man, wat heb je gedaan?" Maar de keuterboer lachte en zei: "Wees niet bang vrouw. De duivel is slim, maar ik als arme keuterboer moet slimmer zijn, anders zal het slecht met me aflopen. Wacht maar af en je zult zien, wat er gebeurt."
Waar om hebben de eikenbladeren vingers? (leerzaam sprookje)deel 2
De lente was voorbij, de zomer was voorbij en de herfst begon. De keuterboer had al lang een prachtige oogst van zijn land gehaald en de kinderen hadden genoeg te eten. Het smaakte hen allemaal best, alleen de vrouw verloor haar eetlust. Voortdurend keek ze uit het raam, toen de bladeren geel werden en van de bomen dreigden te vallen. Het duurde niet lang of de bomen rondom hun huis waren helemaal kaal. En op een morgen stond daar plotseling de jagersman: op zijn hoofd het vilten hoedje een geweer over zijn schouder en in plaats van een voet had hij een duivelspoot. "Ik kom je halen," sprak hij tegen de keuterboer. "De bladeren zijn allemaal afgevallen, je tijd is gekomen." Maar de keuterboer was niet bang, en zei: "De bladeren zijn al afgevallen, dat is waar. Maar niet allemaal. Kijk maar eens in het bos daar boven." En hij wees naar de heuvel achter zijn huisje. Daar stond een jonge eikenboom; de bladeren waren wel erg geel, maar ze zaten nog aan de boom. "Je hebt gezegd, dat je mij zou komen halen als alle bladeren van de bomen zijn gevallen. En zoals je zelf ziet, zijn ze er nog niet allemaal af. Kom nog maar een keer terug." "Daar kun je op rekenen," zei de jagersman. En zoals hij gekomen was, verdween hij. Plotseling was hij weg. Na een maand kwam hij weer. Overal lag al sneeuw, de kale bomen trilden in de wind, maar de jonge eikenboom op de heuvel had nog altijd genoeg bladeren. De keuterboer lachte. Hij wist heel goed, dat de eik zijn bladeren in de winter niet verliest en hij zei tegen de jagersman: "Zoals je ziet zijn alle bladeren nog niet afgevallen. Je zult veel later moeten komen." "Daar kun je op rekenen," knarste de jagersman. Toen de lente begon en het ijs verdwenen was, kwam hij voor de derde maal. De sneeuw was al weg, de bomen werden weer groen, maar aan de eik trilden nog altijd de bladeren van het vorig jaar. De keuterboer wees lachend op de eik: "Zoals je ziet, zijn ook nu niet alle bladeren van de bomen gevallen. En ze zullen ook niet meer afvallen. Kijk maar!" Tussen de laatste oude blaadjes groeiden alweer nieuwe bladeren. De duivel zag, dat de keuterboer hem voor de mal had gehouden. Nijdig prikte hij zijn vingers in de jonge bladeren om zo zijn woede af te reageren en plotseling was hij verdwenen. De keuterboer kwam er goed van af. Maar de eikenbladeren hielden tot op de dag van vandaag de herinnering. Voor die tijd hadden ze een mooie gladde rand gehad, maar sinds de duivel er met zijn vingers in geprikt heeft, zien ze er uit als vingers. Ondanks dat vallen de blaadjes pas af in de lente, als de nieuwe bladeren alweer beginnen te groeien.
Nu moest mijn kleinkind maar gaan slapen Dus ik zeg "Welterusten"Ze probeerde met "weltruste Op.....en sliep alweer.
"De betoverde tuin" door Marie Mrstikova. Nederlandse vertaling van Els Nuijen.
Laten wij allen bidden voor Nikki haar broer GUIDO Die op 03-07-2013 Is overleden. Hier bij een kaarsje Tot steun en kracht voor haar en haar Familie Dat hij moge rusten in vrede.
Blijf even stil staan bij mijn broers, Wim en Ben die aan de ziekte KANKER zijn over leden.
Viltig Kruiskruit schijnt
voor mensen niet giftig te zijn. Maar voor dieren (Paarden) zeer giftig.
Een pas geboren veulen.
De tijd is weer aangekomen dat je zulke mooie taferelen kunt zien.
Je blijft met lege handen achter Je zou zo graag nog willen zorgen De tijd van waken en van wachten Is voorbij en elke morgen Brengt nu een lege dag vol pijn Er rest alleen herinnering Aan in-gelukkig samen zijn
In de leegte staat zijn naam geschreven Komt alle goeds naar boven drijven Het aller diepste van zijn leven Zal altijd in ons midden blijven: Een dierbaar mens die in zijn eenvoud Zo vol betekenis kon zijn Gaf aan ons leven rijke inhoud.
