Tekstgrootte aanpassen?
Klik op + of -

BLOG ZOOM

In deze kolom info over mijn blog en over Hindeloopen
Foto
Mijn blogs
  • Hylper volksverhalen
  • Gedichten
  • Toen en Nu
  • Geschiedenisverhalen
  • Puzzels
  • Straatnamen in Hindeloopen
  • ????
  • Eigen verhalen
  • Bijnamen in Hindeloopen
  • Foto albums
    Andere interessante links over Hindeloopen
  • Fam Blom GPTV
  • Blog van Anske Smit
  • Uw Kerstkalkoen uit Hindeloopen
  • Hindeloopen 194-1945
  • Wandeling door Hindeloopen
  • Verhalen rond het IJselmeer
  • Gesproken tekst in het Hylpers
  • Beelden Hindeloopen van Waddenacademie
  • Oude Hindelooper maakt scheepjes in de fles
  • Beelden Hindeloopen HWG
    You Tube filmpjes
  • Hindeloopen
  • Belslydjeien
  • IJsbergen-Kruiend ijs
  • RTN filmpjes
  • Omrop SW
  • Gert Jan Groenendijk
  • Gerke de Jong
  • NCRV film 1963 Deel 1
  • NCRV film 1963 Deel 2
  • Sinterklaas intochten Hindeloopen
    Oude polygoon filmpjes
  • Noordzee visserij
  • Filmkeuze
  • Bewegende panorama beelden
  • Street view
  • World Panoramic Photograhy (Met linker muisknop en muis kijkt u 360 graden in het rond)
  • Foto
    Foto
    ****Wor iis op earde en laand to viinden-- Dot zok en koninginne het--Jo't iin jer dwaan en leeten-Altiid op rogt en oenrogt let****
    Links op de foto de vlag en rechts het wapen van Hindeloopen. In de lichtkrant het eerste couplet van het volkslied van Hindeloopen. Hindeloopen ligt in het ZW van de provincie Fryslân aan het IJselmeer en is één van de Friese elfsteden. Het heeft een rijke cultuur historie, een eigen dialect en een bijzondere eigen klederdracht.
    Sinds 1225 was Hindeloopen een zelfstandige gemeente. Met de herindeling van 1 januari 1984 verloor Hindeloopen haar zelfstandigheid. Samen met Hemeleumer Oldefaert. Stavoren en Workum vormden ze de gemeente Nijefurd. Per 1 januari 2011 fuseerde Nijefurd met de gemeenten
    BolswardSneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel tot de gemeente Sudwest Fryslan.

    Hoe kom ik Hindeloopen

    Per boot via het IJsselmeer.
    Met de trein via de lijn Leeuwarden-Stavoren.
    Voor een route over de weg  klik op onderstaande link van ANWB routeplanner en de weg naar Hindeloopen wordt u gewezen.

  • ANWB routplanner
  • Het weer in Hindeloopen

    Een dagje Hindeloopen? Maar u wilt weten hoe het weer is. De Friese weerman Piet Paulusma vertelt u welk weer er te verwachten is.

  • Het weer met Piet Paulusma
  • Foto
    Foto
    Hierboven de vlag en het wapen van de gemeente Súdwest Fryslan. De gemeente Súdwest Fryslan  is op 1 januari 2011 ontstaan uit een fusie van de gemeenten Bolsward, Nijefurd, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel.  Súdwest Fryslan is gelegen in Zuid West Friesland. De gemeente heeft cica 82.000 inwoners en een oppervlakte van 815,97 km2 , onderverdeeld in 433,09 km² land en 382,88 km² water. Hiermee is het qua totaal oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Als enkel naar de landoppervlakte gekeken wordt moet het de Noordoostpolder laten voorgaan. Voor meer over de gemeente Sudwest Fryslan verwijs ik graag naar onderstaande gemeentelijke website.
  • Gemeente Sud-West Fryslan
  • Foto
    Inhoud blog
  • De Husjepraim en Iskepolle
  • Een wandeling over de dijk
  • Altijd bovenaan
  • Kerst in Hindeloopen
  • Het NS Station
  • Het kleine paradijs
  • Haantje de voorste
  • Vrede in het hart
  • It Tontjen om
  • Het Workumer Nieuwland
    Foto

    "Er bestaat geen enkele reden om niet gelukkig te zijn, maar we bedenken wel duizenden excuses. " Auteur: Bert Hendriks
                       
    ***
    "Niets is linker dan voor rechter spelen." Auteur: Carla Pols
                       
    ***
    De eerste dode in elke oorlog is het gezond verstand." Auteur:A. den Doolaard, schrijver.
                        ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker, voetbaltrainer.
                       
    ***
    "Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting." Auteur:Epictetus
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen." Auteur onbekend
                       
    ***
    Wees een zonnestraal, je medemensen hebben er behoefte aan." Tegeltekst
                       
    ***
    "Ik mokte omdat ik geen schoenen had, totdat ik een man tegenkwam die geen voeten had." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Zo lang ik leef wil ik sterven van geluk." Auteur: Harrie Jekkers, Nederlands cabaretier en schrijver
                       
    ***
    "Wat u weggeeft, verliest u niet." Auteur:Pater Henry de Greeve, Nederlands katholiek priester
                       
    ***
    "Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Wie slechts droomt over morgen, verspilt vandaag." Auteur:Billy Joel
                       
    ***
    "De kleinste daad van vriendelijkheid is meer waard dan het grootste voornemen." Auteur: Onbekend
                       
    ***
    "Het goede woord op het juiste moment is als een gouden appel op een zilveren schaal." Bijbeltekst
                       
    ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker
                       
    ***
    Er is maar één religie. Dat is de liefde. Eigen spreuk
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen."Auteur onbekend
                       
    ***
    "Laat Kerstmis gebeuren diep in je hart, opdat de liefde moge branden als een zon in de kerstnacht, sterk genoeg om heel het nieuwe jaar te verlichten." Auteur:Phil Bosmans
                       
    ***
    De vloed tilt alle schepen op. Auteur: Wijlen president Kennedy
                       
    ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. Auteur onbekend
                       
    ***
    De hoop sterft als laatste. Russisch gezegde
                       
    ***
    Ga nooit hen zonder te groeten. Ga nooit heen zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen.

    Ga nooit weg zonder te praten. Dat doet soms een hart zo pijn. Wat je s’morgens hebt verlaten, kan er s’avonds niet meer zijn. Auteur onbekend
                       
    ***

    Hylpen likje stea oen it Yselmor
    mijn
    Welkom in Hindeloopen. Welkom bij mijn digitaal boek over Hindeloopen.


    mijn

    Eigen verhalen van Henk

    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een wandeling over de dijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een wandeling over de dijk


    Het is een mooie nazomerdag. De thermometer geeft nog 20 graden aan en de zon gaat af en toe schuil achter een kleine witte wolk. Daar ik geen zin heb aan een of andere klus in huis loop ik naar de haven of zo men in Hindeloopen zegt “nei ‘t Aest”. Bij de reddingsloods staat een groepje mannen te praten en op het bankje zitten een aantal vrouwen het laatste nieuws uit te wisselen. Ik voeg mij bij de mannen en luister naar wat de gemoederen bezig houdt. Al snel merk ik dat de politiek het onderwerp van gesprek is. Gezien mij dat als klein radertje in het politieke bestel altijd wel interesseert spits ik mijn oren om niets van de discussie te missen. Al snel wordt mij duidelijk dat niemand het volgens deze ‘ingewijden’ goed doet en er nagenoeg niets deugd. In simpele beweringen, en niet gehinderd door de kennis van wat de echte achtergronden van de problemen zijn, worden in een handomdraai pasklare oplossingen aangedragen voor wereldproblemen waar de groten der aarde niet uit komen. Of deze, naar mijn idee, ongefundeerde kritiek en niet reële oplossingen nu terecht zijn of niet laat ik in het midden, maar echt interessant vind ik deze discussie niet.Ik bedenk dat ik waarschijnlijk meer zal genieten van een wandeling over de zeedijk. Ik groet de mannen, die het nog steeds over ‘de ander’ hebben een prettige verdere discussie toe en loop door het klaphekje op de dijk richting ‘Ids zijn hoofd’.

    Als u wilt weten wie ik allemaal tegen kom op mijn wandeling over de dijk klik dan op onderstaande bijlage

    Bijlagen:
    Een wandeling over de dijk met foto's.pdf (867.1 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Altijd bovenaan

    Bij gebruik van gegevens van deze blog wordt naamsvermelding op prijs gesteld.

    Let op!  Let op!

    Blog gewijzigd. In linker kolom diverse nieuwe links

    Klik op bijlage voor een toelichting op Hylpen Likje Stea oen it Yselmor.

    Bijlagen:
    Toelichting in bijlage.pdf (164.3 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kerst in Hindeloopen
     

    Kerst 

    Ik droom van de zomer en warme dagen
    Als ik wakker wordt is het geen zomer meer
    Mijn handen en mijn neus zijn koud
    Op de ramen staan bloemen van de vorst
    Ja het vriest, de winter is in aantocht

    Terwijl ik geniet van mijn electrisch verwarmde deken

    Schaats ik in gedachten over de vaarten en sloten

    Plotseling hoor ik buiten van de straat muziek
    Eerst is het nog zacht en heel ver weg
    Maar dan komt het dichterbij, in mijn straat
    En ja, dan hoor ik waar het werkelijk om gaat

    Het is het plaatselijk muziek korps
    Zij spelen "Stille nacht Heilige nacht
    Ja nu weet ik het zeker, het is geen zomernacht

                                                                                  
    H.S. Kerst 1995


    Veertien jaren geleden
    schreef ik bovenstaande op als een soort ode aan het plaatselijk muziek korps dat mij en vele andere Hindeloopers op eerste kerstdag jaar in jaar uit met muziek wekte.
                                                                             
    Circa 1950 vatte het plaatselijk muziek het plan op om op eerste kerstdag Hindeloopen te wekken met het spelen van kerstliederen. Dat dat initiatief van de muzikanten van destijds zou uitgroeien tot een traditie, die door jong en oud zeer gewaardeerd werd, zullen zij toen niet hebben voorzien.

    Toen het korps ophield te bestaan werd door velen gevreesd dat dit mooie begin van kerst ook zou eindigen. Maar gelukkig was dat niet geval. Steeds weer wist men in Hindeloopen een groep muzikanten op de been te krijgen die op de eerste kerstochtend vroeg uit bed stapten. Koud of warm, regen of droog, in Hindeloopen werd men op eerst kersdag gewekt door “Stille nacht, Heilige nacht" of een ander kerstlied.

     

    En of men nu al of niet geloofde of al of niet kerkelijk gezind was deze manier van wekken op kerstdag werd door een ieder gewaardeerd.

     

    Helaas u heeft het al gemerkt het voorgaande staat in de verleden tijd.

     

    Doordat het plaatselijke muziekkorps (na een heroprichting) alweer een aantal jaren niet meer bestaat waren er voor de kerst van 2008 geen muzikanten te vinden. Het leek er sterk op dat Hindeloopen op eerste kerstdag van 2008 op de zelfde manier zou ontwaken als alle andere 365 dagen van een jaar.

     

    Maar daar waren vele Hindelooper het schijnbaar niet met eens. Een groep Hindeloopers vond dat een kerst in Hindeloopen op een bijzondere manier behoort te beginnen. Een groep zangeressen en zangers gingen oefenen in huize Schijfelen. Op eerste kerstochtend trokken zij kerstliederen zingend van straathoek tot straathoek door Hindeloopen zodat Hindeloopen toch weer op eerste kerstdag op bijzondere maar toepasselijke manier gewekt werd.

     

    En ik, van uit mijn warm bed luisterend naar deze zang, dacht;  Hopelijk is dit de aanzet tot een nieuwe traditie van 60 jaar.

    Met dank aan de vele muzikanten die 60 jaar lang mij en vele Hindeloopers wekten met kerstmuziek

    Met dank aan de nieuwe initiatiefnemers die mij op eerste kerstdag 2008 met wekten


    Henk Smid


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het NS Station

    Het NS station



    Het oude station van Hindeloopen, waar velen in Hindeloopen nog over spreken, werd in 1973 gesloopt.

    In bijlage 1 Ga ik na een ontmoeting op het station met een onbekende naar huis en haal thuis nog meer herinneringen op over het station. 

    In bijlage 2 Ga tref  ik na een ontmoeting  op het station met een onbekende nog twee klasgenoten van de lagere school. Ook met hen haal ik herinneringen op.
    Na de ontmoeting met de klasgenoten stap ik in de (stoom)trein. Vanuit de trein paseren vele herinneringen.

    De blauwe tekst in de beide bijlagen is gelijk.

    Foto's van dit station kunt vinden in mijn fotoalbum. Zie hiervoor onderstaande link.

    Naar fotoalbum 'station

    Bijlagen:
    Het Station 1.pdf (828 KB)   
    Het Station 2.pdf (896.5 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het kleine paradijs

    Over de naam Hindeloopen

    Over oorsprong van de naam Hindeloopen zijn verschillende versies. Niets is zeker over hoe de naam Hindeloopen ontstaan is. Dit geeft mij de ruimte te fantaseren over de herkomst van de naam "Hindeloopen".

    “Het kleine paradijs” is dan ook niets meer dan een fantasie over hoe de eerste mensen in Hindeloopen kwamen.

    Het kleine paradijs

    Reeds heel lang geleden woonden in een heel ver land vele mensen. Helaas konden deze mensen heel slecht met elkaar opschieten zodat er regelmatig ruzie was. Daardoor waren er regelmatig grote vechtpartijen. Grote groepen mensen gingen elkaar dan met stokken en messen te lijf. Ja, soms was het zo erg dat er mensen stierven door deze gevechten. Ook woonde er een man, die Jerone heette, en helemaal niet van al dat geruzie en vechten hield. Hij probeerde zich zoveel mogelijk afzijdig te houden van al dat gekibbel en gevecht . Maar op een zekere dag was er weer een grote ruzie gaande in het land. De buren van Jerone eisten van hem dat ook hij nu eindelijk eens meehielp te vechten en dat hij mee ten strijde trok. Als hij niet meedeed hadden ze liever dat hij uit het dorp vertrok, zo werd hem gezegd. Maar Jerone bleef weigeren om mee te vechten en kondigde aan dat hij dan liever zijn geboortedorp verliet. In allerijl bouwde hij een vlot van boomstammen, pakte zijn schamele bezittingen bijeen en vertrok nog voor de avond met zijn vrouw Vrija en hun dochter Dida uit zijn geboortedorp.

    Hoe het verder af loopt met Jerone, Vrija en hun dochter Dida kunt u lezen als u op onderstaande bijlage klikt.

    Bijlagen:
    Het kleine paradijs.pdf (157.3 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haantje de voorste

    HAANTJE DE VOORSTE 

    Haantje de Voorste is een fantasie over
    hoe de naam ‘de Haanmeer’ ontstond.
    De Haanmeer(polder) ligt tussen
    Hindeloopen en Koudum.

    Deel 1 HAANTJE DE VOORSTE OP DE BOERDERIJ

    Er was eens een kleine jonge haan. Hij woonde met zijn zeven kippenzusjes en zijn moeder op een mooie boerderij. Ze mochten daar, op het grote erf en omliggende landerijen, altijd vrij rondlopen. Met mooi zonnig weer speelden ze meestal in het rulle zand van de zandweg achter de boomgaard. En als ze honger kregen was er meestal wel wat eetbaars te vinden onder de bomen of tussen het gras in de landerijen. Voor de nachten en de dagen dat het slecht weer was had de boer, die samen met zijn vrouw op de boerderij woonde, een prachtig groot kippenhok voor deze kippenfamilie achter de boerderij gebouwd. De kippen zelf noemden dit kippenhok ‘ons paleis’. Zij hadden het daar allen dan ook prima naar hun zin. De zeven meisjeskippen en de kleine haan groeiden daar voorspoedig op tot echte grote volwassen kippen.Ook onze kleine haan werd al snel een echte grote haan met sierlijke veren en een grote rode hanenkam op zijn kleurrijke kop. Ja, na enige tijd voelde onze jonge haan zich zelfs de baas over de kippenfamilie en liep dan luid kakelend over het erf. Ook stond hij, als er ergens eens iets bijzonders was, altijd vooraan. Zijn zusjes gaven hem dan ook al snel de naam ‘Haantje de Voorste’.

    Maar tot ontsteltenis van onze Haantje de Voorste werd op zekere dag plotseling zijn vorstelijk bestaan wreed verstoord. Hij was op een mooie zomeravond, in de schemering, alleen op stap gegaan. Zijn moeder en zijn zeven zusje waren al in het hok gegaan en zaten reeds te dutten op de stok. Maar hij, Haantje de Voorste, wilde nog proberen wat lekkers te vinden voor hij slapen ging. Hiervoor ging hij naar de hooizolder want daar waren, zo wist hij uit ervaring, altijd wel wat lekkere zaadjes uit het hooi of stro te vinden. Via de openstaande deur van de schuur liep hij naar de ladder die naar de hooizolder ging. Met weinig moeite fladderde hij bij de ladder op naar de hooizolder en begon daar in het hooi naar zaadjes te zoeken. Hij was druk aan het klauwen en krabben in het hooi toen hij plotseling mensen hoorde praten in de stal onder hem. En nieuwsgierig dat hij was wilde hij natuurlijk weten wie daar aan het praten waren. Om het te kunnen horen en te zien wie daar aan het praten waren liep hij heel voorzichtig dichter naar de rand van de zolder. Daar bemerkte hij al snel dat het de boer en zijn knecht waren. Tot zijn spijt kon hij echter niet goed verstaan wat ze zeiden. Heel voorzichtig, stap voor stap, kroop hij nog dichter naar de rand van de zolder en spitste daar zijn klein oortjes. Al kon hij niet alles verstaan, hij begreep al snel dat ze het hadden over hem en zijn zusters. Hij ving het volgende verhaal op:

    Knecht; “Boer, de kippen zijn al goed gegroeid. Ze leggen af en toe ook al ei. Ik denk dat ze spoedig allemaal elke dag wel een ei zullen leggen”.

    Boer; “Ja, Ja, ze doen het goed. Je moet maar goed op ze passen en hen veel en goed voer geven”.

    Knecht; “En ‘e boer wat moet er met de haan gebeuren. Hij is inmiddels dik en vet maar legt natuurlijk niet, zoals de kippen, straks elke dag een ei. Hij eet alleen maar en kraait als twee anderen”.

    Boer; “Ja inderdaad het is een dikke haan en hij doet anders niks dan eten en maakt s’morgens een hoop lawaai. Hij is voor ons van geen enkel nut. Ik geloof dat ik hem maar moet slachten, dan hebben we in ieder geval nog een klein stukje hanenvlees en zijn we s’morgens van dat lawaai af”.

    Of deze haan wordt geslacht of dat hij nog vele avonturen beleeft kunt u lezen als u op onderstaand bijlage klikt.

    Bijlagen:
    Haantje de Voorste.pdf (134.7 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrede in het hart

    VREDE IN HET HART

    Het was de laatste vrijdag voor de kerst dat Jelle zo tegen zeven uur pas thuis kwam van zijn werk. Ja, het was een lange werkdag geweest. ’s Morgens om zes uur was hij al van bed gegaan. Er moest op die laatste werkdag voor de kerst nog van alles gebeuren, zo had zijn werkgever gisteren laten doorschemeren. Niet dat Jelle daar moeite mee had want hij mocht graag werken en hij was, zoals men wel zegt, gezond van lijf en leden. Nee, dat was het punt niet. Wel had hij met het ouder worden steeds meer moeite met de werkdruk die door zijn baas heel subtiel op hem werd uitgeoefend. Zo moest er op deze laatste werkdag voor de kerst nog even snel 100 meter ICT kabel worden ingegraven. Het leek soms wel dat er na de jaarwisseling geen dagen meer kwamen. Maar of er nu al of geen dagen meer kwamen, Jelle had er vandaag toch maar tegen aan gewerkt en de klus was geklaard. Bovendien had het hem de complimenten van de baas opgeleverd. En ja, die zijn voor een arbeider natuurlijk nooit weg.

    Na een lekkere warme douche had zijn vrouw Geertje inmiddels een bord met stampot boerenkool met een flink stuk worst voor hem klaar staan. En het laat zich raden, dat smaakte prima. Hij werkte dan ook in korte tijd twee borden vol naar binnen. Met het vooruitzicht van 14 vrije dagen zakte Jelle, na deze stevige maaltijd, moe maar voldaan onderuit in zijn gemakkelijke stoel en zapte met de afstandbediening van de TV van de ene naar de andere zender. Op een aantal zenders waren nog jeugdprogramma’s met muziek waar Jelle vandaag niet op zat te wachten. Ja, soms stond hij best open voor de muziek van de top 100 maar vandaag kon hem dat niet bijzonder boeien. Op een andere zender ging het over de teruglopende economie en over bedrijven die 20% minder winst hadden gemaakt in vergelijking met vorig jaar toen ze nog vele miljoenen hadden verdiend. Deze lagere winst cijfers waren aldus de commentaren zeer zorgelijk. Nu ook hier maakte Jelle zich op deze vrijdagavond niet echt druk om. 20% minder van 18 miljoen was nog altijd, zo rekende Jelle snel uit, 14.400.000 miljoen winst, zo dacht Jelle. Nee, als hij op het eind van de maand zijn karig loontje van € 1.500 maar op zijn bankrekening kreeg bijgeschreven dan maakte hij zich niet druk of een paar miljoen meer of minder winst voor KPN of ander grote bedrijven. Zo zapende van de ene naar de andere zender kreeg Jelle er al snel moeite mee om zijn ogen open te houden. Hij zakte dan ook langzaam maar zeker verder onderuit en dommelde al snel in.

    Terwijl Jelle, met de afstandbediening nog in de hand, snurkend voor de televisie lag was Geertje in de keuken bezig met de afwas en andere kleine huishoudelijk bezigheden. Toen alles in de keuken op orde was ontfutselde ze Jelle stiekem de afstandbediening zonder dat hij daar iets van merkte. Zoals gewoonlijk zetelde zij zich in de iets kleinere gemakkelijk stoel aan de andere kant van de kamer en zocht TV 2 op waar binnen enkele minuten het journaal zou beginnen. Gezien Geertje haar gehoor niet meer al te scherp was, en Jelle af toe de kamer vulde met zijn gesnurk, had ze bij voorbaat, voor het journaal begon, de volume knop reeds een flinke draai gegeven. Om precies 8 uur klonk de gong van het journaal dan ook helder en duidelijk door de kamer. Ja, de journaal gong was zo helder dat Jelle er wakker van schrok en noodgedwongen een einde moest maken aan zijn dutje.

    Het merendeel van het journaal werd zoals gewoonlijk gevuld door ongelukken, moord, doodslag en oorlog. Het ene gruwelijk beeld na het andere verscheen op het scherm. De monotone stem van de nieuwslezer vertelde, zonder schijnbare emoties, hoeveel doden, gewonden en vermisten er waren.

    Deze beelden van al deze menselijke ellende maakten echter bij Jelle op die vrijdagavond het nodige los. Hij zei zoals gewoonlijk niet al te veel. Maar Geertje, die hem vanuit haar ooghoeken gadesloeg, zag duidelijk dat zijn ogen tijdens het zien van deze journaalbeelden steeds vochtiger werden en hij af en toe een traan moest weg vegen.

    Voor Geertje, die haar man op en top kende, was het duidelijk waar Jelle mee worstelde. Uit ervaring wist zij dat hij slecht tegen onrecht kon en hij zich het leed van een ander soms aantrok alsof het hem zelf betrof. In een poging Jelle iets minder somber te stemmen vroeg ze “ Zeg Jelle jij hebt vorige week toch een kwart lot voor de staatsloterij gekocht”. “Straks na het nieuws is op ander kant de trekking”. “Dat moeten we niet vergeten want mogelijk valt er een prijsje op jou lot”.

    Of Jelle dit nu hoorde of niet, de enige reactie die Geertje hoorde was; “Ja ja het zal wel, straks zingt een ieder weer Vrede op Aarde maar intussen weet men niet hoe snel men elkaar het leven zuur moet maken”.

    Geertje die Jelle door de jaren heen beter had leren kennen dan hij hem zelf kon wist wat er na de toch wel schokkende journaal beelden in hem om ging. Wetende dat Jelle een zogenaamde ‘binnenvetter’ was en moeilijk kon praten over dingen die in hem omgingen liet hem rustig met zijn gedachten zitten. Toen het journaal afgelopen was en de meest mooie reclame beelden van waspoeders, luiers en inlegkruisjes op het scherm verschenen begon ze weer tegen Jelle te praten. Zoals vele gesprekken worden begonnen begon ze over het slechte weer van de laatste dagen. Maar dit maakte bij Jelle de tong ook niet erg los. Zijn enige reactie was “ Ja, ja, als het om deze tijd van ’t jaar geen winter is dan kun je dit verwachten”. Ook vragen over zijn werk maakten Jelle niet echt spraakzaam. Hij antwoordde steeds met korte antwoorden die weinig langer waren dan ja en nee. Maar Geertje wel gewend aan deze eenzijdige gesprekken ging rustig door. Nu vertelde ze over haar eigen bezigheden van deze vrijdag. Maar Jelle, nog steeds in gedachten bij het journaal, reageerde nauwelijks. Plotseling toen Geertje het over de dure decembermaand begon reageerde Jelle zo heftig dat zelfs Geertje er van schrok. Hij vroeg op kribbige toon; “heb je die 25 euro voor vluchtelinge werk al overgemaakt en wat heb je gedaan met al die spullen uit die twee kerstpakketten die we hebben gekregen? ” Heb je daar ook wat van bij Weduwe Tjitske en bij Harmen en Pietje gebracht want die kunnen met hun bijstand uitkering best wat extra’s gebruiken. Geertje, doorgaans de goedheid zelf reageerde nu duidelijk een beetje geërgerd en antwoordde; “ Ja natuurlijk heb ik dat gedaan, dat hadden we toch afgesproken”. “En als je nu alles precies wilt weten, ik heb wel drie dozen met kaarsen gekocht voor hulp aan de derde wereld en geld over gemaakt naar Unicef en mee gedaan aan de actie van het Leger des Heils voor daklozen”. “En drie weken geleden heb ik al wat extra’s gestuurd naar ons Foster Parents adoptiekind in Tanzania”. Nog steeds een beetje geërgerd ging Geetje verder, “Ja heus als je denkt dat ik geen aandacht heb voor de noden in de wereld dan heb je het mis”. “Ik doe overal aan mee wat goed lijkt”. “Maar helaas ook wij kunnen in ons eentje niet alle ellende van de hele wereld oplossen”. Schijnbaar enigszins geschrokken van Geertje haar felle reactie kwam Jelle langzaam overeind uit zijn gemakkelijke stoel en vroeg; “zal ik even koffie zetten”. En zonder een antwoordt af te wachten liep Jelle naar de keuken en gaf Geertje in het voorbij gaan aai over haar haar en sprak op goedelijke toon “ach lieve, zo bedoelde ik het niet”. “Bij jou zit het wel goed, maar al die ellende in de wereld, daar kan ik niet tegen”.

    Als u wilt weten hoe de rest van kerstavond verliep bij Jelle en Geertje klik dan op onderstaand bijlage.

    Bijlagen:
    Vrede op aarde.pdf (225.3 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.It Tontjen om

    It Tontjen om

    ‘ Ut  Tontjen ’  om  is  een  verhaal  waarin  droom, werkelijkheid, heden en verleden tot één zijn verwerkt.

    Aan de wandel

    Het is nog vroeg als ik wandel over ‘t Oost. Alleen Auke zit in ‘de Leagenbank’. Op de bootjes in de haven heerst nog rust, schijnbaar slaapt de bemanning nog. ‘k Wandel verder over het wandelpad naar de jachthaven waar ik even blijf staan bij een schip wat Hollands welvaart duidelijk ten toon spreid. In gedachten verzonken, over de huidige welvaart en de relatieve armoede van vroeger, loop ik verder. Plotseling worden mijn gedachten onderbroken door een vriendelijke vrouwenstem die “guten morgen” zegt. In mijn beste Duits antwoord ik “auch guten morgen”. Terloops kijk ik achterom naar deze vriendelijke vrouw en ‘k zie dat ze in haar rechter hand een grote blauwe beautycase draagt. Wat er in zit kan ik uiteraard niet zien, maar te oordelen naar de omvang van de beautycase denk ik dat hij gevuld is met vele zalfjes,kleuren en geuren. Weer voor me kijkend denk ik, Hmm, zo’n koffer met make up had mijn moeder vroeger niet. Nee, zij was al blij met een stuk lekker geurende ‘Maya’ zeep en een kleine poederdoos met een nog kleiner spiegeltje. Even verder zegt een zware mannenstem “good morning sir”. Bij het passeren ruik ik badschuim en een sterk geurende lotion. Zonder te weten tegen wie, zeg ‘k ‘good morning sir’. En gelijk met dat ‘k dat zeg komt mijn vader, met zijn doorgaans minder verzorgt uiterlijk, in beeld. Hij had bij toilet maken doorgaans genoeg aan een teiltje water en een nat doekje om het ‘prumkjespie’ uit zijn mondhoeken te vegen. Ja inderdaad, een stukje ‘Sunliht’ zeep was al een luxe voor hem.

    Zonder dat ik het zelf echt bewust ben loop ik richting weilanden achter de jachthaven. Daar zie ik paarden, koeien en schapen lopen. Een klein veulen is druk aan het zogen bij moeder. Een schaap roept blatend haar lammeren. En een bijna zwarte koe schrikt op van mijn aanwezigheid. Zij gaat staan en begroet mij door haar staart, met een mooie witte pluim, in de lucht te steken. Maar nee hoor, ‘k ruik het al, het is geen groet maar een natuurlijk reactie als een koe gaat staan. Terwijl ik daar op het hek hang en in mezelf zit te praten met de dieren in de wei komt de ochtendzon net boven ‘de Oosterdijk’ uit. Met deze eerste zonnestralen voel ‘k dat de temperatuur ook iets oploopt. Om zweetdruppels te voorkomen op deze vrije ochtend trek ‘k mijn zomerjack uit, rol mijn mouwen op en besluit mijn wandeling nog even voort te zetten.



    Ik klim over het hek en zet mijn wandeling voort in oostelijke richting, dwars door t‘ land van de koeien, schapen en paarden. Na ruim honderd meter, bij een kleine molen, blijven mijn voeten bijna als vanzelf staan. Eerst weet ‘k niet waarom, maar iets houd me daar vast. Zwijgend en denkend waarom mijn voeten niet verder willen kijk ‘k uit over, het door de wind heen en weer gaande, riet. Plots zie ik tussen het riet de laatste restanten van een kleine waterpoel. En even plotseling besef ik waarom mijn voeten hier stopten. Ja, dit is de ‘earste plasse’. Ja, hier was het ijs altijd in één nacht sterk. Hier op deze plek begon menige winterpret. Ja, en hier vingen we in de zomermaanden in het stromende spui de stekelbaarsjes. Jammer, denk ik met enige weemoed, het is allemaal weg. De ‘earste plasse’ is praktisch dicht gegroeid. Het spui stroomt niet meer en is dicht gegooid met modder en puin. Het enige wat er nog van over is, is een stuk beton waar een uitstekend roestig stuk ijzer de tand destijds duidelijk aangeeft. Ook is oude de schuif en de constructie waarmee de schuif geopend en gesloten kon worden nog zichtbaar. Maar ook hier is rot hout en roestig ijzer de blikvanger. Een klein windmolentje heeft nu de taak van het afstromen tijdens laag water overgenomen.

    Een beetje aangedaan, door dit stukje verloren nostalgie, vervolg ‘k mijn weg langs ‘t Gea’. De gele ratelaar afgewisseld met pinksterbloemen kleuren de velden daar geel en paars. Ook de wilde orchidee, zei het nog niet helemaal in bloei, toont reeds aarzelend haar paars roze kleuren. De geur van de muntplant waait mij vanaf dit kleuren tapijt tegemoet. Deze geur vermengt met de frisse ochtendlucht opsnuivend is, zo bedenk ik, de ware lotion. Hier kan geen enkele parfum, lotion of aftershave tegenop. Daar wandelend, lijkt het me, dat ook de vogels deze mening met me delen. Zij zijn daar tenminste in grote getale aanwezig. De kieviten, grutto’s en vele ander vogels zijn druk in de weer met voedsel zoeken. Zij storen zich niet aan mij als eenzame wandelaar. Hoog in de lucht zie ‘k nog weer andere vogels en ergens in de verte zingt een leeuwerik het hoogste lied. En als bijna vanzelf neurie ‘k het aloude lied.

    Klein vogellijn op groene tak
    Zeg , o zeg, ons aardig beest
    Wat zingt gij een lustig lied
    Wie toch uw meester is geweest
    Wij hebben in ons hele boek
    Zeg , o zeg, ons aardig beest
    Zo’n vrolijk wijsje niet
    Wie toch uw meester is geweest


    Tijdens de verdere wandelingen komen nog vele herinneringen boven en ontmoet ik oud Hindeloopers die reeds allang niet meer onder ons zijn.

    Het vervolg kunt u lezen door op bijlage "It Tontje om" te klikken.

    Het onderstaande verhaal " Het Workumer Nieuwland' gaat in op geschiedenis van de polder die genoemd wordt in het verhaal "It Tontjen om".

    Bijlagen:
    It Tontjen om.pdf (235.3 KB)   


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Workumer Nieuwland

    In het verhaal "It Tontjen om" komt zijdelings het Workumer Nieuwland ter sprake. Na publicatie van dit verhaal in het plaatselijk maandblad van Hindeloopen "Uus likje wraald"kreeg ik de nodige informatie over deze droogmakerij. Dit samen met andere bronnen was de aanleiding om iets te vertellen over het Workumer Nieuwland.


                                   HET WORKUMER NIEUWLAND

    Het Workumer Nieuwland, oftewel ‘het Nylân’, is tussen 1621 en 1624 ontstaan door bedijking van de inham, het zogenaamde ‘Worckumer Hop’, tussen Workum en Hindeloopen. Alvorens het zover was zijn er verschillende plannen geweest. Er zijn tekeningen dat deze polder eerst een stuk kleiner zou worden. De eerste schets dateert van 1599. Dit betrof een dijk via de kortste lijn van Hindeloopen naar Workum. Het eerste plan is van 1621. Dat betrof een dijk vanaf v.m.Kolderzijl (ongeveer bij de grenspaal Hindeloopen-Workum aan de Oosterdijk) naar Workum. Te oordelen naar oude tekeningen was de dijk Tontje-Hindeloopen zoals die in 1624 is aangelegd eerst niet recht toe recht aan gepland maar zaten er enige bochten in deze dijk. De dijk zoals hij nu is aangelegd is ruim 3,9 kilometer lang.

    Lees de rest van de geschiedenis van Het Workumer Nieuwland (met foto's ) in de onderstaande bijlage.

    Bijlagen:
    Het Workumer Nieuwland.pdf (175.3 KB)   





    In deze kolom info over mijzelf en diverse contact mogelijkheden
    Foto

    Foto

    Ik ben Henk Smid en woon in Hindeloopen. Ben gepensioneerd. Mijn  hobby is het verzamelen van verhalen, gedichten, beeld matriaal  en alles wat met mijn geboorteplaats Hindeloopen te maken heeft. Ook schrijf  ik af toe zelf verhaaltjes of gedichten. Graag laat ik door middels van dit blog u mee genieten van alles over Hindeloopen.

    Naast mijn foto mijn logo. Op het loge ziet de beide broers Lyme en Jelle Liemes. Zij waren beiden van "Smid" en hadden een smederij in Hindeloopen.  Zij namen in 1815 beiden de naam Smid aan als achternaam. In het logo smeden de beide broers deze naam.
    Foto

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Een interessant adres?

    Startpagina !

    Blog als favoriet !



    Laatste commentaren

    Gastenboek

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Eerst een raap, dan een schaap, dan een koe. Zo gaat onze Jantje naar de galg toe.
                      ***
    De waarheid en niets anders dan de waarheid. Helaas, soms is het beter deze niet uit te spreken.
                      ***
    De grote bult is voor de landheer. De restanten zijn voor mij. Dat is mijn winst.
                      ***
    De vloed tilt alle schepen op. (Wijlen president Kennedy)
                      ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is.
                      ***
    De laatste drop is de boterknop.
                      ***
    Gelijk hebben is één ding, maar gelijk krijgen is iets anders.
                      ***
    Discussiëren over geloof en politiek geeft koude harten en heette hoofden.
                      ***
    Arbeid adelt maar adel arbeid niet.
                      ***
    Geld maakt niet gelukkig. Maar het wel hebben van geld hoeft ook niet ongelukkig te maken.
                      ***
    Wie meer rechten neemt dan hem toekomt gebruikt het recht van een ander.
                      ***
    Wie zijn gat uit leent moet zelf door de ribben ……
                      ***
    Veel beloven maar weinig geven doet velen in vreugde leven.
                      ***
    Water is net als geld. Het is oneerlijk verdeeld.
                      ***
    Als het tegenzit krijgt een koe geen kalf. Als het meezit kan de stier wel kalf krijgen.
                      ***
    De hoop sterft als laatste.
                      ***
    Iets proberen wat mislukt is beter dan niet geprobeerd en je hele leven lang roepen, had ik het maar geprobeerd.
                      ***
    Ik heb het nog nooit geweten wat goed was, want toen ik jong was wisten de ouden het. En nu ik oud ben weten de jongen het.
                      ***
    Ook een afgesneden tak bot weer uit.
                      ***
    Een geslonken maan wast weer tot vol.
                      ***
    Loon naar werken?
                      ***
    De enige manier om niet te werken is een ander voor je laten werken.
                      ***
    Werken kost helaas veel vrije tijd.
                      ***
    Het geloven begint, waar het weten ophoudt.
                     ***
    Een wetenschap is zeker. Een geloof is wat iemand denkt zeker te weten.
                     ***
    .Als de schuur vol hooi is, de kelder gevuld met aardappels en weckflessen. Het kolenhok gevuld met kolen en brandhoutverzuchtte de boer "Laat nu de winter maar komen. Ik ben er klaar voor".
                     ***
    Arm of rijk, een ieder kan er heel en schoon bij lopen.
                     ***
    Geen mens is onmisbaar. Maar de één wordt wel meer gemist dan de ander.
                     ***
    Trouwen is houen.
                     ***
    Oud worden is mooi, maar oud zijn valt niet altijd mee.
                     ***
    Als je jong bent wil je elkaar niet missen. Als je oud bent kun je elkaar niet missen.
                     ***
    Verliefd worden komt je over. Liefde moet groeien. Maar haat wordt gekweekt.
                     ***
    Iedere baby is zonder zonde geboren.
                     ***
    Brood doet wonen.
                    ***
    Zolang twee kinderen vechten om een snoepje. Zolang zal er oorlog zijn.
                   ***
    Kan niet ligt op het kerkhof. Wil niet ligt er naast.
                   ***
    Een kromme ….. piest ook.
                  ***
    Veel jonge meisjes vinden paardrijden mooi. Maar als ze zelf bereden worden vinden ze het vaak onnozel
    geklooi.
                  ***
    Aan het erf kun je zien hoe het in huis is.
                  ***
    De weg van de minste weerstand is niet altijd beste.
                  ***
    De tijd zal ons leren wie gelijk heeft.
                  ***
    Gelijk hebben is een ding. Maar gelijk krijgen is iets anders.
                 ***
    Wie niet wil gebruikt vaak het excuus"Kan niet".
                 ***
    Een meisje van een jaar of tien uit een grote stad is te logeren bij haar tante in Hindeloopen. Op een mooie dag gaan ze naar het strand. De hele middag speelt het logeetje in het water en het zand. Op een gegeven moment vraagt ze "tante, hoe laat gaat het hier dicht"?
                 ***
    Wie de mens leert kennen, gaat van dieren houden
                 ***

    Neem een handvol droog en ruil zand in de hand. Knijp deze met zand gevulde hand krampachtig dicht. Gevolg; Bijna al het zand glipt u door de vingers en u blijft over met een praktisch lege hand. 

    Neem nu wederom een handvol zand in de hand. Knijp nu deze met zand gevulde hand niet stijf dicht. Houdt de hand ontspannen en span uw vingers niet. U zult merken dat u nu veel meer zand in de hand houdt.

    In het leven gaat het vaak gelijk als met deze handvol zand. Leef krampachtig en u zult merken dat er weinig overblijft. Degene die meer ontspannen leeft, ‘t leven neemt zoals het is, zal in zijn leven meer bereiken en meer plezier beleven.

    Naar aanleiding van een verhaaltje in de Libelle 

                    ***







    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!