Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
22-07-2010
STADSMUSSEN
Achter het pleisterwerk van de muur hebben mussen een nest gebouwd. Aan de rand van de stoep op één meter hoogte ,zo maar voor het grijpen....dat doen alleen maar STADSMUSSEN....zij gedragen zich als de inwoners,voelen zich thuis hier. De uren zonneschijn maakt het warm in de Provence,de huizen zijn voorzien van luiken ,mooi om zien toch.Het is wat anders dan de strak uitziende rolluiken met lelijke kleuren,vlak,zonder fantasie,vaak met afstandsbediening.... Deze luiken hier stralen rust en geborgenheid uit.. deze sluiten en openen is een ritueel.
Een dorpje van nauwelijks tweeduizend inwoners dat veel lijkt op een kleine stad omwille van de vele toeristen. Er heerst altijd een gezellige drukte in de smalle autovrije straatjes. De INGEZETENEN nemen de tijd voor een babbeltje...toeristen zijn druk doende in de gekende houding van tegenwoordig en genieten later van de talrijke foto's.Toch mooi om gade te slaan,ook dat is vakantie.
Parasols zijn hier niet aanwezig bij "madammeke",het zou niet passen in deze omgeving...er is schaduw van klimplanten en bloemen boven de tafeltjes,de kruidentuin geurt immens. De Provence is hier onder deze staalblauwe hemel. Zuidwaarts wacht een bezoek aan Lourmarin.
Het terras geeft uitzicht over het dal,nabij gelegen.... Bonnieux,Lacoste... in verte dorpen met klinkende namen als Gordes,Roussillon en andere, het eind van het decor is de top van de mont Ventoux,in vogelvlucht en op kaart berekend tweeendertig kilometer verder. MADAMMEKE zo noem ik haar,bediend op een onnavolgbare manier de klanten,elegant stappend over de met kleine keitjes bedekte ondergrond...uit de woning die je nauwelijks ziet door de weelderig bloeiende bloemen,weerklint het geluid van de zingende patron aan het fornuis....het is gemeend ...geen show,hier wordt in vreugde geleefd. De poes geeft aan waarom je hier bent.....de geuren,kleuren, de rust, de gezonde lucht.Aan de rand van het gebeuren fladderen tientallen vlinders rond de struiken,zij storen zich niet aan "reflex" maar pauzeren niet graag..... Madammeke slaat als kan, een babbeltje....de ziekte van Parkinson heeft zij goed onder controle....verklapt zij zelf.....dus toch niet de hemel op aarde.....voor ieder.
Onder het mom vlinders te fotograferen benader ik deze dame,die hier op de "kam" van het kleine LUBERON gebergte....beelden vastlegt in haar schetsboek,buiten vlinders is dit tafereeltje ook de moeite....ik was op weg naar een plaats wat verderop voor een lekkere ijscoupe....met slagroom. Helemaal in de verte ontwaar ik het silhouet van de mont Ventoux.
De klim naar de top,door de smalle straatjes van het dorpje Lacoste is een afmattende onderneming.De STENEN voor de bouw van huizen en de straatstenen zijn van dezelfde soort.De eentonigheid van kleur maakt het geheel somber....Het is duidelijk dat er nogal wat verbouwingen geweest zijn. Vanaf het kasteel is er een mooi panorama.....omgekeerd kan je er niet naast kijken waar je ook bent in de vallei het kasteel blijft overheersen.... Door te slenteren,zijn "reflex" en ik boven geraakt...terug is nu om de spieren te ontspannen...hoop ik....
Op een zonnig terras drink ik een streekwijntje.Aan de overzijde van de vallei zie ik het dorpje Bonnieux tegen de noordkant van het Luberon gebergte. Naast mij fladderen de vlinders van bloem naar bloem...voor een foto hoef ik niet eens op te staan van mijn stoel....wat heerlijk toch hier te vertoeven. Een paar honderd meter hoger op de top van de helling ligt het kasteel of wat er nog van rest. Hier leefde de omstreden markies de Sade een tijd ondergedoken. Pierre Cardin heeft een gedeelte van het kasteel bewoonbaar gemaakt en ijvert tevens om het dorp LACOSTE in de oorspronkelijke staat te herstellen....mooi voornemen....allemaal grijze streekstenen,de muren,de straten en de grijze leien op de daken,het lijkt mij te veel van dat.....wat kleur zou welkom zijn...
Elke handelaar of winkelier heeft zo een eigen manier om zijn zaak opvallend HERKENBAAR te maken....de bakker met stift handgeschreven op een bordje,je voelt bijna welk brood je mag verwachten.....het gekende vogeltje van de fotograaf....de felle kleuren van tafelaankleding door de barman enz.,....het mooiste volgens mij was dan toch in het smalle straatje de weg aangegeven met lapjes tapijt,die U begeleiden naar....knap gezien.
Vakantie is ook wat cultuur en vooral fotografie.Dit kerkje in Venasque was mijn vlucht uit de uitzonderlijke hitte die dag.De muffe geur binnen was bangelijk.....de reden waarom de inkomdeur op volle breedte openstond was duidelijk en meteen ook een uitdaging voor een sfeervolle foto van de kerkbanken in vol tegenlicht.... Vergelijk diezelfde banken in een opname met het licht achter de rug van "reflex".....een wereld van verschil,het is een keuze natuurlijk.....
Het water van de rivier la Sorgue is glashelder,omsluit de stad.De bootjes zinken langzaam of zijn tenminste buiten dienst. Op de markt "etaleert"men veel dingen....statisch en zeer zeker ook levend.....
Vakantie is ook wat markten afschuimen,wat rondneuzen en zeker ook een zonnig terrasje,zoals hier waar de mensen een keuze maken....bij het aangrenzende bloemenstandje,kijk maar de uitdrukkingen en houdingen van de mensen er omheen....of de kraampjes met tentjes in harmonie met het fruit...enkele foto's waard....Neen ik ben er nog niet....door omstandigheden hebben we ons verlof moeten verschuiven naar eind augustus...de volgende dagen toch al enkele foto's van vorig jaar hier op mijn blogje....om....wat vakantiegevoel te snuiven in afwachting van.....
De drukdoende landbouwers zijn altijd in de weer.Velden veranderen voortdurend van uitzicht en opbrengst.Zelfs met de grote en logge machines SCHILDEREN ze altijd mooie landschappen.....
Op de grote markt had men altijd een zicht op drie torens,dit is niet meer....1976....Door de grote ramen op het derde verdiep,in mijn tekenklas zag ik de monumentale toren van de abdijkerk in vlammen opgaan. De prachtige torenspits is na veel politiek getouwtrek nooit in de originele staat hersteld....De grote markt van Sint Truiden is sindsdien ONTHOOFD....
Vriendje "reflex" en ik slenteren door mijn geboortestad,tientallen foto's makend.Op de brug over de ingang van het cultureel centrum kijkt het mannetje aandachtig toe....zo weet je wat te verwachten....kunstenaar Ludo Boonen maakt zijn werken van afval metaal,ook dit.... Schitterend toch....
aan te bevelen http://www.toerisme-sint-truiden.be
Tientallen keren liepen en fietsten kinderen weg en weer tussen deze springfonteinen om op een speelse manier te verkoelen...hierbij ga ik weer dromen van toen wij in een beek in onze buurt visjes probeerden te vangen....met onze handen en weer lieten zwemmen....
Met een beetje fantasie begrijp je de naam van dit dorp aan de maaskant.Kunstenaars van alle slag maken van LEUT een gezellige bedoening,elke zondag van de maanden juli en augustus. De stoere "binken" TUBASPELERS van de fanfare hadden mijn aandacht... jezelf zien blazen in de hoorn van dit machtige instrument is grappig,als in een spiegelpaleis....hoewel....
De tropische temperaturen van de laatste dagen doen me weer verlangen naar wat regen.De kleuren van de klaproos aan de rand van de weg zijn dan enig mooi. Op het lapje grond hier in het Luberongebergte groeien de klaprozen overdadig.....de middagzon bepaald dit KLEURENPALET...een aquarel gelijk....
Zelfs bij het zachte licht van de ondergaande zon werkt de directeur verder....of is hij het aantal verjaardagen vergeten....maar ja,ook daarvoor heeft het personeel een geheugensteuntje...tellen maar...
Kersenoogst was vroeger een intense bezigheid.De loodzware houten ladders waarmee je de top van de hoogstambomen kon bereiken werden rechtstaand verplaatst.De plukker droeg houten klompen. In een gevlochten houten korf die bij nat weer flink in gewicht toenam werden de kersen verzameld,de inhoud was ongeveer tien tot vijftien kilogram.Zo een gewicht verplaatsen op de smalle sporten van de ladders en soms wel vijf meter hoog.....dit was een karwei. Dan heeft de moestuinman hiermee vergeleken een gemakkelijke job....
Kenmerkend voor Laforet zijn de talrijke typische droogschuren voor het drogen van tabaksbladeren waarvoor de omgeving van de Semois toch bekend is,zij zijn stille getuigen van wat eens was.Stil,rustig en gezond is het hier te leven.Heel veel vlinders fladderen lustig rond....in de etalage van een winkeltje hangen "POPPENKASTPOPPETJES"netjes aan een koordje....
