Ja, beste vrienden we waren natuurlijk vergeten dat het vandaag de eerste mei was. Dus de baliebediende konden we nog niet intervieuwen. Maar deze tip moet toch wat hulp geven   = De eerste figuur is overbekend en de tweede, ja, in Nederland noemde hij zich Peter Michajlov, maar dat was maar een pseudoniem. Is er ondertussen nog niemand die de muziek die hier speelt herkend heeft? Het is het tweede pianoconcerto van ..... .Van zodra je de muziek herkend hebt of weet wie de hond en het meisje zijn. Heb je recht op een volgende tip. !

01-05-2009 om 16:02 geschreven door Ernst-Georg

29-04-2009 om 11:19 geschreven door Ernst-Georg

Ludovicus en Camille hebben het gezien, maar waar is het ? 

28-04-2009 om 21:32 geschreven door Ernst-Georg

Lieve Vrienden van Ernst, Er is iets vreselijk gebeurd met mijn baron. Gisterenmorgen stond ik op en op het nachttafeltje vond ik een briefje van mijn geliefde Ernst met volgende boodschap . Mijn lieve vrienden wilt u mij a.u.b. helpen om mijn geliefde baron te vinden, voor die pest van een Euvgenia Petrovna of nog erger die verschrikkelijke Queenie hem vinden ? Indien u iets vermoedt wil dan zo vriendelijk zijn het mij in eenvoudige taal hier uit te leggen op het blog. Eenvoudig want ik ben blond, niet al te slim maar wel héél gezond. kusjes Anemoontje Ernst 's Peperboontje De eerste vraag is : Waar is Ernst vertrokken op zijn reis . En geef daarvan het bewijs.

28-04-2009 om 12:03 geschreven door Ernst-Georg

*****************************************

Monumentaal optreden
		Hij droeg haar op zijn rug, als duivelsjong terwijl ze haar strijdliederen zong En telkens hij naar haar opkeek knalde de onverbiddelijke zweep Hij droeg haar in het heetste van de strijd soms vredig in processie, stoet of ommegang Zij d’ ogen steeds vol haat en nijd Hij gedreven door drang naar ondergang en fataliteit Maar toen zij eens op zijn schouders verend met vurige blik de vijand werend uitgleed en haar de ogen brak op een lans die dwars door de keel hem stak En hij haar rochelende borsten voor het laatst verhief Kermde hij : Oh, mijn harpij mijn koningin, mijn lief En stierf -

18-04-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

Kantelmoment in het kwaliteitsdenken
		Veel na één graait ze de vlinders uit mijn buik en last – not least- met bout en geconfijte woorden het warse denken van mijn voorhoofd weg en littekens uit mijn verleden dicht Met “blijf nog even" stolt ze op mijn huid als uitbaatster Een uitverkochte sporthal nooit eerder van de grond gekomen juicht. Gezien gewijzigde verhoudingen cruciaal Een deadline nadert de hoop en mijn ontslag daarna gegeven muziek : variatie op "quand les roses" van Adamo -

12-04-2009 om 23:53 geschreven door Ernst-Georg

Slow
		Als kleppen van een schelp sluiten ze. Een. Randend rakend - centrum discreet uiteen Vingertop die handpalm streelt torso’s die zich even raken Woord dat reeds met de gedachte speelt gevoelens waar te maken wang die even in de hals vertoeft een hoofd dat schoudersteun behoeft ogen grijpen neergeslagen blikken in druk van sober samenknijpen gaan borsten zich wat hoger schikken hand die langs de rugnaad glijdt in tergend langzaam dalen verhit van eenzaamheid heimwee uit gaat stralen tot het kruis het kruis aantrekt eerst nauwelijks te voelen dan koorts in de dijen wekt die het voorhoofd zacht laat hellen zodat een kus bereikbaar wordt in enkele tellen -

07-04-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

29-03-2009 om 23:41 geschreven door Ernst-Georg

21-03-2009 om 23:05 geschreven door Ernst-Georg

		Communicatie stoornis Door twee venster gelijk dit kerkhof binnendringen om met de doden rijk de net gebroken vaas weer tot geheel te dwingen Met abrikozen sleuren tot het sap zich breekt in bijten Treurige deuren sluiten de beste huishoudkwaliteiten Jampotten vullen zich met lekker vruchtverdriet Niemand, niemand is er die van de vaas de scherven ziet - Licht bewerkt schilderij van Kees Thijn

16-03-2009 om 15:28 geschreven door Ernst-Georg

		Valencia , in het oude casino De deur waakt hier al een eeuw rechthoekig maar bekoorlijk onverschillig over boeken die nooit meer worden gelezen over beelden die nooit meer worden bekeken over een dansvloer waar nooit meer wordt gedanst. Ik las het boek langogig en met begeerte De taal verstond ik niet maar ik las met de overtuiging van een kleurenblinde tuinman die kleur herkent en bekent aan haar reuk Ik genoot van jouw koude koffie en verende bogen nauwelijks verhuld in een voetnoot van een met literaire prijzen bekroonde bloes Ik bekeek het beeld tweemaal met dezelfde ijver waarmee ik als adolescent nutteloze telefoongesprekken voerde terwijl ik je lief had omdat mijn moeder weende daar ik niet langer bij haar wou blijven Het verdiende loon voor haar plots piaferende zorgen en haar eindeloos wachten op mijn laatste bus Wij dansten verterend woest in de benauwende hitte van een koele fontein tot de muziek buiten het gezicht verdween Naakt in het duister mompelde je God ziet alles Maar zelfs de initialen van dit christelijk spook konden het smeltend ijs niet beroeren Want ik was er van overtuigd . In Valencia ziet god alleen als de blinden en ik als god -voor BO- uit de bundel "Ideale omgeving voor doorschijnende kleurlagen "

10-03-2009 om 23:37 geschreven door Ernst-Georg

		Puntgaaf Of ik ooit een borst gekust heb die naar oregano rook ? Letters rolden over mijn lippen woorden waren niet te stelpen Verwondering vermond als tederheid Wakkerde de begeerte aan De liefde is pas achteraf gekomen Maar die borst bracht je onheil brak het weefgetouw van een menigte zeldzame dromen De onrust is pas nadien gekomen Ik heb een litteken gekust dat nog naar oregano ruikt Eerst nog met dieptevrees voor het verdwenen vlees Rust is pas daarna gekomen Al verscheen hier plots een breukgetal werd het aantal plots oneven de liefde is toch steeds bij de noemer van de breuk gebleven (gedicht geschreven voor een vriend wiens vrouw een borstamputatie diende te ondergaan -

05-03-2009 om 13:48 geschreven door Ernst-Georg

		Plengoffer ik jaag op verschroeide monden gedroogde vlammen van nimfen week als oesterzwammen en kleur mijn hart in hun vrouwenbloed al spreken bloemen duizend talen toch komt de dood hun kelken halen ivoor spat uit zijn trotse voegen aan de lichtschuwe sterren schrijdt schrijlings duisternis voorbij geslacht zijn al mijn wilde schapen in een offerfeest van witte wolken overvloed overmoed dood die daar ligt op apegapen pas nu wil ik voor uw venster slapen -

28-02-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

Lesbos onverbiddelijke tepels gericht als ogen van een godsoordeel slenterende lippen in conflict met de prikkel- draad van pubishaar dooreengevlochten zachte conversatie van gespannen billen in wilde honger opgezwollen -zondvloed- van vulvas die nu na eeuwen droogte in dodelijke pijn van lippen- dienst aan het kille oog van een man rood van slaapgebrek vochtig vrijgevochten sober samensmelten -

22-02-2009 om 01:58 geschreven door Ernst-Georg

Mademoiselle est servie à Champignies Kalm kasteel krijgt klamme wintervoeten van danig staan in ‘t wallen nat Pachter hoeft baron niet meer te groeten die zit toch knus in Brussel-stad In koele kelders kruipt een wijze rat uitgehongerd naar het stijve buiten en denkt nog liever dit dan dat ik mij een winter hier op laat sluiten Maar in de lente keert de kille kudde van Brussel weer naar Champignies om de winter van zich af te schudden streelt een geile jonge jonker de krille keukenmeid boven de knie Vernedert haar in zolderdonker zweert haar dood als ze het navertelt op wapenschild met spreuk en kreet waarna de hofmeester gebeld die Jean Louis Oui-Monsieur heet De grofste leugen wordt hem als wapen keurig op ‘t livrei gespeld Ze heeft met de tuinier geslapen zo wordt toch in het dorp verteld De vader heeft zich aangemeld "Och ja,mijnheer, zoals U weet" fleemt de livrei uitgeslapen "dat ze het met de knechten deed zoiets besmet de eer en het familiewapen" J"a , t’ gaat Mijnheer om d' eer niet om geld" ‘t verdiende loon wordt dus ruim half uitgeteld Ze is voor deze wereld al te goed geschapen om haar te beschermen tegen die felle knapen werd ze aan moeder-overste voorgesteld ‘t Kalme kasteel wast zich de voeten danig krachtig in wallen nat ‘t Kalme klooster krijgt zomersproeten alleen moeder-overste weet van wat. -

13-02-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

zonlicht valt schuin op snaren van harpen in je haren door mijn ogen bespeeld dit is niet zien maar vertederd kijken waarbij gevoelens verder reiken dan een ogenblik -

07-02-2009 om 15:06 geschreven door Ernst-Georg

brief van een kleuter liefste jufvrouw jeweet dattik van je hou ik hep je van mijn snoep gegeven ben zeer veel dikwijls braaf gebleven ik zal nooit meer pipi doen toch niet in mijn broek morgen geef ik je mijn liefste hondje en papa’s mooiste boek wanneer ze nu na veertig jaar opkijkt uit dat boek van haar met volle blik het lege klasje schouwt dan denkt ze –ongetrouwd nu spijtig van het hondje maar pipi doe je maar je had toch zo’n bevallig kontje -

30-01-2009 om 22:52 geschreven door Ernst-Georg

een kamervol muziek muziek waait licht boven het dons van het antiek tapijt om in de schoorsteen te verkwijnen onbekende letters schreeuwen uit een doorlezen boek in de spiegel weerkaatst zich een jong portret de blinde tijger van porselein lonkt verliefd naar een chinese pop die terugstaart door een weke nevel van goed georganiseerde onverschilligheid het slecht vermomd geluid van een nog niet opgewekte traan kleeft aan de lauwe tonen van een droef opgeleide klarinet graaft zich dood tegen de wand terwijl ik langzaam -langzaamaan verzand langzaam -langzaamaan verland langzaam -langzaamaan sluit de melodie zich op in het meesterwerk dit misverstand weerspiegelt zich op mijn aangezicht ik verlies de grip op de waakvlam van het verlangen naar een "worstcase" scenario en ween voluit alsof dit messiaans arpeggio het keerpunt is de leegloop van het orderboek van rationele visie waarop iemand hardnekkig zit te wachten Muziek: Adagio uit het clarinetconcert van Mozart. -

27-01-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg

Vuilgroen van het zuiverste karaat Het strand toetst zijn tenen Aan de gerijpte visie van de dromerige zee Stormenderhand neemt een kleuter De arm en de blik van zijn moeder Naar de oogst van de branding mee De wind als een artistiek zwerver De hand om de schouder van het mooie kind Dringt door de opgeslorpte klaarte Waarmee hier elke valavond begint Hij beweent in een vaargeul van de hoogste noten het driftig temperament van zijn inspiratie betast liefkozend gescheurde en intacte zeilen van een paar sobere vissersboten Een stijlfiguur En het zoveelste mislukte avontuur De holle krachtpatserij Van de witblauw doorbrande pier Aangeland als een breed stuk lijnwaad Veel te klein voor de schildersezel van de Oceaan Wordt methodisch en consequent Afgekolfd als een gelaten tepel Walmende regenwolken zwellen en zwerven Als een rookgordijn En dikken het persoonlijk aanzien aan van deze lyrische avondbries die wel zou willen doorgaan voor een aristocratische orkaan

23-01-2009 om 00:00 geschreven door Ernst-Georg