Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
19-11-2006
Terug in de tijd 9
19 november 1999
Rechter Garzón vraagt het
Hooggerechtshof de betrokkenheid van Felipe González in de oprichting van GAL
te onderzoeken.
Op 5 november 1996 sprak de tweede kamer van het
Hooggerechtshof zich met zes tegen vier stemmen uit Gonzalez niet op te roepen
als betrokkene in de ontvoeringszaak Segundo Marey, wegens gebrek aan bewijzen.
Vervolg van bericht Olie op het
vuur van 15.11.2006
Op het proces dat op 17.11.2006 van
start ging, riepen Iñaki Esparza en Asier Oiartzabal de Franse regering op de
opportuniteit die zich momenteel voordoet, niet ongemoeid te laten, en een
einde te stellen aan de verergering van de situatie. Als de fundamentele
rechten van het Baskische volk niet erkend worden, zal het conflict scherpere
vormen aannemen. Omdat zij eerst het woord niet kregen, zongen alle verdachten
het Eusko Gudariak.
De zitting werd geopend, in aanwezigheid van de beklaagden Asier Oiartzabal,
Lola Lopez, Didier Agerre, Iñaki Esparza, Juan Angel Otxoantesana, Alberto
Ilundain, Lorentxa Guimon, Zigor Garro en Ibon Gogeaskoetxea en 5 leden van de
familie Erbina Fidel, Xabier, Miren, Amaia, en Kontxi Zubillaga.
Ook Oihane Errazkin, waarvan de ouders uit de rechtszaal
werden gezet, had op die zitting moeten
aanwezig zijn, maar zij pleegde zelfmoord in de cel van de gevangenis van
Fleury-Mérogis op juli 2004. Alle
beklaagden droegen een T-shirt met de foto van Oihane erop, als eerbetoon en
nagedachtenis. (Op de foto, de moeder van Oihane).
Het vonnis wordt vermoedelijk bekendgemaakt op 30 november
2006.
ETA eist in een communiqué 17
acties op sedert 31 juli. Daarbij betreuren ze eveneens de onschuldige burgers
die daarbij als slachtoffers vielen. In dit geval Jesús Sánchez die dood bleef
bij de aanslag op de rechter Luis Portero.
18 november 2001
Duizenden nationalisten stappen op door Bilbao
achter de eis voor zelfbestuur voor Euskal Herria. De start kwam met vertraging
door de vele wegcontroles van de Guardia Civil. Aan de grensovergang in Biriatu
werden alle autobussen uit Noord Baskenland onderschept. Idem dito de bussen uit Pamplona. Verder waren er nog
controles aan de peajes op de snelwegen naar Bilbao. Dit alles ontlokte een
Batasunaleider na afloop de
ironische vondst dat de staart van de
betoging nog aan de controle in Laudio staat.
18 november 2004
TAT, Torturaren Aurkako Taldea, Organisatie Tegen Foltering, en de
pro-amnestiebeweging verschenen gisteren in Bilbao vóór de pers, samen met
enkele arrestanten van de voorbije razzias van de Guardia Civil.
Indien er geen incomunicado-periode was,
zouden er geen folteringen zijn, aldus TAT, en ze gebruiken hiervoor de woorden
van Amnesty International en van Theo
van Boven, de speciale verslaggever bij de Verenigde Naties inzake
foltering. De gerechtsdokters, de rechters van het Hooggerechtshof en de van
ambtswege aangestelde advocaten weten wat er gebeurt, maar ze zwijgen en ze
lachen de slachtoffers zelfs uit als ze een aanklacht indienen;
Jon Enparantza noemt de Guardia Civil een bende folteraars
en moordenaars die een licentie hebben om te doen wat ze willen. De bezettende
macht moet Euskal Herria meteen verlaten. We moeten iedereen die het folteren
beschermt, politiek en sociaal isoleren. Hij roept iedereen op om maandag,
22.11.2004, om 12 uur vóór de rechtbank in Bilbao mee te manifesteren op het
ogenblik dat Arnaldo Otegi terechtstaat
omdat hij de koning van Spanje chef van de folteraars noemde.
Vorig jaar viel het verdict Nº27/05 op 20 juni 2005, in de zaak van de jongerenorganisaties Jarrai, Haika en Segi. De veroordeling luidde: onwettige organisatie en niet terroristische organisatie, omdat er nooit wapens gebruikt werden. Vierentwintig beklaagden werden veroordeeld tot maximum 3,5 jaar cel. Zij werden op vrije gesteld omdat ze al tijd al in voorarrest gezeten hadden (tot zelfs 4 jaar).
Deze uitspraak namen de haatdragers van de PP-organisatie AVT (Vereniging van Slachtoffers) niet en besloten in beroep te gaan om hun eis terroristische organisatie er door te drukken (stelling van Garzón dat alle nationalisten van ETA zijn).
Het proces werd opnieuw geopend op 16.11.2006 bij het Hooggerechtshof, en er zijn drie mogelijkheden:
het verdict van 20 juni 2005 blijft behouden
de aanklacht wordt aanvaard, wat celstraffen 10 jaar zou betekenen
de volledige vrijspraak door de verdediging gevraagd
De beslissing ligt in handen van de magistraten Francisco Monterde, Miguel Colmenero, Andrés Martínez, Joaquín Giménez en de president van het Hof, Juan Saavedra Ruiz. De uitspraak volgt waarschijnlijk op 20.11.2006. Afgaande op de tijd die ze nodig hebben om te delibereren, zal het resultaat niet al te best zijn, vrees ik.
Zopas, 21 november 2006, is vernomen dat er waarschijnlijk geen vonnis zal geveld worden voor 18 januari 2007. Merkwaardig!
Voor de eerste maal werd een enquête gehouden over heel Euskal Herria, dus
over de 7 provincies, waarvan 3 in Frankrijk. De onderneming Gizaker, een
centrum voor sociologisch- en marktonderzoek, heeft in opdracht van Forum
Radio Euskadi het onderzoek op zich genomen.
De resultaten zijn duidelijk:
93,9% is voorstander van
het huidige vredesproces
92,8% is voorstander van
onderhandelingen tussen regering en ETA
Maar:
50,6% ziet weinig (38,2%)
tot geen (12,4%) vooruitgang
29,2% is van oordeel dat er
een kleine vooruitgang is geboekt
12,6% is
van oordeel dat er ernstige stappen gezet zijn
De schuld van de huidige crisis wordt in de schoenen geschoven van:
22,9% de regering
17,6% allen
2,9% de PSOE
10,6 % de PP
10,0% ETA
9,2 % de politiekers
Het meest opvallende aan het onderzoek,
is dat 44,9% zijn stem zou uitbrengen voor onafhankelijkheid, en 6,3% tegen. De
rest is tot nu toe onbeslist.
In Irún wordt een ETA-commando
gevat bestaande uit o.a. 2 kinderen van
ETA-veteranen: Aratz Gómez is zoon van Enrique
Gómez, Korta. De vader werd
in 1979 vermoord door het Batallón Vasco Español in Bayonne, drie maanden vóór de geboorte van Aratz. Arkaitz Sáez was de tweede
arrestant.
17 november 2004
Maandag, 17.11.2004, werd in Donostia Garikoitz Mujika opgepakt. Hij is medewerker van de krant Gara. Hij
wordt beschuldigd van openbare ordeverstoringin relatie met terrorisme. Hij werd de hele nacht vastgehouden in
de kazerne van El Antiguo en s anderendaags opgesloten in de plaatselijke
gevangenis van Martutene. Omdat de relatie met terrorisme betekent dat
een arrestant naar het Hooggerechtshof in Madrid automatisch wordt overgebracht,
begaven zijn ouders zich reeds richting hoofdstad. In de late namiddag werd de
advocaat van Mujika ingelicht dat het Hooggerechtshof niet bevoegd zou zijn. (Konden ze niets
vinden?) Toen hij om 17.30u werd voorgeleid, bleek dat een getuige hem had
geïdentificeerd bij het in brand steken van een vuilnisbak enhem daarna had zien wegrennen. Maar een recente operatie hield hem enkele
weken in bed en belette hem te rennen. Bovendien was hij op het ogenblik van de feiten op de krant.
(Maar die krant is ook van ETA zoals de lezer misschien wel weet ) Toch werd
voorlopige aanhouding bevolen wegens risico
op ontsnapping!!!
17 november 2005
De ULB reikte op 16 november
veertien titels doctor honoris causa uit. Onder de geëerde doctoren de Spaanse
mediageile magistraat Baltasar Garzón Real! Dat het de rector (en zijn
medewerkers) ontbreekt aan enige kennis omtrent deze persoon mag duidelijk
blijken uit zijn toespraak.
In 1998 liet Magistraat Garzón de
Argentijnse ex- dictator Augusto Pinochet arresteren bij diens bezoek aan
Londen. Zo liet U gerechtigheid geschieden aan de moeders van de Plaza de Mayo
in Santiago en aan de duizenden families die hun gefolterde, gedeporteerde,
vermoorde en verdwenen verwanten, démocrates et de gauche, herdachten en
beweenden. Dankzij U konden zij met hun rouwproces beginnen. Zo plantte U, als
liefhebber van stierengevechten, een efficiënte banderilla in het schandaal van de straffeloosheid.
De volgende frase, U streed
tegen elk terrorisme, ook tegen de GAL-commandos, vraagt toch enige
toelichting.
De GAL-commandos waren door het
regime-González ingehuurde criminelen,
waaronder vele Spaanse politiemannen in burger. Ze trokken in de tachtiger
jaren de grens over naar Frans Baskenland om er politieke vluchtelingen te
vermoorden in de Vuile Oorlog tegen het Baskische Volk. Garzón ging in deze
strijd zó ver dat zelfs de toenmalige president, Felipe González, in de
problemen kwam en met de grootste moeite uit de beklaagdenbank kon gehouden
worden. De ULB vergeet in zijn laudatio te vermelden dat Baltasar Garzón ooit
op de kieslijsten van González PSOE deelnam aan de Spaanse verkiezingen. Toen
hij daarna naast het (beloofde?) begeerde ministerschap van Justitie greep,
zwoer de nieuwe eredoctor van de ULB Felipe González te zullen terugpakken.
Hij lukte er ei zo na in. Zijn strijd tegen GAL was dus helemaal niet zo
edelmoedig.
Waar Garzón zich in Argentinië
ging bemoeien met de uitzuivering van de dictatuur, liet hij dat na in eigen
land. Garzón deed nooit een poging om, beter laat dan nooit, ook maar iets te
doen aan de uitzuivering na de dictatuur in zijn eigen land. De tweede
PP-regering van Aznar bestond in hoofdzaak uit kinderen, kleinkinderen, neven
of nichten van politici die een hoge functie hadden tijdens het Francoregime!
Een einde aan de straffeloosheid, maar niet in eigen land.
Gerechtigheid voor de moeders
van de Plaza de Mayo, maar het tegendeel voor de Baskische moeders die nu nog
steeds elke keer méér dan duizend kilometer moeten afleggen voor een
gevangenisbezoek van drie kwartier aan hun kind, in het verre Spanje.
Gerechtigheid voor de gefolterde
Argentijnen maar de Spaanse magistraat keek niet eens op als een beursgeslagen
arrestant vóór hem ondersteund moest worden bij het afleggen van de
verklaringen die hem werden voorgezegd terwijl hij, incomunicado, nog maar
eens de plastic zak over het hoofd getrokken kreeg.
Baltasar Garzón zag mogelijk in
een droom dat hij op een dag alle Baskische patriotten tegen de muur van het
fronton (in elk dorp aanwezig) kon zetten en ze daar laten fusilleren.
Nadat het bestuur van de radicale
partij Herri Batasuna tijdens een verkiezingscampagne een video-opname
verspreidde waarop enkele gemaskerde ETA-leden een vredesvoorstel voorlegden,
liet hij het hele partijbestuur oppakken! Méér dan 20 personen uit alle lagen
van de bevolking kregen zeven jaar effectief en vlogen de cel in voor een
opiniedelict! Tot het Constitutioneel
Hof twee jaar later het vonnis vernietigde. Twee jaar achter de tralies voor
het tonen van een video met een vredesvoorstel!
Na de flauwe KUL met koning Juan Carlos de Borbón
in Leuven, een aantal jaren geleden, komt daar nu de ULB met Baltasar Garzón bij.
Zo verlaag je toch je eigen naam en faam!
Vorige week vrijdag, 10.11.2006, is een demonstratie in
Bilbao uit de hand gelopen. Er waren relletjes en straatgeweld (Kale Borroka)
op de Plaza Unamuno. Meestal
beperkt zich dit tot het in brand steken van afval- en papiercontainers of
bankautomaten, tot het bekladden van gevels van openbare gebouwen met verf.
Deze keer was het anders. De regimepers had alle registers opengetrokken en
alle politieke partijen waren verontwaardigd en schoven de schuld in de
schoenen van ja, van wie dacht u? Batasuna, uiteraard! Dagen aan een stuk werd
het gebeuren meer en meer opgeblazen. Wat was er gebeurd?
Verslag van de regimepers
De krant El Correo Digital opende de hetze als volgt: La kale borroka mostró ayer en Bilbo su cara
más cruel, en una acción del más crudo terrorismo callejero que puso en peligro
la vida de un miembro de la Policía Municipal. Una decena de encapuchados roció
al agente con gasolina e intentó prenderle fuego. (De Kale Borroka heeft
gisteren in Bilbao haar meest wrede gelaat laten zien, in een actie van het
meest meedogenloze straatterrorisme, dat het leven van een gemeentepolitieagent
in gevaar bracht. Een tiental gemaskerden besproeiden de agent met benzine en
probeerden hem in brand te steken.)
Verslag van minstens 8 ooggetuigen
Un municipal fue a
impedir a uno de los jóvenes que rociara uno de los contenedores con gasolina y
en el forcejeo, a lo que se ve, se mojó algo, pero fue por casualidad, nada
premeditado. (Een gemeentepolitieagent trachtte een jongere te beletten om
een container met benzine te besprenkelen, en in het handgemeen, kon je
duidelijk zien dat er benzine gemorst werd op de agent. Een gevolg van de
omstandigheden, niet van enig opzet.)
Hoeft het u te
verbazen dat met het ooggetuigenverslag geen rekening wordt gehouden? Intussen heeft de politie van Bilbao bekend gemaakt dat het 500 brandvrije overalls zal aankopen, en in de regimepers (o.a. Correo Digital) is het aantal gemaskerden benzinespuiters al opgelopen van 10 naar 20.
In Straatsburg klagen de
Europarlementsleden van EH (Koldo Gorostiaga), PNV (Josu Ortuondo) en EA (Gorka
Knörr) de verspreiding van de Baskische gevangenen aan. Zij worden daarin
bijgestaan (voor zover dit nodig zou zijn) door Piet de Pauw van de Vlaamse Liga Mensenrechten, de geneesheer Imaculada
Aguirre en de advocaat Jon Enperantza. Vooral de woorden van Piet de Pauw zijn
erg scherp. Hij spreekt van een junglewet.
16 november 2004
Gisteren begon de Arrondissementsrechtbank van
Donostia met het verzamelen van informatie om te bepalen of de meeting van
Batasuna in de velodroom een delict was wegens het verheerlijken van het
terrorisme. De veroordeling van
Batasuna tot de illegaliteit verbiedt elke publieke activiteit. Maar onduidelijkheid is troef!
De president van het
Hooggerechtshof, Francisco José Hernando zei vooraf
dat Batasuna, Herri Batasuna, Euskal Herritarrok of hoe de opvolgers
ook mogen heten, niet mogen deelnemen aan politieke verkiezingen, noch mogen ze
activiteiten ontwikkelen als politieke partij. Deze formaties zijn
burgerlijk dood en ze staan buiten het publieke milieu.
De Spaanse Procureur
Generaal, Cándido Conde-Pumpidu, verklaart echter dat de meeting valt onder de grondwettelijke vrijheid vanvergaderingen daarbij was er
geen enkel electorale activiteit gemoeid, waarmee men Batasuna nu net wilde
pakken.
Dit recht op vergaderen kan niet ontzegd worden aan individuele
personen. Evenmin kan men verbieden dat er politiek gerichte verklaringen
worden afgelegd. Het probleem is of we voor een specifieke actie van een
organisatie staan die op dit ogenblik niet legaal is, ofwel dat het een
manifestatie betreft met een politiek karakter, van individuele personen die
een politieke lijn vertegenwoordigen die in Baskenland bestaat. We vervolgen
niet bepaalde politieke ideeën, maar we onderzoeken enkel of er samenwerking is
met (het geweld van) Batasuna. Gebruikt Batasuna geweld? Nooit!
Spanje stopt het radicale, linkse nationalisme gewoon in dezelfde zak als
waarin ETA zit. Batasuna werd enkel veroordeeld omdat ze weigeren het geweld
van ETA te veroordelen. Bij elke dodelijke aanslag verklaarde de partij te betreuren dat er slachtoffers
gevallen waren, maar ze weigerden zich verklaringen te laten opdringen!
Frankrijk wil ook wat olie op het vuur gooien en voegt zich bij de
gerechtelijke acties tegen ETA. In de komen dagen en weken zullen Franse
uitzonderingsrechtbanken een oordeel vellen over een twintigtal personen,
verdacht van lid te zijn van ETA.
Een speciale strafrechtbank zal vanaf vrijdag, 17.11.2006, de zaak Txernobil
behandelen: een zulo (schuilplaats) die in juli 2002 ontmanteld werd in Rivière-Saas-et-Gourby
(Les Landes). Op de beklaagdenbank zitten o.a. de twee laatst aangehouden
leiders van het logistieke apparaat van ETA: Asier Oiartzabal, 'Gazte', en
Iñaki Esparza, 'Ana'.
De zulo werd in opdracht van 'Santi Potros' en 'Txikierdi' gebouwd tussen 1980
en 1982. De mythische schuilplaats van 40m2 was een absoluut geheim
en werd alleen bekendgemaakt aan de toenmalige leiders: : 'Pakito', 'Fiti',
'Pototo', Dergi, 'Gadafi', 'Iñaki de Rentería' en 'Gazte'.
Begin december (waarschijnlijk 4-6 december) wordt dan een nieuwe zaak geopend,
de zaak van de advocaten, waarbij advocaten, zoals Unai Larraz Berges en
Itziar Larraz Mozo, verdedigers van
Etarras worden beschuldigd koerier te spelen tussen gevangenen in diverse
gevangenissen en het thuisfront. De documenten handelden over een mogelijke
oproep van een groep Etarras, onder leiding van 'Pakito', om de wapens neer te leggen.
Merkwaardig is dat er zich onder de beklaagden ook Bernardo Fidel Erbina
bevindt. Hij is 81 jaar oud.
In het Parque Ametzola van Bilbao wordt tijdelijk een grote sculptuur (5,6 ton) van Juan Gorriti opgericht ter nagedachtenis aan Santi Brouard. Het beeld zal later een definitieve plaats krijgen in de Calle Santi Brouard, die nog in constructie is. Het beeld zal de monoliet vervangen die na de aanslag werd opgericht in El Arenal, maar die later verdween.
15 november 2005
Gisteren dienden de beklaagden die op 21 november 2005 terecht zullen staan in het megaproces 18/98, tegen alles en iedereen die in Baskenland iets te ver met zijn kop boven het korenveld uitsteekt, zich in Madrid op het Hooggerechtshof aan te bieden. Ze moesten zich naar Madrid begeven om de dagvaarding in ontvangst te nemen, omdat in Spanje de postkoetsen al geruime tijd zijn afgeschaft.
We zijn naar Madrid moeten komen voor een gril van het Hooggerechtshof, aldus de advocaat van de verdediging, Iñigo Elkorro. De zondaars boden zich in grote meerderheid aan met hun Baskische identiteitskaart om zo te kunnen genieten van enig leedvermaak. Deze identiteitskaart is in Spanje natuurlijk niet geldig en bovendien begrijpen ze in Madrid geen enkel woord van wat erop staat! Toch waren ze allemaal zonder moeite met dat document geraakt tot waar ze moesten zijn en daarover werd in de Spaanse media meteen zoveel ophef gemaakt dat de Spaanse Minister van Interieur, Alonso, moest komen verklaren dat het enige geldige identiteitsdocument het Spaanse was.
Omdat de pers er tóch was maakten de beklaagden van de gelegenheid gebruik om het politiek karakter van het proces aan te klagen dat niet enkel tegen henzelf werd gevoerd maar tegen de politieke activiteit van eenieder en tegen Euskal Herria. Vier beklaagden waren er niet omdat ze alsnog in de gevangenis zitten. Eén beklaagde was eerder al thuis verwittigd. Wie er evenmin was dat was de bekende advocaat Txema Matanzas. Meteen werd de Spaanse politie erop uitgestuurd om te onderzoeken of Txema nog op hetzelfde adres woonde. Meteen kregen ze een opsporing- en arrestatiebevel mee voor het geval hij er niet was.
Dit proces, dat op 21 november van start zal gaan en waarin een bepaald deel van politiek Spanje de vrijheid van mening en de vrijheid van identiteit wil kortwieken van een land dat véél ouder is dan Spanje, gaat er mogelijk in lukken de Spaanse Justitie belachelijk te maken tot in het buitenland.
Enkele opmerkelijke vaststellingen.
Al deze zaken worden behandeld door de uitzonderingsrechtbank, de Audiëncia Nacional, met enkel een zetel in Madrid. Zij behandelt enkel gevallen van terrorisme en ze stamt nog uit de Franco- dictatuur. Soms lijkt het erop dat ze zelfs nog afstamt van de Bloedraad, ten tijde van Alva. Als een jongere in Sevilla een steen naar een politiegebouw gooit dan wordt hij voor een provinciale rechtbank in Sevilla gebracht. Gooit een Bask een steen, dan wordt die naar Madrid versleept, want een Bask die een steen gooit moét wel een terrorist zijn!
Terrorisme gebeurt in het geheim. Al de zaken die nu voorliggen, gebeurden in het openbaar. Iedereen wist wie verantwoordelijk was voor de (gesloten) kranten, tijdschriften of de radio, Egin Irratia. Onder de artikels stonden namen. Iedereen kende de burgemeesters en raadsleden die Udalbiltza bestuurden. Iedereen die terecht staat is bekend omdat hij gewoon over straat liep. Van de ene dag op de andere werden de ideeën en de doelstellingen illegaal omdat ze dezelfde waren als die van ETA. Omdat ze de doelstellingen van ETA hielpen verwezenlijken. Maar de manier van actievoeren was toch niet dezelfde!
De mediamagistraat Garzón vond altijd steun bij de Spaanse desinformatiemedia. Rechters met enig gevoel voor rechtvaardigheid werden uit hun functie ontheven.
Opmerkelijke reactiein het proces 18/98 kwam er van de Socialistische burgemeester van Donostia, Odón Elorza,die niet van enige nationalistische reflex kan verdacht worden: Vanuit het respect voor de onafhankelijkheid van de rechters, hoop en vertrouw ik erop dat deze rechtzaak méér in de toekomst zal kijken dan in het verleden. De burgemeester wees erop dat ETA mogelijk een bestand afkondigt en dat de conjunctuur onmogelijk beter kan zijn. Dit proces moet rustig verlopen en er kunnen geen fouten gemaakt worden. Het verloop van het proces is net het tegendeel geworden.
Andoni Alza Hernandez werd in 1991 gearresteerd door de Ertzaintza, en ondanks
zijn aanklacht over de folteringen die
hij moest ondergaan, werd hij opgesloten in de gevangenis van Carabanchel.
Vanaf dat moment heeft hij heel Spanje doorkruist, in gevangenissen wel te
verstaan: Alcalá Meco, Jaén, Valdemoro, Segovia, Cáceres II, Billavona en
Burgos, waar hij momenteel opgesloten is.
Op 24 februari 2001 had hij, na het uitzitten van ¾ van zijn straf moeten
vrijkomen, maar niettegenstaande die wettelijk voorziene maatregel werd pas een
vonnis geveld op 9 november 2006.
Het Spaanse Hooggerechtshof liet de kans niet liggen om ook op hem het strafvonnis
197/2006 toe te passen. In dat strafvonnis wordt met één pennentrek en
retroactief alle voorziene strafverminderingen (nog altijd voorzien in de
Cόdigo Penal van 1973) weggeveegd. Het resultaat is dat hij nu pas kan vrijkomen
in 2018.
Andoni Alza is het 20ste
slachtoffer van de doctrina Parot.
Het CAT, het UNO-comité tegen foltering,
onderzoekt sedert 3 dagen in Genève
de aanklachten tegen Madrid. In 1993 en in 1997 hebben de Verenigde Naties
reeds hun bekommernis getoond over aspecten zoals het isolement (incomunicación) tijdens de ondervragingen. De
aanklachten kwamen van TAT-Torturaren Aurkako Taldea, A.I.-Amnesty International
e.a. Madrid verzekert dat deze
praktijken niet bestaan, behalve in geïsoleerde gevallen. Obstakels
die de onderzoekers ondervinden en de klachten die ze hebben, zijn o.a. de
processen tegen leden van het militaire corps die soms bijzonder lang uitlopen.
(Soms tot 15 jaar!) Uitgesproken straffen gelden zelden een effectieve periode.
De voornaamste aanklacht blijft de periode van isolement waarin de arrestant
niet verdedigd kan worden. Bovendien wordt deze periode steeds maar verlengd om
de fysieke gevolgen van de foltering te laten verdwijnen.
Tussen 1992 en 2001 werden 998
gevallen van foltering aangeklaagd. In 2002 waren het er tot oktober reeds 90.
Bovendien werden de feiten gepleegd door alle politiemachten, hoewel er
verschillen zijn tussen Ertzaintza, Spaanse Politie en Guardia Civil. Bij het
laatste corps werd de grootste vorm van brutaliteit vastgesteld. Ook wordt geklaagd
dat het Hooggerechtshof de aanklachten niet onderzoekt, maar integendeel
straffen uitspreekt na verklaringen die onder foltering werden afgelegd. De
functionarissen werken straffeloos. Na hun veroordeling worden de gevangenen terug fysiek mishandeld,
en in het ongewisse gelaten door de verspreiding, het isolement en de weigering
van voortijdige vrijlating na 3/4de van de straf uitgezeten te
hebben.
De Canadees, Peter Thomas Burns, voorzitter van het CAT, uit zijn twijfels over de goede wil van
Spanje om een einde te stellen aan de folteringen. Volgensde
Chileen, Alejandro González Poblete, lid van hetzelfde comité, zijn de Spaanse
wetten wel bevredigend, maar is er geen informatie over de implementatie. De
isolatie is niet exceptioneel maar routine.
De Deen Ole Vedel Rasmussen,
niet enkel lid van CAT, maar eveneens van het Europees Comité voor de Preventie
van Foltering, haalt het rapport aan dat dit Comité bij zijn laatste bezoek aan
Spanje in 2001 uitwerkte. Aznar weigert het echter te publiceren.
De Spaanse delegatie die
gisteren, 13.11.02, in Genève voor het Comité verscheen, blijft volharden in de
boosheid en blijft herhalen dat het om geïsoleerde
gevallen gaat en dat de betrokkenen vervolgd worden. Hierbij wordt de Zaak Lasa en Zabala
als voorbeeld gesteld. Ook blijft Spanje
herhalen dat de aanklachten van foltering tot de strategie van ETA behoren. Toch vraagt het CAT cameras op
te stellen in de lokalen waar de ondervragingen plaatsvinden. Bovendien
vragen ze dat de arrestanten die incomunicado geplaatst werden eveneens
bijstand krijgen van een vertrouwensgeneesheer
14 november 2004
In de overvolle Velodroom Anoeta, in Donostia, hernieuwde de illegale radicale, nationalistische
partij Batasuna met een olijftak in de hand haar voorstel om een einde te
stellen aan het conflict.
Op
zondag, 14 november 2004, blies de illegale partij Batasuna verzamelen in
het sportpaleis Anoeta in Donostia. (De
democraten van de PP, die geen vrede willen en zelfs politiek leven dankzij
het conflict, hadden de meeting vooraf reeds terroristisch genoemd en daarom hadden ze stappen ondernomen bij de
Baskische Regering om de bijeenkomst te
verbieden!) Het antwoord van Batasuna-leider
Arnaldo Otegi hierop was even gevat als duidelijk: Soms is het
moeilijker vrede te sluiten dan oorlog te voeren. Eerst werd vastgesteld dat dankzij de strijd van Batasuna alle
rechtgeaarde Basken ervan overtuigd zijn dat de huidige politieke status
omgebogen moet worden tot een definitieve regeling en dat dit dient te
gebeuren na een referendum dat
een uitgebreide dialoog moet afsluiten. Hierbij moeten de
mensenrechtenverdragen van 1966 nageleefd worden. Verder werd toegezegd dat een akkoord rekening zal houden
met de actuele realiteit van Baskenland. Dit betekent dat Navarra onder
een aparte regering kan blijven en dat de opdeling onder de Franse en Spaanse
staat nu wel eens institutioneel zou kunnen worden. Batasuna zal er alles aan
doen opdat de bevraging onder vreedzame omstandigheden kan plaatsvinden. Na het referendum dienen ETA en de Spaanse en
Franse staat te onderhandelen over de politieke gevangenen en
vluchtelingen, de slachtoffers van het geweld en over de terugtrekking van de
bezettende troepen. Opvallend is dat
Batasuna als het ware belooft dat ETA geen roet in het eten zal gooien.
Reacties
De PNV komt bij monde van
de partijvoorzitter, Josu Jon Imaz, met het officiële commentaar dat kan
samengevat worden in één zin: De PNV aanvaardt
deel te nemen aan een multilaterale, politieke dialoog, maar die is
enkel mogelijk na de definitieve verdwijning van het ETA-geweld.
De PNV-krant Deia ziet vooruitgang omdat Batasuna
het conflict wil demilitariseren, terwijl ETA steeds op gelijke basis wilde
onderhandelen met het Spaanse leger.
De Catalaanse La Vanguardia brengt verslag uit over de samenkomst die een verboden
Batasuna organiseerde, waarbij ETA niet
werd veroordeeld noch gevraagd werd het geweld te beëindigen, maar wel beloofde
enkel de politieke wegen te zullen volgen.
El Periodico de
Cataluña zegt dat
Batasuna ETA buiten het politieke debat houdt, maar de organisatie niet veroordeelt.
La Voz de Galicia zegt dat het een vergissing zou
zijn als de grote partijen doof zouden blijven voor het aanbod van Batasuna.
El País was bij de start, kort na de
dictatuur, een frisse verschijning, maar toen ze de schandalen van de
Socialistische Regering inzake de Vuile Oorlog tegen de
Basken ging verdedigen, zakte ze bijna even ver als de rest van de Spaanse
pers. Ook nu blijft haar commentaar beperkt tot cafépraat: Als ETA in staat
is het terrorisme op te geven, dat ze het dan zeggen (Daar ging het niet
over!) en als Otegi wil dat hij serieus genomen wordt, dan moet hij openlijk
aan ETA vragen ermee te stoppen.
El Mundoweet niet beter dan te titelen: En de berg ging verder met het baren van het
serpent van altijd, doelend op het anagram van ETA waarin een aks en
een serpent staat.
La Razón (ranzig rechts) is gewoon bang om
toe te geven dat er enige beweging komt in de benadering van het conflict
door het linkse nationalisme en roept de PSOE en de PP op om vastberaden op te treden. (Zij
verstaan hier gewoon onder: alle Basken opsluiten).
De BBCmerkt op dat Batasuna, voor
een menigte van 15.000 Baskische nationalisten, een oproep doet om over vrede
te praten en op die manier een einde wil stellen aan jaren van gewapend
conflict in deze regio van Spanje.
De Franse krant Libération: Batasuna is bereid tot dialoog met Madrid.
De communistische
Italiaanse Liberazionemeldt eveneens dat
Batasuna bereid is te onderhandelen over een blijvende vrede.
Het Spaanse Openbaar Ministerie opende
inmiddels een gerechterlijk onderzoek naar de organisatie van de bijeenkomst.
Batasuna werd immers buiten de wet gesteld, maar de Baskische Regering reageerde
daarop met het argument dat de manifestatie binnenskamers doorging
Gedeelte uit het interview met José Antonio Pastor (zie foto),
woordvoerder van de PSE in het Baskische parlement (CorreoDigital van
12.11.2006).
¿Hay decisiones judiciales que pueden entorpecer o
dificultar el proceso de paz, como dijo Zapatero? (Zijn er juridische
uitspraken geweest die het vredesproces kunnen belemmeren of zelfs torpederen,
zoals Zapatero beweert?)
Waarschijnlijk wel, maar dat betekent niet dat wij kritiek
leveren op de rechterlijke macht. Wij eerbiedigen die uitspraken al zijn we er
soms absoluut niet mee eens. Dit gezegd zijnde, de magistraten zijn burgers die
leven in de maatschappij en ze zijn niet vreemd aan de evolutie. De wet is de
wet, maar kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden al naar gelang
de magistraat. De rechtbank moet de wet toepassen met strengheid, maar ook met
beheersing en voorzichtigheid.
¿No se está poniendo en tela de juicio la independencia de los jueces? (Wordt
de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht niet in twijfel getrokken?)
Ik denk dat in het merendeel van de gevallen de magistraten onafhankelijk
werken en handelen volgens hun eigen, vrij en persoonlijk criterium. Maar in
een periode van heel zware politieke spanning worden in de maatschappij extreme
standpunten ingenomen. En de rechterlijke macht maakt deel uit van die
maatschappij. Ik doe dan ook een oproep om steriele polemieken, bedreigingen en
pogingen om druk uit te oefenen, te vermijden. En onder druk versta ik ook
campagnes die door bepaalde partijen worden gevoerd om magistraten te
beïnvloeden.
¿Se refiere al PP? (U bedoelt de PP?)
Zowel de PP als sommige communicatiemiddelen (kranten en TV)
zijn momenteel bezig een soort woordvoerderrol te spelen, met de bedoeling een
bepaalde opinie op te dringen aan de magistraten. Ik wil de magistraten niet
controleren, maar stel wel vast dat het opdringen van die opinie op sommigen
onder hen een nefaste invloed uitoefenen.
¿Considera que la sentencia de 12 años a Iñaki de Juana Chaos es
desproporcionada? (Beschouwt u de strafmaat van 12 jaar voor Iñaki de Juana
Chaos buitensporig?)
Die straf beantwoordt aan het huidige sociale klimaat. De Juana heeft veel
delicten gepleegd en werd daarvoor gestraft. Hoe kan dan dit sociaal klimaat
verklaard worden? Omdat er een campagne gelanceerd werd die de indruk geeft dat
de regering hem zomaar, bij wijze van spreken gratis laat gaan. Deze persoon
heeft zijn straf van 18 jaar volledig uitgezeten, volgens de Código Penal van
1973. Ze zijn hem blijven vasthouden tot aan dit nieuwe proces. Deze nieuwe
straf is wel de hoogst toegekende straf ooit voor vermeende bedreigingen.
Zonder meer.
Alberto López de Lacalle Mobutu,vermeend ETA-lid, onder het regime van gecontroleerd verblijf in hotel La Segeiglière in de Franse stad Aubusson, is zijn verblijfplaats ontvlucht met behulp van aan elkaar gebonden lakens en in een auto gestapt die hem stond op te wachten. López de Lacalle had sedert 7 juli 2000 zijn straf van 7 jaar volledig uitgezeten in Frankrijk en het was nu wachten op het Gerecht in Versailles dat hem zou uitwijzen aan Spanje of aan een derde land. Het enige probleem voor Frankrijk is dat er in Spanje niets tegen López de Lacalle loopt en er dus geen reden tot uitlevering is Maar in Spanje hebben ze daar het volgende op gevonden: trek de prooi gedurende enige tijd een plastic zak over het hoofd en klaar is kees de voorgekauwde reden tot uitlevering zal hij wel ondertekenen.
13 november 2001
Op de Spaans-Italiaanse top in Granada steunt Silvio Berlusconi president Aznar bij diens voorstel om bij de Europese Unie een open lijst van terroristen bij te houden waaraan elke vereniging kan toegevoegd worden die terroristische acties onderneemt of steunt of er sympathie voor heeft. Aznar toont zich tevreden, maar noemt het stupide dat wel commandos gearresteerd kunnen worden, maar niet kan opgetreden worden tegen de financiële bronnen of hun propagandisten. Maar er loopt in Spanje een klacht wegens corruptie tegen Berlusconi en die gaat uit van niemand minder dan mediageile magistraat Garzón!
13 november 2004
De Baskische krant, El Diario Vasco, die door radicale Basken ook wel El Diario Asco (Het Walgelijk Dagblad) wordt genoemd, komt met een artikel van drie socialisten, Odón Elorza (burgemeester van Donostia), Denis Itxaso (schepen in dezelfde stad) en Gemma Zabaleta (parlementaire). Het drietal stelt aan de Spaanse Regeringspresident de mogelijkheid voor enig risico te nemen om de vrijheid te winnen. Ze wijzen op de mogelijkheid de gevangenen dichter bij huis onder te brengen en het verbod van Batasuna te herzien. Misschien kunnen we op deze manier de weg inslaan die leidt naar het einde van de tunnel. Ook een ETA-communiqué sprak in die zin, waarbij de organisatie voorstelt nieuwe wegen te onderzoeken en waarbij ETA geen voorwaarden stelt. Ook de brief waarin de zes gevangen ETA-kopstukken voorstellen de wapens neer te leggen wordt aangehaald.
María Teresa Fernández de la Vega, vice-presidente van de Regering in Madrid, is erg bot in haar antwoord: Batasuna moet niet aan verkiezingsdeelname denken als ze het geweld niet veroordelen. De Baskische PP gaat zoals steeds nog een stapje verder: De ondertekenaars willen het anti-terrorismepact opblazen.
Rafa Diez, secretaris-generaal van de vakbond LAB noemt de tekst interessant en noemt het belangrijk dat de PSE en de PSOE dergelijke standpunten innemen. (De Baskische vakbonden zijn radicaal Baskisch en LAB staat zelfs aan de kant van de radicale nationalisten. In ons land kunnen we daar enkel van dromen. De Vlaamse vakbonden kiezen steeds voor de solidariteit met de melkers van de Belgische koe )
13 november 2005
In een communiqué, zoals gewoonlijk verstuurd naar de krant Gara, schuift ETA de schuld van de dood van Kotto Altzuguren (die verhangen werd aangetroffen in een Spaanse gevangenis) in de schoenen van de uitroeiingpolitiek van de autoriteiten van Spanje en Frankrijk tegen de gegijzelde Baskische burgers. Ze hebben Kotto vermoord en de oorzaak van zijn dood ligt bij de gevangenenpolitiek die door de PSOE werd opgestart. Het zijn zij die de Baskische politieke gevangenen als chantage-instrument gebruiken die de dood van Kotto op hun geweten hebben. De politieke verantwoordelijken zitten in La Moncloa (Madrid) en Matignon (Parijs) maar ook in de salons van Ajuria-Enea (ambtswoning van de Baskische Lehendakari) die door hun stilzwijgen medeplichtig zijn, omdat ze de andere kant opkijken.
Op 10.11.2006 had in
Donostia een manifestatie plaats ter ondersteuning van Iñaki de Jauna Chaos.
Onder het motto "Euskal herriari txantairik ez. Iñaki kalera orain"
(geen chantage op Euskal Herria. Iñaki nu vrij), waren een vijfhonderdtal
manifestanten samengetroept, niettegenstaande deze manifestatie door de
Audiencia Nacional, bij monde van magistraat Garzón, verboden werd. Op de
Bulevard werden ze door de Ertzaintza tegengehouden en verzocht om de
betoging te ontbinden. Na een gesprek tussen de woordvoerder van Askasuna,
Joxean Agirre, en de Ertzaintza maakten de betogers rechtsomkeer en konden zij,
zonder enig incident, verder betogen in het oude stadsgedeelte.
Ook op 10.11.2006 heeft Arnaldo
Otegi verklaard dat hij een einde wil van de Kale Borroka (straatgeweld),
alhoewel Batasuna daar niet verantwoordelijk voor is en er zeker niet toe heeft
opgeroepen. Hij deed zijn aanbod aan vertegenwoordigers van PNV en PSOE om,
indien nodig van dorp tot dorp te trekken om de gemoederen te kalmeren en op te
roepen om aan de Kale Borroka een einde te stellen, op voorwaarde dat de
politionele en juridische agressie ook beëindigd wordt.
Hij voegde er ook aan toe dat ETA een meer dan behoorlijke inspanning doet om
uit de crisis te raken. De manifeste wil is in ieder geval aanwezig. Is dat ook
zo bij de andere partij?
Op 11.11.2006 hebben duizenden nationalisten
deelgenomen aan een toegelaten manifestatie in Bilbo ten gunste van het
zelfbeschikkingsrecht. Vanaf de Plaza Aita Donosita werd verzamelen geblazen. De
Ertzaintza wees er de organisatoren op dat er geen slogans van verboden
organisaties mochten meegedragen worden en verwijderden zich nadien. Een
reuzengrote Ikurriña opende de betoging met daarachter het motto "Euskal Herriak
autodeterminazioa", gedragen door de organisatoren. Nadien kwam de bijna
voltallige leiding van Batasuna, met o.a. Arnaldo Otegi, Joseba Permach, Rufi
Etxeberriaen Pernando Barrena, vergezeld van de secretaris-generaal van
de vakbond LAB, Rafa Díez Usabiaga.
Kort voor de aanvang van de
manifestatie hadden een paar personen een immens spandoek aan een nabijgelegen
brug opgehangen met als slogan Iñaki de Juana Askatu
(Iñaki de Juana Vrij!).
Om te protesteren tegen hun
isolement, waaraan ze sedert 2001 onderworpen zijn, hebben de 9 politieke gevangenen in Algeciras
een hygiënische staking aangevat. Na enkele dagen zijn de
gevangenisfunctionarissen begonnen de gevangenen (en hun uitwerpselen) te lijf
te gaan met hoge drukkranen. Gedurende de voorbije twee jaar heeft noch de
gevangenisdirectie, noch justitie ook maar iets gedaan om dit probleem te
deblokkeren. Bovendien heeft de directie het uurrooster van de bezoeken naar
donderdagmiddag gebracht, hetgeen de familieleden enorm veel verloren werkuren
kost. De afstand vanuit Baskenland naar Andalusië is retour 2.500 km.
12 november 2004
Nadat Garikoitz Urizar,
Gorka Ribadulla, Gaizka Larriñaga en Asier Arriola na vijf dagen isolement werden vrijgelaten brachten ze een
hallucinant relaas over de
ondervragingen. Arriola droeg zichtbare merktekens van de
ondervragingen in zijn gelaat en op andere plaatsen op het lichaam.
Van aanvang aan, in de
auto op weg naar de kazerne, werden ze geslagen, eerst met de vlakke hand, in
het gelaat en tegen de testikels.
Ze moesten zich uitkleden
en soms een uur lang door de knieën zakken om uitgeput te raken of een hele
nacht blijven rechtstaan: Vallen
verboden. Onmogelijke houdingen dienden aangenomen te worden zoals
lopen met het hoofd tussen de knieën. Verder waren er de plastic zak en vele, vele slagen. Er mag niet met neen geantwoord worden,
niet met ik weet het niet en niet antwoorden is al helemaal fout. Arriola
was herhaaldelijk bedreigd met verkrachting door middel van een stok waarover
een condoom getrokken was. Hierbij moest hij op handen en voeten gaan staan en
werd een gel in zijn anus aangebracht, beide maatregelen waren genomen om geen
sporen na te laten.
Ook kreeg hij een pistool
in de handen gedrukt met de bedreiging dat de vingerafdrukken tégen hem zouden
gebruikt worden om hem te beschuldigen van moord! Op vijf dagen had hij opvallend
veel gewicht verloren. Alles heeft enkel de bedoeling de arrestant tot zelfbeschuldiging te krijgen.
12 november 2005
De Pro-Amnestiebeweging van
Navarra klaagt aan dat op 15 november 2005, 12 bewoners van Iruñea en omgeving
zullen terechtstaan voor het Hooggerechtshof enkel en alleen op basis van
verklaringen die afgelegd werden door personen die in het vermaarde
incomunicado-regime zaten en die na afloop klaagden gefolterd te zijn! Jorge Olaiz, met name
klaagde aan gedurende 4 dagen in de kelders van de Guardia Civil in isolement
gezeten te hebben en daar op zon wrede manier werd gemarteld dat hij de namen
van zijn maats had genoemd om onder de foltering uit te komen. Ze worden nu
allemaal beschuldigd van collaboratie met (een) gewapende bende.
In San
Sebastián komt de kazerne van de Guardia Civil in de wijk Intxaurrondo onder
vuur te liggen van granaatlanceerders. Tien agenten van het korps, van de
Spaanse politie en van de Ertzaintza raken gewond, waaronder 3 ernstig.
11 november 2005
In het Parlement van Navarra kwam de nationalistische partij, Aralar,
met een initiatief om permanent de arrestanten te filmen in de kerkers van de
politie en de Guardia Civil. Hiermee wilden ze de garantie afdwingen dat ze
behoorlijk behandeld worden. Patxi Zabaleta (ex-Batasuna en huidig woordvoerder
van Aralar) kreeg de steun van IU, EA en de PNV. Maar dit was onvoldoende om
een meerderheid te halen tegenover de UPN (PP-Navarra) de CDN en de
Socialisten van Navarra. Die vonden de maatregel onnodig en voegden er aan toe dat bij de
Politie van Navarra al cameras hingen. Mensenrechtenorganisaties
blijven nochtans beweren dat foltering in Spaanse politiecommissariaten
gebruikelijk is!
De humanitaire organisatie Henry Dunant-Center for Humanitarian Dialogue (HD Center), gevestigd te Genève, heeft de opdracht op zich genomen om als tussenpersoon, bemiddelaar te fungeren tussen de regering Zapatero en ETA.
Bij elk van de bijeenkomsten met beide partijen heeft het Centrum HD een akte opgesteld over de themas die behandeld werden. Die akte, waar punt voor punt de behandelende items genotuleerd werden, moest dan op het einde van iedere bijeenkomst ondertekend worden door beide partijen. Daarna werden de aktes in een geheime kluis opgeborgen en werden er geen kopieën aan de partijen verstrekt. Het plaatsen van een handtekening was een signaal van vertrouwen over de overeengekomen beslissingen en gaf de akte een plechtig karakter.
Die werkwijze werd ingevoerd om eventuele druk van de betrokken partijen, ten opzichte van elkaar, te vermijden, en om de mogelijkheid te hebben verder te onderhandelen zonder inmenging van om het even wie (we denken hierbij hardop aan inlichtingendiensten). Op die manier kan ook ETA niet met documenten zwaaien (en omgekeerd), want dan kan gewezen worden op het ontbreken van een handtekening.
Het is merkwaardig dat bij de laatste communiqués van ETA veel gesproken wordt over het niet naleven van compromissen en afspraken, maar dat dit nooit gestaafd werd met een document.
Discretie is dus de core business van het Centrum HD. De algemene raad die voorgezeten wordt door een ex-diplomaat, Sir Michael Aaronson, staat in voor de logistiek van het proces, de voorbereidingen van de ontmoetingen, het verstrekken van vliegtuigbiljetten en visa.
Wat evenwel het belangrijkste is wat we moeten onthouden, is dat het Centum HD nooit die opdracht zou aanvaard hebben als niet de uitdrukkelijke en evidente wil aanwezig was bij beide partijen (dus ook bij ETA), en als er weinig kans op slagen was. De gebeurtenissen van de laatste dagen maken er de bemiddelingfunctie van het Centrum niet gemakkelijker op.
De reactie van de Zapatero (PSOE), na de veroordeling van
Iñaki de Juana Chaos, loog er niet om: hij erkende dat deze juridische
beslissing het vredesproces ernstig belemmerde. Hij voegde er wel aan toe dat
het welslagen niet afhangt van een veroordeling, maar van het definitieve
zwijgen van de wapens.
Patxi López (zie foto), secretaris-generaal van de PSE
(Baskische socialisten), was nog duidelijker. Hij verklaarde dat de magistraten
de wet moeten toepassen, maar dat ze wel rekening moeten houden met bepaalde
omstandigheden en met de situatie van ieder moment. Hij voegde er aan toe dat de uitgesproken
straf (alle vorige straffen voor gelijkaardige feiten bleven beperkt tot 2
jaar) de hoogst mogelijke is voor een delict van bedreiging (die er in wezen
niet was) en, of men dat nu graag hoorde of niet, De Juana Chaos zijn straf al
lang had uitgezeten en wel op 25 oktober 2004.
Hij verwees ook rechtstreeks naar de politieke benoemingen
in het gerecht: " Tiene que actuar
sin presiones de ningún tipo, ni la presión de la huelga de hambre de De Juana
Chaos ni la presión de algunos partidos ( De rechterlijke macht moet
handelen zonder in te gaan op druk van buitenaf, niet op de druk van een
hongerstaking, maar ook niet op de druk van bepaalde partijen ). Dat met
partijen de PP bedoeld wordt, zal niemand verbazen. Zij hebben de politieke
benoemingen in het gerecht massaal ingevoerd en zijn dus de broodheren.
Batasuna: De onafhankelijkheid van de Spaanse rechterlijke
macht is een klucht.
Ook de voorzitter van de PNV, Josu Jon Imaz, bekritiseerde
de onaanvaardbare veroordeling van De Juana.
Naast de dagdagelijkse actualiteit, zullen we proberen vanaf vandaag te spitten in het verleden. Markante feiten uit het verleden zullen aan bod komen.
Vandaag bekijken we één van hoofdpunten uit de kranten van:
10 november 2005
Omdat de radicale partij Batasuna
niet meer aan de laatste autonomieverkiezingen mocht deelnemen, raakte de
woordvoerder van de partij, Arnaldo Otegi (zie foto), zijn politieke onschendbaarheid
kwijt.
Voor zijn uitlating aan het adres
van koning Juan Carlos als zou die de
bevelhebber van de folteraars zijn, werd hij al gestraft.
Volgende zaken staan nog op de
menukaart van de Spaanse democratuur:
In september
2003 voerde Otegi het woord op een emotionele herdenking die in Bilbao plaats
vond na de dood van het ETA-lid Arkaitz Otazua. En als Basken hun doden
herdenken dan is dat voor de Spaanse bezetter een verheerlijking van het
terrorisme.
In december
van hetzelfde jaar werd in zijn geboortestad, Arrigorriaga, de historische
ETA-leider José Miguel Beñaran, Argala herdacht. Ook
hier sprak Arnaldo Otegi. Argala werd
door Spaanse Staatsterroristen vermoord in Noord-Baskenland. Hem eren wordt
verheerlijking van het terrorisme genoemd. De daders kregen waarschijnlijk een Spaanse medaille!
Veder staat
het onderzoek van de mediageilemagistraat
Baltasar Garzón in
de zaak Herriko Tabernak nog open. Otegi kwam hierin voorlopig vrij na een
borgsom van maar liefst 400.000 euro neergeteld te hebben.Garzón
meent te kunnen bewijzen dat via de Herrikos (Volkskroegen) geld naar ETA wordt versluisd! In de Herriko
Tabernas worden vooral moppen verteld over de bezettende troepen, hun trawanten
zoals Aznar en zijn vrouw Ana Botella, over Baskische leenknechten als Mayor
Oreja of Iturgaiz en over hun magistraten. Die moppen zijn niet van een
hoog niveau, zoals u hieronder kan zien.
Op een dag had iemand tegen de gevel van de ambtswoning van
toenmalig premier Aznar en diens vrouw, Ana Botella, in Madrid het woord
pelele(sul) geplast. Aznar riep er meteen de Geheime Dienst bij die gelast
werd met een diepgaand onderzoek. Enkele
dagen later kwam het resultaat: de urine was van Mayor Oreja maar het
handschrift bleek dat van Ana Botella te zijn!