Manipulatie van één van de hoogste magistraten?

Bij mijn dagelijkse lectuur in Baskische en Spaanse kranten is het mij opgevallen hoe gepolitiseerd de rechterlijke macht in Spanje wel is. De voorbije week heeft zich dan ook een uitzonderlijk feit voorgedaan. Verscheidene magistraten, die hervormingsgezind genoemd worden, hebben klacht ingediend tegen Excmo. Sr. D. Francisco José Hernando Santiago (zie foto), voorzitter van het “CGPJ-Consejo General del Poder Judicial”, algemene raad van de rechterlijke macht, en van het “Tribunal Supremo”, het Hooggerecht. De minister van Justitie, Mariano Fernandez Bermejo, toonde zich heel bezorgd over die bijzonder ernstige aanklacht. Hij kan het niet geloven dat dit met de waarheid zou stroken, maar heeft wel beloofd de zaak grondig te laten onderzoeken.

Wat is de grond van de aanklacht?

De samenstelling van het panel van magistraten voor “Sala 61 van het Tribunal Supremo”, belast met de onwettigverklaring van partijen die niet voldoen aan de “Ley de Partidos”, heeft de voorbije week heel wat deining veroorzaakt. De samenstelling ervan, waarbij 4 nieuwe magistraten moesten benoemd worden, sleept nu al anderhalf jaar aan. De polemiek dateert al van juni 2005 toen in het BOE- BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO, staatsblad, de benoeming van de 4 magistraten werd gepubliceerd: José Antonio Seijas, Antonio Salas, Vicente Luis Montes en Encarnación Roca. Alhoewel de benoeming gelijktijdig gebeurde, verscheen dit niet gelijktijdig in het BOE, er was een verschil van een paar dagen. Dit verschil had een effect op de samenstelling van “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.

Kort samengevat komt het hier op neer. Indien de namen gelijktijdig in het BOE verschenen waren, dan moest Encarnación Roca, Catalaanse en hervormingsgezind, benoemd worden in het panel. Dit is dus niet gebeurd en Antonio Salas, conservatief, werd benoemd. Op 14 maart 2007 werd dit eigenaardig proces geanalyseerd door de voltallige CGPJ-Consejo General del Poder Judicial. Op die vergadering werd een klacht, door hervormingsgezinden magistraten, voorgedragen door de secretarisgeneraal van de raad. De klacht wordt samengevat in de vraag of Hernando, een conservatief, de hele situatie niet geforceerd (gemanipuleerd) heeft om zo tot een meerderheid van conservatieve stemmen te komen. Vast staat in ieder geval dat Hernando de opdracht tot publicatie in het BOE had gegeven. Volgens de hervormingsgezinde magistraten zou Hernando dus op een slinkse manier gehandeld hebben zodat de samenstelling van het Hof van magistraten een conservatieve meerderheid kon behalen (het ons-kent-ons-systeem). Als je weet dat die meerderheid kan beslissen over de toelating van Batasuna tot de verkiezingen, dan weet u voldoende.

Hernando voert als verdediging aan dat de verantwoordelijkheid voor die zaak bij zijn technische assistenten ligt, en hij heeft hen al een dossier laten opstellen om de zaak uit te klaren. Nochtans staat in de notulen van het secretariaat dat Hernando zelf opdracht gaf om de benoemingen van de magistraten te vergelijken, m.a.w. een conservatief oogje in het zeil houden, en dat Hernando zelf de opdracht gaf tot publicatie in het BOE. Als dit vermoeden van manipulatie bewaarheid wordt, dan is de Spaanse rechtstaat nog erger dan een bananenrepubliek, excuseer, bananenmonarchie.

18-03-2007 om 08:48 geschreven door Natxo  

Navarra, bakermat van de Basken, in de kijker

De manifestatie van vandaag, 17 maart 2007, die ingericht werd door de executieve van Navarra, samengesteld uit UPN-CDN onder de leiding van Miguel Sanz Sesma (UPN), is voorbij.

Wat is er vooral opgevallen?

1. De manifestatie werd alleen gesteund door UPN en CDN en verworpen door de volledige oppositie PSN, IUN-NEB, Aralar, EA, PNV, Grupo Mixto en de vakbonden van de autonome gemeenschap. Dat is bijzonder tekenend.
2. Om aan voldoende betogers te geraken, heeft Sanz de hulp ingeroepen van de PP. De zwaargewichten van die partij waren er dan ook als de kippen bij op een weinig subtiele manier aanwezig te zijn, in zo verre dat heel wat kranten aftitelen met “De PP komt op straat”. Dat zal wel niet de bedoeling van Sanz geweest zijn. Komt daar nog boven op dat ook de “guerracivilistas” (van de Guerra Civil) van Falange present geblazen hadden. Dat versterkt uiteraard het vermoeden dat het clubje UPN en PP een serieuze zwenk naar uiterst rechts aan het maken is.
3. Zoals gewoonlijk is het aantal deelnemers de inzet van een aparte strijd. Het aantal schommelt, al naar gelang van de bron, tussen de 60.000 en de 103.000. Als u het mij vraagt, is dat geen daverend succes, temeer dat de overgrote meerderheid van buiten Navarra werd aangevoerd. Verscheidene inwoners van Iruñea-Pamplona zelf hebben hun afkeer voor de manifestatie getoond door in de Casco Viejo van de stad een “Cacerolada” (potten- en pannengekletter) te houden.
4. Er was wel wat spanning als gevolg van een gelijktijdige betoging door LAB, maar van incidenten is er nergens sprake.

17-03-2007 om 19:26 geschreven door Natxo  

Navarra zal zijn wat de …….. beslissen!

Het motto waaronder vandaag een manifestatie doorgaat in Navarra, is:

"Fuero y libertad. Navarra no es negociable”

Fuero en vrijheid. Navarra is niet onderhandelbaar.

UPN-Unión del Pueblo Navarra (zusterpartij van de PP) en CDN-Convergencia de Demócratas de Navarra willen met de organisatie van die manifestatie een halt toeroepen aan zowel Batasuna, als aan de regering. De president van de Autonome Gemeenschap Navarra, Miguel Sanz Sesma, en de voorzitter van de CDN, Juan Cruz Alli, willen de identiteit van Navarra laten zoals ze is. De identiteit die ze zelf jaren geleden hebben vastgelegd (door het strot geduwd) op de rug van de inwoners (zie verder). Ze reageren hiermee op het nieuwe voorstel van Batasuna om van Euskadi en Navarra één autonoom gebied te maken. Ze reageren hiermee op de regering omdat die geen stelling inneemt en blijft zwijgen.

Miguel Sanz verklaart: “We vragen moed en verzet om de constitutionele en democratische orde te handhaven”. Weliswaar de constitutionele en democratische orde van hen zelf. Omdat ze niet zo zeker zijn van de opkomst hebben ze alle “politiekcorrecte” Spanjaarden uitgenodigd om aanwezig te zijn. Ook opperbroeder Mariano Rajoy van de PP is er niet gerust in en mobiliseert de PP-troepen om, samen met hem, op te stappen in de manifestatie. Maar wat denkt de bevolking daarvan? Ach ja, niet de perfectie telt, weet je nog, wel de opkomst.

Welnu, Pernando Barrena van Batasuna heeft uit de doeken gedaan dat, bij de luttele historische gelegenheden, het volk zich altijd heeft uitgesproken voor een gezamenlijk project samen met de andere Baskische provincies. De huidige identiteit is altijd opgelegd geweest, eerst met de verovering “manu militari” van Navarra in 1512, later met de Carlistenoorlogen, later met de fraude bij het Statuut van 1931 en een paar jaar terug met de “Amejoramiento de los Fueros”, een zogezegde verbetering van de Fueros, eigenlijk een doekje voor het bloeden, want vanaf nu zou het centralistisch gezag te Madrid beslissen. Hierbij werden de abertzales buiten spel gezet en van een referendum was in de verste verte geen sprake.

Ley de Amejoramiento Foral Art. 5.1. "A los efectos de la presente Ley Orgánica, ostentarán la condición política de navarros los españoles que, de acuerdo con las leyes generales del Estado, tengan la vecindad administrativa en cualquiera de los municipios de Navarra". “Als resultaat van de huidige Ley Orgánica, organieke wet, bepalen de Spanjaarden de politieke voorwaarden van de “navarros”, dit op basis van de algemene wetten van de Staat. De Spanjaarden beschikken over het administratieve nabuurschap van alle gemeenten in Navarra”. M.a.w. een “navarro” wordt simpelweg als Spanjaard beschouwd.

 
De Baskische regering is er van overtuigd dat de manifestatie te Iruñea een telegeleide manifestatie is vanuit Madrid opgelegd. De woordvoerster, Miren Azkarate, manifesteert dat de Executieve van Navarra schrik heeft van een democratisch antwoord van de bevolking, die zelf de toekomst wil bepalen en waarbij de machtwellustelingen van de PP, pardon de UPN, wel eens het onderspit zouden moeten delven. Het motto "Fuero y libertad. Navarra no es negociable” kan zonder meer vervangen worden door “Miedo a perder el poder. En Navarra no puede haber cambio”, Schrik om de macht te verliezen. In Navarra mag er geen verandering komen. Dit blijkt overduidelijk uit het feit dat de meest rechtse haviken van de PP aanwezig zullen zijn, zelfs Aznar. Sanz verliest de greep op zijn manifestatie, die meer en meer in het teken staat van de machtwellust van de PP. Hij beseft dit maar al te goed en dit gegeven doet hem meer kwaad, dan goed. Nog een opdoffer: gisteren, 16 maart 2007, hebben de ultra’s van Falange opgeroepen om deel te nemen aan de manifestatie.

Waarom de PP-regering van Navarra uitgerekend die dag verkoos om te manifesteren, blijft een raadsel. Want het is een feit dat de nationalistische vakbond LAB-Langile Abertzaleen Batzordeak-Asociación de Trabajadores Patriotas al een tijd geleden op die dag een betoging gepland had onder het motto “Langileok autodeterminazioa. Euskal Herrian lan eta bizi. Berton erabaki” (Arbeiders voor autonomie. Leven en werken in Euskal Herria. Beslissen, hier!). Het kan natuurlijk ook louter toeval zijn dat de manifestatie van Sanz een half uur vroeger van start gaat dan die van LAB.

Ook de Catalanen laten van zich horen

Vanuit het presidentieel departement van de Catalaanse regering wordt opgeroepen om op de dag van de betoging van Sanz te protesteren voor de hoofdkwartieren van de PP. Berichten werden via e-post (e-mail) verstuurd over heel Spanje, waarin wordt opgeroepen om voor alle hoofdkwartieren van de PP in Spanje een “Cacerolada” (potten en pannen laten kletteren) te houden om zo te protesteren tegen de manipulatie en de leugens van de PP. Mariano Rajoy en zijn machiavellisten kunnen er niet om lachen.

De Spaanse regeringsleider reageert laconiek op de verwijten van Sanz i.v.m. zijn afwezigheid op de manifestatie: “Navarra zal alleen zijn wat de bevolking beslist”.

17-03-2007 om 17:52 geschreven door Natxo  

De Openbare Aanklager van de Audiencia Nacional in het proces “Sumario 8/97”, Vicente González-Mota, heeft vandaag 16 maart 2007 zijn eis tot strafmaat gemilderd. Hij is tot dat besluit gekomen omdat niet bewezen is dat de zogenoemde “Grupo Y” een verlengstuk van ETA zou zijn en ook omdat er van enige vorm van samenwerking niet het minste bewijs kon aangetoond worden. Een bezwarende omstandigheid is wel dat de jongeren gemaskerd waren.

Deze nieuwe kwalificatie zal de Openbare Aanklager op de volgende zitting op 20 maart 2007 verdedigen.

De strafreducties komen hier op neer:

Joseba Mirena Higuera (van 58 naar 13 jaar)
Alberto Río (43 naar 9)
Juan Pablo Montoya (56 naar 16)
Oscar Estébaniz (41 naar 16)
David Abarzuza en Carlos Xabier Montoya (10 naar 1)
María Arantza Rus Gabaldón (56 naar 19)
Koldo Barbería (9 naar 1)
Calos Iñigo Blasco (15 naar 1).

16-03-2007 om 19:43 geschreven door Natxo  

Bij een interview in “Gara” vorige vrijdag, 9 maart 2007, heeft Arnaldo Otegi (foto) van Batasuna bevestigt dat het mogelijk moet zijn om binnen enkele weken een akkoord te bereiken tussen de politieke partijen. Dit moet leiden naar een finaal democratisch scenario voor Baskenland.
Het uitgangspunt moet zijn de verklaring van Anaitasuna: een geïntegreerde autonomie tussen Euskadi en Navarra, met voorafgaande goedkeuring door de burgers van beide, nu nog, autonome gemeenschappen. Volgens Otegi is dit de definitieve oplossing voor het conflict en dat ligt dan ook op tafel.

Otegi bekritiseert zowel de PNV, als de PSOE, omdat zij nog geen uitspraak gedaan hebben over dat voorstel, dat al op 7 februari 2007 aan de pers werd voorgesteld. Zij hebben zelf de moeite niet getroost om een alternatief aan te bieden.

Wat de komende verkiezingen betreft, verzekert Otegi dat de linkse Abertzale aanwezig zal zijn, omdat het een formatie is die niet buiten de lijnen van de instellingen wil blijven staan. Precies daarom werd op zaterdag, 10 maart 2007, een “geheime” assemblee gehouden in de “Escuela Técnica Superior de Náutica y Máquinas Navales” te Santurtzi (Bizkaia). Een 300-tal aanwezigen, waaronder Otegi zelf en andere leden van de Mesa Nacional, hebben er gewerkt aan een strategie om de komende gemeenteraadsverkiezingen voor te bereiden. Er is evenwel één groot obstakel: “La Ley de Partidos” van 2002.

LEY DE PARTIDOS

De wet van de partijen

Artikel 11.1.

De regering en het Openbaar Ministerie van de Tribunal Supremo zijn gewettigd een verklaring van illegaliteit van een politieke partij, en als gevolg daarvan de ontbinding, te eisen. De Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat kunnen bij beide instanties om een verbod van een politieke partij vragen. (De uiteindelijke beslissing ligt bij de “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.)

Additionele beschikking.

Als gevolg van de onwettig verklaring, de ontbinding of de opschorting van een politieke partij, kunnen personen van deze partij of personen van groeperingen die er bij aansluiten, in de plaats treden of op enige manier de taak willen voortzetten, geen kandidaat zijn voor verkiezingen.

Op 13 maart 2007 werd ‘s avonds in de Kamer van volksvertegenwoordigers een motie verworpen, die door de PP ingediend werd. De motie betrof:

1. het terugschroeven van het verzachtende gevangenisregime voor De Juana
2. de onwettig verklaring van de politieke partij EHAK (communisten die programmapunten van Batasuna hebben opgenomen)
3. het verbod voor Batasuna om, om het even onder welke naam, bij de verkiezingen op te komen (eigenaardige vraag, want Batasuna en de eventuele opvolger is al verboden)

Op 14 maart 2007 kwam er dan een eerste waarschuwing. Minister van Justitie, Mariano Fernández Bermejo, heeft instructies gegeven aan de “Abogacía del Estado”, staatsadvocatuur, om bijzonder oplettend te zijn bij de kandidatuurstelling voor de verkiezingen van 27 mei 2007. Er moet vooral nagezien worden of de kandidaten niet samen heulen (zijn woorden) met Batasuna en of er eventueel sprake zou kunnen zijn van opvolging van die partij. Bermejo weigert wel op te treden tegen de politieke partij EHAK.

16-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria krijgt het laatste woord

Gisteren, 14 maart 2007, was de laatste zittingsdag in het monsterproces 18/98. De beklaagden krijgen het laatste woord. Euskal Herria krijgt het laatste woord (zie verslag van de laatste incidentrijke dag: klik hier en ga onderaan de pagina kijken bij 14/03/07).

Aan het einde van het macroproces 18/98 willen we graag een eerste beschouwing ten beste geven. Het proces dat op 21 november 2005 gestart is en 16 maanden zal geduurd hebben, is het gevolg van een paar juridische spitsvondigheden begonnen in 1998. De bedoeling was een groot deel van de Baskische gemeenschap het zwijgen op te leggen, de linkse abertzales. Het was het proces tegen het Baskische nationalisme.

Een uitzonderingstoestand werd gecreëerd en het recht van vrijheid van mening, het recht op bijeenkomsten en vergaderingen, het recht op ondernemen, het recht op een eigen ideologie, het recht op dissidentie werden met de voeten getreden. Het recht op zelfbeschikking staat niet in het woordenboek van het staatsnationalisme.

De aanval was eigenlijk al begonnen in 1996 toen, na een furieuze en georkestreerde mediacampagne, de eerste verdachtmakingen gelanceerd werden tegen Herri Batasuna. De voltallige directie werd veroordeeld en opgesloten. Dit was zonder voorgaande in Europa. De PSOE, de socialisten, waren toen aan de macht. Een paar jaar later, toen de PP de macht overnam, werd de repressieve strategie agendapunt nummer 1 voor de regering. Ideeën, initiatieven, sociale en politieke activiteiten werden gecriminaliseerd. Onder impuls van magistraat Baltasar Garzón werd vanaf dit moment de filosofie van het “netwerk” uitgetekend. Personen en organisaties die hetzelfde doel nastreefden als ETA (zelfbeschikking) werden beschouwd als het “netwerk” van ETA. De finaliteit was al die personen en organisaties buiten de wet te stellen. Het motto “Todo es ETA”, ze zijn allemaal van ETA, moest juridische stappen en veroordelingen vergemakkelijken. De impuls van deze strategie was louter politiek: de sacrosancte eenheid van het grote Spanje vrijwaren. De processen die gevoerd werden, waren generaliserend: ze handelden niet over specifieke delicten, maar over algemeen vooringenomen stellingen die tot doel hadden een bepaalde socio-politieke gemeenschap te straffen. Als klap op de vuurpijl werden die processen gevoerd voor een uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional, opvolger van het “Tribunal de Orden Público” onder Franco. De Audiencia Nacional hanteerde eigen normen over de rechtstaat, en dit met goedkeuring van de uitvoerende macht. Verklaringen afgelegd onder de vreselijkste folteringen werden met de mantel van de macht bedekt en op de koop toe als wettelijk bewijsmateriaal aanvaard. Vreemde zaken zijn er in de rechtszaal gebeurd. Meerdere malen werd het recht op verdediging geschonden. Vanaf het begin werd een rechtsprocedure naar eigen goeddunken gehanteerd; de vooringenomenheid van het Hof lag er vingerdik op; personen die rechtstreeks met het onderzoek betrokken waren, werden onder hevig protest van de verdediging toch als “deskundigen” opgeroepen; bewijslast (vooral ten ontlaste) verdween; documenten waren onvolledig; 100.000 documenten, waarvan de verdediging niet in kennis werd gesteld, werden op de rol geplaatst; meermaals werd aan de beklaagden of aan de verdediging het woord ontnomen; de vertalingen van het Euskara naar het Castilliaans brachten totaal verkeerde interpretaties aan het licht; tegenstrijdige verklaringen waren schering en inslag; authentieke documenten die verdwenen waren, werden vervangen door al dan niet gemanipuleerde kopieën; vreselijke verhalen van folteringen, werden door het Hof als niet ter zake weggewuifd…

Aan het eind van dit monsterproces krijgen de beklaagden, de verdedigers van een Euskal Herria, het laatste woord. Ze staan niet alleen. Intussen hebben al meer dan 15.000 Basken zichzelf in beschuldiging gesteld voor gelijkaardige feiten. Feiten die in een democratie niet strafbaar zijn. Spanje is evenwel geen democratie, maar een democratuur: een dictatuur van een bepaald gedeelte van het volk, met heimwee naar het “España una, España grande, España libre” van Franco. Met heimwee naar de macht om de macht.

Wij komen hier later op terug, na de publicatie van het vonnis (dat kan enkele weken duren). Want ik denk dat dit niet het definitieve einde is van de lijdensweg.

15-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Sinds die verklaring is Oleguer (rode kaart in de match Barcelona-Real Madrid van vorige zaterdag, 10.03.2007) het mikpunt van allerlei aanvallen. Hij kreeg de hele meute van rechts Spanje over zich heen omwille van zijn separatistische ideeën en zijn aanvallen op het staatssysteem. De rechtse media “COPE”, “Libertad Digital” en "El Mundo” namen hierbij het voortouw.

Nu heeft F.C. Barcelona een klacht ingediend bij de Spaanse voetbalbond “RFEF-Comité de Competición de la Federación Española de Fútbol”, tegen de voorhoedespeler van Levante, Salvador Ballesta Vialcho, “Salva”. Voor de radio had “Salva” verklaard dat hij meer respect had voor "una caca de perro", een hondendrol, dan voor Oleguer. F.C. Barcelona wil dat “Salva” gesanctioneerd wordt omdat hij op die manier aanzet tot geweld. Uit de hoek van de rechtse meute is nu alleen de spreekwoordelijke stilte te horen.

Immers, “Salva” staat bekend als een ultra, als een fervent aanhanger van het meest ranzige Spaans staatsnationalisme. Hij pronkt op zijn voetbalschoenen met de nationale vlag en hanteert de militaire groet als hij toegejuicht wordt. Hij gaat er prat op tussen te komen en hulp te bieden aan de extreemrechtse webstek infonacional.com.
Op deze webstek staat een interview (S.B. is Salva) met hem waarin hij hevig verlangt om kolonel Tejero (van de staatsgreep) te ontmoeten, waarin staat dat hij de Spaanse democratie een ramp, een verschrikking vindt, en waarin volgens hem “de gewapende strijdkrachten worden gedevalueerd, zodanig dat het opperbevel nu maar eens met de hakken tegen elkaar moeten slaan (ingrijpen) en hun mandaat moeten aanwenden voor een politieke terugkeer”. Laat de nieuwe “Caudillo” nu opstaan. Intriest, maar met zo een zootje ongeregelden mag u zich aan alles verwachten.

Intussen heeft de voetbalbond de klacht verworpen, wegens "onbevoegd".

14-03-2007 om 09:25 geschreven door Natxo  

Angel Berrueta
+13 maart 2004

Meteen na de moordende aanslag door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, schoof de regerende PP de leugenachtige schuld in de schoenen van ETA, en bleef daar tegen beter weten in, op alle mogelijke manieren, op doordrammen.

Aanhangers kregen als het ware een vrijgeleide.

In Pamplona eist, op 13 maart, een vrouw, Pilar Rubio, in een bakkerswinkel dat de uitbaterbuurman, Angel Berrueta, een affiche "ETA NO" ophangt. Als hij dat weigert, gaat ze naar huis en komt even later met haar echtgenoot (de Guardia Civil, Valeriano de la Peña) en haar zoon (Juan, Manuel) terug en beiden vallen de man aan. De zoon van 19, met een mes. De echtgenoot schiet de winkelier met 4 kogels dood en hij krijgt een messteek van de zoon. Hij was lid van "Gurasoak", "De Ouders", een vereniging die opgericht werd om de klachten te bundelen tegen de willekeurige aanhoudingen van Baskische jongeren. Twee (van hun vier) kinderen werden ooit opgepakt voor Kale Borroka ("straatgeweld") en de moeder was ooit woordvoerster van de organisatie Gurasoak..

Als later vrienden en familieleden voor de bakkerswinkel samenkomen, chargeert de politie tegen hen. De politieman was de persoonlijke lijfwacht en chauffeur van de rechtse, Franquistische politicus en kandidaat voor de PP uit Navarra, Jaime Ignacio del Burgo.

13-03-2007 om 08:53 geschreven door Natxo  

“LAS 19 PUERTAS”
De 19 deuren

Felipe González: “Vera heeft, meer dan wie ook, de zwaarste prijs betaald voor de heksenjacht die tegen mij gericht was”.

Vorige week, op 8 maart 2007, werd de autobiografische novelle “Las 19 puertas”, geschreven door Rafael Vera, voorgesteld te Madrid. Op de foto kan u Vera zien naast Felipe González.
Rafael Vera was staatssecretaris voor veiligheid tussen 1986 en 1994 in de PSOE-regering González. Op de voorstelling, in het hotel Wellington, waren o.a. zijn oude vriendjes ex-president Felipe González, president van Extremadura Juan Carlos Rodríguez Ibarra en ex-minister Binnenlandse Zaken José Barrionuevo (ook veroordeeld, net als Vera ) aanwezig. Van de huidige directie van de PSOE was niemand aanwezig. Vera is nog altijd veroordeeld, maar dan in een regime van de “derde graad” (mag thuis blijven) wegens zijn medeplichtigheid in de “vuile oorlog”, wegens ontvoering en wegens misbruik van overheidsgelden.
Tijdens de voorstelling hadden Felipe González en Rafael Vera zich verbaasd getoond over de hardnekkigheid van de PP over het thema van de “vuile oorlog”.Zij herinnerden er aan dat de PP zelf een onderzoekscommissie geëist had over dat thema om “tot op het bot” te gaan. Toen de PSOE daarmee akkoord ging, op voorwaarde dat ook de jaren ervoor zouden onderzocht worden op misdaden tegen ETA, haakte de PP onmiddellijk af.
In de huidige context van grote spanning tussen PSOE en PP goot de “socialistische baron” en president van Extremadura, Juan Carlos Rodríguez Ibarra, nog wat olie op het vuur. Met sarcasme en ironie sprak hij over het verwijt dat de PP nu richt aan de PSOE: “chantage” en “toegeving”. Maar toegevingen en chantage bestaan al sedert het begin van “La Transición”, overgang dictatuur naar zogenoemde democratie.

De titel van het boek “Las 19 puertas” verwijst naar het aantal deuren in de gevangenis die Vera scheidden van de straat. Hij beschrijft een decade van strijd tegen ETA, maar ook van zijn verblijf in de gevangenissen van Guadalajara en Segovia, waar hij, met tussenpozen, meer dan 2 jaar verbleef. Hij verdedigt met klem het staatsterrorisme van GAL, dat in zijn ogen een goede zaak was.

Vera is ook bereid de “volledige waarheid” over de doodseskaders van GAL te vertellen, maar alleen op het moment dat ETA verdwenen is, niet meer bestaat.

12-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

11-M

Het is intussen exact 3 jaar geleden dat het bloedbad, door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, heeft plaatsgehad. Er bleven 191 reizigers dood en er raakten er 1.824 gewond.
Op 15 februari 2007 is te Madrid, voor de Audiencia Nacional, het proces van start gegaan.

De aanslagen gebeurden op 3 dagen voor de verkiezingen, waarin de PP volgens alle opiniepeilingen een ruime overwinning zou behalen, weliswaar net niet de volstrekte meerderheid. Als de aanslagen konden  toegeschreven worden aan ETA, dan zou de PP een ruime volstrekte meerderheid behalen.

Het regime Aznar probeerde de verkiezingen, van drie dagen later, te manipuleren door de aanslag in de schoenen van ETA te schuiven, met het oog op electorale winst. De bewijzen die het regime hiervoor aanhaalde waren:

1. Men had ETA-gevangenen tijdens het luchten zien praten met Moslimgevangenen.
2. Er waren resten van producten gevonden die ook ooit door ETA gebruikt werd bij de vervaardiging van springstof!

De aanslag was natuurlijk een wraakoefening van radicale Moslims op de Spaanse deelname aan de oorlog in Irak, maar als de PP de goegemeente zou kunnen doen geloven dat het daarentegen een wraak van de radicale Basken was omwille van de harde repressie tegen het Baskische Nationalisme dan kon de partij in de slachtofferrol kruipen en de zilverlingen opstrijken. (Mariano Rajoy zou in opvolging van Aznar de nieuwe premier worden. Dat was zo afgesproken. Begrijpt u nu de houding van Rajoy t.o.v. de PSOE-regering?)
In een radio-interview op Herri Irratia verklaarde Arnaldo Otegi om 9:00 u. ’s morgens al dat ETA zeker niet de dader was.  De PP bleef op een schandalige wijze ETA met de vinger wijzen. De Spaanse ambassades werden door de PP-Regering verplicht verklaringen aan journalisten in die zin af te leggen! Een nooit geziene machinatie kwam op gang, die nooit werd onderzocht. Le Monde kwam dan ook met een karikatuur van Aznar, bevriend staatshoofd, met een Pinocchio-neus!
Maar ook de Baskische Lehendakari, Ibarretxe, sprak vóór zijn beurt en sprak schande over “de beesten” van ETA. Toen om 13:15 u. een verlaten bestelwagen met ontstekers én audiocassettes  met verzen uit de Koran werd ontdekt, begon de puzzel in elkaar te passen. Ibarretxe wachtte wel nog 25 uren om zijn te verklaringen te herroepen.  De PP bleef verder liegen en dat doen ze vandaag nog steeds! De spreekbuis van de leugen, de manipulatie en de verwarring is tegenwoordig de krant “El Mundo” (raakt nog niet tot aan de enkels van “Le Monde”). Lijnrecht tegenover de bevindingen van het 3 jaren durende onderzoek van gespecialiseerde onderzoeksrechters, beweert “El Mundo” dat er bewijzen zijn van deelname van ETA. Merkwaardig is dat die bewijzen nooit uit de doeken gedaan worden. Ze gaan zelfs zover dat ze er de Spaanse inlichtingendienst bij sleuren die, samen met ETA en met de moslimterroristen, een complot zouden beraamd hebben om de regering-Aznar te doen vallen.

Maar wat met de Baskische slachtoffers van PP-manipulatie die volgde op de aanslagen?

Hun namen staan niet op de slachtofferlijst!

Naar aanleiding van de beschuldiging door de PP dat ETA de aanslag had gepleegd kwamen de nuttige idioten weer overal op straat om te manifesteren tegen de Organisatie. In Iruñea-Pamplona wilde, twee dagen na de aanslag, de vrouw van een Spaans politieman de bakker uit haar wijk (Donibane) verplichten een A4tje tegen ETA (“ETA no!”) aan zijn vitrine te hangen. Toen de bakker (Angel Berrueta) dat weigerde haalde ze haar man en zoon. De zoon stak de bakker met een machete dood, terwijl de vader hem op hetzelfde ogenblik met zijn dienstwapen doodschoot. De politieman en zijn zoon zitten in de gevangenis. De echtgenote-aanstichtster kwam snel vrij. In Hernani werd de volgende dag (14.03.04) bij een protest  tegen deze doodslag door de Baskische politie gechargeerd. Hierbij overleed Kontxi Sanchiz (58 jaar) aan een hartinfarct.

Monument voor de slachtoffers van 11-M

11-03-2007 om 15:39 geschreven door Natxo  

Onder het motto “Voor burgerlijke en politieke rechten” werd door meerdere duizenden geprotesteerd tegen het macroproces 18/98. Alle strekkingen waren vertegenwoordigd (PP uiteraard niet).

De secretaris-generaal van de vakbond ELA, Rafael Larreina, kon het niet beter uitdrukken:

“Het proces 18/98 is overduidelijk politiek, zonder enige juridische basis en de rechtsgang vertegenwoordigt het verleden. Dat verleden is nu aan het manifesteren in Madrid”.

11-03-2007 om 10:20 geschreven door Natxo  

Het gegoochel met cijfers is lachwekkend:

1. De Autonome Gemeenschap van Madrid spreekt van 2.125.000 betogers

2. Een delegatie van de regering spreekt van 342.655

3. De kranten spreken, variërend volgens sympathie, van 500.000 tot 900.000

11-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Om 17:00 u is de betoging van start gegaan en om 18:30 u was het eindpunt al bereikt. De politiek van de agitatie was baas op straat. Hier en daar was “Cara al Sol“, het lijflied van de fascistische Falange te horen. Terug werden enkele preconstitutionele vlaggen opgemerkt. Zapatero was de kop van jut. Hij werd uitgekreten voor verrader en zijn ontslag werd geëist. Het telraampje van de PP zelf gaf als opkomst 1,6 tot 2 miljoen betogers. Merkwaardig dat maar één krant dit cijfer vermeldt: “Libertad Digital”. Vrienden onder elkaar nietwaar.

Afgaande op de commentaren in alle kranten, waarbij niet de minste euforie te bespeuren valt, moet dat cijfer met een heel grote korrel zout genomen worden.

Op het moment dat de betoging zich op gang trok, gebeurde een niet alledaags feit in Barcelona: de “CACEROLADA”. In  verscheidene wijken, zoals Sants, Poble Sec en l''Eixample, op de Diagonal, op de Ramblas, kwamen mensen op hun balkon of op straat. Gedurende een kwartier was een hels lawaai te horen door slagwerk van potten en pannen. Dit als protest tegen de hypocrisie en de manipulatie van de PP.

Foto's

10-03-2007 om 20:31 geschreven door Natxo  

Tot op vandaag liet de PP het vuile werk opknappen door de mantelorganisaties, maar vanaf vandaag doet zich een nieuw feit voor. De PP neemt zelf het initiatief voor een “massale manifestatie” te Madrid. Nooit gezien: een ex-regeringspartij die betoogt tegen de regering. De voorstelling van hun kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen moet wijken voor de “massaalste betoging” die Spanje ooit gekend heeft. Mariano Rajoy, de “Führer” van de PP roept iedereen op om te betogen tegen de beslissing De Juana.

Vandaag, 10 maart 2007, zou dus de meest memorabele dag moeten worden uit de Spaanse “betogingsgeschiedenis”. Aangezien volgens de PP, 2/3 van de Spanjaarden tegen de beslissing De Juana zijn, zal het stormlopen aan de Puerta de Alcalá, waar de betoging van start gaat. Het ordewoord is: “España, por la libertad. No más cesiones a ETA”, Spanje voor de vrijheid. Geen verdere toegevingen aan ETA. Intussen, op 8 maart 2007, heeft AVT beroep aangetekend bij het Grondwettelijk Hof.

De “geest” van de betoging wordt door Rajoy verwoordt in 5 punten:

1. De verwerping van de politieke beslissing van de regering die gezwicht is onder de chantage van De Juana
2. De eis dat die beslissing onmiddellijk teruggetrokken wordt
3. Solidariteit met de slachtoffers
4. Het stopzetten van de toegevingen. Batasuna mag niet aan de verkiezingen deelnemen
5. De verdediging dat er andere politieke middelen voorhanden zijn (nog meer repressie).

De betoging heeft de steun van o.a.:

1. AVT, Slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie van de PP
2. Het Foro de Ermua (mantelorganisatie)
3. Covite, het collectief voor slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie
4. Het Platform “España y Libertad”, Spanje en Vrijheid,
5. Democracia Nacional, die pretenderen de Spaanse geallieerden van Le Pen te zijn
6. De Falange, ultrarechts
7. De “Fundación para la Defensa de la Nación Española”, stichting voor de verdediging van het Spaans staatsnationalisme, ultrarechts en met als voorzitter de PP-volksvertegenwoordiger, Santiago Abascal.
8. Nog een paar minder bekende groupuscules

Zoveel “aanhang”, en wat voor “aanhang”. En toch is de PP er niet gerust in. Die ultrarechtse groepen, de vriendjes van de PP, zorgen meer voor negatieve reacties dan voor positieve. In vorige betogingen werden preconstitutionele vlaggen (zie foto bovenste deel) meegedragen (preconstitutionele vlaggen zijn Franco-vlaggen met adelaar), werden leuzen gescandeerd als “España, cristiana, y no musulmana”, Spanje is christelijk en niet moslim, en de onvermijdelijke smerige toespeling “Z-ETA-P” (ZP staat voor Zapatero). Maar voor volksmenner Rajoy is dat geen probleem: “Het is nu niet het moment om de perfectie na te streven, de mobilisatie is het belangrijkste (zelfs als ultrarechtse fascisten de hoop aanvullen).” De “Nuevas Generaciones”, de jongeren van de PP zullen een oogje in het zeil houden (alhoewel ze van het zelfde laken een broek dragen).

De voorbije week zijn de gemoederen behoorlijk opgehitst geraakt. De woordvoerder van ERC-Esquerra Republicana de Catalunya, Joan Rodoa, heeft niet getwijfeld om de PP “guerracivilistas” (Franco-opstandelingen van de burgeroorlog) te noemen, die de geest van 18 juli 1936 willen verder zetten. Hij verklaart dat met dit soort manifestaties een voedingsbodem geschapen wordt voor een nieuw authentiek fascisme, door de maatschappij te misleiden, te bedriegen, te manipuleren en de werkelijkheid te vervalsen.

Carmen Figueras, van de PSC-Partit dels Socialistes de Catalunya, bekritiseert de houding van de PP als politieke zelfmoord en beschuldigt hen ervan het land te willen uiteenrijten, enkel en alleen om terug aan de macht te komen. Het is onbegonnen werk hier alle commentatoren aan bod te laten komen, maar sedert de burgeroorlog is dergelijke politieke chaos niet meer voorgekomen, tenzij nu.

De Barnumreclame die nu al een week lang gevoerd wordt, de stelling dat 2/3 van de Spanjaarden tegen het besluit is en de 760 bussen die de PP gratis ter beschikking stelt, moet op zijn minst een paar miljoen betogers op de been brengen, zoniet staan de PP’ers in hun hemd. De “Nuevas Generaciones” rijden met blauwe reclamebussen (zie foto onderste deel) rond in Madrid om iedereen te mobiliseren. Afwachten wat het wordt.

De hetze wordt ook geïnternationaliseerd: er worden concentraties verwacht in Buenos Aires, Miami, Ciudad de México, London en Zurich. Brussel heeft de “eer en het genoegen” de machiavellisten aan het werk te zien volgende woensdag, 14 maart 2007. Zal Wilfried Martens, de Europese baas van de PP in Europa, zich verlagen om aanwezig te zijn bij zijn PP-vrienden, die hij de voorkeur gaf en de PNV buiten zwierde om aan de macht te blijven?

10-03-2007 om 09:45 geschreven door Natxo  

Gisteren, 8 maart 2007, en dus 10 jaar na de feiten is het proces van start gegaan tegen 12 jongeren uit Navarra. De Openbare Aanklager formuleert 26 aanklachten, eist meer dan 400 jaar cel en een schadevergoeding van 665.590 euro’s. De toenmalige minderjarigen werden in eerste instantie aangeklaagd, maar uiteindelijk uit het proces geweerd. Zij worden nu wel als getuigen opgeroepen. Op 15 februari 2007 werd het proces verdaagd, omdat de voorzitster van het Hof de alom bekende Angela Murillo was (bekend van haar partijdige houding in het macroproces 18/98). Zij werd door de verdediging gewraakt.

In Madrid gaat dus het grootste proces over “Kale Borroka” (straatgeweld) van start. Tien jaar na de feiten: het proces “Sumario 8/97”. In de eerste helft van 1997 werden in Navarra 114 jongeren gearresteerd. Het merendeel was minderjarig, maar bijna allen werden ze gefolterd. De arrestaties kwamen met golven. Dat was al een “bewijs” dat ze vreselijk werden “aangepakt” en namen noemden. De zaak begon met elf jongeren uit Atarrabia die te weten kwamen dat ze door de politie werden gezocht en beslisten naar het Gerecht in Pamplona te trekken om op die manier “vrijwillig” te verschijnen. Maar dit was zonder de waard gerekend, want onderweg pakte de politie hen op en versleepte hen meteen naar Madrid.
David Abarzuza vertelde hoe ze zijn boeien zo strak aantrokken dat het enorm pijn deed. Meteen begonnen ze hem te slaan: op de teelballen, de keel, in de zij. Daarna werden vingers, duimen armen omgewrongen. Dan volgde de plastic zak (la bolsa) die over het hoofd werd getrokken tot de verstikkingsdood toe. Abarzuza dacht dat hij ging sterven. Ze bleven de zak bij herhaling over het hoofd trekken tot hij het bewustzijn dreigde te verliezen. Daarop ging het vliegensvlug naar een geneesheer.

Een ander arrestant, die later op borg vrijkwam, kreeg de plastic zak gedurende een half uur met tussenpozen over het hoofd getrokken! Een politieman zei terloops dat ze met “hem konden doen wat ze wilden”. Ze bleven maar slaan en ze dreigden hem met een injectie het aids-virus toe te dienen.

Juan Pablo Montoya was net 18 jaar geworden en zit daarom op het bankje van de beschuldigden. Er wordt 56 jaar tegen hem geëist! Tijdens de ondervraging werd hij door het venster gestoken met de bedreiging dat ze hem naar beneden zouden duwen als hij niet sprak. “Toen ik verder weigerde, haalde één hen een kleine revolver boven en haalde de haan naar achteren.”

De aanhoudingsgolven zouden zes maanden aanhouden. Het was op dat ogenblik dat de term “grupos Y” werd uitgevonden. De jongeren werden allemaal beschuldigd te horen tot “inlichtingengroepen van ETA”. Eind 1996 kwam een nieuwe groep van 100 politiemannen op het commissariaat in de Generaal Chinchillastraat in Pamplona. Zij hadden het bevel gekregen ten minste 100 arrestaties per week te verrichten. Leden van organisaties van ouders van arrestanten (GURASOAK) en familieleden van gevangenen (SENIDEAK) die wekelijks tegen deze mistoestanden protesteerden, kwamen op een avond met 50 in de cel terecht!

09-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Commentaar overbodig.

08-03-2007 om 19:05 geschreven door Natxo  

Zie ook berichten van 08.02.2007,
4^de artikel
met titel “Jarrai, Haika, Segi”.

De zaak "JARRAI-HAIKA-SEGI"

Vandaag, 8 maart 2007, hebben 21 van de 23 radicale jongeren (2 zijn nog altijd niet opgespoord) die opnieuw opgesloten zitten, bij monde van Igor Chillón en Gorka Betolaza beroep tegen de veroordeling “terroristische organisatie” aangetekend bij het Grondwettelijk Hof (Tribunal Constitucional).

Als het beroep aanvaard wordt, kan het Tribunal Constitucional de uitvoering van de straf opschorten tot een nieuw vonnis geveld wordt.

08-03-2007 om 16:41 geschreven door Natxo  

2003: de bisschop van Pamplona, Fernando Sebastián verzet zich tegen de publicatie van een tekst waarin de Kerk betrokken wordt bij de executies door het Franco-regime. Alle politieke partijen van Navarra, behalve de UPN (PP) hadden de tekst goedgekeurd. Volgens de tekst gebeurden de terechtstellingen “niet enkel met de toestemming van de kerkelijke hiërarchie, maar in bepaalde gevallen met de directe medewerking ervan.”

2005: in de Spaanse Bisschoppenconferentie, werd één der laatste Spaanse superpatriotten van de meest oude stijl NIET herkozen. Het gaat om Antonio Maria Rouco Valera, vriendje van de meest extreme sector van de PP van Aznar. Hij dreef zijn manie zó ver dat hij de Spaanse Bisschoppenconferentie positie deed kiezen tegen het zelfbeschikkingsrecht van het Baskische Volk! Maar de Baskische bisschoppen gaven zelfs openlijk uiting van hun ongenoegen!

En hoewel Blázquez dan niet zo vast in het Baskische geloof is, kan dit niet gezegd worden van zijn hulpbisschop, Karmelo Etxenagusia. Toch gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat Blázquez in mei 2002 méé met de bisschoppen van Donostia en Gasteiz, zijn handtekening zette onder een herderlijk schrijven (“Preparar la Paz”, De Vrede voorbereiden) waarin ze hun ongerustheid toonden voor het op handen zijnde buiten de wet stellen van de politieke partij Batasuna.

08-03-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Deze woorden komen uit de mond van de nationaal-katholieke bisschop, kardinaal van Toledo, Antonio Cañizares (foto) die een interview toestond aan de ultrarechtse krant “La Razón”. Hoe gaat het gezegde van “soort” en “soort”?

Deze hongerstaking zou geïntegreerd zijn in een terroristisch plan om personen en instellingen te paralyseren. Hij omschrijft de hongerstaking als een poging tot aanslag door middel van langzame zelfmoord. Tja!

07-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria Berria

Voor een nieuw Euskal Herria

“Zoals de verklaring van Anoeta meer de nadruk legde op de methode, zo legt de verklaring van Anaitasuna meer de nadruk op de inhoud.”

Twee belangrijke initiatieven komen aan bod:

Een formule voor de twee staten (“la voluntad ciudadana”)

Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa (Spaans Baskenland) worden een autonome gemeenschap met het recht om zelf te beslissen. Hier wordt Navarra toegevoegd aan het huidige Euskadi, aan de huidige Baskische Autonome Gemeenschap.

Voor Lapurdi, Nafarroa Beherea en Zuberoa (Frans Baskenland) wordt het zelfde voorzien. Dit omvat eigenlijk de jarenlange eis van een eigen departement.

Het Baskische volk moet de mogelijkheid krijgen om te kiezen tussen alle opties, ook de zelfbeschikking. Dat is echte democratie, “la voluntad ciudadana”, de wil van de burger.

De territorialiteit (“autonomía a cuatro”)

De plaats van het gebeuren, de hoofdstad van Navarra, is natuurlijk symbolisch. Navarra is de bakermat van de Basken. Nu bestaat Euskadi uit de drie provincies Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Navarra is een eigen Autonome Gemeenschap geworden. Dat is uiteraard niet logisch: historisch en taalkundig behoort Navarra tot Euskadi. De filosofie is dus een globale politieke structuur maken, gelijklopend met de werkelijkheid. Een “autonomía a cuatro”, een autonomie met vier!

Als we spreken over een minimumprogramma, is er ook een maximumprogramma. Dat is de eigen staat “Euskal Herria”, de zeven provincies of de twee nieuwe autonome structuren in één staat. Maar zover zijn we nog lang niet. Eerst het minimumprogramma er door krijgen.

En de eerste reacties liegen er niet om. De andere partijen hebben zelfs de moeite niet gedaan om de inhoud van de verklaring te lezen en poneren dat Batasuna eerst het geweld van ETA moet veroordelen. In de veronderstelling dat Batasuna dat zou doen, zullen ze wel andere voorwaarden bovenhalen om dwars te blijven liggen…

06-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo