3 juni 2005

Op 3 juni 2005 overleed in een ziekenhuis van Deusto (Bilbao) Jon Idigoras Gerrikabeitia. Hij werd 69 jaar. Idigoras overleed aan een zware longziekte en niemand had gedacht dat hij ooit in een bed aan zijn einde zou komen!  Hij was een vakbondman, maar dan niet van dat soort zoals er in ons land rondlopen. Idigoras was eerst Bask en dan nog eens Bask!

"We hebben de factuur van de repressie duur betaald. Maar we deden het rechtopstaand en met de vuisten gesloten. Nu gaan we verder strijden tot aan de zege." Dit waren zijn laatste woorden in het openbaar, bij de presentatie van het vredesprogramma, "Nu het Volk, nu de Vrede", in de Velodroom van Donostia op 14 november van het vorige jaar.

In Zornotza stroomden duizenden radicale Basken samen om de laatste eer te bewijzen aan de man die steeds tussen hen in was blijven staan. Onder de aanwezigen o.a. José Angel Iribar, de legendarische keeper van Athletic Bilbao, maar ook leden van de Baskische Regering. Echter "ten persoonlijken titel".

Jon Idigoras werd op 3 mei 1936 geboren in Zornotza (Amorebieta), niet zo ver van de stad Gernika die niet zó lang daarna gebombardeerd zou worden. Op zijn vijftiende begon hij als metaalarbeider, ontplooide al snel een syndicale activiteit en kwam op die manier bijna naadloos in de ETA-wereld terecht. Idigoras was een blije man met een enorm charisma. Tussen 1958 en 1974 tijdens de Francodictatuur, werd hij verschillende keren gearresteerd, en in 1977 nam hij uiteindelijk de benen naar Iparralde, het deel van Baskenland dat door de Franse staat verdrukt wordt. Toch stond hij mee aan de wieg van het radicale syndicaat, LAB en daarvoor kwam hij regelmatig in het geheim, als Julián López Antolín, naar "het binnenland". Zo ook die keer dat hij met 80 vakbondafgevaardigden een clandestiene vergadering georganiseerd had in het historische klooster van Arantzazu, hoog boven Arrasate-Mondragon. Toen er een omsingeling door de Guardia Civil dreigde, namen ze allen de benen, de bergen in. Allen, op één na: Jon Idigoras. Die dook onder in het kloosterslot en werd er verstopt door één van de Franciscanenmonniken. De volgende morgen werd hij in de bestelwagen van de paters "ontzet" en afgezet in Arrasate!

03-06-2009 om 00:00 geschreven door Natxo  

2 juni 2002

In november 2000 diende Txuma Gómez de la Merced een klacht in tegen de Spaanse Politie omdat die zijn zoon bij een arrestatie buiten proportie hadden geslagen en vernederd (en waar hij als vader zelf bij aanwezig was).

Nu, 2 juni 2002, wordt Txuma Gómez zélf voor de rechtbank gedaagd wegens "beschuldiging van de politie" en "valselijke aanklacht" en er wordt 12.000 Euro tégen hem geëist. Er wordt zelfs gezegd dat de beschuldiging van Txuma Gómez de la Merced tot de strategie van ETA en zijn hulpgroepen behoort!

02-06-2009 om 00:00 geschreven door Natxo  

1 juni 2004

Leitza heeft altijd al stevige nationalistische reflexen vertoond en waarschijnlijk werden ze daarom "beloond" met een kazerne van de "Guardia Civil". In vrijwel elke Baskische gemeente met een dergelijke "bezettende macht" haalde (Herri) Batasuna in het verleden zonder moeite de volstrekte meerderheid in de raad. Maar Batasuna werd verboden en nu is een meerderheid van de inwoners niet vertegenwoordigd in de raad. Aralar, de partij van Patxi Zabaleta, ooit uit Batasuna gestapt omdat die partij het ETA-geweld niet afkeurde, levert nu de burgemeester.

Leitza vierde zopas zijn "culturele week", Baskisch van aard en nationalistisch van uitvoering, maar waarschijnlijk "cultureel" genoemd omdat "zoiets" toch moeilijk zou kunnen verboden worden…

Maar het compacte stadje, werd zoals in de hoogdagen van de Francodictatuur, ingenomen door de Guardia Civil. Dit stond niet in het draaiboek van de organisatie, en het gebeurde op de gekende wijze: autoritair, patserig en uitdagend, zoals sommige mensen menen te moeten doen als ze "op een ander" zijn. Alle jongeren dienden zonder enig aanleiding hun identiteitsbewijzen te tonen. Moet het gezegd worden dat er helemaal geen aanleiding was tot dit arrogante en agressieve gedrag. Omdat het niet tot incidenten kwam, belemmerde de Guardia Civil dan maar een optreden van een muziekgroep. Een eind voorbij middernacht diende burgemeester, Patxi Sáenz, naar de kazerne te trekken om de vergunning voor het optreden te tonen! De kroegen hadden, zoals dat bij dergelijke feesten past, een nachtvergunning.

De Guardia Civil hielp (door haar uniformen) Leitza nog maar eens "groener" te zijn dan het al gedurende eeuwen is. 

01-06-2009 om 00:00 geschreven door Natxo