Batasuna verantwoordelijk
voor Kale Borroka?
4 juli 2002

Op 4 juli 2002 stelt rechter Garzón, Batasuna burgerlijk verantwoordelijk voor de acties van "Kale Borroka" (straatgeweld) die een totale schade van 24,3 miljoen euro bedragen (1000 miljoen Frank). Toch zijn de acteurs van deze gewelddadige acties zelden gearresteerd, weet men niet of er een relatie is tussen hen onderling en tussen hen en Batasuna. Garzón eist nu dat Batasuna binnen 24 uur 24,3 miljoen euro betaalt. Eén miljoen euro per uur, dus. Garzón zal daarna beslag leggen op de bezittingen van Batasuna. Dit is toch te gek voor woorden! Dat deze hele zaak gaat uitdraaien op een Open Oorlog kan hem duidelijk niets schelen. Misschien is dit wel juist de bedoeling. Batasunawoordvoerder, Arnaldo Otegi, zegt dat zijn partij het bedrag niet kán en niet zál betalen. Bovendien moet Batasuna van de Spaanse Staat nog aanzienlijke sommen achterstallige verkiezingssubsidies krijgen, aangevuld met de boetes waartoe Binnenlandse Zaken reeds enkele malen veroordeeld werd.

04-07-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  

De Guardia Civil, uw vriend

Op 3 juli 2002 wordt beroep aangetekend tegen het klasseren (seponeren) van de klacht tegen Generaal van de Guardia Civil, Enrique Rodríguez Galindo, wegens drugstrafiek, omkoperij, smokkel en koppelarij. Hoewel Galindo toegaf dat de toenmalige Staatssecretaris, Vera, hem en zijn vrouw, María Fernanda Alvarez de Sotomayor Martínez, een nieuwe "identiteit" voorgesteld had om zijn eigendommen veilig te stellen, moeten deze eigendommen toch opgespoord worden om volledig op te klaren of die eigendommen op een legale manier bekomen werden. Er is sprake van 11 woningen!

03-07-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  

La Marcha por la Libertad
2 juli 1977

“La Marcha por la Libertad” startte op 2 juli 1977 en doorkruiste in de maanden juli en augustus het totale geografische grondgebied van Euskadi. Een amalgaam van diverse organisaties groepeerde zich rondom de “Comisión pro-Amnistía”. Een en ander was het gevolg van het massale succes (tienduizenden deelnemers) van de voorbij Aberri Eguna, gevierd in april 1977, en de eerste toegelaten viering na de Guerra Civil.

Als onderdeel van de “Mars” werden grote politieke concentraties en acties opgezet. In vrijwel elk dorp kregen ze te maken met het brutale optreden van de Txakurrak (scheldnaam voor de Guardia Civil). In elk dorp was het bang afwachten tot er op hen zou geschoten worden.

De mars was samengesteld uit 4 verschillende colonnes die, vanuit 4 verschillende vertrekpunten, op 28 augustus 1977 samenvloeiden in Iruñea-Pamplona, waar een groots sluitingsceremonieel zou plaatsvinden. De verschillende colonnes deden tijdens hun mars de 7 Baskische provincies aan, in Hegoalde en Iparralde, en soms wel, soms niet verbleven zij 1 volle dag in de dorpen. Op die momenten werden allerhande activiteiten ontplooid: conferenties, rondetafelgesprekken, diverse competities, tentoonstellingen, dialogen, theateropvoeringen, muziekuitvoeringen, meetings, dansavonden, enz.

De geplande mars bedroeg 1847 km en meer dan 500 dorpen werden doorkruist. De samenvloeiing van de 4 colonnes gebeurde te Arazuri, op een 5-tal kilometer van Pamplona. Van daar uit trok één grote massa naar Pamplona. Bijna 46.000 personenwagens en een 500-tal autobussen werden langs de route gesignaleerd, en men schatte het aantal deelnemers op meer dan 200.000.

02-07-2008 om 00:00 geschreven door Natxo  

Bloedpact
1 juli 1937

Op 1 juli 1937 sloot de hoogste hiërarchie van de Spaanse katholieke Kerk een Bloedpact met de Francodictatuur onder de titel “Brief van de Spaanse Bisschoppen aan de bisschoppen van de wereld aangaande de Zaak van Generaal Franco”. Het pact was, op verzoek van de dictator, uitgetekend door kardinaal Isidro Gomá y Tomás en werd ondertekend door al de andere Spaanse bisschoppen, behalve Mateo Múgica en Francesc Vidal i Barraquer. Die twee moedigen die niet toevallig een Baskische of een Catalaanse naam dragen!

De Spaanse Kerk wilde de herinnering aan haar “martelaars” laten voortleven met “iets meer” dan begrafenisceremonies en monumenten en vroeg niet minder dan hun heiligverklaring! Pius XII wilde echter niet weten van een ongedifferentieerde en massale heiligverklaring van duizenden “gevallenen voor God en voor Spanje”. De opvolgers van Pius XII, Johannes XXIII en Paulus VI lieten zich evenmin voor de fascistische kar spannen. Paradoxaal genoeg wierp de ingreep wél vruchten af, lang nadat Franco naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken en in Spanje de zogenaamde “democratie” hersteld was. De zaken namen een keerpunt met Johannes Paulus II, de goedheilige man uit Polen, die in 1982 aan de Spaanse bisschoppen kond deed dat hij werk ging maken van de zaligverklaringen van de martelaars van “de religieuze vervolgingen in Spanje”!

Op die manier werd de Spaanse Kerk in volle 21^ste eeuw het enige instituut dat de overwinnaars van de Burgeroorlog bleef eren en de familieleden van de duizenden door de dictatuur vermoorde mensen (waaronder zeer veel katholieke Basken) bleef krenken en vernederen! Voor wie niet helemaal op de hoogte is van deze geschiedenis: de Burgeroorlog kwam er als “regelrechte” aanval, een “coup”, een “rebellie” op een democratisch verkozen, republikeinse regering in Spanje.

01-07-2008 om 00:00 geschreven door Natxo