Vrijdag 27/10. In de voormiddag bezoeken we een paar bezienswaardigheden van Maski zoals een rotsinscriptie van voor Christus en een tempel boven op een berg van waaruit de volledige omgeving van Maski zichtbaar is. Daarna ontmoeten we de laatste kinderen die vandaag zijn aangekomen, wordt er een groepsfoto gemaakt en bezoeken we de verschillende klassen. En dan is het tijd om naar Harapur te verhuizen. Dag Maski, misschien tot nog eens!
Aan de ingang van de Harapur missiepost staan de ouders met hun kinderen ons op te wachten. Ook hier is het een blij weerzien met verschillende kinderen. Na een dankmis worden de kinderen individueel ontmoet en op de foto gezet. 's Avonds hebben we de kans om nader kennis te maken met Fr. Anil, de opvolger van Fr. Gnanaprakasam.
Zaterdag 28/10. Na het ontbijt rijden we naar Kadubur waar de wekelijkse mis wordt opgedragen in de woonkamer van een parochiaan. Heel intiem en intens. Op de terugweg stoppen we even in Hasamkal waar we een paar ex-petekinderen ontmoeten. Ze zijn afgestudeerd en werken. Na de lunch krijgen we een rustmoment tot Fr. Vincent aankomt. Na een aantal praktische zaken te hebben besproken volgt het avondmaal en daarna vertrekken we met Fr. Vincent naar zijn locatie: de "farm" in Jawalgera. Daar aangekomen is er nog even tijd voor een rustig moment en dan is het slapen geblazen.
Het officieel gedeelte van onze reis is nu afgesloten. Meer details hopen we op 19 november tijdens de peetouderdag te geven. Foto's hebben we nog niet kunnen plaatsen omdat we door het drukke programma over te weinig tijd beschikten. Die volgen dus nog. Nu volgt voor ons een nadere kennismaking met India.
Hier het vervolg van het relaas dat we uit India ontvingen:
Dinsdag 24/10 na een stevige kop koffie wordt de bagage weer ingeladen en vertrekken we naar Kowtal. Dit is één van de 2 scholen waarvoor we een waterzuiveringsinstallatie hebben gesponsord. Alle kinderen zijn terug uit verlof en we worden op zang en dans getrakteerd. Na een korte toespraak kunnen we van een lekker ontbijt genieten en rijden dan door naar Maski. Daar vormen alle aanwezige kinderen een haag waardoor we in de missiepost ontvangen worden. We blijven hier tot vrijdagmorgen.
In de volgende dagen ontmoeten we meer dan 60 kinderen met hun ouders. Het grootste aantal op woensdag tijdens een snikhete dag met een temperatuur van rond de 36 graden. Het weerzien met ons eigen petekind is een emotioneel hoogtepunt want voor de eerste keer kunnen we met hem rechtstreeks in het Engels praten. Steeds meer kinderen zijn trouwens het Engels machtig en dat is een zeer positieve evolutie. Wanneer we naar hun toekomstplannen vragen blijkt het dat zij een voldoende dosis ambitie hebben en dromen er van dokter, leerkracht, ingenieur, enz te worden.
Tijdens ons bezoek maken we ook even een uitstap naar Sirwar, de parochie van Fr. Nathan die al verscheidene malen op bezoek was in België. Daar is de school ook juist terug begonnen.
Op donderdagavond worden we ook on Maski op een cultureel programma onthaald dat gebracht wordt door de gesponsorde kinderen van Maski. Tof, mooi en ontroerend. Een avondmaal met de priesters en zusters van het naburige klooster en meisjesinternaat besluiten ons verblijf in Maski. Morgen verhuizen we naar Harapur. Dan melden we ons weer.
Wij hebben onderstaand bericht ontvangen van onze reizigers in India:
We zijn nu een week onderweg in India en hebben eindelijk de kans om even wat op de blog te zetten. Vorige vrijdag 20/10 zijn we na een paar probleemloze vluchten in Bangalore geland waar we door Father Vincent werden opgewacht. Via een zeer goede baan zijn we naar Anantapura gereden waar we de lunch aangeboden kregen in het plaatselijke klooster. Dan verder naar onze eindbestemming Ballari. Deze keer logeren we in het Bishops House. 's Avonds worden we door de bisschop voor het avondmaal verwacht. De jetlag eist zijn tol en de goede nachtrust is meer dan welkom.
Zaterdag beginnen we met een bezoek aan DAMA een internaat voor Dalit meisjes. Door het Diwali festival zijn de meisjes niet aanwezig maar de directrice wenst ons te ontvangen om Father Quadras India te bedanken voor de ontvangen steun. In de namiddag gaan we naar het BSSK - de coördinerende groep voor alle steunprogramma's. Daar ontvangen we de eerste petekinderen met hun ouders. Een kort gesprek en foto's van de kinderen. Na een gezellig avondmaal met vrienden keren we terug naar onze slaapplaats.
Zondagmorgen staat Fr. Gnanaprakasam aan onze deur om ons naar zijn parochie te brengen voor het ontbijt. Na 3 jaar Harapur missiepost heeft hij nu een parochie in Ballari. Daarna gaan we terug naar het BSSK voor de volgende groep kinderen. Wanneer alle kinderen op de foto staan wandelen we even door Cowl Bazar, een wijk in Ballari waar de meeste kinderen wonen. De armoede in de dorpen hadden we al gezien, die in de stad is even schrijnend. De stank van de open riolering bij 32 graden is verschrikkelijk en de meeste straten zijn vuilnisbelten. Onze reis gaat verder met een bezoek aan de prachtige kerk van Toranagallu die door Fr. Francis werd gerealiseerd. In P.K. Halli ontmoeten we de volgende groep kinderen die voor ons zingen en dansen. De dag eindigt in Hospet waar we eerst naar het belangrijke stuwmeer van TB Dam gaan kijken alvorens aan te schuiven voor het avondmaal. Slapen doen we in het naburige klooster van de Sisters of Fatima.
Maandag 23/10. Na ontbijt en inladen rijden we naar Kamalapur om er een volgende groep kinderen te ontmoeten. De volgende stop is in Gargavanthi waar we een andere bekende bezoeken: Fr. Irudaya die we kennen van Harapur en Sindhanoor. Onderweg naar Raichur stoppen we nog even "In the middle of nowhere" waar Fr. Anthonyraj een nieuwe missiepost opricht. Na een lange weg met roekeloze vrachtwagenchauffeurs bereiken we Raichur, verblijfplaats van Fr. Leo Michael bekend van de Maski missiepost en nu hoofd van het Infant Jesu College in Raichur. Goede herinneringen, lekker avondmalen en dan deugddoende nachtrust.
Wij ontvingen volgend bericht en foto's van Fr. Anil Kumar in Harapur / We received following message and pictures from Fr. Anil Kumar in Harapur
Beste peetouders Vriendelijke groeten vanuit de Harapur missie. Ik ben blij te mogen vaststellen dat God ons met goede regen gezegend heeft en dat de boeren gelukkig zijn en begonnen zijn met de aanplanting. Onze parochianen hebben na hun bezoek aan bedevaartoorden zoals Harihar Mathe en Ballari Arogyamathe de verjaardag van Moeder Maria in hun dorpen gevierd. Basapur, een van de dorpen waar kinderen door jullie project gesteund worden, heeft dit feest op 15 september groots gevierd. 13 priesters, een aantal zusters en 200 gelovigen waren aanwezig. In voorbereiding op dit feest werd een retraite georganiseerd door 3 priesters. Alle aanwezigen genoten van de speciale aandacht voor dit feest. Bijgevoegd een paar foto’s. Op 20 september werd feest gevierd in Hedigibal en op 24 september in Deenasamudra. Dank aan allen voor jullie steun. Father Anil Kumar
Dear foster parents Loving greetings from Harapur Mission. I am happy to note that this year God has blessed us with good rains and the farmers are happy and have started the cultivation. Our parishioners celebrate the birthday of Mother Mary in their villages after visiting Mother Mary’s shrines such as Harihar Mathe and Ballari Arogyamathe. One of the sub stations called Basapur (some of the children had been helped by your project) celebrated the feast very grandly on 15th September, 2017. There were 13 priests and a few sisters and around 200 people who participated in the celebration. In order to prepare for the feast a retreat was conducted by three priests. All the priests, nuns and the faithful appreciated the substation people for their special interest in celebrating Mother Mary’s Jathra. Kindly see the attachment for a few pictures of the celebrations. There was another celebration at Hedigibal on 20th September and one in Deenasamudra on 24th September. Kindly pray for our people and especially for success of the feast. Thanking you. Fr. Anil Kumar.
Nieuws uit Maski We ontvingen van Father Chinnappa onderstaande informatie over activiteiten in en rond Maski
School verkiezingen: bij het begin van ieder academisch jaar worden er verkiezingen gehouden om de klas en schoolafgevaardigden te bepalen. Op 10 juni werden dit jaar deze verkiezingen gehouden. Op deze wijze geraken de kinderen vertrouwd met verkiezingen en het democratisch systeem.
Investituur: Gaddfeyamma, de SPL (School Pupil Leader) en Nagaraj, de ASPL (Assistant School Pupil Leader) hebben de eed afgelegd in het bijzijn van Mr. Sharanappa, lid van het stadsbestuur van Maski. Op zijn beurt onderstreepte deze voor de kinderen het belang van de grondwettelijke rechten en plichten. Een cultureel programma vervolledigde deze belangrijke dag.
Dorpsfeestdag in Mudbal en Anthragangi: de christenen van de Maski parochies zijn Moeder Maria zeer genegen. Ieder jaar ondernemen zij op 8 september een bedevaart naar plaatselijke heilige plaatsen zoals Harihar en Ballar. Daarna vieren zij met veel overgave het feest van Moeder Marie in hun dorp. De jeugd wordt ingeschakeld om de kerk te versieren en aan de diensten deel te nemen. Op 11 en 12 september werd in Mudbal en Anthragangi het feest zeer zinvol gehouden.
Dag van de leerkracht: op 5 september wordt in India de dag van de leerkracht gevierd. Ook onze St. John School wist de goede diensten van de leerkrachten te waarderen. De kinderen presenteerden een cultureel programma en gaven geschenken aan de leerkrachten. De afgevaardigden van de leerlingen organiseerden zelf het volledige programma bedoeld om de leerkrachten blij te maken.
News from Maski We received from Father Chinnappa the following information about activities in and around Maski.
School level Election: at the beginning of every academic year, elections are held in the school in order to elect class and school representatives. This year the election was held on June 10th. Thus, the children were educated about the voting system and the system of democracy.
Investiture ceremony: Gaddeyamma the SPL (School Pupil Leader) and Nagaraj the ASPL (Assistant School Pupil Leader) took solemnly oath in the presence of Mr. Sharanappa, the Maski town council member. He too addressed the children emphasizing on knowing their constitutional rights and duties. The day was made memorable by cultural programs too.
Village feast day at Mudbal and Anthragangi: the Christians of Maski parish are ardent devotees of Mother Mary. Every year they make pilgrimage to the local shrines like Harihar and Ballari on September 8th. Thereafter they solemnly celebrate mother Mary's feast in their respective villages with all pomp and glory. Youth took special interest to decorate the church and to participate in the liturgy. This year, on September 11th and 12th Mudbal and Anthargangi villages celebrated the feast prayerfully and meaningfully.
Teachers day: in India September 5th is celebrated as the teachers day. St. John's school too appreciated the service rendered by the teachers. The children on their own prepared the cultural programs and presented them well. The gifts were given to the teachers. The student representatives arranged the whole program systematically in order to make the teachers happy.
een organisatie moet nu eenmaal met de actuele trends mee evolueren en daarom hebben wij besloten om naast onze blog ook een facebookpagina voor Father Quadras India te openen. Jullie kunnen dus vanaf nu ook daar foto's en informatie vinden.
Het Father Quadras team
Dear foster parents and friends,
an organisation should follow the actual trends which is why we decided to open a facebook page for Father Quadras India. As of now you can find pictures and information on facebook as well as on this site.
Father Vincent informeerde ons dat enkele van de diocesane scholen 100% behaalden voor het S(econdary) S(chool) L(eaving) C(ertificate) openbaar examen 2016/2017. Dit dank zij het harde werk van de kinderen, lerarenkorps en directie. Daarbij aansluitend willen wij ook even vermelden dat verschillende petekinderen in de voorbije jaren met een mooi diploma afstudeerden: GNM (verpleging), B.Com en M.Com (Bachelor en Master Commerce), ITI (Industrial Training), MSW (Master Social Work), MA (Master of Arts), B.Ed (Bachelor Education), HM (Hotel Management), computercursus. Een voortreffelijk resultaat behaald door deze kinderen en dit dank zij de financiële ondersteuning van hun peetouders. Daarom is dit project zo belangrijk!
Father Vincent informed us that some Diocesan schools got 100 percent results in S(econdary) S(chool) L(eaving) C(ertificate) public examination in 2016-17, thanks to the hard work put in by the children, staff and the management. In addition we want to inform that over the years several foster children have completed their studies with a nice degree: GNM (Nursing), B.Com and M.Com (Bachelor and Master Commerce), ITI (Industrial Training), MSW (Master Social Work), MA (Master of Arts), B.Ed (Bachelor Education) and computer course. A splendid result achieved by those students thanks to the financial support of their foster parents. This is why our project is so important.
Maski Mission: Wereld Milieu Dag / World Environment Day
Father Chinnappa – Maski Mission meldt: Ieder jaar wordt onder leiding van de Verenigde Naties de Wereld Milieu Dag gehouden. Ook in Maski Mission werd hieraan meegedaan. Een dag waarop extra aandacht wordt besteed aan de belangrijkheid van het milieu voor de mensheid. Tegenwoordig is er nood om het beter omgaan met onze planeet te promoten, zodat we onze aarde gezond kunnen houden en de klimaatverandering tegengaan. Wereld Milieu Dag is een herinnering voor ons om Moeder Natuur, die in allerlei vormen van leven voorziet, dankbaar te zijn.
Father Chinnappa – Maski Mission reports: World Environment Day is commemorated worldwide each year under the direction of the United Nations to heighten public awareness of the environment. In recent times, the need to promote more earth friendly practices in order to maintain the health of our planet has come to the forefront, as world nations struggle to reverse the present trend of climate change. The World Environment Day is a reminder to show our gratefulness to Mother Nature, which sustains all forms of life.
Christus Koning kerk Ballari / Christ the King church Ballari
Father O. Vincent meldt: De viering van 200 jaar Christus Koning Kerk van het kanton Ballari, vond plaats in Ballari op 18 juni. Dit is een historisch moment voor zowel het bisdom als in het bijzonder voor de parochie van het kanton. Van de regering van Karnataka kreeg men een mooie som om de kerk te renoveren. Op deze historische dag werd de genoemde kerk gezegend (heringewijd) door Bisschop Henry D’Souza, in aanwezigheid van vele parochianen, priesters en religieuzen, regeringsafge-vaardigden en weldoeners.
Father O. Vincent reports: The Bicentenary celebration of Christ the King Church, Cantonment, Ballari took place on June 18. This is a historic moment both for the Diocese and for the Cantonment Parish in particular. The government of Karnataka, through the minority commission, has given a good sum to renovate the church. On that historic day, the said church was rededicated by our Bishop, Henry D’Souza in the presence of a lot of parishioners, priests and religious, officials of the government, dignitaries and well-wishers.
19/11/2017 Peetouder-/Vriendendag / Foster Parents & Friends Day
Op zondag 19 november organiseren wij in het Wilgenhof onze jaarlijkse “Peetouder-/vriendendag”. Op het programma van die dag staan 2 speciale items: - enerzijds hebben onze kookvaders zich weer bereid verklaard om een heerlijke maaltijd met een Indisch tintje, op tafel te toveren; - anderzijds krijgen jullie in première een verslag van de pas teruggekeerde India-reizigers met nieuws van de kinderen en verse reisindrukken. Meer informatie krijgt u van ons in september/oktober, maar reserveer nu al die dag in jullie agenda. Hopelijk tot dan!
PS: Quizme toSchool: voor hen die het toch nog een derde keer willen wagen (de quizmaster heeft beloofd om het wat eenvoudiger te houden) hier alvast de nieuwe datum: 10 maart 2018.
Sunday November 19 we will organise our yearly Foster Parents & Friends Day in Wilgenhof. On the program we have 2 special items: - our cooking foster fathers have agreed to surprise us once again with a delicious Indian inspired meal; - additionally we have a special scoop on India since our then very recently returned travellers will give a detailed report on their visit to the children. More information will follow in September/October but you should note down this date in your agenda.
De berichten bleven komen met de melding dat iedereen in Ballari zat te wachten op regen. Elders in India was er al regen geweest maar dit deel van Karnataka zag de hoop op een goede oogst steeds kleiner worden.
Toen de regen eindelijk ook hier begon kregen de boeren terug hoop op oogst en inkomen. Op sommige plaatsen viel de regen zelfs overvloedig en zo werd de missiepost Harapur in een meer omgeschapen. Het veroorzaakte uiteraard heel wat ongemak maar kinderen, begeleiders en priester bleven ongedeerd.
The incoming messages kept repeating the message that the people of Ballari were still waiting for rain. Other places in India had already had rain but this part of Karnataka gradually lost the hope to have a good crop. Then finally the rain came also to Karnataka and the people regained hope for a crop in income. Some places even had more rain than expected which is why Harapur mission suddenly transformed into a lake. It did of course cause quite some inconvenience but the children, staff and priests remained safe.
Harapur: nieuwe missiepriester / new mission priest
Zoals gewoon is in India krijgen priesters na een aantal jaar een nieuwe functie. Dit jaar is het Father Gnanaprakasam die de leiding van de Missiepost Harapur moest doorgeven. Hij wordt opgevolgd door Father Anil Kumar. Wij wensen beide priesters het allerbeste in hun nieuwe functie/uitdaging!
Hierbij een paar foto's van Father Anil Kumar en zijn installatie.
As is usual in India priests get a new assignment every few years. This year it was Father Gnanaprakasam who passed on the lead of Harapur Mission. Father Anil Kumar takes over the mission/parish. We wish both fathers all the best in their new assignment/challenge.
Below some pictures of Father Anil Kumar and his installation.
Maar liefst 23 ploegen waren ingeschreven voor de 2de editie van QUIZME TOSCHOOL.
Er werd gezucht, gesteund, gefluisterd, gelachen. En natuurlijk bij het bekend maken van de antwoorden ‘oh ja, zie je wel, juist…’ Voor de ene toch moeilijk, voor de ander wat minder. Maar het Father Quadras India team hoopt toch dat iedereen een fijne avond had. Aan alle ploegen, medewerkers en sponsors heel veel dank! Jullie hebben er mee voor gezorgd dat er voor de armste kinderen in het bisdom Ballari hoop is op een betere toekomst! Hopelijk tot de volgende editie!
Wilgenhof, Merksem Saturday May 13, 2017
No less than 23 teams registered for the 2nd edition of QUIZME TOSCHOOL.
There were sighs, groans, whispers, laughs. And of course when the answers were given: “yeah, of course, you see …” It was difficult for some, less for others. But our team hopes that in the end everybody enjoyed the evening. Many thanks to all the teams, the volunteers and the sponsors! You all helped us to make sure that there will be hope for a better future for the poorest children in the Ballari diocese. We hope to see you all again for the next edition.
Om 25 jaar bestaan van ons project en 15 jaar vzw af te sluiten werd Father Francis uitgenodigd om aanwezig te zijn op onze jaarlijkse peetouder- en sympathisantendag. De dag werd ingezet met een eucharistieviering in Onze Lieve Vrouw van Smarten in Merksem die werd voorgegaan door Father Francis. Dank zij de schermen konden alle aanwezigen de vertaling van de Engelse teksten volgen. In zijn homilie onderstreepte Father Francis het belang van het project dat in al die jaren aan zovele kansarme kinderen de toegang tot degelijk onderwijs verschafte. Vele onder hen voorzien ondertussen in hun eigen levensonderhoud en dat van hun familie. In eenvoudige woorden, recht uit het hart, drukte hij de dankbaarheid uit van de kinderen en hun ouders. Dat zijn woorden indruk hebben gemaakt op de aanwezigen bleek duidelijk uit de omhaling waarvan de opbrengst integraal naar het project gaat.
Zij die hadden ingeschreven konden daarna met Father Francis aanschuiven aan een mooi gevulde koffietafel in het Wilgenhof en om 14 uur begon de eigenlijke peetouder- en sympathisantendag. Na een korte inleiding door Father Francis kregen de aanwezigen de kans om persoonlijk met Father Francis te praten. Door de eerder beperkte opkomst op deze feestelijke namiddag kreeg iedereen ruimschoots de tijd om in alle rust met hem te praten en op die manier zijn gedrevenheid en bezorgdheid voor de kansarme kinderen te ondervinden.
Naast een gesprek met onze gast konden de aanwezigen ook zien hoe glasparels en zentangles gemaakt worden. Zij konden die ook kopen net als glasjuweeltjes, geschenkdoosjes, vilten popjes, poppenkleedjes en prenten. Bij de koffie of thee kon men van een heerlijk stukje cake genieten; cakes die gemaakt werden door een peetouder en een sympathisant!
Hier hoort natuurlijk een woord van oprechte dank aan al wie op welke wijze ook heeft bijgedragen aan het succes van de eucharistieviering, koffietafel en “Meet & Greet”.
Na deze feestelijke zondag verbleef Father Francis nog een aantal dagen in Merksem en bezocht o.a. de Middelbare Steinerschool De Es in Berchem waar hij de kans kreeg om alle leerlingen te vertellen over India en Father Quadras. Dit bezoek was gekoppeld aan de jaarlijkse actie van de school voor een goed doel en dit jaar maakten de leerlingen een 12km lange gesponsorde wandeling. De opbrengst van deze actie was schitterend en we zijn de peetouder/leerkracht die dit initiatief nam en de directie, de leerkrachten en alle leerlingen van De Es die het waarmaakten zeer dankbaar. Dit geeft ons een extra armslag om nog meer kinderen te helpen hun droom van een betere toekomst waar te maken.
Father Francis bezocht ook de Kristus Koning school voor Buitengewoon Secundair Onderwijs in Sint-Job-in’t-Goor. Father Francis, zelf directeur van een school in Ballari, kreeg hier een uitvoerige rondleiding door de verschillende ateliers waar de leerlingen voorbereid worden op een latere loopbaan. De rondleiding werd afgerond door een bezoek aan de kerk en het klooster van de Broeders van Liefde en een ontmoeting met de daar nog verblijvende op rust gestelde broeders. Ook hier een woord van dank aan de directeur, de leerkracht gids en de Broeders.
Father Francis was zeer gevoelig voor de warme ontvangst die hij overal kreeg en nam, naar eigen zeggen, ontelbare mooie herinneringen terug mee naar India.
Father Francis was invited to be present at our yearly Foster Parents and Friends Day that concluded 25 years of existence of our project as well as 15 years as non-profit organization. The day started with a holy mass celebrated by Father Francis in Our Lady of Sorrows in Merksem. The translation of the English texts was projected on the screens so that everybody could easily follow. In his homily Father Francis stressed the importance of the project who provided so many poor children the access to a good education. Meanwhile many of them can take care of their own … as well as that of their family. He expressed the gratitude of the children and their parents in simple words right from the heart. Considering the result of the collection it became clear that his words had found their way into the heart of those present.
Those who did register assembled in the parish hall for a nice bread meal and as of 14:00 the Foster Parents and Friends Day officially started. After a short introduction by Father Francis all present got the opportunity to speak him personally. Due to the rather limited attendance everybody got ample time to talk with Father Francis and experienced the intensity of his dedication for the poorest children.
Aside of a good conversation with our guest those present could see how pearls of glass and zentangles are made. They could purchase them as well as glass jewelry, gift boxes, little puppets in felt, clothes for dolls and colorful images. A foster parent and a friend baked delicious cake that went very well with a cup of coffee or thee.
A sincere “thank you” is at his place for all those who participated in any way to make the holy mass and the “Meet & Greet” meeting into a success.
Following this festive Sunday Father Francis spent some more days in Merksem and visited the secondary Steinerschool De Es in Berchem where he had the opportunity to speak about India and Father Quadras to the students. His visit was coupled to a yearly action organized by the school for a charity and this year the students made a 12 km sponsored walk. The financial result was fantastic and we are very grateful to the foster parent/teacher who took the initiative, the direction of the school, the teachers and all the students who made this possible. This gives us an extra boost to help even more children to realize their dream of a better future.
During his stay Father Francis also visited the Kristus Koning school for Special Secondary Education (children with a mental handicap). Father Francis, himself director of a school in Ballari, received an extensive tour of the ateliers where the students are prepared for future job. The tour ended with a visit to the church and monastery of the Brothers of Charity and a short meeting with the retired brothers still living there. Here as well of word of thanks to the director of the school, our guide for the tour and the Brothers.
Father Francis was very sensitive to the warm welcome that he received everywhere and returned home with innumerable beautiful memories as he told himself.
Een van onze peetouders bezocht in de maand augustus haar petekinderen in India. Tijdens een 10-tal dagen deelde zij het leven van de kinderen en priesters. Hier volgt haar reisverhaal.
“Athididevo bava.” De gast is God. Dit is een principe waar elke Indiër enorm veel waarde aan hecht, waar je ook gaat. Zelden heb ik me zo welkom gevoeld tijdens mijn ondernomen reizen. Overal wordt je als een jarenlange vriend ontvangen. Ik ben enorm dankbaar naar de bisschop, de priesters en de broeders en zusters toe. Altijd warm en zorgzaam en zeker makend dat ik me niet zou vervelen. Tijdens rondleidingen heb ik met al mijn zintuigen in mij opgenomen wat er gebeurde en gezegd en gedaan werd. Ik ben zelf niet religieus, maar in deze bewuste tijd en omstandigheden was het een opluchting om te zien dat er ook veel mensen goed doen in de naam van religie. Mensen die hun hele leven opofferen om dat van anderen die het nodig hebben verdraagzaam en beter te maken. Arme en ouderloze kinderen, al dan niet gewonde daklozen, mentaal en lichamelijk gehandicapten, ... Wie het nodig heeft krijgt verzorging. Het doet deugd om in de wetenschap te zijn dat dit gebeurt.
Maar het meest van al was ik onder de indruk van de kinderen en de ouders die ik ontmoet heb. In Bangalore heb ik mijn eigen stoere kerel van een sponsorkind, Anil, zowel als de gesponsorde kleine meid, Maria, van een vriendin van mij ontmoet, samen met de ouders en broers en zussen. In Maski heb ik nog een straffe madam in het middelbaar zitten, Sudha, die ik ook sponsor en daar eveneens ontmoet heb, samen met ouders, broer en zus. Uiteraard waren de kids eerst superverlegen met zo'n wildvreemde bleekscheet voor hun neus. De ouders waren allen breed glimlachend en onmetelijk dankbaar. Sommigen stonden zelfs met de tranen in hun ogen. En hoewel de kids verlegen waren heb ik wel telkens kunnen loskrijgen wat ze later willen worden. Maria en Sudha willen dokter worden, Anil ingenieur. Maria's zus wou docent worden. Grootse ambities voor kinderen die uiteindelijk vaak niet de kans krijgen om dit te bereiken, hoewel een academiejaar aan een universiteit in India maar tussen de €300 en €1000 kost, afhankelijk van de studierichting. Zeker ook mijn langer verblijf in Maski heeft me de mensen daar wat beter leren kennen. Ik kon niet mijn kamer buitenkomen zonder binnen de drie seconden een roedel breed glimlachende en "Auntie!" roepende kinderen om mij heen te hebben om te vragen of ik weer wou komen volleyballen of om een rondleiding te krijgen. De keukendames, alledrie weduwes met kinderen op school in Maski en Bellari, hebben ook een speciaal plaatsje in m'n hart gekregen. Wat een straffe madammen.
Hier te zijn geweest doet me zeker ook twee keer nadenken over hoe ik tegen dit alles voor en na vertrek aankijk. Je weet dat je een goede daad verricht door te sponsoren en dat je waarschijnlijk meer op de hoogte bent van de leefomstandigheden ter plaatse vergeleken met de gemiddelde Belg, maar toch heb je nog steeds een onvermijdelijk "ver van m'n bed"-gevoel. Het is toch wel even net iets anders als je met je eigen ogen in levende lijve schoenloze kinderen tussen de varkensuitwerpselen ziet rondrennen naast hun strooien hutjes of een dakloze man met uitgezaaide kanker zijn laatste sacramenten ziet krijgen, wachtend op de dood... Je bent haast beschaamd als je denkt aan de luxe die je thuis gewend bent. Natuurlijk kan niemand kiezen waar of wanneer men geboren wordt, maar toch geeft het een ongemakkelijk en, voor mij persoonlijk, intriest gevoel te zien hoe hard het leven voor het grootste gedeelte van de wereldbevolking kan zijn. Het geeft een gevoel van machtloosheid omdat je het liefst het leed van iedereen wilt wegnemen. Hieraan is goed te merken dat we allen in essentie empatische wezens zijn. Als kind heb je al de neiging om een ander kind te troosten wanneer het aan het huilen is.
Maar om de wereld op lange termijn een betere plek te maken moeten we aan de basis beginnen. En dat zijn de kinderen. Laten we eerlijk zijn... Zij zijn, zoals o.a. de bisschop ook zei, de leiders van de toekomst. En daarom is goed onderwijs en een liefdevolle opvoeding het belangrijkste dat er is in onze samenleving, samen met gezondheid.
Ik ben enorm blij dat ik deze korte maar intense trip ondernomen heb en ik ben er trots op dat ik hier deel van uitmaak.
Ik moedig ook iedereen aan om hun sponsorkind ook te helpen door hun hogere studies te geraken, aangezien ze anders waarschijnlijk nooit de kans zullen krijgen om hun droom om dokter, ingenieur of docent te worden waar te maken.
English translation
One of our foster parents went to India in August to visit her foster children. During about 10 days she shared the live of the children and the priests. Here is her story:
Athididevo bava. The guest is God. This is the principle which every Indian person values enormously, wherever you go. Seldomly have I been welcomed in this extensive manner as I have been in India. Everywhere people will receive you as a longtime friend. I am so grateful towards the bishop, the brothers, priests, and sisters. They always were warm and caring, making sure I wouldn’t be bored. During the tours they took me on I was able to feast my senses on whatever was happening around me, on all the things that were being said and done. I myself am not a religious person, but in this particular time under these particular global circumstances it is such a relieve to see that many people also do good in the name of religion. People that sacrifice their entire lives in service of those in need to make their lives better and more bearable. Poor and orphaned children, the whether or not wounded homeless, the mentally and physically handicapped, … Whoever needs it is taken care of. It gives me a warm feeling on the inside knowing there still is so much kindness.
But what impressed me most was meeting the children and their parents. In Bangalore I met my first sponsored child, Anil, a cool little guy with an earring and his hands in his pockets (yep, this one was definitely mine) as well as Maria, the sponsored child of a friend of mine. I met them together with their parents, brothers and sisters. In Maski I have another sponsored child, a tough little girl, who I also met, together with her parents, brother and sister. it’s only obvious that the kids initially were quite shy with this weird white woman in front of them.The parents were all smiling away and kept expressing their gratitude, though we didn’t speak each other’s language. Some of them even teared up. And even though the kids were so shy I was able to ask each one of them what they wanted to be when they grew up and got a firm answer every time. Maria and Sudha want to become a doctor, Anil an engineer. Maria’s sister wants to be a lecturer. Great ambitions for children who sad enough rarely get the chance to actually reach this, even though one year at a university in India will only cost between €300 and €1000, more or less, depending on what you choose to study. My longer stay in Maski gave me the chance to get to know the people there a bit better. I couldn’t leave my room or within 3 seconds there would be a flock of children gathered around me screaming “Auntie!” to ask me if I wanted to play volleyball with them again or to give me a tour around the school. The kitchen ladies, all widows with their children studying in either Maski or Bellari, also got a special place in my heart. All three of them tough ladies.
Having been here makes me think twice about how I looked at all of this before I came here and when leaving again. You are aware of the fact that you’re doing a good deed by giving these kids the chance to study and that you’re probably more up to date about the living conditions there than the average Belgian citizen, but still you have an unavoidable “far from here” -feeling. I have to admit that it is an experience on a whole different level when you have seen with your own eyes how shoeless children are walking in between the pig feces next to their palm leave huts or how a homeless old man with irreversible cancer gets his last sacraments, waiting for death to come… I had a terrible feeling near to shame when I thought of the comfort I had back home. Of course nobody can choose where nor when they will be born, but still it gives you an uncomfortable and, for me personally, immensely sad feeling to see how hard life can be for the largest part of the world’s population. It gives me a feeling of being powerless because above everything else you want to take away all the suffering for these people. Through this it’s very obvious that in essence we all are empathic beings. As a child you already feel like comforting another child when it’s crying.
But to try and make this world a better place in the long run we have to start at the basis of it. And that basis is the youth. Lets be honest… They are, as the bishop pointed out already as well, the leaders of the future. And that’s why good education and a childhood full of care and love are the most important things in our society, together with health.
I’m immensely happy that I made the decision to make this short but intense trip and I’m proud to be part of this initiative.
I also want to encourage everyone to help their sponsored child to get through their higher studies otherwise they probably will never get the chance to make their dream to become a doctor, engineer or lecturer come true…
