"I will walk beside you and be your friend" Welkom op de site van tinker Feija en Barbara
10-01-2009
A million years.
"...A million years before the birth of man, they grazed the vast empty plains of grass and crossed to other continents over bridges of rock ... They first knew man as the hunted knows the hunter, for long before man saw horses as a means to killing other beasts, man killed them for meat ...
The alliance with man would forever be fragile -- for the fear he'd struck into their hearts was too deep to be dislodged ... Since that Neolithic moment when a horse was first haltered.
... there were those among men who understood this ... They could see into the creature's soul and soothe the wounds they found there ...
... For secrets uttered softly into troubled ears, these men were known as The Whisperers ..."
Even iets anders, dan alleen maar paarden... Vandaag was prachtig weer, dus hebben wij besloten te gaan schaatsen. Even een middag uitwaaien dus. En omdat ik nog heel graag eens op schaatsen wou staan, leek mij dit een goed moment om te zien of het nog wel wil...hoezo M.S.?! Nadat ik toch maar even eerst de kat uit de boom had gekeken, moesten dus de schaatsen maar aan. Met behulp van en twee paar handen toch maar omhoog gehezen, et voilá .... daar ging ze dan! Evenwicht is zowiezo al harstikke moelijk voor mij, maar na enkele minuten toch maar de stoute schoenen aangetrokken en losgelaten...een Billman pirouette zat er niet meer in , maar ik heb toch dik 20 min volgehouden op het ijs. Het is zeer zeker niet meer wat het ooit was, maar iets is altijd beter dan niets en met een loopneus, koude voeten en klamme handen toch met een goed gevoel die dinger weer uitgedaan. Al met al wel een leuk middagje zonder paard....hieronder wat fotos....
Mijn poppie aan het schaatsen...
ff gek doen...
Achtung baby...Lawinegevaar...
Autsch, dat kwam hard aan...moet wel zitten blijven he...
Het staat nu vast dat Feija elders volgende week bij mij komt. Vandaag zijn de dingen mbt verzekering van mijn overleden merrie afgerond en de plek op stal, waar Feija komt te staan, is ook beschikbaar. Dus niets staat meer in de weg! Nog een week wachten....Het waren moelijke weken, nadat Ymme is overleden en alles ging langs mij heen, gelukkig had ik wel iets om naar uit te kijken, elk einde is een nieuw begin zeggen ze. Laten we dit nu eens een nieuw begin worden voor Feija en mij. Ik verheug me er ontzettend op! Door het slechte weer was ik maandag voor het laatst bij Feija, en ik heb vandaag Phillip en Sylvia gebeld dat wij zondag middag even komen. Ik had appelaart beloofd, als het zover zal zijn en die ga ik zondag meenemen. Ik heb een fijne tijd gehad bij Phillip en Sylvia, ze hebben me veel dingen geleerd over tinkers en waar ik allemaal aan moet denken, maar nu wordt het ook echt tijd...Feija gaat naar zijn nieuw thuis, hier bij ons in Overijssel. Feija komt op een kleinschalige stal te staan, 5 min rijden bij ons vandaan. In Onna. Die mensen fokken friese paarden en hebben een stuk of drie pensionsklanten, lekker rustig dus. Ik moet volgende week nog het een of ander regelen voor de komst van Feija en dan eindelijk, eindelijk is mijn poppie thuis. En Ymme mag nu rustig slapen, het is goed, het boek kan gesloten worden en de pijn mag nu zijn plekje krijgen... Volgende week elders de verslag over de "verhuizing" van Feija.
In mein laatste verslag over het werk samen met Aart (sense4horses) gebruikte ik de term "join up". Hier even een uitleg hierover.
Wat is een Join-up
Een join-up is een methode ontwikkeld door Monty Roberts. Het is een manier om het vertrouwen van een paard te winnen door gebruik te maken van de lichaamstaal van een paard. Het is zelfs mogelijk om een jong paard binnen 30 minuten te berijden zonder dat het dier er enig trauma aan over houdt. Als een join-up werkt dan schept het een vertrouwensband tussen mens (roofdier) en paard (vluchtdier). Het is eigenlijk hetzelfde als wat wilde paarden in een kudde doen met een jong paard dat zich niet goed gedraagt. De alfa merrie of hengst jaagt het jonge paard dan weg van de kudde. Voor een paard betekent dat dan de doodsstraf. Het paard zal lik en kauw bewegingen maken met zijn mond en zijn hoofd laten zakken als teken dat hij niet meer wil vluchten. Het alfadier zal deze gebaren accepteren en van het jonge paard wegdraaien als gebaar dat het dier terug mag keren naar de kudde. Met en join-up doe je hetzelfde. Je geeft het paard de keuze om bij je te blijven of van je weg te vluchten. Wilde paarden zien de mens als roofdier en zullen uit angst wegvluchten maar na een paar honderd meter toch de situatie opnieuw inschatten. Als de mens na een poos zich gewoon omdraait en wegloopt heeft het paard een sterke drang om hem te volgen. Zo werden vroeger ook de paarden door de indianen gevangen.
Bij een join-up maak je gebruik van een ronde kraal (roundpen) met een diameter van ongeveer 15 meter. Je leid het paard de ring in en neemt een longeerlijn, liefst van niet te zwaar materiaal, van ongeveer 9 meter lang. Ga ongeveer in het midden staan en geef het paard even de kans om kennis met je te maken, wrijf met je vlakke hand over zijn voorhoofd. Maak dan het paard los en loop nu weg van het paard richting de achterhand, maar blijf buiten bereik van zijn achterhoeven. Als je achter het paard bent gaan staan , of als hij eerder wegvlucht, gooi dan de lus van de longeerlijn in de richting van zijn achterhand. De lijn mag op hem vallen maar je mag hem NIET slaan. Op zon moment zullen bijna alle paarden van je weg vluchten en rond gaan lopen in de ring. Het paard trekt zicht dus terug, dus moet jij naderen. Houd de druk op de ketel. Gooi de lijn ongeveer twee keer per ronde tegen hem aan, of zo vaak als nodig is om het paard te laten terugtrekken.
Je stelt je vrij agressief op: je ogen priemen in de zijne en je borst is naar hem gericht. Laat het paard zoveel mogelijk voorwaarts gaan, maar blijf buiten slag afstand. Probeer hem vijf of zes keer rond te laten galopperen op de ene hand, laat hem dan omkeren en doe hetzelfde op de andere hand. Maar dit keer bereid je het paard voor op de gedachte dat hij eigenlijk met al dat werkwil ophouden. Let vooral op het binnenoor. Dat wordt minder actief of houdt helemaal op met bewegen, terwijl het buitenoor waakzaam de omgeving in de gaten blijft houden. Het hoofd begint te kantelen, de oren wijzen iets naar binnen, de neus naar buiten en de hals wordt iets ingebogen om het hoofd iets meer naar het midden van de cirkel te brengen. Het paard zal vermoedelijk beginnen te kauwen en met zijn tong zijn lippen gaan aflikken. Dit likken en kauwen betekend zoiets als: ik ben wel een vluchtdier, maar ik ben aan het eten, en dan ben ik niet bang voor je. Het hoofd buigen betekent: Laten we erg nog eens over praten en dan mag jij wel de voorzitter spelen. Het paard maakt deze gebaren om te vragen of jij de druk van de ketel wil afhalen. Als het paard het hoofd heeft laten zakken en lik en kauwbewegingen maakt, neem dan een onderdanige houding aan. Draai je schouders ongeveer 45° van het paard weg en kijk hem niet aan.
kijk ook op www.montyroberts.com ! Over de join-up: deze dingen vereisen wel enkele ervaring en zijn dus niet zomaar na te doen, dus wil je eraan beginnen kijk dan evtl na een horsemanship instructeur, of vraag begeleiding. Kan ook bij Aart op www.sense4horses.nl .
Vandaag was het dan zover...Aart (sense4horses) was langs bij Feija en mij. Ik vond het in begin allemal erg spannend (dat heb ik dan weer he) maar we gingen lekker samen aan de slag en toen zakte de spanning ook af. Aart maakte eerst op stal kennis met Feija, die wel nieuwsgierig maar toch weer afwachtend was. Toen gingen wij samen naar de buitenbak en Feija volgde Aart eerst voorzichtig maar later wel weer makkelijk, Aart liet dan onmiddelijk ook alle druk vallen. Eenmaal in de bak deed hij wat oefeningen, de join-up etc. Dat ging aardig netjes maar Aart weet ook heel goed waar hij mee bezig is en drong wel makkelijk door tot mijn paardje. Dan mocht ik aan de slag, helemaal ongedwongen en Aart zei ook : alleen dingen doen die voor jezelf goed voelen. Maar een ding viel Aart ook meteen op, namelijk dat Feija veel relaxder was bij mij dan bij hem. Dat vond ik wel heel mooi, dus een bewijs dat er al een beetje, een heel klein beejte een band is aan het ontstaan! Ondanks de koude temperatuur, bevroren tenen en klamme vingers was het een ontzettend gafe en leerzame les en weer een heftig emotioneel gebeuren. Aart kwam dus tot de conclusie dat Feija een heel alert en nieuwsgierig dier is, dat maar weinig intentie nodig heeft, om hem aan het werk te zetten. Mijn vraag over zijn ingetogenheid heeft Aart dan ook heel logisch kunnen uitleggen aan mij...ik moest me voorstellen hoe het voor mij was, toen ik 10 jaar geleden naar NL ben gekomen, nieuwe omgeving, nieuwe mensen en een andere taal...in zo een fase zit mijn tinker nu...hij komt uit Engeland, waar hij 5 jaar alleen in het wild heeft geleefd, komt vervolgens dit op een transporter, om dan op een stal te komen te staan waar allemaal dingen met hem en om hem heen gebeuren. Mijn vermoeden over Feija klopte dus, hij is een beetje de draad kwijt, maar zoals Aart al zei-tijd, tijd en nogmaals tijd. En die ga ik hem en mij geven. Het is een heel leuk dier zonder enig druppel kwaad, zei Aart en ik was wel blij om wat hij zei. Mijn twijfels zijn nu helemaal weg. Het mooiste moment was tijdens the friendly game-ik ging Feija over zijn hals richting billen aaien en hij was zo ontspannen, en toen keek hij ook nog achterom naar mij, met een hele mooie open blik...nou dat was een geweldig gevoel! Het is maar het begin van een hele mooie en lange reis, de reis van Feija en mij samen...Aart, ontzettend bedankt voor deze diepgaande les! Ik kwam ook tot de conclusie dat Feija en ik in het wezen allebeij hetzelfde karakter zijn, dat was een ervaring die heel veel heeft losgemaakt bij mij. Ik weet nu ook wel, waarom ik deze tinker heb gekocht-hij heeft mij gekozen, omdat hij mijn spiegel is en iets vertrouwds heeft herkend...noem het maatjes, bondgenoten weet ik veel, noem het vrienden...ik ben thuisgekomen. Ik hoop Feija binnenkort thuis te halen en dan begint de waarschijnelijk diepgaandste ervaring in mijn leven-het worden van een "horseman"....
From time to time, people tell me, "lighten up, it's just a horse," or, "that's a lot of money for "just a horse".
They don't understand the distance traveled, the time spent, or the costs involved for "just a horse." Some of my proudest moments have come about with "just a horse."
Many hours have passed and my only company was "just a horse," but I did not once feel slighted. Some of my saddest moments have been brought about by "just a horse,' and in those days of darkness, the gentle touch of "just a horse" gave me comfort and reason to overcome the day.
If you, too, think it's "just a horse," then you will probably understand phrases like "just a friend," "just a sunrise," or "just a promise." "Just a horse" brings into my life the very essence of friendship, trust, and pure unbridled joy. "Just a horse" brings out the compassion and patience that make me a better person.
Because of "just a horse" I will rise early, take long walks and look longingly to the future. So for me and folks like me, it's not "just a horse" but an embodiment of all the hopes and dreams of the future, the fond memories of the past, and the pure joy of the moment.
"Just a horse" brings out what's good in me and diverts my thoughts away. I hope that someday they can understand that it's not "just a horse" but the thing that gives me humanity and keeps me from being "just a woman/man."
So the next time you hear the phrase "just a horse" just smile, because they "just" don't understand.
en God vroeg de geest van het paard Ben je klaar om thuis te komen? Ja zeker, helemaal antwoorde de dierbare ziel. En, als paard weet je dat ik heel goed in staat ben om voor mezelf te beslissen.
Ga je dan mee? vroeg God. Straks antwoorde de ziel met manen maar ik moet langzaam gaan want mijn mensenvrienden hebben het moeilijk Want weet je, ze hebben me nodig.
maar begrijpen ze dan niet, vroeg God Dat je ze nooit zult verlaten? Dat jullie zielen met elkaar verstengelt zijn! Voor altijd. Dat er niets word geschapen en niets verwoest. Het is gewoon.... voor eeuwig en altijd.
Dat zullen ze later begrijpen antwoorde het prachtige paard want ik zal het in hun hart influisteren dat ik altijd bij ze ben ik ben er gewoon...... Voor eeuwig en altijd.
Ik ben Feija van Tinkerstal Mc Cloud, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Feija.
Ik ben een man en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is een echte gipsy horse.
Ik ben geboren op 10/08/2003 en ben nu dus 21 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: het eten van lekkere wortels en appels.
Het allerliefst loop ik lekker los door de bak of in de wei en speel met mijn andere vriendjes! Maar borstelen en knuffelen vind ik ook heel erg leuk.
Dikke tuut van Feija!
Over mijzelf
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
Ik ben een vrouw en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is vrouwtje van tinker Feija.
Ik ben geboren op 18/06/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paarden, schilderen en muziek.
Paardrijden...? Ik kan niet zonder!
Liefs, Barbara
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
zie onderaan het verslag van mijn middag schaatsen!
gewoon bevrozen!
Vandaag was prachtig weer, dus hebben wij besloten te gaan schaatsen. Even een middag uitwaaien dus. En omdat ik nog heel graag eens op schaatsen wou staan, leek mij dit een goed moment om te zien of het nog wel wil...hoezo M.S.?! 
Nadat ik toch maar even eerst de kat uit de boom had gekeken, moesten dus de schaatsen maar aan. Met behulp van en twee paar handen toch maar omhoog gehezen, et voilá .... daar ging ze dan! Evenwicht is zowiezo al harstikke moelijk voor mij, maar na enkele minuten toch maar de stoute schoenen aangetrokken en losgelaten...een Billman pirouette zat er niet meer in 
, maar ik heb toch dik 20 min volgehouden op het ijs. Het is zeer zeker niet meer wat het ooit was, maar iets is altijd beter dan niets en met een loopneus, koude voeten en klamme handen toch met een goed gevoel die dinger weer uitgedaan. Al met al wel een leuk middagje zonder paard....hieronder wat fotos....
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
