"I will walk beside you and be your friend" Welkom op de site van tinker Feija en Barbara
31-01-2009
Ons menwagentje!
Afgelopen weekeind een menwagen weten te scoren, een concourswagentje om pcz te zijn. Voor weinig geld staat ons nu dus ons volgend project te wachten, het opknappen van dit pronkstuk! De bedoeling is dus dat Feija ook in het tuig wordt gezet en beleerd wordt voor de kar. Ben nu dus nog druk op zoek naar een ouder tuig, totdat hij beleerd is en dan wil ik graag een origineel zigeunertuig gaan kopen. Niet echt goedkoop, maar wel de moeite waard. Tevens heb ik twee echte antieke koetslampen weten te kopen, die komen dus straks aan de kar vast. Zijn nog van die hele oude, waar je kaarsjes in moet zetten. Geeft zeker een leuk beeld! Wordt vervolgt dus....
Het is ongelooflijk hoeveel mensen er kampen met een nerveus en angstig paard. Het ene paard is bang van landbouwplastic, een ander van boomstronken, een derde voor trekkers, en weer een ander paard freakt van van alles en nog wat en ziet achter iedere boom gremlins. Zelfs op de grond en in een vertrouwde opgeving gaat het vaak al mis: "Mijn paard is doodsbang voor vliegenspray". Bij sommige paarden is het zelfs zo erg dat er niet eens voorwerpen of zo nodig zijn om angst op te wekken, ze staan gewoon niet eens toe dat sommige lichaamsdelen worden aangeraakt. Vooral de oren zijn een bekend taboe. Pogingen het paard te laten wennen werken niet of pakken zelfs averechts uit. Meestal legt men zich er maar zuchtend bij neer...
Er zijn drie belangrijke oorzaken waardoor paarden angstig reageren: vertrouwen, focus, timing.
Vertrouwen
Veel paarden hebben weinig vertrouwen in de mens. Paarden zijn nou eenmaal prooidieren en dus zeer sceptisch van aard. Van nature zijn paarden heel goed in staat onderscheid te maken tussen ongevaarlijke prooidieren en hongerige roofdieren. Het onderscheid is voor een paard makkelijk: Alle prooidieren hebben de ogen aan de zijkant van het hoofd zitten, maar alle roofdieren hebben de ogen aan de voorkant van het hoofd. Ook de reuk is anders: vleeseters ruiken nou eenmaal anders dan planteneters. De mens is in alle opzichten een roofdier: Wij hebben de ogen aan de voorkant van het hoofd zitten, en onze geur verraad de consumptie van vlees. Paarden tolereren ons over het algemeen wel, maar blijven latent op hun hoede. Om het vertrouwen van het paard echt te winnen zul je door allerlei oefeningen moeten werken aan de opbouw van het vertrouwen van je paard. Maar hoeveel mensen nemen die moeite? En op wat voor manier denken ze dat vertrouwen te winnen?
Focus
Paarden zijn zeer bewust van het verschijnsel "focus": Waar wordt de aandacht op gericht? De meeste mensen richten hun aandacht op juist datgene dat het paard eng vindt, zowel tijdens het rijden als op de grond. Als er buitenrijdend "iets engs" wordt waargenomen blijft de ruiter vaak net zo gespannen naar het "enge object" staren als het paard zelf. Een leerzame oefening is om jezelf eens in te beelden dat er achter een boom "iets engs" zit: Kijk met een strakke blik naar die boom, pak de teugels iets steviger vast, begin al vast met het uitspreken van "bemoedigende" woorden (gek genoeg meestal iets als "hooo, goed zo, hooo, hooo") en wedden dat je paard flipt? Op de grond is het al niet anders. De vliegenspray wordt geintroduceerd ALSOF het iets engs is. Jezelf zien op een video is een leerzame ervaring: Veel mensen lopen met een "eng voorwerp" langzamer op hun paard af, bijna sluipend, proberen krampachtig het "enge voorwerp" buiten beeld te houden of doen gemaakt "nonchalant". Ondertussen wordt er strak gestaard naar de plek waar ze het "enge voorwerp" op willen gaan toepassen. Op die manier kun je zelfs een sappig worteltje "verdacht" maken!
Timing
Ook met de timing gaat het meestal fout: Mensen voeren langzaam de stimulus op, tot het paard "flipt", en nemen dan de stimulus weg: "O jee, dit gaat niet goed!". Ontwijkend en angstig gedrag wordt zo dus aangemoedigd, het paard leert dat "flippen" datgene is wat hij moet doen om "het enge" te laten doen verdwijnen!
!
De meeste mensen doen dus instinctief precies het omgekeerde als wat uiteindelijk zou moeten! Door deze verkeerde timing leren ze het paard dat "flippen" iets is dat "het enge" doet verdwijnen! Bij een volgende poging zal het dus nog slechter gaan!
Het moet dus anders, maar hoe? Aan alle drie de onderdelen, vertrouwen, focus en timing, kun je werken. Oefenen met allerlei "enge dingen" helpt zowel je paard dapperder te maken als je eigen focus en timing te ontwikkelen. Op de lange termijn betaalt deze investering zich terug: Toen mijn paarden onverhoopt een besmettelijke aandoening opliepen en ze dagelijks een injectie met antibiotica moesten krijgen voorspelde de dierenarts hele gevechten... Maar ik kon mijn paarden gewoon, zonder halster of iets dergelijks zelf hun dagelijkse intramusculaire injectie toedienen! Er was vertrouwen, er was geen alarmerende focus, en de timing had ik me door oefenen geheel eigen gemaakt...
Vertrouwen
Hoe meer "enge dingen" je met je paard doet, hoe groter het vertrouwen wordt. Iedere keer weer dat er blijkt dat de angst onterecht was neemt het vertrouwen van je paard toe, en stijg je bovendien in leiderschap. "Enge dingen" moet je dus niet uit de weg gaan! In de bak kun je prima oefenen: Maak er een spelletje van om je paard tussen wapperende vlaggetjes door te sturen, om hem te wennen aan openklappende paraplu's, over plastic te laten lopen, etc. In het Parelli Natural Horsemanship programma zitten tal van dit soort spelletjes ingebouwd... en het werkt! Zorg er hierbij wel voor dat je de juiste focus en timing toepast, anders werkt het alleen maar averechts!
Focus
Maak er tijdens het rijden een gewoonte van om zelf niet naar enge dingen te kijken. Blijf gewoon kijken waar je heen wilt. Stop ook niet voor enge dingen, hiermee geef je alleen maar aan dat je paard wat enge dingen betreft de leiding heeft... Wie bepaalt of er iets eng is? De kuddeleider toch zeker? Bij het hanteren van enge voorwerpen, kijk niet strak naar de plek waar je ze wil toepassen, kijk je paard niet strak aan, en neem geen "sluipende" houding aan. Doe gewoon alsof het zo hoort en je niet verwacht dat je paard iets eng vindt.
Timing
Wat timing betreft, stop nooit met een "enge handeling" als je paard probeert te vluchten. Stop juist als hij even vertwijfeld stil blijft staan! In een later stadium stop je pas wanneer hij zijn hoofd omlaag doet. Zodra je paard een angstreactie vertoont bouw je de druk juist op! Neem de veiligheid in acht, gebruik een lange leadrope, sta met je rug tegen de wand of zo, en laat je paard maar rennen en gek doen. Als je paard probeert te slaan naar een eng voorwerp gebruik dan een stok of zoiets om het voorwerp te indroduceren, je paard mag er dan best naar slaan zonder dat je het risico hebt dat je wordt geraakt. Stop zodra je paard rustig wordt. Hierdoor zal hij in de toekomst steeds vaker op enge voorwerpen reageren met "rustig worden".
Oefenen, oefenen, oefenen
Ik heb het hierboven al geschreven, maar ik herhaal het nog maar eens: Hoe meer "enge dingen" je met je paard doet hoe dapperder je paard wordt en hoe meer je zelf de juiste focus en timing aanleert. Voor mijn pagina "zwemmen met paarden" wilde ik een foto hebben van Harisha samen met een opblaaskrokodil in het water. Waarom? Het is gewoon een uitdaging, een goede oefening, en natuurlijk een leuke manier om samen met je paard bezig te zijn!
Uiteraard flipte deze hittepetit toen ze dat enge groene knisperende roofdier zag. Hoe gekker ze deed (proberen te vluchten) hoe hardnekkiger de krokodil bleef achtervolgen. Als ze even stilstond ging de krokodil naar de grond.
Op de eerste foto begint Harisha de krokodil te accepteren, al is ze nog steeds erg ongerust. Op de tweede foto doet ze haar hoofd wat omlaag (ze kent dat nu ook al van vorige oefeningen, ze weet dat het dan nog minder eng wordt) en hierop zakt de krokodil natuurlijk ook ineens omlaag en houdt op met bewegen. Na nog een paar herhalingen is ze zo rustig dat ik de krokodil tegen haar aan kan zetten, haar los kan laten en vanaf een afstandje de foto kan nemen.
Pas hierna is de foto "samen met krokodil in het water" gemaakt. Ze was al vertrouwd gemaakt met het water, nu ook vertrouwd gemaakt met de krokodil, dus nu tijd om deze voormalig "enge dingen" te combineren: Samen met de krokodil in het water...
De tong vastpakken
Of het nou de oren zijn, of de tong, of andere "gevoelige" lichaamsdelen, de aanpak blijft hetzelfde. De tong vastpakken is bij de meeste paarden niet zo makkelijk dus dit is een handig voorbeeld. Probeer niet meteen de tong te grijpen (focus!). Desensibiliseer eerst het gebied rond de mond. Begin bij een gebied waar het paard zonder problemen een aanraking accepteert. Ga af en toe "terloops" naar het meer gevoelige gebied toe. Als je paard het hoofd wegtrekt probeer je juist vast te houden, als je paard het hoofd stil houdt laat je direct weer los. Na een paar keer houdt het paard het hoofd al stil... ga dan langzaam verder op dezelfde manier. Het is aan te raden dit in opeenvolgende sessies op te bouwen. Na een tijdje raak je ook af en toe de binnenkant van de mond aan. Ook hier ga je pas weer weg als je paard rustig blijft staan zonder het hoofd weg te trekken, te kauwen, etc. Uiteindelijk pak je de tong op dezelfde manier vast... en laat weer los... Na een tijdje kun je je paard gewoon bij de tong pakken!
Vliegenspray
Bij dit kunstje draait het voornamelijk om timing. Om te oefenen gaat kun je het beste een oude flacon gebruiken en die vullen met water. Hiermee verspil je geen dure vliegenspray en het bespaart je wroeging als je eens wat langer door moet gaan met sprayen... Ga bij voorkeur met je rug naar de wand staan en hou je paard op twee meter afstand van het halster vast. Begin met sprayen van het paard af. Als je paard probeert weg te rennen ga je gewoon door met sprayen... Indien nodig loop je mee aan het touw, maar hou dezelfde afstand. Er komt een moment dat je paard even stil staat, en dat is het moment waarop je onmiddellijk stopt met sprayen. Herhaal dit een paar keer, tot je paard door heeft dat stilstaan het sprayen doet stoppen. Ga dan iedere keer iets langer door, bouw het langzaam op. Gaat je paard toch weer rennen dan stop je natuurlijk zowiezo niet. In een weer wat later stadium stop je pas als het paard het hoofd omlaag beweegt. Als dit allemaal goed gaat begin je pas met de spuit op het paard te richten, de kans is groot dat hij stil blijft staan, en uiteraard beloon je dit weer door gelijk te stoppen. Na een aantal van dit soort sessies heeft je paard geleerd dat ontspanning effectiever is dan ontsnapping, en dat het eigenlijk allemaal nog niet zo erg is. Door het juist toepassen van de correcte timing is ieder paard voor ieder eng object te desensibiliseren.
Vanmiddag in alle rust met mijn paardje gewerkt. Hij was zo blij en lief, was echt enorm leuk. Maar hij heeft vandaag een grote overwinning behaald. Feija is als de dood voor een zweep, maar deze is helaas onmisbaar voor de vrijheidsdressuur. Zodoende hem in alle rust en vrijheid (zonder touw etc) kennis laten maken. En ja-vandaag liep ie niet weg, eerst even een pasje terug waarop ik zelf ook een pasje naar achteren maakte om hem te laten merken, dat ik het niet kwaad bedoel. En ja-daar kwam hij weer! Dus maar weer de zweep naar zijn kant uitsteken en tegen hem blijven praten en toen raakte ik zijn neus aan en hij bleef! Zachtjes even rond zijn neus en hoofd aaien en steeds maar op hem inpraten en ook dit liet hij toe. Maar verder ook niet, maar dat vind ik niet erg.Hij heeft vandaag een grote stap naar mij toe gemaakt wat het vertrouwen betreft! Ik heb hem dan ook goed beloond, hij heeft geestelijk zwaar gewerkt vandaag...mijn dag kan niet meer stuk!
Vandaag even een mooi moment gehad, Feija was met mij in de binnenbak en maar een paar meter bij me vandaan ging hij liggen....lekker relaxed en ik kon even dichterbij....met tranen in de ogen nog even een foto kunnen maken....
Met heel veel plezier willen wij, Stoeterij Hof van Ede en Angelique Vinken-Ruijters, de RECORDPOGING van 2006 met 117 tinkers gaan overtreffen.
De datum van de rit is zaterdag 3 oktober 2009.
De vertrek plaats is in Vorden (exacte gegevens volgen nog) en de rit zal ongeveer 2 uur duren.
Wil je je aanmelden stuur dan een e-mail met je naam en de naam van je tinker plus je telefoonnummer. Inschrijfkosten voor deze rit zijn 5,00 euro. Na aftrek van alle kosten zal het overgebleven bedrag worden geschonken aan de Manege zonder Drempels. Mocht men meer willen doneren dan is dat uiteraard van harte welkom!
Aanmelden: e-mail aruyters@msn.com Info tel.nr.: 06-55886076 (Angelique) of 06-10793111 (Petra)
En toen kwamen de tranen...vanmorgen vroeg, tijdens een moment aan de koffie.Was muziek aan het branden voor mijn paardje.En ineens kwam van alles boven.De fijne momenten die ik nu al samen met hem heb, het lijkt wel een geschenk, zo onwerkelijk...en toch staat mijn "hynder" echt wel daar in Onna op stal.Er zit iets bijzonders achter dit paard, wat het is weet ik nog niet maar daar kom ik nog wel achter hoor. Wisten jullie, dat Feija's geboortedatum hetzelfde is dan dat van mijn overleden pa?Omdat hij bij de zigeuners geboren is en niemand dus pcz weet op welke dag, heb ik voor deze datum gekozen.Waarom? Ik zal het niet weten.Wellicht als eerbeton aan pa, wellicht omdat mijn gevoel dit zei, geen idee...maar we hoefen soms geen redenen te hebben in dit leven, om dingen te doen, het gebeurt gewoon. Een kennis van mij zei, dat hij net een paard uit een sprookje lijkt en ja, wellicht is dat ook zo.En ik ben ervan overtuigt dat mijn oude merrie Ymme over hem waakt. Ook dit kwam weer boven, en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan mijn vroegere maatje moet denken.Elke morgen kijk ik naar haar foto en zeg "goede morgen vriend, waar je ook bent". Het slijt wel, maar er zit nog veel zeer erachter.Feija is een geschenk en ik ga hem koesteren, naast mijn man en dochter is hij toch echt wel mijn kostbarste schat.Wel gek, die gedachte dat 5 jaar terug een paard wordt geboren, waar je nog niet eens van afweet, dat ie bestaat...maar je hebt heel lang al gevoelt, dat er nog iets in je leven zal komen en je weet nog niet, wat het was...ik weet het nu.En we gaan het beste van maken!
Vandaag was het dan weer zo ver-Feija en ik hadden weer les van Aart.Ik had de afgelopen week getrouw aan mijn knelpunten gewerkt, maar ook MET mijn paard, en er was dus wel degelijk resultaat te merken.Ik was er dan ook heel erg blij mee. Feija moet nog heel veel leren, dat wel maar in elk geval zijn wij wel op de goede weg zo. Tijd, tijd, tijd. En rust. Niets is zo belangrijker dan rust te creeeren als je met een paard werkt, dat heb ik vanmiddag duidelijk kunnen merken.Ik kan nog best eens druk worden in mijn hoofd, als ik t e veel informatie moet verwerken, dit heeft gedeeltelijk met de MS te maken, maar ook met mijn karakter...maar waar heb ik mijn paard voor, die mij duidelijk een spiegel voor de neus zet.Ja, paarden zijn goede leermeesters als je er maar open voor staat.In elk geval heb ik alweer een voldaan gevoel aan deze les overgehouden, en dat maakt me blij.Er hangt totaal geen stress of spanning tijdens de lessen van Aart. En dat is ontzettend fijn.Feija moest vandaag ook leren, om zijn voetjes netjes op te tillen, en dat was een beste klus ja. Het heeft gewoon met vertrouwen te maken.En daar moet je best wat voor doen bij een paard....de volgende les is zaterdag, ik kijk er naar uit!
Het paard geeft directe feedback en dient hierbij als metafoor, connector, spiegel en/of gids voor een bepaalde situatie, gebeurtenis of patroon. Deze spiegelaar reageert op een kleine verandering in gedachten en/of gedrag.
Het paard reageert vanuit kuddegedrag en handelt vanuit collectief oogpunt, vanuit een �wij-vorm� en voelt feilloos aan of de situatie veilig en consistent is. Veiligheid en afhankelijkheid van elkaar zijn nodig om als kudde te kunnen overleven. Een paard heeft als het ware een natuurlijke antenne voor authentiek gedrag en voelt intenties precies aan.
Het paard reageert echter eerder op het interne en/of onbewuste, dan op het externe gedrag! Het paard is een meester in het aanvoelen van verborgen emoties!
( gipsy vanner, olie op doek, dit is een replica )
"Het paard aanvoelen zodat het paard jou kan leren aanvoelen en zodat jullie twee kunnen samenwerken." Dat laat je waarschijnlijk in je haar krabben. Maar het is wel standaard-taal op clinics. Als je al een paar clinics hebt gevolgd en denkt dat je de enige bent die er "niks van begrepen heeft", wees gerust: dat ben je niet.
Wat gevoel is en wat het niet is...
Dit "gevoel"-ding tussen een paard en een mens is van alle tijden en beschikbaar voor iedereen. En als je het hard genoeg wil, dan zal je het vinden. Zeker is dat je paard het zal reflecteren naar jou toe vanaf het moment dat je het begint door te hebben. Meer nog: je paard staat nu op je te wachten om het uit te proberen.
Het is geen kant-en-klare oplossing en geen telepathisch abstract gegeven dat je zo uit de leesklassiekers haalt. het is geen magie, en het is geen mirakel, alleen voorbehouden aan sommige mensen die gezegend zijn met bijzondere talenten. "Paardenfluisteraars" bestaan niet.
Dus, wat is "gevoel"? Bill Dorrance noemt het "hoofdzaak" Ik zal het voor jullie in context zetten. "Omgaan met een paard is het belangrijkste in mijn leven en zorgen dat het paard kan terugvoelen... dat is de hoofdzaak," zei de toen 90-jarige Dorrance.
Dorrance is z'n hele leven bezig geweest met het aanvoelen van paarden - zo goed als een hele eeuw. Toen hij 4 was, hield hij zich bezig met het samendrijven van kippen gezeten op een houten stokpaardje. Samen met z'n broer reed hij tot z'n dood nog bijna elke dag, met lasso en paard. Dus, als hij zegt dat "gevoel" de hoofdzaakis, dan geloof ik hem.
Maar, waarom zegt hij dat?
Zonder aanvoelen van het paard, communiceert de ruiter met het paard met geweld - tot op het punt van weerstand. Op dat moment ontwikkelt de ruiter in het paard een tegenreactie: dat wat we meestal "spanning" noemen. De andere mogelijkheid is dat de ruiter de optie neemt om het paard uit te nodigen om te reageren - een beetje op dezelfde manier als de manier waarop je iemand die je niet kent maar heel erg bewondert zou benaderen.
Hoe het werkt.
Als iemand een paard vraagt om iets te doen, en hij presenteert dat verzoek in een geduldige verwachting, terwijl hij nauwlettend de reacties van het paard observeert, dan zal het paard welwillend meewerken -dat ligt nu eenmaal in z'n natuur - om te vinden hoe en waar de druk kan wegvallen. De mens moet alleen wachten, en uitkijken naar het moment waarop het paard de allerkleinste fysieke of psychische verandering toont, als antwoord op de druk. Die verandering hoeft niet meer te zijn dan het bewegen van een oor, een zachtere blik in z'n ogen, uitademen, of het verleggen van gewicht van het ene been naar het andere. Elk van deze antwoorden garanderen het onmiddellijke loslaten van de druk, waar of hoe dan ook die druk vandaan komt.
Als het paard dat loslaten krijgt, op het juiste moment en élke keer dat hij in de richting van het juste antwoord zoekt, zal hij daarna elke keer antwoorden op die manier die minder en minder druk vereist, en snellere en juistere resultaten halen. Wanneer dat gebeurt, begint er een band te groeien tussenmens en paard. Deze aanpak van het paard is een essentieel onderdeel van echt horsemanship. Het zal uiteindelijk de ruiter leiden tot het ultieme privilege: de ervaring van "wederkerig gevoel" met het paard.
Ik denk niet dat het mogelijk is voor een paard om echt vertrouwen te hebben in een mens zonder deze aanpak. Zonder vertrouwen gaat het er niet om of er iets fout zal gaan, maar alleen wanneer - onvermijdelijk. Wederkerig gevoel begint wanneer dwang en haast worden vervangen door geduld en het loslaten van druk bij de kleinste erkenning van intentie (voeten bewegen, voeten naar beneden, buig het lichaam, stop de voeten, wat dan ook). Dat is hoe een paard je leert terugvoelen en het is de manier waarop hij leert begrijpen wat de bedoeling is van je fysieke aanraking of aanwezigheid.
Dankzij het consequente, herhaalde oefenen van deze benadering zal een mens steeds meer het gewenste antwoord krijgen, en het zal minder en minder druk vragen, tot op een dag alleen maar een suggestie in de vorm van een nauwelijks voelbaar of zichtbaar fysiek gebaar voldoende is. Op die manier leert het paard met je samen te werken, vult het mee jouw agenda in en praat het met jou door wederkerig gevoel. Maar: alleen als het op zo'n manier wordt gepresenteerd dat hij er iets mee kan. En dat heb je zelf in handen.
Later, wanneer je timing meer en meer verfijnd wordt en je steeds beter kan observeren, zal een gedachte alles zijn wat je nodig hebt om te bereiken wat je wil. Misbruik van zweep, sporen of een harde hand zal vergeten worden, en da's gewoon logisch: ze bereiken nooit hetzelfde resultaat.
Direct en indirect gevoel
Het is heel belangrijk om gevoel te leggen in de manier waarop je je paard aanraakt, eender waar. Dat betekent dat je z'n fysieke lichaam direct en indirect aanraakt met je aanwezgheid, je stemming van de dag, je houding, je lichaamstaal, je geur en zelfs je bedoelingen. Het zijn allemaal dingen die je paard onthoudt, vanuit z'n knappe instinct om z'n omgeving nauwkeurig waar te nemen.
Het is niet zo dat je paard je gedachten kan lezen. Het is meer zo dat hij je met al z'n zintuigen aanvoelt, en dat hij reageert vanuit zijn perceptie van de realiteit
Het paard kiest ervoor om bij de mens te blijven - of om snel te vertrekken. Wanneer een paard een mens antwoordt door direct gevoel, dan is dat een reageren op de aanraking van je hand, net zoals op het halstertouw, teugels, borstels of eender wat je aan z'n lichaam hangt. En als je goed oplet, is z'n antwoord altijd heel duidelijk.
Het is ook de vrije keuze van het paard om van je weg te komen als hij vindt dat wat je hem presenteert offensief is. Het paard wil wel, of wil niet bij je zijn. Hij begrijpt je boodschap wel (wat Ray Hunt "het hart achter de hand" noemt) of begrijpt je niet.
Vanmorgen heerlijk weer. Was denk ik drie uren lang met mijn paardje bezig, het werk ging goed en daarna nog lekker staan te spelen en te kroelen met hem. Later mocht hij de wei in, vrijheid blijheid! Meterhoge boksprongen, lekker gek doen. Hier wat fotos...
Ik ben vroeg opgestaan vanmorgen Mijn hoofd vol licht, mijn ogen stralend blij Bevrijd van vrees . Onzekerheid en zorgen Voelen zich niet langer thuis bij mij Deze dag, die zal me alles geven Die zekerheid, geloof in eigen krachten Nooit eerder,nooit zo sterk. Zelf niet heel even Een aarzeling of somberheid zich kiemt in mijn gedachten Een herstart voor een heel nieuw leven.
Wat heb ik vanavond moeten lachen!We hebben de concourswagen opgehaald en ik nog even naar mijn paardje kijken. God, wat was ie smeeeerig! Was vandaag lekker buiten. Maar wat deed meneer? Na anderthalf uur hebben staan te grazen en tussentijds gek doen en rennen, had ie besloten dat het zo genoeg was. Rinnie wou hem binnenzetten, maar...geen paard meer in de wei te bekennen.Stond ie met open deuren in zijn eigen box te slapen haha.Was gewoon onder de draad doorgekropen! Slim paard! Verder was ie dus moe van zijn eerste puberstreekje en stond heel relaxed in zijn box. Borstelen ging zonder enkele problemen!Na wat met hem gepraat te hebben zijn wij naar huis gereden.Morgen zal ik proberen mijn voorheen wit paard weer van de zwarte kleur te verlossen, maar wordt een megaklusje dus! Hij heeft de modder zelf in zijn oren zitten!
WHISPERS ON THE WIND
Your song sings to me in whispers on the wind, whispers of melody carried from the heat rising up from the canyon floor, searching for me as I have searched for you for all my life, your song sent from your spirit to my soul. Horse, why do I need you, to smell you, to touch your soft muzzle and wrap my hands into your mane? Your song sings to me in whispers on the wind.
Where in this wide world can man find nobility without pride, Friendship without envy, Or beauty without vanity? Here, where grace is served with muscle And strength by gentleness confined He serves without servility; he has fought without enmity. There is nothing so powerful, nothing less violent. There is nothing so quick, nothing more patient.
When you are tense, let me teach you to relax. When you are short tempered, let me teach you to be patient. When you are short sighted, let me teach you to see. When you are quick to react, let me teach you to be thoughtful. When you are angry, let me teach you to be serene. When you feel superior, let me teach you to be respectful. When you are self absorbed, let me teach you to think of greater things. When you are arrogant, let me teach you humility. When you are lonely, let me be your companion. When you are tired, let me carry the load. When you need to learn, let me teach you. After all, I am your horse.
...and he whispered to the horse, trust no man in whose eyes you do not see yourself reflected as an equal.
Het gaat prima met mijn manneke. Vanavond was hij goed op schik. Hij heeft veel plezier aan de VD, dat merk ik aan alles. Hij is zo enthousiast, dat hij steeds door wil gaan. Tot nu toe kan hij
Voorwerpen aantikken, tikt nu ook tegen mijn vlakke hand aan met zijn neusje Lachen (flehmen), heeft ie vanavond binnen enkele tellen al gedaan en ik lag gewoon zelf plat voor lachen ...lekkere beestenboel zo! een beetje buigen, maar alleen als ik met mijn hand kom, de zweep vind hij nog best spannend, dus heb ik gekozen om dat vertrouwen, wat hij nu heeft niet te verstoren en laat hem gewoon mijn hand volgen kusje geven is in werking gezet, maar daar is het kwartje nog niet gevallen...wordt vervolgt dus.
Dit alles binnen enkele keren oefenen. Hij snapt nu ook een beetje als ik nee zeg, dat hij niet om snoepjes mag bedelen. Wellicht staat hem een grote karriere als circuspaard te wachten... wie weet. Ik heb in al die jaren nog nooit een paard zo met plezier iets zien leren, dat staat vast.En dat wil ik graag zo houden. Met aanraken gaat het weer een stukje beter, ik kom al een heel eind zonder dat Feija het spannend vind. Volgende week weer les, ik hoop dan fotos te kunnen maken. Ik heb een soort houten ring met schellen eraan besteld, dus hoop ik dat hij na de volgend les wellicht al verder komt en voorwerpen gaat vastpakken want dan kan hij zijn eigen instrument bespelen... Feija is vreselijk nieuwsgierig na alles, ook al is het soms nog een held op sokken, maar vastpakken wil hij meestal toch wel. De volgende stap zal een fietstoeter wezen, et voilá...zijn solo orkest is geboren! De toeter komt pas later, want ik denk dat dit ff schrikken wordt voor hem, dus zal eerst een aantal keren wat lopen toeteren in zijn beurt, dan kan hij aan het geluid wennen en valt hij straks niet om met een hartverlamming. Ik heb alweer een andere bal voor hem besteld, deze keer een grote stoffen bal van 60 cm en nog een van 90 cm. De bedoeling is wel, dat hij dat ding voor zich uit gaat rollen. Ja, mijn paard is toch een beetje verwend, hij heeft een kast vol speeltjes edg. Langs deze week gaat mijn dank uit naar mijn instructeur Aart, die mij met veel geduld alles goed uitlegt en die ik altijd wel kan vragen, als ik denk ik weet iets niet. Volgende week meer dus!
Man in wit sloeg zijn ogen neer niemand spraak over hoop deze keer scan sloeg in met volle kracht wat de MS allang al had volbracht
"Ik vecht" zo zei ik, in tranen vastbesloten "voeg mij niet tussen de levenden doden" blauwe hemel schreef een droombeeld niemand koopt nieuw leven, niet eens voor geld
verloren scheen al het geluk toch sleepte ik mezelf terug- ses jaar later heeft bestaan weer zin omdat ik van binnen juist
"Het paard is de spiegel van je eigen IK" hoorde ik ooit eens een heel wijs mens zeggen....wel, sinds vandaag mag ik zeggen, dat dit helemaal klopt. Ik had vandaag mijn eerst les bij Aart. Feija was het weekeind goed doorgekomen en een les kon dus best. Tja en dit was volgens mij het heftigste op emo gebied wat ik tot nu toe heb doorgemaakt. Dat mag ik nu gerust zeggen. Nu alles tot mezelf is doorgedrongen, kan ik het dus ook van me afschrijven. Aart begon eerst mij wat dingen uit te leggen over hoe een paard leert, wanneer en op wat voor een manier je moet belonen. En vooral op wat voor een moment. Bliksem, wisten jullie dat een paard in feite een kort geheugen heeft, dat wil zeggen dat de tijd tussen een oefening, die hij goed doet, en het moment van belonen- nooit langer dan 2 sec mag duren? In no time had Feija dus door dat het woordje YES, wat op een goed uitgevoerde oefening volgt, in feite een beloning vooraf gaat. En in no time wist hij dus ook heel goed, hoe hij moet Targetten, dat heet dus een voorwerp (in dit geval een klein pionetje) met zijn neus aanraken. Maar toen...toen kwam het dus. Ik moest dus aan de slag en ik werd zo geconfronteerd met mijn eigen onzekerheid dat het stonk... en het was goed dat dit dus gebeurt is. Aart heeft me er heel goed doorheen geholpen, maar heeft me ook op een goede manier de feiten op de neus gedrukt. Diep in mijn hart weet ik heel goed, dat ik het best kan maar veel dingen hebben ervoor gezorgt. dat ik eigentlijk nog maar weinig zelfvertrouwen heb. En mijn paardje houd me een spiegel voor. Feija is een bijzonder gevoelig paard en voelt mij dus ook feilloos aan. Met hulp van Aart ging het even later al een stuk beter en achteraf was ik ontzettend blij en ik denk, dat het nu elke keer een stuk makkelijker zal worden. Vandaag heb ik voor mijn gevoel een grote stap gemaakt, met name ook naar MEZELF toe. Het heeft me niet zo zeer lichamelijk energie gekost, maar geestelijk was het hard werken. En toch ga ik het weer doen. Morgen. De dagen erna. Tot ik er WEL ben. Ik mag me gelukkig prijzen met zo een paard als Feija. In principe passen wij wel precies bijelkaar. We weten dat we het kunnen en hebben niet veel intensie nodig om iets te doen, maar geloofen nog niet echt in onszelf. Ik denk dat het in loop van de tijd een sterke combinatie zul kunnen worden, want we hebben ELKAAR. Verder hebben we niemand nodig (behalve Aart dan ) ...het is nog zo pril, maar toch is er al iets voelbaar, iets bijzonders. En alleen een mens, die heel goed luistert zal dit kunnen waarnemen.Voor paarden kan je niks verbergen, daar ben ik vandaag achtergekomen. Paarden voelen je aan, met paarden omgaan betekent back to basics, back to yourself en de lef hebben naar jezelf te kijken, en vooral-puur zijn in alles wat je doet. Paarden merken toch, als je anders bent dan dat je je voordoet. Ik heb veel geleert vandaag en Feija ook. Ik ben benieuwd naar alles wat nog komen gaat.Ik kan me nog heel goed aan de tijd herinneren, dat manegeruiters mij hebben gepest en gelachen, omdat ik door mijn MS sommigen dingen niet snel genoeg onder de knieen meer kreeg. Nu kan ik erom lachen, want ik heb nu zo veel meer terug en kan nog zo veel meer, maar sterker nog- nu pas ben ik ECHT bezig met mijn paard en dat geeft al een overwinning. Erop zitten en de sporen erin rammen kan iedereen, maar hoe veel manegeruiters begrijpen hun paard DAADWERKELIJK? Wel, ik heb geduld, na twee jaar in de rolstoel gezeten te hebben,leer je dit wel. Alles op z 'n tijd-het duurt zolang dat het duurt...wordt vervolgt.
Vanmorgen/middag bij mijn manneke geweest! Hij begroette mij met een gehinnik, dat was erg leuk. Eens in de bak liep hij lekker rustig en was al minder gespannen dan gisteren. Ik had de muziek bij, en dat vond hij wel erg leuk, de oortjes stonden mooi naar voren. Heb een klein beetje grondwerk gepakt, ging super en volgens mij vroeg hij om meer, maar ik had met Aart afgesproken nog niks van hem te vragen. We waren toch dik een uur samen in de bak en daarna kreeg hij zijn muesli en ging lekker scharrelen in de box. Vanavond ga ik weer bij hem zitten, op een stoel in de box en lekker lezen, dan ben ik toch wel ff aanwezig voor hem!Al met al vind ik het allemaal goed gaan, valt dus reuze mee. Ondanks dat Feija toch een gevoelig paard is, pakt ie het erg goed op! Die mensen, die de paarden verzorgen hadden ook geen problemen vanmorgen met mesten en naar de bak brengen.Al met al goed nieuws dus! Deze week les bij Aart, ben benieuwd.
Ik ben Feija van Tinkerstal Mc Cloud, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Feija.
Ik ben een man en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is een echte gipsy horse.
Ik ben geboren op 10/08/2003 en ben nu dus 21 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: het eten van lekkere wortels en appels.
Het allerliefst loop ik lekker los door de bak of in de wei en speel met mijn andere vriendjes! Maar borstelen en knuffelen vind ik ook heel erg leuk.
Dikke tuut van Feija!
Over mijzelf
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
Ik ben een vrouw en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is vrouwtje van tinker Feija.
Ik ben geboren op 18/06/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paarden, schilderen en muziek.
Paardrijden...? Ik kan niet zonder!
Liefs, Barbara
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het moet dus anders, maar hoe? Aan alle drie de onderdelen, vertrouwen, focus en timing, kun je werken. Oefenen met allerlei "enge dingen" helpt zowel je paard dapperder te maken als je eigen focus en timing te ontwikkelen. Op de lange termijn betaalt deze investering zich terug: Toen 
Of het nou de oren zijn, of de tong, of andere "gevoelige" lichaamsdelen, de aanpak blijft hetzelfde. De tong vastpakken is bij de meeste paarden niet zo makkelijk dus dit is een handig voorbeeld. 
Tinkerrit 2009
vrijheid, blijheid!
Het gaat prima met mijn manneke. Vanavond was hij goed op schik. Hij heeft veel plezier aan de VD, dat merk ik aan alles. Hij is zo enthousiast, dat hij steeds door wil gaan. Tot nu toe kan hij
...lekkere beestenboel zo!
Feija is vreselijk nieuwsgierig na alles, ook al is het soms nog een held op sokken, maar vastpakken wil hij meestal toch wel. De volgende stap zal een fietstoeter wezen, et voilá...zijn solo orkest is geboren! De toeter komt pas later, want ik denk dat dit ff schrikken wordt voor hem, dus zal eerst een aantal keren wat lopen toeteren in zijn beurt, dan kan hij aan het geluid wennen en valt hij straks niet om met een hartverlamming. Ik heb alweer een andere bal voor hem besteld, deze keer een grote stoffen bal van 60 cm en nog een van 90 cm. De bedoeling is wel, dat hij dat ding voor zich uit gaat rollen. Ja, mijn paard is toch een beetje verwend, hij heeft een kast vol speeltjes edg. Langs deze week gaat mijn dank uit naar mijn instructeur Aart, die mij met veel geduld alles goed uitlegt en die ik altijd wel kan vragen, als ik denk ik weet iets niet. Volgende week meer dus!
en het was goed dat dit dus gebeurt is. Aart heeft me er heel goed doorheen geholpen, maar heeft me ook op een goede manier de feiten op de neus gedrukt. Diep in mijn hart weet ik heel goed, dat ik het best kan maar veel dingen hebben ervoor gezorgt. dat ik eigentlijk nog maar weinig zelfvertrouwen heb. En mijn paardje houd me een spiegel voor. Feija is een bijzonder gevoelig paard en voelt mij dus ook feilloos aan. Met hulp van Aart ging het even later al een stuk beter en achteraf was ik ontzettend blij en ik denk, dat het nu elke keer een stuk makkelijker zal worden. Vandaag heb ik voor mijn gevoel een grote stap gemaakt, met name ook naar MEZELF toe. Het heeft me niet zo zeer lichamelijk energie gekost, maar geestelijk was het hard werken. En toch ga ik het weer doen. Morgen. De dagen erna. Tot ik er WEL ben. Ik mag me gelukkig prijzen met zo een paard als Feija. In principe passen wij wel precies bijelkaar. We weten dat we het kunnen en hebben niet veel intensie nodig om iets te doen, maar geloofen nog niet echt in onszelf. Ik denk dat het in loop van de tijd een sterke combinatie zul kunnen worden, want we hebben ELKAAR. Verder hebben we niemand nodig (behalve Aart dan
) ...het is nog zo pril, maar toch is er al iets voelbaar, iets bijzonders. En alleen een mens, die heel goed luistert zal dit kunnen waarnemen.Voor paarden kan je niks verbergen, daar ben ik vandaag achtergekomen. Paarden voelen je aan, met paarden omgaan betekent back to basics, back to yourself en de lef hebben naar jezelf te kijken, en vooral-puur zijn in alles wat je doet. Paarden merken toch, als je anders bent dan dat je je voordoet. Ik heb veel geleert vandaag en Feija ook. Ik ben benieuwd naar alles wat nog komen gaat.Ik kan me nog heel goed aan de tijd herinneren, dat manegeruiters mij hebben gepest en gelachen, omdat ik door mijn MS sommigen dingen niet snel genoeg onder de knieen meer kreeg. Nu kan ik erom lachen, want ik heb nu zo veel meer terug en kan nog zo veel meer, maar sterker nog- nu pas ben ik ECHT bezig met mijn paard en dat geeft al een overwinning. Erop zitten en de sporen erin rammen kan iedereen, maar hoe veel manegeruiters begrijpen hun paard DAADWERKELIJK? Wel, ik heb geduld, na twee jaar in de rolstoel gezeten te hebben,leer je dit wel. Alles op z 'n tijd-het duurt zolang dat het duurt...wordt vervolgt.
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
