Where in this wide world can man find nobility without pride, Friendship without envy, Or beauty without vanity? Here, where grace is served with muscle And strength by gentleness confined He serves without servility; he has fought without enmity. There is nothing so powerful, nothing less violent. There is nothing so quick, nothing more patient.
When you are tense, let me teach you to relax. When you are short tempered, let me teach you to be patient. When you are short sighted, let me teach you to see. When you are quick to react, let me teach you to be thoughtful. When you are angry, let me teach you to be serene. When you feel superior, let me teach you to be respectful. When you are self absorbed, let me teach you to think of greater things. When you are arrogant, let me teach you humility. When you are lonely, let me be your companion. When you are tired, let me carry the load. When you need to learn, let me teach you. After all, I am your horse.
...and he whispered to the horse, trust no man in whose eyes you do not see yourself reflected as an equal.
Het gaat prima met mijn manneke. Vanavond was hij goed op schik. Hij heeft veel plezier aan de VD, dat merk ik aan alles. Hij is zo enthousiast, dat hij steeds door wil gaan. Tot nu toe kan hij
Voorwerpen aantikken, tikt nu ook tegen mijn vlakke hand aan met zijn neusje Lachen (flehmen), heeft ie vanavond binnen enkele tellen al gedaan en ik lag gewoon zelf plat voor lachen ...lekkere beestenboel zo! een beetje buigen, maar alleen als ik met mijn hand kom, de zweep vind hij nog best spannend, dus heb ik gekozen om dat vertrouwen, wat hij nu heeft niet te verstoren en laat hem gewoon mijn hand volgen kusje geven is in werking gezet, maar daar is het kwartje nog niet gevallen...wordt vervolgt dus.
Dit alles binnen enkele keren oefenen. Hij snapt nu ook een beetje als ik nee zeg, dat hij niet om snoepjes mag bedelen. Wellicht staat hem een grote karriere als circuspaard te wachten... wie weet. Ik heb in al die jaren nog nooit een paard zo met plezier iets zien leren, dat staat vast.En dat wil ik graag zo houden. Met aanraken gaat het weer een stukje beter, ik kom al een heel eind zonder dat Feija het spannend vind. Volgende week weer les, ik hoop dan fotos te kunnen maken. Ik heb een soort houten ring met schellen eraan besteld, dus hoop ik dat hij na de volgend les wellicht al verder komt en voorwerpen gaat vastpakken want dan kan hij zijn eigen instrument bespelen... Feija is vreselijk nieuwsgierig na alles, ook al is het soms nog een held op sokken, maar vastpakken wil hij meestal toch wel. De volgende stap zal een fietstoeter wezen, et voilá...zijn solo orkest is geboren! De toeter komt pas later, want ik denk dat dit ff schrikken wordt voor hem, dus zal eerst een aantal keren wat lopen toeteren in zijn beurt, dan kan hij aan het geluid wennen en valt hij straks niet om met een hartverlamming. Ik heb alweer een andere bal voor hem besteld, deze keer een grote stoffen bal van 60 cm en nog een van 90 cm. De bedoeling is wel, dat hij dat ding voor zich uit gaat rollen. Ja, mijn paard is toch een beetje verwend, hij heeft een kast vol speeltjes edg. Langs deze week gaat mijn dank uit naar mijn instructeur Aart, die mij met veel geduld alles goed uitlegt en die ik altijd wel kan vragen, als ik denk ik weet iets niet. Volgende week meer dus!
Man in wit sloeg zijn ogen neer niemand spraak over hoop deze keer scan sloeg in met volle kracht wat de MS allang al had volbracht
"Ik vecht" zo zei ik, in tranen vastbesloten "voeg mij niet tussen de levenden doden" blauwe hemel schreef een droombeeld niemand koopt nieuw leven, niet eens voor geld
verloren scheen al het geluk toch sleepte ik mezelf terug- ses jaar later heeft bestaan weer zin omdat ik van binnen juist
"Het paard is de spiegel van je eigen IK" hoorde ik ooit eens een heel wijs mens zeggen....wel, sinds vandaag mag ik zeggen, dat dit helemaal klopt. Ik had vandaag mijn eerst les bij Aart. Feija was het weekeind goed doorgekomen en een les kon dus best. Tja en dit was volgens mij het heftigste op emo gebied wat ik tot nu toe heb doorgemaakt. Dat mag ik nu gerust zeggen. Nu alles tot mezelf is doorgedrongen, kan ik het dus ook van me afschrijven. Aart begon eerst mij wat dingen uit te leggen over hoe een paard leert, wanneer en op wat voor een manier je moet belonen. En vooral op wat voor een moment. Bliksem, wisten jullie dat een paard in feite een kort geheugen heeft, dat wil zeggen dat de tijd tussen een oefening, die hij goed doet, en het moment van belonen- nooit langer dan 2 sec mag duren? In no time had Feija dus door dat het woordje YES, wat op een goed uitgevoerde oefening volgt, in feite een beloning vooraf gaat. En in no time wist hij dus ook heel goed, hoe hij moet Targetten, dat heet dus een voorwerp (in dit geval een klein pionetje) met zijn neus aanraken. Maar toen...toen kwam het dus. Ik moest dus aan de slag en ik werd zo geconfronteerd met mijn eigen onzekerheid dat het stonk... en het was goed dat dit dus gebeurt is. Aart heeft me er heel goed doorheen geholpen, maar heeft me ook op een goede manier de feiten op de neus gedrukt. Diep in mijn hart weet ik heel goed, dat ik het best kan maar veel dingen hebben ervoor gezorgt. dat ik eigentlijk nog maar weinig zelfvertrouwen heb. En mijn paardje houd me een spiegel voor. Feija is een bijzonder gevoelig paard en voelt mij dus ook feilloos aan. Met hulp van Aart ging het even later al een stuk beter en achteraf was ik ontzettend blij en ik denk, dat het nu elke keer een stuk makkelijker zal worden. Vandaag heb ik voor mijn gevoel een grote stap gemaakt, met name ook naar MEZELF toe. Het heeft me niet zo zeer lichamelijk energie gekost, maar geestelijk was het hard werken. En toch ga ik het weer doen. Morgen. De dagen erna. Tot ik er WEL ben. Ik mag me gelukkig prijzen met zo een paard als Feija. In principe passen wij wel precies bijelkaar. We weten dat we het kunnen en hebben niet veel intensie nodig om iets te doen, maar geloofen nog niet echt in onszelf. Ik denk dat het in loop van de tijd een sterke combinatie zul kunnen worden, want we hebben ELKAAR. Verder hebben we niemand nodig (behalve Aart dan ) ...het is nog zo pril, maar toch is er al iets voelbaar, iets bijzonders. En alleen een mens, die heel goed luistert zal dit kunnen waarnemen.Voor paarden kan je niks verbergen, daar ben ik vandaag achtergekomen. Paarden voelen je aan, met paarden omgaan betekent back to basics, back to yourself en de lef hebben naar jezelf te kijken, en vooral-puur zijn in alles wat je doet. Paarden merken toch, als je anders bent dan dat je je voordoet. Ik heb veel geleert vandaag en Feija ook. Ik ben benieuwd naar alles wat nog komen gaat.Ik kan me nog heel goed aan de tijd herinneren, dat manegeruiters mij hebben gepest en gelachen, omdat ik door mijn MS sommigen dingen niet snel genoeg onder de knieen meer kreeg. Nu kan ik erom lachen, want ik heb nu zo veel meer terug en kan nog zo veel meer, maar sterker nog- nu pas ben ik ECHT bezig met mijn paard en dat geeft al een overwinning. Erop zitten en de sporen erin rammen kan iedereen, maar hoe veel manegeruiters begrijpen hun paard DAADWERKELIJK? Wel, ik heb geduld, na twee jaar in de rolstoel gezeten te hebben,leer je dit wel. Alles op z 'n tijd-het duurt zolang dat het duurt...wordt vervolgt.
Vanmorgen/middag bij mijn manneke geweest! Hij begroette mij met een gehinnik, dat was erg leuk. Eens in de bak liep hij lekker rustig en was al minder gespannen dan gisteren. Ik had de muziek bij, en dat vond hij wel erg leuk, de oortjes stonden mooi naar voren. Heb een klein beetje grondwerk gepakt, ging super en volgens mij vroeg hij om meer, maar ik had met Aart afgesproken nog niks van hem te vragen. We waren toch dik een uur samen in de bak en daarna kreeg hij zijn muesli en ging lekker scharrelen in de box. Vanavond ga ik weer bij hem zitten, op een stoel in de box en lekker lezen, dan ben ik toch wel ff aanwezig voor hem!Al met al vind ik het allemaal goed gaan, valt dus reuze mee. Ondanks dat Feija toch een gevoelig paard is, pakt ie het erg goed op! Die mensen, die de paarden verzorgen hadden ook geen problemen vanmorgen met mesten en naar de bak brengen.Al met al goed nieuws dus! Deze week les bij Aart, ben benieuwd.
Feija wennt al aardig in zijn nieuwe omgeving.Gisteren was ik er s' morgens en ook s' avonds. Hij hinnikt mij tegemoet, dat is echt heel erg fijn. Gisteren avond lag ie, toen wij kwamen.Opnieuw een heel goed teken.Hij voelt zich thuis tussen al de friezen haha.Gisteren heeft hij ook al kennis met de binnenbak gemaakt.Was wel ff spannend voor hem, toen hij zichzelf in de spiegel zag!Maar al met al vond Feija de binnenbak wel leuk, liep wat te scharrelen in het zand en overal aan ruiken.Hij is als een hondje, kleeft aan mij en loopt achter mij aan. Vanmiddag ga ik hem weer in de binnenbak laten en met hem op een speelse manier de omgeving laten verkennen.Fotos volgen...
Vandaag ging het dus gebeuren...Feija kwam thuis, hier bij mij!Na het avondeten zijn wij richting Langedijke gegaan, om de dingen af te ronden, en Phillip en Sylvia reden achter ons (ook wel voor ons ) aan.Feija ging heel makkelijk de trailer in en kwam er ook rustig weer uit, dus dat was al heel goed! Eenmaal op stal was het dus een beetje spannend voor hem, allemaal mensen en allemaal andere paarden, maar een keer in de box begon hij al rustiger te worden.Ik ben nog een hele tijd bij hem gebleven, even knuffelen en kroelen en gewoon laten zien, dat ik er ben. Toen we weggingen stond hij rustig te eten in zijn box. Het liefst was ik de hele nacht daar gebleven, maar ja...dat kan net niet he. Morgen vroeg ga ik hem zelf voeren en ook even zijn omgeving laten zien, dat hij rustig kan wennen. Nog niet al te veel poes pas, gewoon lekker langzaam aan. Volgende week beginnen wij met een eerste les grondwerk in de binnenbak.Het is fijn, dat ik een instructeur heb, die ik altijd kan vragen als ik iets niet weet, en nog fijner dat ik ook bij Phillip en Sylvia kan vragen, als ik iets niet weet...het komt helemaal goed. Vanavond, nadat iedereen weg was, kroop hij haast in mijn jas, stond even met zijn koppie tegen mij aan met de ogen dicht, ja manneke was wel moe geworden, is ook een hele impact op zo een dier. De reis in de trailer, natuurlijk allemaal mensen om te kijken en andere paarden en geuren. Geen wonder dat ik er haast was blijven slapen, ik wou mijn manneke niet graag achterlaten! Morgen weer een dag...en fotos!
Straks als je weet Dat het leven Veel gezichten heeft Dan zul je zien Mijn kleine grote vriend Waar jouw lot toe dient Op de adem van de wind Zul je zweven Tot je jezelf echt vind.
"...A million years before the birth of man, they grazed the vast empty plains of grass and crossed to other continents over bridges of rock ... They first knew man as the hunted knows the hunter, for long before man saw horses as a means to killing other beasts, man killed them for meat ...
The alliance with man would forever be fragile -- for the fear he'd struck into their hearts was too deep to be dislodged ... Since that Neolithic moment when a horse was first haltered.
... there were those among men who understood this ... They could see into the creature's soul and soothe the wounds they found there ...
... For secrets uttered softly into troubled ears, these men were known as The Whisperers ..."
Even iets anders, dan alleen maar paarden... Vandaag was prachtig weer, dus hebben wij besloten te gaan schaatsen. Even een middag uitwaaien dus. En omdat ik nog heel graag eens op schaatsen wou staan, leek mij dit een goed moment om te zien of het nog wel wil...hoezo M.S.?! Nadat ik toch maar even eerst de kat uit de boom had gekeken, moesten dus de schaatsen maar aan. Met behulp van en twee paar handen toch maar omhoog gehezen, et voilá .... daar ging ze dan! Evenwicht is zowiezo al harstikke moelijk voor mij, maar na enkele minuten toch maar de stoute schoenen aangetrokken en losgelaten...een Billman pirouette zat er niet meer in , maar ik heb toch dik 20 min volgehouden op het ijs. Het is zeer zeker niet meer wat het ooit was, maar iets is altijd beter dan niets en met een loopneus, koude voeten en klamme handen toch met een goed gevoel die dinger weer uitgedaan. Al met al wel een leuk middagje zonder paard....hieronder wat fotos....
Mijn poppie aan het schaatsen...
ff gek doen...
Achtung baby...Lawinegevaar...
Autsch, dat kwam hard aan...moet wel zitten blijven he...
Het staat nu vast dat Feija elders volgende week bij mij komt. Vandaag zijn de dingen mbt verzekering van mijn overleden merrie afgerond en de plek op stal, waar Feija komt te staan, is ook beschikbaar. Dus niets staat meer in de weg! Nog een week wachten....Het waren moelijke weken, nadat Ymme is overleden en alles ging langs mij heen, gelukkig had ik wel iets om naar uit te kijken, elk einde is een nieuw begin zeggen ze. Laten we dit nu eens een nieuw begin worden voor Feija en mij. Ik verheug me er ontzettend op! Door het slechte weer was ik maandag voor het laatst bij Feija, en ik heb vandaag Phillip en Sylvia gebeld dat wij zondag middag even komen. Ik had appelaart beloofd, als het zover zal zijn en die ga ik zondag meenemen. Ik heb een fijne tijd gehad bij Phillip en Sylvia, ze hebben me veel dingen geleerd over tinkers en waar ik allemaal aan moet denken, maar nu wordt het ook echt tijd...Feija gaat naar zijn nieuw thuis, hier bij ons in Overijssel. Feija komt op een kleinschalige stal te staan, 5 min rijden bij ons vandaan. In Onna. Die mensen fokken friese paarden en hebben een stuk of drie pensionsklanten, lekker rustig dus. Ik moet volgende week nog het een of ander regelen voor de komst van Feija en dan eindelijk, eindelijk is mijn poppie thuis. En Ymme mag nu rustig slapen, het is goed, het boek kan gesloten worden en de pijn mag nu zijn plekje krijgen... Volgende week elders de verslag over de "verhuizing" van Feija.
In mein laatste verslag over het werk samen met Aart (sense4horses) gebruikte ik de term "join up". Hier even een uitleg hierover.
Wat is een Join-up
Een join-up is een methode ontwikkeld door Monty Roberts. Het is een manier om het vertrouwen van een paard te winnen door gebruik te maken van de lichaamstaal van een paard. Het is zelfs mogelijk om een jong paard binnen 30 minuten te berijden zonder dat het dier er enig trauma aan over houdt. Als een join-up werkt dan schept het een vertrouwensband tussen mens (roofdier) en paard (vluchtdier). Het is eigenlijk hetzelfde als wat wilde paarden in een kudde doen met een jong paard dat zich niet goed gedraagt. De alfa merrie of hengst jaagt het jonge paard dan weg van de kudde. Voor een paard betekent dat dan de doodsstraf. Het paard zal lik en kauw bewegingen maken met zijn mond en zijn hoofd laten zakken als teken dat hij niet meer wil vluchten. Het alfadier zal deze gebaren accepteren en van het jonge paard wegdraaien als gebaar dat het dier terug mag keren naar de kudde. Met en join-up doe je hetzelfde. Je geeft het paard de keuze om bij je te blijven of van je weg te vluchten. Wilde paarden zien de mens als roofdier en zullen uit angst wegvluchten maar na een paar honderd meter toch de situatie opnieuw inschatten. Als de mens na een poos zich gewoon omdraait en wegloopt heeft het paard een sterke drang om hem te volgen. Zo werden vroeger ook de paarden door de indianen gevangen.
Bij een join-up maak je gebruik van een ronde kraal (roundpen) met een diameter van ongeveer 15 meter. Je leid het paard de ring in en neemt een longeerlijn, liefst van niet te zwaar materiaal, van ongeveer 9 meter lang. Ga ongeveer in het midden staan en geef het paard even de kans om kennis met je te maken, wrijf met je vlakke hand over zijn voorhoofd. Maak dan het paard los en loop nu weg van het paard richting de achterhand, maar blijf buiten bereik van zijn achterhoeven. Als je achter het paard bent gaan staan , of als hij eerder wegvlucht, gooi dan de lus van de longeerlijn in de richting van zijn achterhand. De lijn mag op hem vallen maar je mag hem NIET slaan. Op zon moment zullen bijna alle paarden van je weg vluchten en rond gaan lopen in de ring. Het paard trekt zicht dus terug, dus moet jij naderen. Houd de druk op de ketel. Gooi de lijn ongeveer twee keer per ronde tegen hem aan, of zo vaak als nodig is om het paard te laten terugtrekken.
Je stelt je vrij agressief op: je ogen priemen in de zijne en je borst is naar hem gericht. Laat het paard zoveel mogelijk voorwaarts gaan, maar blijf buiten slag afstand. Probeer hem vijf of zes keer rond te laten galopperen op de ene hand, laat hem dan omkeren en doe hetzelfde op de andere hand. Maar dit keer bereid je het paard voor op de gedachte dat hij eigenlijk met al dat werkwil ophouden. Let vooral op het binnenoor. Dat wordt minder actief of houdt helemaal op met bewegen, terwijl het buitenoor waakzaam de omgeving in de gaten blijft houden. Het hoofd begint te kantelen, de oren wijzen iets naar binnen, de neus naar buiten en de hals wordt iets ingebogen om het hoofd iets meer naar het midden van de cirkel te brengen. Het paard zal vermoedelijk beginnen te kauwen en met zijn tong zijn lippen gaan aflikken. Dit likken en kauwen betekend zoiets als: ik ben wel een vluchtdier, maar ik ben aan het eten, en dan ben ik niet bang voor je. Het hoofd buigen betekent: Laten we erg nog eens over praten en dan mag jij wel de voorzitter spelen. Het paard maakt deze gebaren om te vragen of jij de druk van de ketel wil afhalen. Als het paard het hoofd heeft laten zakken en lik en kauwbewegingen maakt, neem dan een onderdanige houding aan. Draai je schouders ongeveer 45° van het paard weg en kijk hem niet aan.
kijk ook op www.montyroberts.com ! Over de join-up: deze dingen vereisen wel enkele ervaring en zijn dus niet zomaar na te doen, dus wil je eraan beginnen kijk dan evtl na een horsemanship instructeur, of vraag begeleiding. Kan ook bij Aart op www.sense4horses.nl .
Vandaag was het dan zover...Aart (sense4horses) was langs bij Feija en mij. Ik vond het in begin allemal erg spannend (dat heb ik dan weer he) maar we gingen lekker samen aan de slag en toen zakte de spanning ook af. Aart maakte eerst op stal kennis met Feija, die wel nieuwsgierig maar toch weer afwachtend was. Toen gingen wij samen naar de buitenbak en Feija volgde Aart eerst voorzichtig maar later wel weer makkelijk, Aart liet dan onmiddelijk ook alle druk vallen. Eenmaal in de bak deed hij wat oefeningen, de join-up etc. Dat ging aardig netjes maar Aart weet ook heel goed waar hij mee bezig is en drong wel makkelijk door tot mijn paardje. Dan mocht ik aan de slag, helemaal ongedwongen en Aart zei ook : alleen dingen doen die voor jezelf goed voelen. Maar een ding viel Aart ook meteen op, namelijk dat Feija veel relaxder was bij mij dan bij hem. Dat vond ik wel heel mooi, dus een bewijs dat er al een beetje, een heel klein beejte een band is aan het ontstaan! Ondanks de koude temperatuur, bevroren tenen en klamme vingers was het een ontzettend gafe en leerzame les en weer een heftig emotioneel gebeuren. Aart kwam dus tot de conclusie dat Feija een heel alert en nieuwsgierig dier is, dat maar weinig intentie nodig heeft, om hem aan het werk te zetten. Mijn vraag over zijn ingetogenheid heeft Aart dan ook heel logisch kunnen uitleggen aan mij...ik moest me voorstellen hoe het voor mij was, toen ik 10 jaar geleden naar NL ben gekomen, nieuwe omgeving, nieuwe mensen en een andere taal...in zo een fase zit mijn tinker nu...hij komt uit Engeland, waar hij 5 jaar alleen in het wild heeft geleefd, komt vervolgens dit op een transporter, om dan op een stal te komen te staan waar allemaal dingen met hem en om hem heen gebeuren. Mijn vermoeden over Feija klopte dus, hij is een beetje de draad kwijt, maar zoals Aart al zei-tijd, tijd en nogmaals tijd. En die ga ik hem en mij geven. Het is een heel leuk dier zonder enig druppel kwaad, zei Aart en ik was wel blij om wat hij zei. Mijn twijfels zijn nu helemaal weg. Het mooiste moment was tijdens the friendly game-ik ging Feija over zijn hals richting billen aaien en hij was zo ontspannen, en toen keek hij ook nog achterom naar mij, met een hele mooie open blik...nou dat was een geweldig gevoel! Het is maar het begin van een hele mooie en lange reis, de reis van Feija en mij samen...Aart, ontzettend bedankt voor deze diepgaande les! Ik kwam ook tot de conclusie dat Feija en ik in het wezen allebeij hetzelfde karakter zijn, dat was een ervaring die heel veel heeft losgemaakt bij mij. Ik weet nu ook wel, waarom ik deze tinker heb gekocht-hij heeft mij gekozen, omdat hij mijn spiegel is en iets vertrouwds heeft herkend...noem het maatjes, bondgenoten weet ik veel, noem het vrienden...ik ben thuisgekomen. Ik hoop Feija binnenkort thuis te halen en dan begint de waarschijnelijk diepgaandste ervaring in mijn leven-het worden van een "horseman"....
From time to time, people tell me, "lighten up, it's just a horse," or, "that's a lot of money for "just a horse".
They don't understand the distance traveled, the time spent, or the costs involved for "just a horse." Some of my proudest moments have come about with "just a horse."
Many hours have passed and my only company was "just a horse," but I did not once feel slighted. Some of my saddest moments have been brought about by "just a horse,' and in those days of darkness, the gentle touch of "just a horse" gave me comfort and reason to overcome the day.
If you, too, think it's "just a horse," then you will probably understand phrases like "just a friend," "just a sunrise," or "just a promise." "Just a horse" brings into my life the very essence of friendship, trust, and pure unbridled joy. "Just a horse" brings out the compassion and patience that make me a better person.
Because of "just a horse" I will rise early, take long walks and look longingly to the future. So for me and folks like me, it's not "just a horse" but an embodiment of all the hopes and dreams of the future, the fond memories of the past, and the pure joy of the moment.
"Just a horse" brings out what's good in me and diverts my thoughts away. I hope that someday they can understand that it's not "just a horse" but the thing that gives me humanity and keeps me from being "just a woman/man."
So the next time you hear the phrase "just a horse" just smile, because they "just" don't understand.
en God vroeg de geest van het paard Ben je klaar om thuis te komen? Ja zeker, helemaal antwoorde de dierbare ziel. En, als paard weet je dat ik heel goed in staat ben om voor mezelf te beslissen.
Ga je dan mee? vroeg God. Straks antwoorde de ziel met manen maar ik moet langzaam gaan want mijn mensenvrienden hebben het moeilijk Want weet je, ze hebben me nodig.
maar begrijpen ze dan niet, vroeg God Dat je ze nooit zult verlaten? Dat jullie zielen met elkaar verstengelt zijn! Voor altijd. Dat er niets word geschapen en niets verwoest. Het is gewoon.... voor eeuwig en altijd.
Dat zullen ze later begrijpen antwoorde het prachtige paard want ik zal het in hun hart influisteren dat ik altijd bij ze ben ik ben er gewoon...... Voor eeuwig en altijd.
Ik ben Feija van Tinkerstal Mc Cloud, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Feija.
Ik ben een man en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is een echte gipsy horse.
Ik ben geboren op 10/08/2003 en ben nu dus 21 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: het eten van lekkere wortels en appels.
Het allerliefst loop ik lekker los door de bak of in de wei en speel met mijn andere vriendjes! Maar borstelen en knuffelen vind ik ook heel erg leuk.
Dikke tuut van Feija!
Over mijzelf
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
Ik ben een vrouw en woon in Zuidveen, Overijssel (Nederland) en mijn beroep is vrouwtje van tinker Feija.
Ik ben geboren op 18/06/1971 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paarden, schilderen en muziek.
Paardrijden...? Ik kan niet zonder!
Liefs, Barbara
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het gaat prima met mijn manneke. Vanavond was hij goed op schik. Hij heeft veel plezier aan de VD, dat merk ik aan alles. Hij is zo enthousiast, dat hij steeds door wil gaan. Tot nu toe kan hij
...lekkere beestenboel zo!
Feija is vreselijk nieuwsgierig na alles, ook al is het soms nog een held op sokken, maar vastpakken wil hij meestal toch wel. De volgende stap zal een fietstoeter wezen, et voilá...zijn solo orkest is geboren! De toeter komt pas later, want ik denk dat dit ff schrikken wordt voor hem, dus zal eerst een aantal keren wat lopen toeteren in zijn beurt, dan kan hij aan het geluid wennen en valt hij straks niet om met een hartverlamming. Ik heb alweer een andere bal voor hem besteld, deze keer een grote stoffen bal van 60 cm en nog een van 90 cm. De bedoeling is wel, dat hij dat ding voor zich uit gaat rollen. Ja, mijn paard is toch een beetje verwend, hij heeft een kast vol speeltjes edg. Langs deze week gaat mijn dank uit naar mijn instructeur Aart, die mij met veel geduld alles goed uitlegt en die ik altijd wel kan vragen, als ik denk ik weet iets niet. Volgende week meer dus!
en het was goed dat dit dus gebeurt is. Aart heeft me er heel goed doorheen geholpen, maar heeft me ook op een goede manier de feiten op de neus gedrukt. Diep in mijn hart weet ik heel goed, dat ik het best kan maar veel dingen hebben ervoor gezorgt. dat ik eigentlijk nog maar weinig zelfvertrouwen heb. En mijn paardje houd me een spiegel voor. Feija is een bijzonder gevoelig paard en voelt mij dus ook feilloos aan. Met hulp van Aart ging het even later al een stuk beter en achteraf was ik ontzettend blij en ik denk, dat het nu elke keer een stuk makkelijker zal worden. Vandaag heb ik voor mijn gevoel een grote stap gemaakt, met name ook naar MEZELF toe. Het heeft me niet zo zeer lichamelijk energie gekost, maar geestelijk was het hard werken. En toch ga ik het weer doen. Morgen. De dagen erna. Tot ik er WEL ben. Ik mag me gelukkig prijzen met zo een paard als Feija. In principe passen wij wel precies bijelkaar. We weten dat we het kunnen en hebben niet veel intensie nodig om iets te doen, maar geloofen nog niet echt in onszelf. Ik denk dat het in loop van de tijd een sterke combinatie zul kunnen worden, want we hebben ELKAAR. Verder hebben we niemand nodig (behalve Aart dan
) ...het is nog zo pril, maar toch is er al iets voelbaar, iets bijzonders. En alleen een mens, die heel goed luistert zal dit kunnen waarnemen.Voor paarden kan je niks verbergen, daar ben ik vandaag achtergekomen. Paarden voelen je aan, met paarden omgaan betekent back to basics, back to yourself en de lef hebben naar jezelf te kijken, en vooral-puur zijn in alles wat je doet. Paarden merken toch, als je anders bent dan dat je je voordoet. Ik heb veel geleert vandaag en Feija ook. Ik ben benieuwd naar alles wat nog komen gaat.Ik kan me nog heel goed aan de tijd herinneren, dat manegeruiters mij hebben gepest en gelachen, omdat ik door mijn MS sommigen dingen niet snel genoeg onder de knieen meer kreeg. Nu kan ik erom lachen, want ik heb nu zo veel meer terug en kan nog zo veel meer, maar sterker nog- nu pas ben ik ECHT bezig met mijn paard en dat geeft al een overwinning. Erop zitten en de sporen erin rammen kan iedereen, maar hoe veel manegeruiters begrijpen hun paard DAADWERKELIJK? Wel, ik heb geduld, na twee jaar in de rolstoel gezeten te hebben,leer je dit wel. Alles op z 'n tijd-het duurt zolang dat het duurt...wordt vervolgt.
Vandaag ging het dus gebeuren...Feija kwam thuis, hier bij mij!Na het avondeten zijn wij richting Langedijke gegaan, om de dingen af te ronden, en Phillip en Sylvia reden achter ons (ook wel voor ons 
zie onderaan het verslag van mijn middag schaatsen!
Vandaag was prachtig weer, dus hebben wij besloten te gaan schaatsen. Even een middag uitwaaien dus. En omdat ik nog heel graag eens op schaatsen wou staan, leek mij dit een goed moment om te zien of het nog wel wil...hoezo M.S.?! 
Nadat ik toch maar even eerst de kat uit de boom had gekeken, moesten dus de schaatsen maar aan. Met behulp van en twee paar handen toch maar omhoog gehezen, et voilá .... daar ging ze dan! Evenwicht is zowiezo al harstikke moelijk voor mij, maar na enkele minuten toch maar de stoute schoenen aangetrokken en losgelaten...een Billman pirouette zat er niet meer in 
Ik ben Barbara , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bar.
