Beste vrienden bloggers. Onderstaande brief verstuurde ik naar alle mogelijke media. Niet één reageerde. Ik heb begrip dat moeder er niet wou over praten maar stelde vast dat ook zij in het duister moest tasten en eigenlijk niet zo happig was haar 'voorgeschiedenis' te kennen. Persoonlijk interesseert het mij en mijn (half)nicht Ann Willio wel om dit duister gat in te kleuren. Ook zij weet niets over haar grootvader, de tweede levensgezel van Mariëtte (Marie) Willio. Misschien vinden wij bij Seniorennet de sleutel van het mysterie...
Sint-Martens-Latem, 05/10/2007.
Geachte Redactie,
Na de dood van mijn vader (24 juli 2007) heb ik enkele documenten ontdekt over het verleden van mijn moeder Ferdinanda (Fernande) Willio (zie foto daterende uit 1983).
Haar leven lang is ze op zoek geweest naar haar verleden en afkomst. Haar moeder heeft ze nooit echt gekend. Ze werd grootgebracht door adoptiefouders in de streek van Zottegem vanaf haar tweede levensjaar, achtereenvolgens in de gehuchten Breivelde en Grotenberge. Naar haar zeggen was haar vader jong gestorven en diende haar moeder Mariette Willio haar dochter toe te vertrouwen aan pleegouders, de familie Tuypens, waar de weduwe dan hertrouwde met een zekere De Winter (Leeuwergem). Moeder zou ook 2 jaar verbleven hebben in een weeshuis te Gent (De Blauwe Meisjes?)
Na haar studies ging ze op 18-jarige leeftijd als gouvernante werken bij de Gentse familie Deceuninck, die ook een buitenverblijf hadden in Deurle (villaatje op hoek van de Philippe de Denterghemlaan en de Museumlaan). Daar leerde ze mijn vader, Albert Haelemeersch, kennen. Ze huwden in Gent in 1932.
Ze was, net als haar broers, een natuurlijk kind, maar niet van dezelfde vader. Tot 1965 hield ze haar verleden angstvallig verborgen omdat ze zich schaamde geen vader te hebben. Stel je voor! De zusters van haar moeder hielden wel contact met mijn moeder, maar konden of wilden haar niet helpen bij de zoektocht naar haar jeugd en verleden omdat ze de schande van de toen reeds bewust ongehuwde moeder (Mariette) nog steeds niet verwerkt hadden!(sic).
In 1966 ontdekte moeder via een gezin waar ze af en toe aan het kookfornuis stond bij zakendiners, dat haar échte vader een Gents industrieel was, een zekere Florimond François. Die Florimond François had het verhaal gedaan aan de heer des huizes, die zelf directeur was bij de Gentse katoenfabrikant Dierman, een bevriend bedrijf.
Dit geheim was lang bewaard gebleven en moeder kon het niet natrekken omdat haar vader toen blijkbaar al overleden was... Naar mijn opinie wou zij het allemaal niet meer weten.
Haar grootvader (afkomstig uit Oplinter) en haar moeder waren eerst uitbater van het stationsbuffet te Aalst en later in Gent-Zuid. Toen woonden ze vermoedelijk in de Vlaanderenstraat. Maar toen haar grootvader verongelukte, werd Mariette (officieel Marie) vermoedelijk uitbaatster van het stationsbuffet van Luik, waar ze samenleefde met een zekere De Man, met wie ze nog twee kinderen kreeg Pierre en Jean Willio, halfbroers van moeder, met wie ze een goede verstandhouding had ...
Zelf heb ik nog contact met de dochter van Jean, die de rest van de familie beter kende dan ikzelf en zelfs naar Brazilië reisde om het verleden te achterhalen, maar we raken niet verder bij gebrek aan informatie en de huidige wet op privacy.
Moeder (° Aalst 1908) overleed op 21 mei 1996 te Sint-Martens-Latem en sindsdien ben ik dan zelf vruchteloos op zoek naar herinneringen aan mijn grootmoeder en de reconstructie van moeders jeugdjaren.
Ik vermoed dat ze toch in het Gentse moet gestudeerd hebben, gezien ze, naast het Nederlands, perfect Frans en Engels sprak en daarenboven zeer bedreven was in kookkunst en snit en naad.
Dit is nu wel een lange voorgeschiedenis, maar ik vrees dat een kort zoekertje weinig zal opleveren, gezien de meeste, ja zelfs alle getuigen al overleden zijn.
Toch moet er een middel zijn om via de archieven van de stad Gent, Aalst of de NMBS, Mariëtte Willio te traceren en eventueel meer te ontdekken over Florimond François. Daarbij veronderstel ik dat gezien moeder in Zottegem werd opgevoed, ze daar ook als inwoonster moet geregistreerd geweest zijn.
Na jaren vruchteloos zoeken raak je aan het einde van je Latijn, maar toch wil ik via dit schrijven tips losweken om toch meer klaarheid te krijgen in deze familiegeschiedenis.
Misschien kunnen jullie me terug op het goede spoor brengen.
Met dank om dit epistel te willen lezen,
Vriendelijke groeten,
|