Zondagavond trokken Viva en ik erop uit om foto's van Fleurtje te maken, want zoals jullie ondertussen al wel weten is Viva haar meter. Viva en de tantes Laathi en Mare zorgen samen voor de geboortekaartjes, de doopsuiker ligt al klaar ). We gingen naar Tongerlo (alle uitvluchten zijn goed om gezellig samen te komen) naar het Torenhof, vlak over de abdij van Tongerlo, die we ook een bezoekje brachten. Eerst lekker gegeten en daarna maakten we mooie foto's. Het was weer even "genieten"...
Wat gaat het vlug, deze foto's heb ik gisteren genomen, Fleurtje is al een heel juffertje geworden en Nefri ook. Ze woont nu al twee weken hier en Nefri zes weken, ik zou ze geen van twee nog kunnen missen...
Wat zouden die twee elkaar te vertellen hebben ???
Schijnt een geheimpje tussen hen te zijn ) (misschien zoiets als: " Kwispeltje als ik nog een beetje groter ben kan ik het helemaal in je oor fluisteren...")
Ziehier het absoluut ongelooflijk doch waar gebeurd verhaal van een sultan der Indiën die in al zijn dromen geplaagd werd door de aanwezigheid van een klein meisje dat door de tijd aan het reizen was.
De sultan sliep niet meer, steeds heviger wordende angstaanvallen weerhielden hem om zich bezig te houden met staatszaken.
Om zijn ziekte te genezen moest men het kind in het land der dromen gaan zoeken, dus begon een onbekend ingenieur in het jaar 1900 aan de constructie van een olifant die door de tijd kon reizen.
Enkele maanden later ging de sultan aan boord met een deel van zijn hofhouding op zoek naar de kleine reuzin die, in de loop van de nachtmerries, veranderd was in een marionet van bijna vijf meter hoog.
De reis werd erg zwaar. De bemanning werd geleid door één aanwijzing: de reuzin was dol op naaiwerk. Ze hield er bijvoorbeeld van om voertuigen op het asfalt, boten op de kaaien, treinen op de rails en soms enveloppen op de brievenbussen te naaien.
Het zweet van de bemanning bewoog de olifant voort. En vreemd, zoals enkel een liefdesverhaal vreemd kan zijn, voelde de olifant de behoefte om het meisje te ontmoeten en op blije momenten ontlastte hij zich van honderden levende vogels die in de hemel verdwenen, vergezeld van een vrolijk trompetgeluid.
Gisterennamiddag zijn Fleur en ik bij Tante Vif op bezoek geweest. Weer een een mooie maar zwoele zomerdag, maar we hebben er een gezellige namiddag doorgebracht, met een lekker espressootje en een ijsje. Vifke zat er een beetje door, maar ik hoop dat toen we een paar uurtjes later zijn door gegaan het haar toch een beetje opgefleurd heeft...
Een gelukkige Vifke met Fleur...
Alletwee in rusttoestand...
Kwispel vond de kleine deugniet ook wel aardig, maar had zoals wij ook veel last van de warmte...
Miss Fleur, laat zich alle aandacht van de laatste dagen heel goed welgevallen...
Deze vier vriendinnen hebben genoten van een avondje uit, een zwoele zomeravond op een leuk terras, Laathi en Mare hadden Fleurtje nog niet gezien en waren natuurlijk ook benieuwd. De avond is omgevlogen, bij toeval keek er één van ons op haar horloge en tot onze grote verbazing was het al bijna 1 u in de ochtend. Hier het verslag...
Viva, Laathi, Fernanda en Fleurtje, Mare
We kwamen samen bij Laathi en genoten in haar mooie tuin van een koel drankje...
Laathi was net terug van een prachtige vakantie op Korfoe. Als souvenir bracht zij voor ons een prachtig hangertje mee, waarvoor wij haar op gepaste wijze bedankten
In de mooie tuin van van Taverne "De Wilde Vespers" zaten we aan de vijver. Viva is de trotse meter van Fleurtje en bracht haar een cadeautje mee om haar dat niet te laten vergeten. Ongeduldig maakte zij haar pakje open
Het geschenkje kreeg al de nodige aandacht van haar!
Fleurtje gaat zeker fotomodel worden !!!
En wij? Wij genoten van "the Good life"
Onze smiles zeggen wel genoeg...
Viva bracht voor ons een lieve attentie mee om deze avond te herinneren...
Met een mooie tekst over vriendschap, die ons er dagelijks laat aan denken hoe bijzonder dit is...
Tekst en foto's van Viva.
Bedankt Viva.... en wat een meter heeft Fleurtje gekregen, één uit de duizend, dat gaat een verwend hondje worden en dan nog met al haar tantes...
De Yorkshire Terriër is in de tweede helft van de 19e eeuw in Leeds ontstaan. Het is niet precies duidelijk hoe dit ras ontstaan is. Haast wel zeker is dat de Clydesdale Terriër (Paisley Terriër) een van de voorvaders is. Deze Terriër, die niet meer bestaat, leek op de Sky Terriër met kleuren die veel overeenkomen met de kleuren van de Yorkshire Terriër .Waarschijnlijk voert dit ras ook bloed van onder meer de Sky Terriër, de Manchester Terriër, de Brokenhaired Schotch Terriër, de Maltezer en de Dandie Dinmont Terriër. Door menigeen wordt aangenomen dat de Maltezer verantwoordelijk is voor de lange zijdenachtige vacht maar dat wordt door andere weer in twijfel getrokken daar de Brokenhaired Schotch Terriër de voorvader is van menig langharig Engels ras. Oorspronkelijk deed dit ras dienst als rattenvanger. Overigens was deYorkshire Terriër vroeger groter en zwaarder dan nu. Als eerste echte stamvader van de hedendaagse Yorkshire Terriër wordt gezien de in 1865 geboren "Huddersfield Ben" Tegen het einde van de 19e eeuw maakte men van de Yorkshire Terriër door strenge selecties tijdens de fok een zuiver dwergras. De vacht heeft veel verzorging nodig, zeker wanneer u dit ras wilt gaan uitbrengen op hondenshows.
Moedig, Schrander, Sportief, Levendig, Aanhankelijk, Kan goed omgaan met andere (huis)dieren, Waaks
Van deze foto wilde ik jullie laten meegenieten...
Zo gaat dat hier toe, maar af en toe gaan ze een beetje hardhandig met elkaar om, dan moet de scheidsrechter wel een keertje een gele of als het te gek wordt een rode kaart geven