Ik ben fons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam folion.
Ik ben een man en woon in de omgeving van Antwerpen (België) en mijn beroep is niet meer belangrijk sinds ik op pensioen ben....
Ik ben geboren op 15/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
heel gevarieerd : bij goed weer zitten wij in de tuin of op de fiets... Anders schilder ik wel eens wat en heel af en toe pleeg ik ook wel eens een gedichtje...
'k Tracht elke dag te genieten van het leven ...
Beoordeel dit blog
aemechtig
'aêmechtig' : het machtige gevoel om soms je adem te verliezen...
30-06-2017
dankgebed
DANKGEBED
Mooi geschikt op mijn bordje prijkt vandaag een gehaktbal Ik ben er vast van overtuigd dat die weer heel goed smaken zal!... MAAR
Mijn moeder heeft mij lang geleden ooit eens duidelijk uitgelegd dat je altijd voor het eten eerst nog een gebedje zegt!... DAAROM
Dank u Heer, ik wil je prijzen voor alles wat Jij voor mij doet; dank voor drank en dank voor spijzen die gehaktbal lijkt weer goed !...
DAAROM
vouw ik nu mijn handen samen en ik doe mijn ogen dicht en ik hoop ook dat bij 'amen' mijn gehaktbal er nog ligt!... AMEN !... Fons Wilms 08.05.2017
Een vlotte, welbespraakte meid was op een dag haar stemmeke kwijt. En zoiets zit beslist niet goed, vooral als je iets zeggen moet... Ze zocht en zocht... en vol verdriet zei ze :"Ik vind mijn stemmetje niet ... Hoe ik ook zoek : 'k vind het niet meer !.." Toen ze dat zei, toen had ze het weer...
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar. Eindelijk is het ogenblik daar waarop ik niets meer hoef te doen. Ik ga namelijk met pensioen. Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar. Nooit meer heibel in de klassen, nooit meer bergen paperassen. Nooit zal ik nog ruiten zetten of na 't vechten wonden betten; Nooit als laatste 't licht uitdoen, nooit meer bedeltochten doen; nooit meer 's morgens vroeg de bussen nooit meer angst of woede sussen. Ik herhaal graag nog een keer : Nooit, nooit, nooit, neen, neen, nooit meer ! Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar. Nooit stel ik 's morgens nog de vraag : "Wel, jongen, hoe is 't vandaag ?" Nooit krijg ik nog tekeningen nooit komt men nog bij mij zingen, nooit meer sint of kerstman spelen nooit meer liefde en leed delen. En het is echt niet gelogen : 'k krijg wat water in mijn ogen. Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar. Wat mij nu toch wel verblijdt zijn die zeeën vol met tijd. Ik kan wandelen, ik kan fietsen of een dag lang lekker nietsen. Ik kan schilderen, ik kan vissen, ik kan metselen, ik kan klussen, ik kan de tuin een kuisbeurt geven; ik kan fluiten, ik kan leven ! Hip, hip, hip... Hip, hip... HOERA !
Ik ben fons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam folion.
