Casa Callenta (Brasschaat) wil aangename activiteiten aanbieden
aan kankerpatienten en mensen uit hun omgeving.
Lotgenoten kunnen er mekaar ontmoeten...

Lotgenoten

Ik had er liever geen gehad
maar ik ben blij dat ze er zijn
want zij kenden zeker allemaal
hetzelfde verdriet, dezelfde pijn...

Je hoeft niet alles uit te leggen
een glimlach, een blik of een gebaar
kunnen vaak zoveel meer zeggen
dan duizend woorden bij elkaar...

't Is iemand die mijn onmacht kent;
die even met me praat
en die me steunt in een zwak moment
als het even niet meer gaat...

Een lotgenoot voelt met je mee
gelouterd door zijn eigen pijn.
Ik had er liever geen gehad
maar ik ben blij dat ze er zijn...

                      © Fons Wilms 20.06.2019

20-06-2019 om 00:00 geschreven door folion

Wandelen...

Een wandeling kan heerlijk zijn
zo eenvoudig en zo puur.
Je voelt je dan ontzettend klein
in die prachtige natuur...

We babbelen dan honderduit
over wat ons bezighoudt;
wat vreugde en wat zorgen baart,
wordt mekaar toevertrouwd...

En zijn we dan met keuvelen klaar
dan praat de stilte voort;
dan zeggen harten tot elkaar
wat niemand anders hoort...


                                        © Fons Wilms 29.08.'10

21-05-2019 om 00:00 geschreven door folion

 


                 Mindfulness

Gedachten,
constant rijden ze rondjes
en tollen door mijn kop
ze doen steeds weer 't zelfde traject
en vreten al mijn krachten op...

                Gedachten,
                als ik even wat afstand neem,
                krijg ik ze in de gaten
                en heel bewust bekijk ik dan
                hun hardnekkig doen en laten...

                                Gedachten,
                                ik laat ze nu voor wat ze zijn;
                                'k gun ze hun eigenheid
                                en ik bekijk ze aandachtig
                                met milde vriendelijkheid...

                                                                                        © Fons Wilms 04.03.2019

05-03-2019 om 00:00 geschreven door folion

Twee oude knollen...





Zie ze daar lopen, zij aan zij,
twee oude knollen in de wei;
de ene grijs, de andere bruin;
de ene man, de andere ruin...

Hij komt naar mij : hij ziet mij graag,
of is 't alleen maar voor zijn maag ?
Hij wil dat ik filosofeer
over 't gras, het hooi of over 't weer.

Maar nooit over de politiek
want daarvan wordt ons paardje ziek.
Zijn maag draait om en hij gaat hikken ;
benauwdheid doet hem bijna stikken...

Zijn leven lang geen fluit gedaan
alleen maar 'in de wei gestaan'...
Wat maakt het uit : 'k verzorg hem goed,
zoals je met een paardje doet...

Wij hopen beiden - als dat mag -
nog op een schone oude dag...
Zie ze daar strompelen door de wei :
twee oude knollen , zij aan zij...
          © Fons Wilms 09.05.'09

25-02-2019 om 11:59 geschreven door folion

Twee tassen

Hij was bekoorlijk koffiezwart
en zij was romig bleek
En er gebeurde iets apart
toen d' een naar d'ander keek...

Ze raakten danig opgewarmd
leefden als in een droom
Ze hebben dan mekaar omarmd
en kwamen onder stoom...

De donkere begon te flippen
danste en sprong en riep  :"Olé" ;
begon fel op en neer te wippen;
de bleke wipte aardig mee...

Maar toen kwam hij daar plots ten val
en hij sleurde haar mee.
Het resultaat - je raadt het al -
een grote plas café au lait !

                                      F. Wilms 24.01.2017

23-02-2019 om 00:00 geschreven door folion

De volheid van de lente



Vanmorgen vroeg bij het ontwaken
- ik dacht dat iedereen nog sliep -
was het de lofzang van de lente
die mij halfslapend buitenriep...

Meesjes floten hun schrille tonen
merels zongen het leidmotief
terwijl wat verder in de bomen
een heggemus haar stem verhief...

Een lentebriesje streelde zachtjes
de bloesems in de ochtendkou
en spinrag toonde - bijna ijdel -
glinsterende druppels van de dauw...

Meiklokjes klingelden goedkeurend
tussen het groen zo heerlijk fris.
Ik was weer blij om te ervaren
hoe mooi het leven soms wel is...

                      © Fons Wilms 22.04.2011

23-02-2019 om 00:00 geschreven door folion

Bijna een geest




Als ik mij vanmorgen scheerde
          dan was ik wat verveeld
want in de spiegel miste ik
          vandaag mijn spiegelbeeld...

'k Ben daarna naar de bakker
          om een vers brood gegaan
maar in 't weerspiegelend winkelraam
          zag ik mezelf niet staan...

Ontdaan keek ik in 't water
          veilig vanop de brug
maar vandaag keek er niemand
          vanuit het water terug...

'k Dacht even aan die ziekte
          waarvan je niet geneest
en was ik dan vannacht misschien
          verworden tot een geest ?

'k Liep vlug naar huis, de trappen op,
          de kamer naast 't toilet..
'k Schrok mij een bult : daar lag ik nog
          uitgestrekt op mijn bed...

Lang nadenken dat kon ik niet :
          'k hoorde de wekker gaan..
Ik schrok wakker... rekte mij uit...
         en ik ben maar opgestaan...


                           © Fons Wilms 16.09.2012

20-02-2019 om 00:00 geschreven door folion

HET  RUGZAKJE



Op de wandeltocht van 't leven
draag je steeds een rugzak mee;
daarin zit - goed opgeborgen-
een mengeling van wel en wee...

Lijkt soms die zak niet meer te dragen,
zet hem dan even voor je neer
en begin je af te vragen :
Wat hoef ik nu echt niet meer ?

Verpak je grijze, grauwe dingen,
leg ze helemaal onderaan
hopend dat die herinneringen
ooit nog helemaal vergaan...

Deel de mooie, leuke zaken
zoveel je  kan met iedereen;
dat zal 't zakje lichter maken
en draaglijker dan voorheen...

Gaat 't rugzakje toch weer wegen,
Wel, hopelijk kom je dan
toch nog ergens een vriend tegen,
die je helpen dragen kan...

       © Fons Wilms 28.02.'10

20-02-2019 om 00:00 geschreven door folion

Gedichtendag

'k Ben blij dat ik op gedichtendag
voor jullie weer iets dichten mag.
Ik denk dat ik vandaag iets dicht
iets heel uniek, iets vederlicht,
iets moeilijk, ja, maar ik denk echt
dat het iets is waarvan men zegt :
aan wat hij vandaag heeft gedaan
daar hebben wij dan toch iets aan.
Er werd al veel over geschreven
maar daar is het ook bij gebleven.
Dus eigenlijk is het wel goed
dat iemand er nu iets aan doet...

Daarom op algemene vraag
dicht ik dan vandaag
'het gat in de ozonlaag...'

                                 31.01.2019

02-02-2019 om 00:00 geschreven door folion

Geboortedatum

De verpleegster vroeg nog voor ik mij kon leggen  :
"Kan je je geboortedatum zeggen ? "

Gosh...

Is dit een strikvraag of een val ?
Ik gaf het antwoord gisteren al
en ook zoveel dagen daarvoor....
Dit kan er echt toch niet meer door !
Waar is toch jullie aandacht heen ?
Spreek ik over de hoofden heen
of alleen tegen de muren ?
Dat kan zo echt niet blijven duren !?

Of ?...  Och?...
Misschien?...
Neen toch... ?

Was misschien mijn antwoord slecht ?
Heb ik een foute dag gezegd ?
Een foute maand of een fout jaar ?
Wat ben ik toch een twijfelaar !

Ssssst...
Sssssst...

Maar morgen twijfel ik niet want
ik schrijf die datum in mijn hand !
Ik hoef die vraag niet meer te vrezen :
ik kan het antwoord gewoon lezen !

Aha, voilà !...
                                         24.10.2018

24-10-2018 om 00:00 geschreven door folion

                                     
Apollo

Apollo, stoere sterke reus,
God van het licht en zoon van Zeus,
ga je gang, doe wat je wil,
'k hou me een poosje roerloos stil...

Felgroene stralen wijzen mij
hoe dat ik liggen moet;
met wat getrek en wat geduw
lig ik dan eindelijk goed...

Je arm strekt zich dreigend omhoog
achter een gaas zie ik je oog,
dat mij bekijkt uit alle hoeken
om net die ene plek te zoeken...

't Is al een tijd geleden dat
er op die plek een tumor zat
en wij willen echt wel vermijden
dat die nog verder zou uitbreiden...

Je scant, meet op en vergelijkt
of alles niet te sterk afwijkt
en als het hele plaatje past,
dan zet je alles met één klik vast...

Zacht zoemend vang je daarna aan
om linksom helemaal rond te gaan
en dan rechtsom helemaal terug.
de bestraling zelf gaat redelijk vlug...

Apollo, stoere sterke reus,
God van het licht en zoon van Zeus,
al doet jouw liefkozing geen pijn,
wij zullen nooit écht vrienden zijn....

                                                 Fons Wilms  23.09.2018

29-09-2018 om 00:00 geschreven door folion

 Met pijn in het hart, tranen in de ogen en een krop in de keel

       moeten wij u meedelen dat na ruim 20 jaar ons 

                             Sammeke

      verhuisd is van onze schoot naar de kattenhemel.

't Ging al een tijd niet goed met hem;
zijn rug was stijf en zat wat klem;
zijn pootjes trilden als een riet
maar slapeloosheid had hij niet...

Al na een ochtendtoertje wat moe
ging hij dan naar zijn mandje toe
waar hij daarna de ganse dag
in zijn nestje te slapen lag...

De rakker is nu heengegaan;
zijn mandje blijft nu hier leeg staan;
maar één ding weten wij gewis :
dat hij nu in de hemel is...

Hij is daar vrolijk en nooit bang
en hij slaapt daar nu dagen lang;
heeft nooit meer pijn; nooit meer verdriet
en slapeloosheid kent hij niet...

                                                                         © Fons Wilms 08.08.2018

08-08-2018 om 00:00 geschreven door folion

Zonder woorden

Bidden gaat meestal met woorden
maar vandaag moet het zonder;
als ik daarnet die merel hoorde,
leek dat eigenlijk al een wonder...!

24-05-2018 om 00:00 geschreven door folion

Kerstwens

'k Wens je een ster aan de hemel
die in 't donker schijnt
waardoor hier op aarde
alle onrust verdwijnt...

Een hand op je schouder
in tijden van verdriet
een zacht, helend woordje
dat je dan troost biedt...

Ik wens je veel vriendschap
veel vreugde, veel liefs;
een jaartje vol blijdschap
en veel positiefs...
                            Fons Wilms 10.12.2017

10-12-2017 om 00:00 geschreven door folion

Ontmoeting

Zij waren elks hun weg gegaan
en kwamen op een smalle baan
elkaar toevallig tegen.
Hij stoer en sterk en zij ietsje verlegen...

't Was moeilijk daar om te passeren
en moeilijk ook om terug te keren
Zij vonden blijkbaar ook wel dat
slechts één van hen daar voorrang had...

Er werd een aardig woord gezegd
maar zij hebben danig overlegd
tot ze aan deze oplossing kwamen :
Ze nemen nu dezelfde weg en lopen hem tesamen !

                                                   Fons Wilms 22.10.2017

22-10-2017 om 00:00 geschreven door folion

Realistisch

Met je hoedje in je hand
kom je door het ganse land,
maar met je hoedje op je kop
loop je geen verkoudheid op !

                                 Fons Wilms 15.09.2017

28-09-2017 om 17:10 geschreven door folion

DANKGEBED

Mooi geschikt op mijn bordje
prijkt vandaag een gehaktbal
Ik ben er vast van overtuigd
dat die weer heel goed smaken zal!...

MAAR

Mijn moeder heeft mij lang geleden
ooit eens duidelijk uitgelegd
dat je altijd voor het eten
eerst nog een gebedje zegt!...

DAAROM

Dank u Heer, ik wil je prijzen
voor alles wat Jij voor mij doet;
dank voor drank en dank voor spijzen
die gehaktbal lijkt weer goed !...

DAAROM

vouw ik nu mijn handen samen
en ik doe mijn ogen dicht
en ik hoop ook dat bij 'amen'
mijn gehaktbal er nog ligt!...

AMEN !...
                         Fons Wilms 08.05.2017 

30-06-2017 om 00:00 geschreven door folion

          STEM




Een vlotte, welbespraakte meid
was op een dag haar stemmeke kwijt.
En zoiets zit beslist  niet goed,
vooral als je iets zeggen moet...
Ze zocht en zocht... en vol verdriet
zei ze :"Ik vind mijn stemmetje niet ...
Hoe ik ook zoek : 'k vind het niet meer !.."
Toen ze dat zei, toen had ze het weer...


        © Fons Wilms 13.01.2012

13-01-2017 om 00:00 geschreven door folion

Kerstverdriet


Mijn hartsvriendin je hebt geen graf
De wind nam je asse mee
Een regenbui nam achteraf
de laatste restjes mee...

Ik zocht, ik zocht, maar  vond je niet
in een prachtige avondzon
noch in een melancholisch lied
of 't wonder van een blom...

En 's avonds dan - van 't zoeken moe -
deed ik mijn ogen dicht
En in mijn hart zag ik dan zo goed
jouw stralende gezicht...

De kerstkaartjes liggen al klaar
de boom is mooi versierd
maar 'k had veel liever weer dit jaar
de Kerst met jou gevierd...

                      © Fons Wilms 17.12.'09

17-12-2016 om 00:00 geschreven door folion

                  PENSIOEN !!!

 Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Eindelijk is het ogenblik daar
waarop ik niets meer hoef te doen.
Ik ga namelijk met pensioen.
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.

Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Nooit meer heibel in de klassen,
nooit meer bergen paperassen.
Nooit zal ik nog ruiten zetten
of na 't vechten wonden betten;
Nooit als laatste 't licht uitdoen,
nooit meer bedeltochten doen;
nooit meer 's morgens vroeg de bussen
nooit meer angst of woede sussen.
Ik herhaal graag nog een keer :
Nooit, nooit, nooit, neen, neen, nooit meer !
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.

Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Nooit stel ik 's morgens nog de vraag :
"Wel, jongen, hoe is 't vandaag ?"
Nooit krijg ik nog tekeningen
nooit komt men nog bij mij zingen,
nooit meer sint of kerstman spelen
nooit meer liefde en leed delen.
En het is echt niet gelogen :
'k krijg wat water in mijn ogen.
Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.

Hip, hip, hip... Hip, hip... Hoe raar.
Wat mij nu toch wel verblijdt
zijn die zeeën vol met tijd.
Ik kan wandelen, ik kan fietsen
of een dag lang lekker nietsen.
Ik kan schilderen, ik kan vissen,
ik kan metselen, ik kan klussen,
ik kan de tuin een kuisbeurt geven;
ik kan fluiten, ik kan leven !
Hip, hip, hip... Hip, hip... HOERA !

                    Fons Wilms 01.01.'O1

28-11-2016 om 00:00 geschreven door folion