Ik ben fons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam folion.
Ik ben een man en woon in de omgeving van Antwerpen (België) en mijn beroep is niet meer belangrijk sinds ik op pensioen ben....
Ik ben geboren op 15/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
heel gevarieerd : bij goed weer zitten wij in de tuin of op de fiets... Anders schilder ik wel eens wat en heel af en toe pleeg ik ook wel eens een gedichtje...
'k Tracht elke dag te genieten van het leven ...
Beoordeel dit blog
aemechtig
'aêmechtig' : het machtige gevoel om soms je adem te verliezen...
Ik ben vandaag vroeg opgestaan en met mijn vrouwtje naar buiten gegaan. Het regent nu al de ganse dag; dit blijft weer zo 'n grijze, grauwe dag maar vandaag is 't wel gedichtendag !
Ik schreef graag iets over zonneschijn over verliefdheid en gelukkig zijn; waarom moet het nu zo triestig zijn want het weer valt écht wel tegen : regen, regen en nog eens regen!...
Mijn vrouwtje staat daar nu al uren haast roerloos door het raam te turen; dat kan zo niet lang meer duren... Ze treurt duidelijk uitermate... Zal ik haar dan maar binnen laten ?
Lekker eten, lekker slapen, even geeuwen, even gapen om daarna katoen te geven. Tjonge, wat een hondenleven... Ik ga buiten als een brave om in de tuin putten te graven en voor ik weer binnenga zit ik vogeltjes achterna... Een regenworm lijkt een gebakje Ik kluif op schors of op een takje. Ik zal mij zelden vervelen : ik wil rennen, ik wil spelen... Ik loop rondjes en ik blaf na een tijd ben ik bekaf maar na een poosje pitten, zie ik het daarna weer zitten... Even geeuwen, even gapen en op baasjes schoot gaan slapen. 'k Wil dat ze mij veel aandacht geven. Tjonge, wat een hondenleven !
Het bloedstaal zei hier is er iets mis. Van wachtzaal naar wachtzaal van dokter naar dokter van advies naar advies het eind van een droom carcinoom...
Van dokter naar dokter van ziekenhuis naar ziekenhuis van onderzoek naar onderzoek van operatie naar operatie van bezoekuur naar bezoekuur van complicatie naar complicatie van kuur naar kuur tegenslag en tegenspoed. De dokter zegt sussend het komt wel goed...
Van onrust naar onrust van frustratie naar frustratie van onmacht naar onmacht ik pieker en pieker en ik ben bang uren en uren de nacht wordt weer lang. Ben eigenlijk wel aan slapen toe : Ik ben zo moe...
Sinds dat je mij bezocht hebt kan ik nergens nog alleen gaan, om het even waar ik heenga, loopt een schim mij achterna... 's Morgens ben je al bij me al vroeg als we opstaan en 's avonds ben je 'r nog steeds als we weer slapen gaan... En zelfs als ik in bad ga dan zit je daar bij mij en als ik in de spiegel kijk zie ik je aan mijn zij... Jij kleurt mij dromen grijzer; 'k zit echt met jou verveeld ; ik kan jou alleen maar haten : Jij besmeurt mijn toekomstbeeld... 'k Vertel de meeste mensen niets over jouw bestaan want als ze 't zouden weten dan jaag je hen schrik aan... Ik tracht jou te negeren 'k probeer vrolijk te zijn maar met een grap of een lange neus krijg je Kanker niet klein...
Ik heb niets te vertellen, dat vertel ik dan en dat is dan poëzie...
-
-
Een blanco blad
Ik zit hier voor een blanco blad, 'k tracht radeloos te bedenken welke woorden of zinnen dat ik aan dit blad wil schenken...
Het zuiver wit weerkaatst fel licht als hoge tonen in een lied; ik mijmer zachtjes een gedicht maar 'k vind de woorden niet...
Wordt het iets vrolijk, iets om te zingen of iets droevig, iets vol van smart ? Letters die hups van 't blad afspringen of kille letters, koud en hard?...
Zal 't blad mijn woorden welkom heten ? Of kan ik er beter niets op schrijven , want ik denk eigenlijk wel te weten dat het blad liever blanco wil blijven...
Jouw handjes in de mijne zo gaan we hand in hand Mijn grote hand, jouw kleine ; een ijzersterke band... Heel hoog op mijn schouders lijkt beneden alles klein misschien dat ooit die werelden voor ons hetzelfde zijn !
Hei schat, laat ons de auto nemen : we gaan op reis; jij zegt waarheen. Naar Duitsland, Frankrijk of Bohemen of overal ergens nergens heen...
Wij stoppen niet en blijven rijden tot er een nieuw landschap verschijnt : gouden bergen, heuvels of weiden waarop een sappig zonnetje schijnt...
Men spreekt er gek, gebruikt er rare woorden. Massa's bloemen en bomen ruisen er luid een vrolijk lied in ongekende akkoorden en vogels kwetteren hun vreugde uit...
We zullen daar zeker niet verdwalen : want alle wegen staan al op de kaart. 't Is onnodig om te weg te vragen; de GPS heeft die klus geklaard...
En mocht de wagen het begeven -je weet dat zoiets soms kan zijn- zal dat de pret toch niet bederven : dan nemen we gewoon de trein !...
Casa Callenta (Brasschaat) wil aangename activiteiten aanbieden aan kankerpatienten en mensen uit hun omgeving. Lotgenoten kunnen er mekaar ontmoeten...
Lotgenoten
Ik had er liever geen gehad maar ik ben blij dat ze er zijn want zij kenden zeker allemaal hetzelfde verdriet, dezelfde pijn...
Je hoeft niet alles uit te leggen een glimlach, een blik of een gebaar kunnen vaak zoveel meer zeggen dan duizend woorden bij elkaar...
't Is iemand die mijn onmacht kent; die even met me praat en die me steunt in een zwak moment als het even niet meer gaat...
Een lotgenoot voelt met je mee gelouterd door zijn eigen pijn. Ik had er liever geen gehad maar ik ben blij dat ze er zijn...
Ik ben fons, en gebruik soms ook wel de schuilnaam folion.
