Zelf kwam ik op de wereld in 1962 Na 16 jaar West-Vlaming te zijn werd ik Oost-Vlaming.
______________________________
de foto's vanaf 4/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony DSC HX100V
de foto's t/m 3/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony Cybershot DSC-T2
mijn ervaring kan je lezen onder 'blootgeven'
Zoeken in blog
hier kan je een titel ingeven van een postje die je terug wilt bekijken vb wil je alle 'goesting' postjes zien typ gewoon goesting' en dan krijg je ze allemaal onder elkaar
in de stilte voorbij je gedachten, vind je innerlijke rust
shri mataji nirmala devi
Vandaag is het geluk je deel en morgen vallen klappen oh er gebeurt zo veel zo veel waar wij geen barst van snappen.
Toon Hermans
De aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
~Mahatma Gandhi~
Wat het is
Het is onzin zeg het verstand. Het is wat het is zegt de liefde. Het is tegenslag zegt de berekening. Het is alleen maar pijn zegt de angst. Het is uitzichtloos zegt het inzicht. Het is wat het is zegt de liefde. Het is belachelijk zegt de trots. Het is lichtzinnig zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk zegt de ervaring. Het is wat het is zegt de liefde.
Erich Fried (1921-1988)
Niemand weet wat er de volgende vijf minuten gebeurt en toch gaan mensen verder.
Omdat ze vertrouwen, omdat ze geloven.
Uit: Brida. Paulo Coelho
Copyright
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming.
Indien mensen zich herkennen op foto's en liever niet op de blog staan kunnen die mij altijd kontakteren en dan wordt de bewuste foto verwijderd
Als je het hier leuk vond kan je op deze site stemmen door op volgende links te klikken waarvoor dank:
Parasol paraplu. Alle regen van de kleurenboog uit de hemel hoog. Boven het begijnhof drijven boze buien. Kakel, begijn, doe een mirakel. Lok de zon uit haar hok.
Joris Denoo - Begijnhofdichter Kortrijk (alle gedichten op de log zijn van zijn hand)
Het mirakel kwam gedeeltelijk de zon kwam niet maar de regen bleef weg tijdens ons bezoek
Alle huisjes dateren van de 17e eeuw
Stilte breekt in volle hevigheid los als op een akker in de zestiende eeuw. Een vogel glijdt in een luchtplooi weg. Tijd stippelt hem ongenadig uit.
Een kapje op een kopje als een zonnepaneeltje. Juweeltje in een prieeltje. Pas op of hij steelt je.
juffrouw Marcella, het laatste Kortrijks begijntje is momenteel 90 jaar en woont in een rusthuis
kapel O.-L.-Vrouw ter Sneeuw
In 1631 woonden er hier 137 begijnen Als er een vorig leven bestaat dan was ik zeker eentje van de 137
De herfstzon bezorgde mij wat fotokopzorgen en een gebedje hielp niet echt
Maar ik liet het niet aan mijn hart komen en genoot van de knusse hoekjes in het begijnhof van Oudenaarde
Het moet er toch heerlijk wonen zijn Dat zou echt wel iets voor mij zijn
Oorspronkelijk verbleven de Oudenaardse begijnen achter de Sint-Walburgakerk. In 1449 kregen zij een nieuw onderkomen op de huidige plaats. Het laatste begijntje stierf in 1960.
bron: oudenaarde.be
Geen begijntjes meer maar wel andere bewoners.
ik probeer ongemerkt dichterbij te komen want wil deze gezellige buurbabbel niet verstoren
nog een kapelleke
en dan de grote kapel
en nog een groterder kapel waar ik niet binnen kon
Memé overleed 5 jaar geleden op 98 jarige leeftijd
Grootouders spelen meestal een belangrijke rol in het leven van hun kleinkinderen. En omgekeerd ook. Ik luisterde graag naar hun verhalen van vroeger. Verhalen uit een andere leven.
Ik heb het geluk gehad van één memé heel lang te mogen kennen. Het is ook de memé die mij het dierbaarst is omdat ik de kans kreeg haar écht te leren kennen. Als jonge vrouw 'op de buiten' die naar een stad kon verhuizen. Die in de oorlog de voeten verzorgde van de passerende vluchtelingen. Een moeder die twee kinderen verloor. Een vrouw die geen kwaad sprak maar over iedereen iets goed kon zeggen.
Ik bezocht memé wekelijks en had altijd al het gevoel dat ik er bij zou zijn als ze overleed. Ik stond (samen met m'n broer) aan haar sterfbed met haar kinderen.
Ze leefde altijd met iedereen mee en was steeds geïnteresseerd in doen en laten van haar nakomelingen. Ze heeft heel even mogen beleven dat ze overovergrootmoeder werd
Pepé overleed in 1984 toen hij 79 jaar was.
memé op haar 90e verjaardag
M'n andere memé overleed toen ik 19 jaar was. Ze was al meer dan 8 jaar dement en wist helemaal niet meer wie ik was ook haar zoon herkende ze niet meer Ze zat enkel nog voor zich uit te staren en is stilletjes heengegaan op 82 jaar in 1981.
Pepé was er al niet meer toen ik m'n eerste communie deed, hij overleed op 69 jaar in 1968 Veel weet ik niet meer van hem Ik herinner mij wel nog dat hij mij 'antjeparantje' noemde
Broer en ik hadden een extra paar grootouders. Nu is dat gewoon door de nieuw samengestelde gezinnen.
Ons derde grootouderpaar was een tante en nonkel van mijn mama De zus van de memé van 98 jaar. Dit koppel had zelf geen kinderen. Ze woonden in het toen heel verre Brussel. Iedere zomervakantie kwamen ze 1 of 2 weken logeren. Het was altijd feest als tantje en nonkel kwamen. s Morgens als nonkel al op was kroop ik bij tantje in bed. Tantje overleed veel te vroeg op 67 jaar in 1969 Het was een schat van een warme vrouw Nonkel overleed in 1981 op 79 jaar
wat kijken we toch overal zo ernstig je zou niet zeggen dat we het met z'n allen zo goed en gezellig hadden Ik vermoed dat de volgende seconde een brede glimlach volgde
Plots ging de storm liggen de man twijfelde nog, hij begreep niet dat dit zo plots kon. Maar de wolken verdwenen echt en de zon scheen als nooit tevoren. Hij werd volledig verblindt en moest echt even stilstaan. De man dacht dat hij droomde
maar het grietje dat hij zag was z'n eigen mamma-lien ze was hem achterna gereisd Man en vrouw waren terug herenigd en konden hun nestje beginnen bouwen Ze begonnen alle aangespoelde planken te verzamelen en nog veel meer. zo maakten ze hun droomhuis, kijk maar eens hoe mooi Toevallig had mamalien een paar spijkers bij en die konden zeker hun nut bewijzen bij de bouw
Bij mamalien kon de man terug zijn ziel blootleggen, het was niet enkel gewoon blablah hij vertelde over al de ontroerende dingen van de laatste dagen. En Mamalien vertelde alles over het thuisproject. De verrassing was dat ze alles verkocht had om samen met de man daar te blijven wonen, weg van alle drukte. Hier konden ze heel zeker de cirkel-der-natuur volgen. De vrouw had de mooiste omgeving om haar tekeningen te maken. Het eiland kon alleen maar voor veel inspiratie zorgen
Ik weet dat ik zei dat ik het er niet meer zou over hebben maar ik wil toch even iets tonen. En een mens mag al eens van gedacht veranderen ook hé . Ik ga wekelijks naar de kinesist en daar word ik precies een astronaut.
Nee het doet geen pijn integendeel het doet heel veel deugd. Het is een soort drainage van de benen. 10 minuten pompt dat op, een beetje het gevoel van de bloeddrukmeter. Het is het enige die leuk is bij de kinesist, de rest doet pijn, dikwijls heel veel pijn.
Behalve de pijn hier en daar en overal, en het uitgeput zijn na een wandeling of wat dan ook zijn er ook de problemen met het hoofd. Zoals veel lotgenoten is er gebrek aan concentratie, geheugenproblemen, licht tot erg afwezig zijn in het hoofd. Dit varieert bij iedereen, sommige hebben weinig last van hun hoofd. Maar bij mij is dat heel erg aanwezig. Mentaal kan ik weinig aan, iedere verandering is precies een drama. Ik weet dat het geen drama is maar het voelt zo aan. Mijn hoofd reageert niet altijd zoals ik het wil. Dat klinkt vreemd, ik weet het. Eigenlijk ben ik het best met een heel eenvoudig rustig leven, een uitstapje hier en daar en liefst niet teveel na elkaar. Gewoon even onder de mensen komen of op wandel in de natuur.
Er zijn lotgenootjes die heel boeiend en zelfs met humor over de ziekte schrijven, maar ook over andere dingen.
Heel interessant voor iemand die er meer wil over weten of om door te geven aan mensen met dezelfde problemen die hun 'nieuwe' weg nog zoeken Gedeelde smart is halve smart zeggen ze toch hé
dan is er ook nog de liga waar ik heel veel te weten ben gekomen, schatten van mensen heb ontmoet virtueel en live (ieder jaar komen we twee keer samen) van wie ik veel steun en vriendschap krijg en waar we ook samen kunnen lachen om onze 'stunts' www.vlfp.be
We waren een man aan het volgen die de wijde wereld introk en lieten hem achter op een eiland waar hij in een slaap verzonken was.
De stilte en de warmte brachten hem in een slaap en hij droomde van groene gezichten.
dat was de laatste zin. nu gaan we verder.
Plots schrok de man wakker. Hij hoorde iets. Het klonk als water maar niet van de oceaan. De man ging af op het geluid en kwam bij een vijver wat hij zag was een mooie verschijning, hij besloot om haar falderalte noemen.
Iemand suggereerde dat er een vrouw moest opduiken maar dat mag niet, mamma-lien wacht thuis op hem.
Falderal was dus een zwaan die de man op het eiland aantrof. Hij was blij dat hij niet meer alleen was.
Onze avonturier ging verder op verkenning want hij wou pas naar huis gaan met een verhaal vol herinneringen Hij vond klaverkes en kreeg het schitterende idee om daar een patchwerk mee te maken. Samen met de lavendel
die hij eerder al zag maakte hij iets prachtig. Een souvenier voor thuis. Hij vond hethartstikkeleuk
Plots voelde hij nattigheid. Letterlijk.
De taal van de wolken was duidelijk. Er dreigde hevig onweer en de man had geen schuilplaats. Het begon heel hard te regenen en te stormen De man moest zich vasthouden aan de bomen Bladeren vlogen in het rond, takken knakten af De mooie dag sloeg om in een hel
Of de man deze storm goed doorstaat zien we een volgende keer wel
Na een tijdje stappen, bergen beklimmen, dobberen op een bootje en stormen doorstaan te hebben kwam hij op een verlaten eiland. Hij was benieuwd naar hetgeen hem omringde.
Beuzeblaadjes, dat had hij nog nooit gezien, toch niet op een eiland, euh ja, daar was hij ook nog nooit geweest. De prachtige natuur en de oceaan deden hem denken aan de aquarellen van Joke. Hij zat er zichtbaar alleen, alhoewel hij het v-teken zag. Misschien waren hier dan toch eilandbewoners.
Het was heel warm en hij zorgde dat hij met z'n ogen in de schaduw ging zitten anders zag hij rode sterren . De stilte en de warmte brachten hem in een slaap en hij droomde van groene gezichten.
Voor het vervolg van dit verhaal reken ik op m'n trouwe bezoekers, hihi of toch op z'n minst een paar tips over welk avontuur de man moet tegemoet gaan feel free
Eventuele gelijkenissen met bestaande personen rusten puur op toeval
Ik wou bijna zeggen mijn nikon en ik beleven samen heel veel, maar t is wel mijn sony en ik. Ooit zal ik een nikon hebben, never stop dreaming, hé, dat is ook een favoriete bezigheid, hihi. En wie weet hou ik dan een coole expo, zo van joo expo , groovy, of zo een woord die nu in is. Misschien zijn er wel Hollandse nieuwe fototoestellen, dan pas zou ik m'n wereldje anders zien. Dan zou ik avonturen en verhalen hebben en dan wordt mijn artiestennaam an/na Mooi hé, een weerspiegeling van mijn naam: an na
Ojee f..., k wou nu een verboden woord gebruiken, maar ik hou het proper en zeg "fokkio", iemand vroeg me: vergeet mij niet, maar it's me hé, vergeten natuurlijk, k ben een echte callemie, alhoewel je moet maar eens in my shoes staan. Als de pippa's (das vrouwelijk voor pippo's) verhuizen naar Noorwegen of Oostenrijk dan krijg je ellenlange leeslinten. Ik word er helemaal nana van (liedje van 'the radio's') en dat kan een dag duren, een echte nana's day dus.
Met al die kleurtjes is het net een kleuterklaswerkje alle kleurkes zijn aanklikbaar, je krijgt dan geen albummeke maar wel een blog te zien. Ik ben eens benieuwd hoeveel punten ik krijg voor dit opstel of misschien krijg ik wel een gouden lepeltje. Ik sluit af met een foto van de natuur
Ook al gaat het wat minder, het beste is om alles positief te blijven bekijken. Niet altijd gemakkelijk zeg je? Dat weet ik. Uitstapjes maken staat hier momenteel op een lager pitje. Maar geen zorgen dat komt wel weer goed. Twee weken geleden was fotorantje een gevallen vrouw. Letterlijk. Ik oefende voor vrouwelijke Paus.
Patats daar lag ze zonder reden.
Alles leek goed te komen behalve de erge pijn in m'n been. Van dokter naar echo naar dokter met als resultaat een bloedklontertje. De behandeling met inspuitingen zit er bijna op. Ik voel het ook beteren. En eigenljk misschien was het maar goed dat ik dat voorhad. Geen toeval dan? Wie zal het zeggen.
Door van hier naar daar te fladderen raakte de energietank serieus leeg. Het zomerse weer liet mij denken dat ik alles aan kon. Het is niet m'n gewoonte om op m'n blog open en bloot te zeggen wat ik heb en misschien doe ik deze tekst wel weg binnen een paar dagen. Sommige weten het, anderen konden het al opmaken uit het lintje links bovenaan. Ik heb fibromyalgie en cvs en nog iets maar ik bespaar je de naam. Het is wel de enige keer dat ik het er over zal hebben. En ik zal het onmiddellijk posten anders bedenk ik me. Ik begon hier aan te schrijven omdat ik wat suf zit te wezen en geen krachten heb om op wandel te gaan. Sinds dinsdag slaap ik vooral, ja ook overdag en dat is zeker niet mijn gewoonte. Uitputtingsslaapjes noem ik dat, omdat het niet moe-zijn is zoals iedereen moe is. Eigenlijk vind ik dat meer dan genoeg uitleg en ik wil niet klagen want als ik m'n normale rustige gangetje ga, dan gaat het 'goed'. Maar 'buiten' lonkt zo, en de Gentse feesten, en de kermis , en een terrasje met die of die en eigenlijk zou ik ook nog willen toerist spelen in eigen land, en, en, en... Je snapt het hé, te veel voor mij. Dus nu rust tot ik weer op krachten ben. En uiteindelijk zijn er veel ergere dingen hé!
En Genshe fieste sfeerbeelden kan je niet beter starten dan met een foto van Pierke Pierlala. Hier op de verkiezing van klein Pierke.
ruut en wit zijn de kleure van pierlala wit en ruut zijn de kleure van pier we droagen ze fier bij volksbal en galaa t zijn mijn kleure vwoisie vwoila ruut es t kleur van d adreenaliene in mijn bloet en ik zwijg tzelfs nie oazet moet
wit en ruut. vwoisie vwoila
zwart en wit zijn de kleure van oenze stat die al veel spiekmedoaijlde hee gat wel verdient zegge kik. wa des mij da t zijn uuk oens kleure vwoisievwoila iedre genteneer hee die kleuren in zijn strop benglent oender zijne fiere kop
enz. enz.
Op de uitslag heb ik niet gewacht en dat was ook niet nodig volgens deze spandoeksupporters: ge moe der niet aan beginne, Hanne goa toch winne
En inderdaad, op de website las ik dat Hanne dus gewonnen heeft.
Deze roze bende speelde vrolijke deuntjes ambiance alom
Aan de Graslei bij Polé Polé, dat is volop vakantie en feest
Scheetse, loetse, bolleke, zoetse, lieveke, schatse, boterkoekske, wilde mee mij trèwen oastemblieft? Want scheetse, loetse, bolleke, zoetse, lieveke, schatse, boterkoekske, 'k hè liever een vrèwe dan een lief!
Wie Gentse volksliedjes wil meezingen kan elke avond van de feesten terecht op het Sint-Jacobsplein om 21 u.
wandeling Astene-Ooidonk (langs de Golden River 1)
Van Deinze kan je langs de rivier De Leie wandelen tot aan het kasteel van Ooidonk. Vorige week startte ik halfweg met beginpunt Astene sas en ging zo naar het kasteel. Dus eigenlijk deed ik deel twee van de wandeling thuis-kasteel, een andere keer doe ik dan deel één, vertrek thuis naar Astene sas. Ik moet altijd beetje anders doen hé En als deel 1 ook meevalt wat betreft afstand dan probeer ik eens het volledige traject. (is normaal goed te doen, maar voor mijn gezondheidtoestand misschien iets te veel.)
Astene sas
via dit brugje kom je op het wandelpad langs De Leie
Ik was zodanig in de ban van de mooie paarden dat ik wat te dicht bij de schrikdraad kwam en plots een sprongetje maakte. Ik had eerst niet door wat er gebeurd was.
Waar ik sta om deze foto's te nemen staat een mooi huis. Het moet fantastisch zijn om daar te wonen met zo'n prachtig uitzicht
Iets verderop blijft het gewoon genieten ook het paardje geniet van het zicht en de zon
Op een bepaald moment moet je het wandelpad verlaten en deze weg nemen richting kasteel altijd rechtdoor, je kan niet verloren lopen
en plots zie je het kasteel opdoemen tussen de bomen deze keer bezoek ik de tuin niet, deze kreeg al meerdere keren de aandacht.
Wel even op verkenning rond het kasteel
En toen kwam een varkentje met een ... oeps, t waren twee koetjes die het verhaaltje uitkeken
Onlangs opende dit stijlvolle rookvrije stadscafé in de Stationsstraat te Waregem je kan er ook in de tuin zitten. Ik maak graag wat reclame voor m'n nichtje en haar man en wens hen veel succes!
Open: woensdag en donderdag vanaf 17 u. vrijdag en zaterdag vanaf 16 u. zondag vanaf 15 u.
De Blije Bloggers Bijeenkomst ging dus door in De Ster te Sint Niklaas Een recreatiedomein waar niks te kort is: vijver, strand, kinderboerderij, kruidentuin, mini-golf, speelplein,...
Deze jonge gasten haalden gevaarlijke apetoeren uit
Geert wees Nana op iets mooi en week niet meer van haar zijde
Myriam en Ninne werden er wat dromerig van
Nana werd onverwacht mijn mooi fotomodel die bezweek voor de gele blommekes
Nana wou poseren met Emmy maar Emmy had blijkbaar iets heel leuk vastgelegd op de foto
Het was een hele leuke dag! Lieve vrolijke mensen ontmoet! Blij dat ik de durf had om over de gevreesde drempel te stappen! Hopelijk stopt het niet bij deze 2e BBB Daarom HELP deze verder te bestaan en schrijf jullie massaal in als er een 3e komt
Bientje, Nana, Geert, Emmy, Lot (oma-moetje), Christa, Ninne en Myriam bedankt voor de fantastische dag!
Zondag 23 mei BBB Blije Bloggers Bijeenkomst Blij waren we, bloggers ook, en bijeen heel zeker
alles was voorzien zelfs een
Ook de pers was aanwezig
de Knack
Dag Allemaal en Story
De opkomst was dan ook heel groot
De zon was van de partij en ik zag meer dan één zonneke Even dacht ik van op Waregem koerse te zijn, toen er hoeden geshowd werden
oma-moetje was heel fier op haar hoedje en groeide boven de anderen uit van trots Wat er met Bientje haar kleedje aan de hand was weet ik niet dat veranderde van blauw naar groen naar blauw Ninne wou dan zeker wel de hoed van Nana eens passen En ja ook zij stond er beeldig mee net als Nana
.
, en een terrasje met die of die
