Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
Ligt hoog op een uitloper tussen hoge bergen, zie de afbeelding. De rivieren Piave en
Ardo komen er samen. Noordelijk zijn er de Dolomieten en zuidelijk de
Voor-Alpen. Wandel met behulp van onder genoemde kaart door de stad en men
krijgt een goede indruk ervan. Bezoek Piazza dei Martiri, Piazza del Duomo en
Piazza delle Erbe. Op Piazza del Mercato ziet u een prachtige fontein. De
kathedraal Santa Maria Assunta is uit de 16de eeuw. Het langhuis wordt
beklemtoond door de sobere façade.
Chioggia bezat al in de 11de eeuw stadsrechten en was van oudsher door zijn gunstige ligging aan de monding van de Brenta bevoordeeld. Ter bescherming van de haven bouwde Venetië in de 18de eeuw een reusachtig vestingwerk, de Murazzi, bestaande uit enorme vlakke dammen van Istrische steen. Op de Piazzetta Vigo staan het Palazzo Grassi uit de 17de eeuwen de S. Domenico, eveneens uit de 17de eeuw, met een laat werk van Carpaccio op het tweede zijaltaar en een 14de eeuws processiecrucifix. In het Palazzo del Podestà, in het midden van de stad, bevindt zich een fraai schilderij van Jacobello del Fiore, 1436. Naast het raadhuis staat een gotische graanopslagplaats uit 1322. De barokke dom, ten zuiden van de Corso, werd in 1633-1674 gebouwd naar het ontwerp van B. Longhena. In de buurt staat de laatgotische bakstenen kerk S. Martino met een fraaie polyptiek van P. Veneziano (1349).
Lungomare Adriatico, 101 - 30019 Sottomarina di Chioggia (VE)
Revello met de cisterciënzer abdij Staffarda,
regio Piëmonte
Revello ligt in de provincie
Cuneoen wel in de Po vlakte. De cisterciënzers vestigden zich
niet altijd in een woest en ledig gebied. Zo konden de witte monniken die uit
Tiglieto en Ligurië waren gekomen, gebruikmaken van de bouwsels van vroegere
bewoners. De moerassige plek was sinds de Romeinse tijd steeds verbeterd en ze
hoefden de werkzaamheden alleen maar voort te zetten. En ze konden zich
bovendien ook gemakkelijk voegen bij de gemeenschap van het benedictijner
klooster dat er sinds 1122 was gevestigd. Ze kwamen echter niet met lege handen
naar deze plaats: Manfred 1, heer van Saluzzo, had hun de gronden geschonken.
Dat zou in 1135 geweest zijn, maar er is geen stichtingshandvest meer om dat
verifiëren. Andere, wel gedocumenteerde, schenkingen werden gedaan in 1138. 350
De Romaanse gebouwen met hun gotische gewelven vormden een harmonieus geheel. Na
een grote brand in 1189, die zo hevig was dat de monniken een aantal jaren in
San Martino al Cimino moesten wonen, werd de abdij in de der- tiende eeuw
helemaal verbouwd. En bij die restauratie gaven de monniken eveneens uitdrukking
aan hun wens de abdij te verfraaien, hetgeen te zien is in de decoratieve
ontwerpen in baksteen en natuursteen die de cisterciënzer stichtingsvaders nooit
zouden hebben geaccepteerd. De nog wat, onhandig toegepaste nieuwe bouwstijl
vertoonde nu niet meer de bernardijner eenvoud, maar bereikte ook niet de
sierlijkheid van de grote gotische kerken. in Staffarda is het cisterciënzer
gevoel desondanks aanwezig in de fonasteria: deze grote ziekenzaal bestaat uit
twee gotische beuken met zware stenen zuilen die zijn bekroond met
niet-figuratieve, sobere kapitalen. Staffarda is weinig bespaard gebleven. De
abdij werd vanaf 1463 in commende gegeven. Ze raakte gedeeltelijk verwoest
tijdens de Spaanse Successieoorlog (hier in Staffarda onderscheidde maarschalk
Catinat zich op 18 augustus 1690 in de strijd tegen koning Victor Amadeus U van
Savoye, die voor de herstelbetalingen opdraaide). In 1799 werd het klooster
geplunderd door de Franse troepen. De cisterciënzers konden hun klooster niet
draaiende houden en paus Benedictus XIV wees het in 'voortdurende commende' toe
aan de Militaire Orde van Sint-Maurits, die het in 1804 liet vallen, waarna de
kerk parochiekerk werd. Vanaf 1826 werden werkzaamheden uitgevoerd om de abdij
te redden van een langzame, maar zekere achteruitgang. Sinds vanaf 1923 dit
initiatief systematischer werd aangepakt, is men er in geslaagd om een van de
mooiste abdijen van Piëmonte voor het nageslacht te bewaren.
is het meest bekend als stad van Romeo en Julia, Shakespeare's legendarische liefdespaar.
Het veronderstelde balkon van Julia in de Via Cappella, haar graf en de kerk waar het huwelijk van dit beroemde paar zou zijn ingezegend, trekken jaarlijks vele duizenden toeristen.
Veel bezoekers beschouwen het schilderachtige Verona als een uiterst prettige stad, meer ontspannen dan de nabij gelegen toeristen-bijenkorf Venetië.
Verona was voor de Romeinen al een belangrijk centrum vanwege de ligging aan het eind van de Brennerpas.
Hier kwamen drie Romeinse wegen samen. De Via Gallia uit het westen is nog altijd intact en loopt nu als kaarsrechte weg, omzoomd door fraaie platanen, van Peschiera aan het Gardameer naar Verona.
Het centrum van de stad (250.000 inwoners) aan de rivier de Adige is de Piazza della Erbe. Vroeger was hier een Romeins forum, nu wordt er dagelijks een groentemarkt gehouden.
Het bekendste gebouw van Verona is de Arena, na het Colosseum in Rome het grootste bewaard gebleven Romeinse amfitheater. Het bouwwerk kan overdag worden bezichtigd, en is tijdens de zomermaanden s'avonds het decor van wereldberoemde operavoorstellingen.
Een avond in de Arena is een spektakel dat je een keer moet meemaken als je de kans krijgt. Beroemde opera's met gigantische decors en massascenes, samen met 25.000 toeschouwers op de tribune zorgen voor een ongekende belevenis!
De stad kent verder een aantal monumentale paleizen en kerken, leuke winkelstraten en voortreffelijke restaurants
Zondag 29 April zal worden geopend en zal duren tot dinsdag 1 ° maggio, de achtste editie van "Europa in de weide", de grote tentoonstelling-markt speciale producten, smaken en nieuwsgierigheid van de regio's van Italië, Europa en, dit jaar, van de wereld. De buitenste ring van Prato della Valle Welkom 170 boxen voor ongeveer zes duizend vierkante meter, uit 25 landen en door vele Italiaanse regio's.
"De provincie benadrukt de wethouder voor productieve activiteiten Domenico Riolfatto ondersteunt dit initiatief vanaf het begin. De kwaliteit en de grootte van de gebeurtenis groeit altijd zo veel dat vandaag onze beurs is uitgegroeid tot een van de belangrijkste op Europees niveau, omdat in de drie-daagse evenement trekt ten minste 120.000 aanwezigheid ".
De gebeurtenis zal een breed aanbod van levensmiddelen en objecten geselecteerd door een zorgvuldig geselecteerde kwaliteit en een aanbod van gerechten zowel Italiaanse en Europese. Voor de eerste keer, dan dit jaar vindt u gazon producten en specialiteiten van Argentinië, Ecuador, Mexico, Thailand, Israël en Senegal. De uitreiking van de vier mooiste en speciale kraampjes vindt dinsdag, 1 mei om 11.
De stad van Abbasanta ligt op plateau en is gelegen in een
belangrijke geografische positie, op de hoofdweg van het centrum van Sardinië.
Archeologische ruimte
is van groot belang, gekenmerkt door de aanwezigheid van dolmens, Heilige wells
en tombe dei giganti. Behoort tot haar grondgebied een van de belangrijkste Nuraghi
van Sardinië, de bekende Nuraghe LOSA '' ''. Het heeft een zeer karakteristiek
historische centrum, verrijkt door traditionele donkere basalt stenen
constructies.
Bardolino▲ Bardolino ligt in de provincie Verona, regio
Veneto, op de oostelijke oever van het Gardameer. Het toerisme is er heel
belangrijk. Is het centrum van een belangrijk wijnbouwgebied, Bardolino. Van de
middeleeuwse burcht van de Scaligeri resten twee poorten en een toren. Het
kerkje San Zeno, 11de eeuw, behoort tot de belangrijkste Karolingische
monumenten in Italië. Romaanse San Severo heeft fresco's uit de 12de en de 13de
eeuw. In de nabijheid vindt u een voormalige kluizenarij van de camaldulenzer
monniken, H. Romuald door Palma il Giovane.
De stad van Abbasanta ligt op plateau en is gelegen in een
belangrijke geografische positie, op de hoofdweg van het centrum van Sardinië.
Archeologische ruimte
is van groot belang, gekenmerkt door de aanwezigheid van dolmens, Heilige wells
en tombe dei giganti. Behoort tot haar grondgebied een van de belangrijkste Nuraghi
van Sardinië, de bekende Nuraghe LOSA '' ''. Het heeft een zeer karakteristiek
historische centrum, verrijkt door traditionele donkere basalt stenen
constructies.
Stad van Romeo en Julia, , naar overzichtregio Veneto
Verona ligt gunstig in het dal van de Adige, wat een deel vormt van de weg Italië - Alpen. In de eerste eeuw v.C. was Verona al een Romeinse stad. Dat blijkt nu nog uit: amfitheater, het theater en de Porta dei Borsari, een stadspoort. In de 12e - 14e eeuw is Verona bestuurd door de Scaliger familie. Hierna kwam het bij het rijk Venetië tot het ging behoren bij de Italiaanse eenheidsstaat.
Bassano del
Grappa▲ Deze plaats was al in de oudheid bekend als
Fundus Baxianus. De stad werd, na wisselende overheersing door onder
anderen de Scaligers en de Visconti, in 1402 Venetiaans. Bassano is beroemd
geworden door een zelfstandige schilderschool, waarvan Jacopo da Ponte, Bassano
genaamd, 1517-1592, de belangrijkste vertegenwoordiger was.
De stad van Caorle en Bibione, het hele grondgebied van Portogruaro bieden een rijke evenementenkalender gedurende het hele jaar. Culturele evenementen, sportevenementen, demonstraties en populaire folklore die de neiging om valoriseren van het grondgebied van Oost-Veneto en een kans te geven te veel toeristen presenteren momenten van plezier en veel entertainment. Evenementen gehouden op de stranden en op open plekken zo goed als in verschillende openbare en particuliere installaties maken het verblijf van de gasten aangenaam en vliegen van het toeristische aanbod van het grondgebied. De vele ambulante ENOGASTRONOMIC evenementen in verschillende locaties weet de traditie en identiteit van de Veneto is echt uniek.
Vindt plaats in Oristano in februari. Dit is een antieke carousel horse van Spaanse afkomst.
S ' ARDIA
Het is een rit, maar vooral een religieuze festival dat tijdens Sedilo ter ere van San Costantino van 5 tot 7 juli in het gelijkluidende heiligdom plaatsvindt. De oorsprong van dit gaat terug tot de nuraghe
Geboren in Bologna, maart 4 1943. Hij begon zijn carrière als jazz-muzikant, dan Songtekst schrijver en zanger; Hij speelt de klarinet, saxofoon, toetsenbord. Zijn brede waaier van prestaties omvatten lyrische muziek en traditionele Italiaanse ritmes.
Lucio Dalla overleden
Kort overzicht van de carrière van singer-songwriter Lucio Dalla.
In België is de Italiaanse singer-songwriter Lucio Dalla niet zo bekend. In Italië is hij echter een icoon. Op handen gedragen door de gewone Italiaan, benijd door zijn collega's in de showbizz en gerespecteerd door het hele land.
Het begint op 1 mei in Cagliari. Het Festival wordt elk jaar sinds 1657 herhaald.
De parade van gekostumeerd groepen van Cagliari en arriveert om te Nora (ongeveer 35 Km van Cagliari). Het is een van de meest belangrijke festivals van het eiland, gewijd aan de martelaar warrior waarvan inwoners waren wendde zich tot het vermijden van de verschrikkelijke gevolgen van een epidemie van Pest en de invasie van de piraten zover terug als 1655. Een plechtige processie met het standbeeld van de Heilige uit de buurt van Stampace en eindigde in de kleine kerk gewijd aan de Heilige in Nora. Deze plaatsen de Saint marteldood in de 4e eeuw na Chr. Vrouwen en mannen van de broederschap zijn vroeg in de ochtend in de kerk gewijd aan de Heilige, voor die het standbeeld, bedekt met kostbare brocades, op een wagen getrokken door ossen gehesen is. Zo begon de processie, die bij de kerk van San Giorgino eindigt. Ridders van de Campidano paardrijden paarden versierd met bloemen kleur de gehele parade van kostuums van het eiland. Na het stoppen op San Giorgino blijft de processie Nora, stoppen voor de nacht op Sarroch. Op 4 mei begint in de ochtend, de processie zijn lange heen-en terugreis dat in Cagliari, verwelkomd door de gelovigen eindigt.
Brons (daterend uit tussen de 8ste en de 5e eeuw v.Chr.).
Zijn bronzen beelden, gemaakt door de nuraghe mensen, die bijna altijd mannen, krijgers, dieren. Er zijn ongeveer 400 (gehouden in de nationale musea van Sardinië).
Het woord geeft aan deze
muurschilderingen uitgevoerd op de muren van openbare gebouwen of privé, waarvan
de samenstelling, in de meeste gevallen, de meeste mensen.
Verf op de muren verbeelden de strikken, klachten, dagelijkse
leven en de grote verworvenheden van een kleine gemeenschap. Vaak lezen we de malaise, het
lijden, de hoop, de ontberingen van een Gemeenschap.
Het cultureel fenomeen van Mexicaanse muralism ontstond in
Sardinië in vier kleine steden: Orgosolo (nu), San Sperate, Serramanna (MD) en
Villamar. De eerste
muurschildering werd opgericht in 1969 door een Seated in de anarchistische
groep, Dionysus, waren de jaren van jeugd uitdaging. Sindsdien bleef de schilderijen op de muren
van Orgosolo (nu), maar ook in andere gemeenten. In de jaren 80, met een overeenkomst
politieke spanning afneemt, schilderde veel kunstenaars scènes van het
dagelijkse leven: mannen te paard, vrouwen met hun kinderen in de baarmoeder,
met herders en schapen boeren met de scythe in hand. Na verloop van tijd zal de muurschildering
een bijzondere betekenis wordt het product van een spontane boer samenleving die
wil bereiken de grote institutionele onderzoekscentra en universiteiten,
publiceren hun eigen tradities en hun eigen gevoelens om te kopen.
Vandaag zijn de muurschilderingen gemaakt met het doel van de
verbetering van de stedelijke ruimten en onderwerpen nogmaals aan de landelijke
wereld memorabilia. Nu
zijn zij verdeeld in verschillende gemeenten van Sardinië.
DOUANE-Sardinië is een land rijk aan geschiedenis en tradities.
Naast haar natuurlijke
schoonheden, waardoor het beroemde wereldwijd, heeft talrijke folkloristische
aspecten met wortels in eeuwen.
Onder de insulaire douane is een van de meest typische
elementen zeker de verscheidenheid van lokale douane, verschillende van land tot
land. Sardijnse
kostuums zijn uitgebreide en kleurrijke: rijke en levendige kleuren dan vrouwen,
meer ernstige degenen voor mannen.
Naast het zijn getuige van de lokale cultuur deze kleding
vertegenwoordigen een stuk geschiedenis van het eiland, zoals afgeleid uit de
Romeinse, Oosterse invloeden, Hispano-Moorse en zijn daarom een teken van
verschillende beschavingen die afgewisseld in de controle van de regio;
Dit is de belangrijkste
reden voor de heterogenic Sardijnse, vooral vrouwelijke zijn, door die het
mogelijk is te achterhalen van de lange reis door eilandbewoners vanaf zijn
oorsprong tot vandaag.
ORNAMENTEN-ornamenten zijn Sardijnse jurk en bijpassende
bijdragen aan het meer bekendheid geven: knoppen van gouden en zilveren ringen,
armbanden, kettingen, kettingen, Hangers, charmes en horloges, broches, gespen;
de ornamenten zijn vaak
realiseerde in watermerk en reeds in het verleden gaf een belangrijke impuls aan
de lokale vakmanschap dat nog steeds vandaag is eerder bekend: de goudsmid
traditie is levend en wel in verschillende centra van het eiland waar de juwelen
nog steeds gegraveerd in burijn en geduldig geslagen met een hamer zijn.
Een prominente plaats
verdienen de werken in koraal, de rode Sardijnse goud, beschouwd als door
deskundigen een van de beste in de wereld.
Mannelijke en vrouwelijke jurk-de typische elementen van de
mannelijke kostuum is de hoed, shirt, vest, jasje, de "raga's", witte linnen
broek, kan de mantel, de karakteristieke "gabbanu" van de pastorale traditie en
mastruca, grote jas van schapenvacht met wol. Daarnaast vinden we vaak het "collettu": een
vacht van leer dat op de knieën aankomt, open vooraan en gehouden door een
gordel van leer.
De traditionele kleding voor vrouwen is meer weelderige, meer
rijke, kleurrijk en gevarieerd. Vinden hoofdtelefoon die een sjaal, een sluier of een kap
kunnen. Het shirt is
altijd wit en het korset is verscheidene besnoeiingen. De jurk kan worden mouwen open en laat de
soezen shirt van ontsnappen; the bodice van verschillende stoffen en kleuren is fijn gestikt
en gefelst. Zijn de
gebruikte gouden sieraden, zilver, met koraal en parels in sommige gevallen zo
ongelooflijk rijk als decoratie.
Vandaag kunt u genieten van deze kleurrijke kleding uitsluitend
in combinatie met de populaire feesten en belangrijkste ceremonies en religieuze
feestdagen; Echter,
geen tekort aan kansen: zelfs de kleinste land in feite heeft de kerk gewijd aan
de patroonheilige, ten minste eenmaal per jaar, meestal met een grote deelname
van mensen wordt gevierd.
De Sarden tonen in het dragen van de kostuums van hun land
trots en trots van de vaders, in de loop van de eeuwen doorgegeven: de
traditionele outfits, in feite dragen decoratie van textiel en sieraden,
getuigenis van cultuur die kenmerkend zijn. Om deze reden elk land wil doorgeven aan
toekomstige generaties de liefde en zorg voor soortgelijke kleding, dus dat moet
niet verloren met de eigenaardigheden van lokale en regionale
geschiedenis.
Naast nauwkeurige borduurwerk, het
resultaat van bekwame werk van deskundige handen, zodra de weefsels werden
gekleurd in het huis met behulp van natuurlijke kruiden en technieken dat
iedereen angstvallig geheim gehouden en die vervolgens werden doorgegeven van
generatie op generatie
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
