Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
31-12-2011
FELICE Anno Nuovo (Oud en Nieuw in Italie)
Oud en nieuw in Italië
(Felice Anno Nuovo)
Naast de feesten in huiselijke kring en gewoon op straat, wordt er ook samen feest gevierd in dorpshuizen, hotels en discotheken. Al dan niet geboekt als arrangement, pacchetto, met hierin cenone, festa e pernottamento (overnachting). Dit veglione di Capodanno, oudjaarsbal, duurt meestal tot in de kleine uurtjes. In grote, maar ook wat kleinere steden komen de Italianen bij elkaar op de grote, centrale pleinen. Het is de gewoonte wakker te blijven om de eerste zonsopkomst van het Anno Nuovo mee te maken. Als je op dat moment in de bergen zit, is het fantastisch om in de winterkoude zon boven het bergmassief uit te zien komen! Het begin van het nieuwe jaar wordt altijd groots gevierd.
In Napoli kende men de traditie van Lo Sciuscio. Een groepje zangers dat al zingend van huis tot huis trok. Hun liedjes en muziek waren bedoeld om geluk te brengen in het nieuwe jaar. De deur niet open doen betekende een jaar ongeluk. De traditie is zo goed als uitgestorven, maar in kleine dorpjes wordt deze soms nog in ere gehouden. De volgende ochtend als iedereen weer is bijgekomen, kan de dag traditioneel beginnen met het bijwonen van de heilige mis of het bekijken van het Urbi et Orbi uitgesproken door Il Santo Padre op het Piazza San Pietro.
Een goed en gezond nieuwjaar toegewenst 2012 francis1
Venetië ligt op een groep kleine eilanden midden in een lagune (de Laguna Veneta) die al in de tijd van het Romeinse RijkVenetia werd genoemd. Er woonden al eeuwen mensen, maar de eerste grotere nederzettingen kwamen er pas als gevolg van de toestroom van vluchtelingen na de invallen van Attila rond 453 en van de Longobarden in 568.
de stad was de plaats van de Slag bij Bassano. In 1815 werd opgenomen in het Koninkrijk van Lombardije-Venetië, en werd een deel van het verenigde Koninkrijk Italië in 1866. Napoleon Bonaparte bleef in Bassano del Grappa voor vele maanden.
De oorspronkelijke naam van de stad was Bassano Veneto.
Ligt op 120 eilanden tussen 150 kanalen die door 400 bruggen over spannen worden. Tezamen met de talloze kunstschatten en de aparte levenswijze maken van Venetië een unieke stad. Venetië, ooit de grootste havenstad van de westerse wereld, werd in de 5de eeuw gesticht door voor de Hunnen gevluchte bewoners van het vaste land die in de lagunes een veilig heenkomen vonden. De schutspatroon is de evangelist St. Marcus wiens lichaam de Venetianen mee handen genomen uit Alexandrië. Zijn symbool, de gevleugelde leeuw, werd het stadswapen. Onder de dogen (dux = hertog) kwam de stad, gunstig gelegen tussen de oriënt en het westen, tot grote bloei. Met name tijdens de kruistochten kwam de stad tot grote bloei en macht. Veel grote paleizen, kerken en openbare gebouwen kwamen in die tijd tot stand. Toen de Turken Byzantium veroverden zette het verval van de stad in, mede door de ontdekking van Amerika waardoor de handel zich verplaatste naar het westen. Wandelingen Met behulp van een plattegrond en lettend op de bordjes waarop de ri. aangegeven wordt, zijn de hier gegeven wandelingen goed te volgen. De belangrijkste bezienswaardigheden komt u dan tegen. Maak uw keuze. * Wandeling van San Marco plein naar Ponte dell'Accademia en dan naar Ponte di Rialto. * Wandeling van Ponte di Rialto door de stadsdelen San Polo en Santa Croce, met o.a. de Santa Maria Gloriosa, naar Piazzale Roma.
PETRO IV van aragon verklaarde Alghero in 1355 tot catalaanse stad. De stad die inmiddels buiten de oude muren gegroeid is,heeft enkele middeleeuwse verdedigingswerken weten te bewaren/: de torre la Maddalena aan de haven de toren die porta a Terra in het centrum ,de torre sulis in het zuiden en de torreS.Giacomo in het zuidwesten
The Nuragic people created the Bronze Statuettes, (dated betwwen the VIII and V century B.C.) which often represented men, warlike, animals. We can count about 400 of them and they now can be seen in the national museums of Sardinia.
Kathedraal Deze aan alle kanten ingebouwde kerk ontstond in 1562 in gotisch-Catalaanse stijl. In de 19de eeuw werd aan de Piazza Civica een classicistische façade gebouwd. Het interieur dat door pijlers en zuilen in drie schepen wordt onderverdeeld, is gedurende de lange bouwtijd, tot 1730, verrijkt met vier kapellen met een rechthoekige grondvorm. Het tongewelf van het middenschip wordt afgesloten door kruisgewelven. Van het oorspronkelijke exterieur bleven slechts de eigenaardige achthoekige toren met de betegelde kegelvormige spits boven de gotische versieringen en het magnifieke gotische portaal aan de Via Principe Umberto, bewaard. Andere bezienswaardigheden Aan de Via Principe Umberto 7 staat de 16deeeuwse Casa Doria met renaissanceportaal en Catalaanse vensters. Vrijwel recht ertegenover, twee steegjes verder in de Via Carlo Alberto, staat de gotische kerk S. Francesco (15de-16de eeuw) met een ondanks een verbouwing intact gebleven stergewelf boven het priesterkoor, een gotische apsis , een achthoekige toren en een fraaie chiostro, de binnenhof die door een kloostergang van twee verdiepingen wordt omsloten. De barokkerk S. Michele, 1612, wordt bekroond door een opmerkelijke koepel met bontgekleurde tegels. Vlak daarbij ligt het LiceoAzuni met de stadsbibliotheek, die meer dan 12 000 boeken bevat, waaronder kostbare Catalaanse handschriften. Omgeving
Tusculum, circa 6 km van Frascati Tusculum is spreekwoordelijk geworden voor een rustig en behaaglijk landgoed. Telegonus, de zoon van Circe en Odysseus, zou de legendarische stichter zijn. De naam verraadt echter Etruskische oorsprong. Al in de Romeinse keizertijd bezaten talrijke welgestelden onder wie Cicero en Lucullus hier hun buitenverblijf. Ook Caesar en Tiberius hadden hier een villa. In de l0de tot 12de eeuw werd Rome beheerst door de graven van Tusculum die ook talrijke pausen leverden. Onder paus Coelestinus III werd Tusculum volledig verwoest, 1191. Vele antieke ruines herinneren nog aan het grootse verleden: amfitheater, substructies van de villa van Tiberius, waterleidingen en cisternen. Bovendien is er nog een goed geconserveerd Grieks theater. Grottaferrata, circa 6 km ten zuiden van Frascati De Abbazia di Grottaferrata, gebouwd op de ruïnes van een der villa's van Cicero, werd in 1005 gesticht door de H. Nilus, als klooster van de basilianer monniken van de Griekskatholieke ritus. Het complex werd gebouwd door een leerling van Nilus, de H. Bartholomeüs. De drieschepige vroeg-Romaanse kerk werd in 1025 door paus Johannes XIX gewijd. Kardinaal Giuliano della Rovere, de latere paus Julius II, gaf aan het einde van de 15de eeuw Giuliano da Sangallo opdracht het klooster met zware muren met poorten en torens te omgeven. Het marmeren portaal met laat11de-eeuwse ingelegde deurvleugels, in de voorhal van de kerk S.Maria, doet Byzantijns aan. Timpaan met Deësis mozaïek. Het doopvont uit de 10de-11de eeuw rust op vier gevleugelde leeuwen en is met reliëfs versierd. Het interieur van de kerk is bepaald door de 18de-eeuwse verbouwing in de stijl van de barok. Er zijn fragmenten bewaard gebleven van de oude cosmatenvloer. De triomfboog is met mozaïeken versierd, Pinksteren. Daarboven bevinden zich fresco fragmenten uit dezelfde tijd, 13de eeuw. De Cappella di S. Nilo is door Domenichino met frescos versierd, 1609-1610, leven van de H. Nilus en Bartholomeüs. Barokke iconostasis, altaarwand, met de 10de-eeuwse icoon van de Madonna van Grottaferrata. De schitterende klokkentoren dateert uit de 12de eeuw. In het museum bevinden zich talrijke kunstschatten waaronder klassieke sculpturen, o.a. een grafstèle uit de 5de eeuw v. C.,handschriften, schilderijen en iconen. Rocca di Papa, circa 12 kilometer ten zuidoosten van Frascati
Bij je stedentrip naar Gent denk je waarschijnlijk als eerste aan pittoreske pleintjes, schattig betegelde straatjes en imposante kathedralen. Dat je er daarnaast ook nog lekkere biertjes kan drinken en stripboeken kopen is logisch: Gent is een Belgische stad. Toch gaat het principe van een typisch Belgische stad niet helemaal voor Gent op. De stad en haar inwoners staan namelijk bekend om het rebelse karakter. Dit imago dankt het aan het feit dat ze zich altijd hebben verzet tegen de vorstenmacht.
Gent is de hoofdstad van Oost-Vlaanderen en telt meer dan 229.000 inwoners. Het historische centrum van de stad bezit veel bezienswaardigheden en wordt beheerst door een imposante torenrij die te bewonderen is vanaf de Sint-Michielsbrug. In Gent wonen veel studenten. De stad heeft dan ook ontzettend veel cafétjes en terrasjes. Je vindt in Gent geen straat zonder drankgelegenheid en je kan op elke hoek genieten van een echte Belgische pint.
Daarnaast leent Gent zich prima voor een dagje shoppen. Het centrum is volledig verkeersvrij waardoor je ongestoord kan rondslenteren. Wil je wat langer blijven dan heeft Gent genoeg keus uit verschillende hotels.
De ideale plaats om typische toeristenplaatjes te schieten is op de St. Michielsbrug. Als je je op de brug namelijk om je as draait, zie je de gildenhuizen van de Korenlei en de Graslei, het Gravensteen, de Vishallen en de drie torens van de St. Niklaaskerk, Belfort en de St. Baafskathedraal en de St. Michielskerk na elkaar passeren.
Een levendige buurt die druk wordt bevolkt door Turkse bakkerijen en restaurants is de Sleepstraat. De stempel die de Turken op de straat hebben gedrukt is zelfs zo groot dat er plannen zijn geweest om de buurt om te dopen tot Turkish Town.
Deze overdekte markt stamt uit de vijftiende eeuw. De overheid wilde toentertijd namelijk de kwaliteit en versheid van vlees beter controleren. Daarom mocht het vlees alleen op deze markt worden verkocht. In het Vleeshuis was plaats voor 150 slagers. Vandaag de dag zijn in het gerestaureerde Vleeshuis voornamelijk lokale streekgerechten en delicatessen te koop. Het Groot Vleeshuis is dan ook ingericht als promotiecentrum voor Oost-Vlaamse streekproducten.
De shoppingsader van de stad is de Veldstraat. Daar vind je een concentratie aan grote populaire winkelketens. Een andere winkelstraat is de Lange Munt. Daar vind je iets meer snuisterwinkeljes. Wil je hip winkelen dan kan je het beste naar de buurt van de Korte Dagsteeg. Snuffelen in tweedehandskledingzaakjes kan prima in Oudburg rond het Patershol.
Twee jongeren die zichzelf De Nachtridders noemen hebben een overzicht gemaakt van 275 cafés in Gent. Het Caféplan kom je in veel cafés en jeugdherbergen tegen, maar wordt ook op straat uitgedeeld. Een echte aanrader op uitgaansgebied is de Culture Club.
Er is in Gent dus veel te beleven, dus boek snel je stedentrip
De stad Como, , werd door de insubri gesticht, maar het gebied was ongetwijfeld ook al in prehistorische tijden bewoond. Toen de stad een Romeinse kolonie werd, werd ze strategisch van belang dankzij haar gunstige ligging. Tegenwoordig telt Como bijna 80.000 inwoners en is ze uitgegroeid tot een levendige handels- en industriestad die wereldberoemd is om haar productie van zijde. Como is ook rijk aan monumenten. Beroemd is de kathedraal,1396-1740. Ze werd gebouwd op de plaats van een andere kerk en pas na lange tijd voltooid. De voorgevel dateert van 1455, de transepten stammen uit de 17e eeuw en de koepel werd gemaakt naar het ontwerp van Juvara. De versieringen op de voorgevel en van de zijportalen zijn in de 15e en 16e eeuw aangebracht en voor het merendeel het werk van de gebroeders Rodari. Van de kunstwerken die binnen te zien zijn, noemen wij de Sacra Conversazione van Luini, een fresco van Morazzone en negen wandtapijten uit de 16e eeuw. De kerk is 87m lang en de koepel is 78 m hoog. Vlakbij de kathedraal, links, treft u de Broletto aan, het voormalige raadhuis dat is opgetrokken uit driekleurig marmer. Het werd in 1215 gebouwd en in 1477 verbouwd in verband met de uitbreiding van de kathedraal. De benedenverdieping heeft arcaden, er boven zijn drielichtvensters aangebracht. groetjes francis 1 ps- pc defect terug alles zoeken reacties later sorry
De Roseto Roseto Minerva is een Monte Antico tussen de eiken (Quercus pubescens) en de kurkeik (Quercus suber). Het idee komt voort uit de behoefte om te zetten een bos kwekerij "historisch" en geef hem een doel dat de scheepswerf Bosbouw en getuigen van menselijke aanwezigheid kenmerkt, al gedocumenteerd door de gebouwen van de plaats (dorp van Su Palatu). Zo geven een idee dat diende om de bezoekers het gevoel van 'schoonheid' in de continuïteit van menselijke aanwezigheid, in de harmonie van kleuren en vormen en in contrast met de omgeving.
Een karakteristiek gebied in het noordwesten van Sardinië voor het landschap, natuurlijke schoonheid, archeologie (de Domus de Janas aan de voet van de berg) voor het netwerk van voetpaden en ruiterpaden dat de berghelling in het midden kruis, die de bezoeker een aantal punten observatie.
Deze grote gebouw is het centrum van het christendom. De weelde van het interieur van het gebouw getuigt van de rijkdom van de katholieke kerk in de 16e eeuw.
Keizer Constantijn, de eerste christelijke keizer van Rome, veroordeeld tot een basiliek op de Vaticaanse heuvel te bouwen. De locatie was symbolisch: dit was de plek waar Saint Peter, de belangrijkste apostel, werd begraven in 64 na Christus Een kleine heiligdom bestond al op de site, maar het was nu vervangen door een nieuw gebouw kerk werd voltooid rond 349 AD
Een nieuwe basiliek
St. Peter's Square
In het midden van de 15e eeuw werd de basiliek in te storten en de paus Nicolaas V beval de restauratie en uitbreiding van de kerk na het plannen van Bernardo Rossellino. Nadat Nicolaas V stierf, waren werk stilgelegd. In 1506 paus Julius II legde de eerste steen van een nieuwe basiliek, die zou uitgroeien tot de grootste in de wereld.
Julius II benoemd Donato Bramante als de belangrijkste architect van de nieuwe basiliek. In 1547Michelangelo geslaagd Bramante. Hij ontwierp de imposante koepel en veranderde een aantal van de oorspronkelijke plannen.
Bernini's Canopy
Michelangelo stierf in 1624, twee jaar voor de St. Peter's Basiliek werd opgedragen door paus Urbanus VIII. Sindsdien is deze kerk is het centrum van het christendom, trekken pelgrims van over de hele wereld.
Het gebouw
Het gebouw zelf is werkelijk indrukwekkend. De grootste kerk ter wereld, heeft een 218 meter lange schip. De basiliek van de koepel is 's werelds grootste meet 42m in diameter en het bereiken van 138 meter hoog (meer dan 450ft). Het interieur, dat 45 altaren omvat, is ingericht door
St. Peter's Basilica
vele beroemde kunstenaars. Enkele van de belangrijkste werken in de kerk zijn de Pietà van Michelangelo, de pauselijke altaar van Bernini, de Troon van St. Peter - ook door Bernini - en het monument voor de Stuarts van Canova.
De weelderige interieur kan dagelijks gratis bezocht worden, hoewel een strikte dress code wordt nageleefd.
Koepeluitkijkplatform
U kunt ook een bezoek brengen de koepel zelf (entree is niet gratis, maar het is het waard). U hebt de mogelijkheid van het nemen van de lift of de trap, waarbij de laatste een beetje goedkoper.
Het plein gezien vanuit
van de kerk koepel
De lift brengt je naar de onderkant van de koepel van waaruit een kleine, lange en vooral wenteltrap brengt u naar de top van de koepel.
Van daaruit heb je een prachtig uitzicht over Rome en van het plein met het Saint Peter's in het bijzonder. Het beroemde plein met lange symmetrische zuilengalerijen is ontworpen door Bernini. Het beschikt over een centrale obelisk en twee identieke fonteinen.
De Zwitserse Garde
Bij de ingang van de basiliek zul je waarschijnlijk tegenkomen van de beroemde Zwitserse bewakers.
Zwitserse Garde
Sinds 1506 toen paus Julius II uitgenodigd Helvetian soldaten om de kleine Vaticaan leger, zijn zij de bewakers van het Vaticaan en de paus in het bijzonder. Alle deelnemers aan het leger moet worden Zwitserse, katholieke en zij moeten deeed van trouw aan de paus. Deze eed wordt genomen 26 mei, aan de plundering van Rome op dezelfde dag te herdenken in 1527 toen de Zwitserse bewakers beschermd paus Clemens VII tijdens zijn vlucht naar Castel Sant'Angelo. Van de 189 bewakers, slechts 42 overleefden.
Plaats
St. Peter's is gelegen in Vaticaanstad, over de rivier de Tiber, ten westen van het centrum van Rome. Vaticaanstad is volledig omringd door de stad Rome.
5 kilometer zuidelijk ligt de kleine S. Giovanni in Sinis die vermoedelijk de oudste kerk van Sardinië is. De gelijkarmige Byzantijnse kruiskoepelkerk stamt uit de 5de eeuwen werd in de 9de/l0de eeuw door benedictijnen uit Marseille in zware Romaanse stijl verbouwd. Aandacht verdient het ongetwijfeld later te dateren doopbekken met blauwe bodem en met een grote gebeeldhouwde vis. Verder naar het zuiden werd het oude Thárros in de duinen uitgegraven. De eens typisch Fenicisch-Punische stad aan de zee lag achter een met muren versterkte landengte met aan weerszijden een haven. Ze werd door de Romeinen gecultiveerd, maar in de middeleeuwen verlaten vanwege de invallen van de Saracenen. Ze licht ons thans nog beter in over het leven van de Carthagers dan hun Noordafrikaanse geboorteland of andere plaatsen op Sardinië. De zeer bezienswaardige plaats is tegenwoordig alleen nog maar onder begeleiding te bezichtigen. Onlangs werden nieuwe resten van een beschermende, naar het binnenland gekeerde muur en een vermoedelijk christelijk doopbekken (met trede voor de onderdompeling) blootgelegd. ▲ (heerlijk zonnen) groetjes francis 1
De geschiedenis van Oristano begint eigenlijk met de Fenicische, later Punische, Romeinse en Byzantijnse stad Thárros, die ondanks oorspronkelijk goede verdedigingswerken geplaagd werd door overvallen van de Saracenen. Omstreeks 1000 verlieten de inwoners hun geboortestad en trokken op goed geluk het binnenland in. Na circa 1070 vormde zich de nieuwe stad Oristano aan de benedenloop van de Tirso, nagenoeg op de plaats van het Romeinse legerkamp Othaca.
Fordongianus Het vroegere Forum Trajani deed dienst als bewaker van de brug over de Tirso en was een belangrijk en versterkt verdedigingspunt tegen de 'Barbarici' de herders uit de bergen. In het thans verlaten oord getuigen alleen nog de pijlers van de oude Romeinse brug, onder de huidige brug, van de Romeinse heerschappij. Al onder de Punische en de latere Romeinse bezetting waren de thermen onder Fordongianus als Aquae Hypsitanae aangelegd (zwavelhoudende bronnen van 40-60 0 C). Twee kilometer naar het zuidwesten ligt de Chieselta S. Lussurgiu, vanwege het rode trachiet ook wel San Rossore genoemd. De kerk werd kort na 1100 door monniken uit Zuid-Frankrijk gebouwd. De façade werd omstreeks 1250 in gotische en in de 15de eeuw in Catalaanse stijl verbouwd. De zijmuren en de apsis zijn bekleed met mooie blinde arcaden. De bijzondere vroegchristelijke crypte is een catacombe uit de 4de/5de eeuw. In de wanden zijn vroegchristelijke sarcofagen ingemetseld. De wijde vlakte en het randgebergte in het oosten zijn bezaaid met resten van nuraghi en stenen burchten. Enkele belangrijke: de Nuraghe Pizzinnu bij Milis met een centrale toren en kleine neventorens en S' Uraki ten westen van San Vero Milis met een zware middentoren, een veelhoekige ringmuur met torens en resten van een dorp. Typisch voor deze streek zijn enkele reusachtige toegangspoorten van landgoederen. Bijzondere, maar nauwelijks bekende voorbeelden zijn: de barokpoort met een smeedijzeren hek van Vitu Solto en de vroegere poort van de villa van markies Francesco Boyl di Putifigari, die vele, weliswaar bescheidener navolgingen gekend hebben. Op de zuidoosthelling van Monte Ferru ligt Bonárcado. In dit oude stadje, met zijn steile straatjes tussen donkere basalthuizen, staat de Chiesa S. Maria. De kerk behoorde eens tot een klooster van Camaldulenzers uit de abdij SS. Zeni en Romualdo te Pisa. Het hoofdgebouwen het onderste deel van de toren dateren uit de ]"2de eeuw. In 1242 werd het werk door Arabische metselaars voltooid. De Moorse elementen die toen werden gebruikt, zoals duidelijk aan de apsis te zien is, zijn de oudste op Sardinië. De eenzame S. Salvatore heeft iets bijzonders te bieden: de kerk werd gebouwd op een voorchristelijk tempelcomplex met een heilige bron uit de 4de eeuw v.C. dat, vanwege de hevige zandstormen uit de westelijke duinen, ondergronds en met luchtkokers was aangelegd. De kruisvormige crypte met het doopbekken is overdekt met een tongewelf en uitgebouwd met zijruimten. 5 kilometer zuidelijk ligt de kleine S. Giovanni in Sinis die vermoedelijk de oudste kerk van Sardinië is. De gelijkarmige Byzantijnse kruiskoepelkerk stamt uit de 5de eeuwen werd in de 9de/l0de eeuw door benedictijnen uit Marseille in zware Romaanse stijl verbouwd. Aandacht verdient het ongetwijfeld later te dateren doopbekken met blauwe bodem en met een grote gebeeldhouwde vis. Verder naar het zuiden werd het oude Thárros in de duinen uitgegraven. De eens typisch Fenicisch-Punische stad aan de zee lag achter een met muren versterkte landengte met aan weerszijden een haven. Ze werd door de Romeinen gecultiveerd, maar in de middeleeuwen verlaten vanwege de invallen van de Saracenen. Ze licht ons thans nog beter in over het leven van de Carthagers dan hun Noordafrikaanse geboorteland of andere plaatsen op Sardinië. De zeer bezienswaardige plaats is tegenwoordig alleen nog maar onder begeleiding te bezichtigen. Onlangs werden nieuwe resten van een beschermende, naar het binnenland gekeerde muur en een vermoedelijk christelijk doopbekken (met trede voor de onderdompeling) blootgelegd
Van 1718 tot 1861 (de eenwording van Italië) vormde Sardinië met Piemonte het Koninkrijk Sardinië. De ontwikkeling van de infrastructuur verliep langzaam. Onder Karel Felix werd de belangrijkste verkeersader van noord naar zuid aangelegd, de Strada Statale die nu nog zijn naam draagt. In 1883 reden de eerste treinen tussen Cagliari en Sassari, de belangrijkste steden van Sardinië. Onder Mussolini werden de moerassen bij Oristano drooggelegd en werd de grondslag gelegd voor de meest succesvolle landbouw gemeenschap op Sardinië, Arborea. Ook stichtte Mussolini Carbonia, zo genoemd vanwege de rijke steenkoolmijnen in dit gebied. In de tijd na de Tweede Wereldoorlog nam het belang van de steenkool af en die van de toeristische sector toe. Vele pogingen om werkgelegenheid te creëren zijn mislukt doordat de transportkosten hoog lagen en niet de goedkope arbeidskrachten konden compenseren.
In de jaren-1970 en jaren-1980 streefde een deel van de bevolking naar onafhankelijkheid van Sardinië, eventueel samen met het Franse eiland Corsica. De meesten deden dit vreedzaam, maar een militante minderheid richtte de Nationaal Anarchistische Insurrectionistische Organisatie op en pleegde bomaanslagen, sabotage en ontvoeringen. Ten slotte werden de leiders opgepakt en tot lange gevangenisstraffen veroordeeld, Francisco Porcu tot levenslang.
Tegenwoordig is Sardinië een autonome regio en de historische ontwikkelingen zijn nog merkbaar in de taal en cultuur. Ook is vrij goed het verschil tussen de kustgebieden en de binnenlanden merkbaar. De kustgebieden stonden altijd meer open voor invloeden van buitenaf. Met name het noordelijke deel van Sardinië is nu toeristisch erg ontwikkeld (La Maddalena, Costa Smeralda) en rond Cagliari, omdat deze gebieden het makkelijkst te bereiken zijn vanaf het vasteland.
Na de val van het West-Romeinse Rijk na de Grote volksverhuizing werd Sardinië onderworpen aan verschillende overheersingen. Vanaf 456 na Christus bezetten de GermaanseVandalen het eiland vanuit Noord-Afrika, waarna de Byzantijnen het ongeveer 80 jaar later "bevrijdden". Vanaf 711 vielen de Arabieren regelmatig het eiland aan. Om die reden werd in de negende eeuw na Christus Tharros verlaten, na meer dan 1800 jaar bewoning, en het huidige Oristano gebouwd. In de strijd tegen de Arabieren werd de hulp ingeroepen van de Maritieme republieken Pisa en Genua. Vanaf 1063 vormde er zich een politiek bestel uniek voor de geschiedenis van Sardinië, waarin het territorium verdeeld werd in Giudicati (afgeleid van rechters). Meest markante figuur uit de late Middeleeuwen was Eleonora d'Arborea, de vrouw die de grondslag legde voor een wetsbestel dat tot 1827 geldig bleef, de Carta de Logu. In dezelfde periode nam de invloed van de Spaanse Aragonezen toe totdat de Spanjaarden Sardinië inlijfden. Uit deze tijd stammen de zogenaamde Aragonese torens die langs de kust werden gebouwd ter bescherming van het eiland tegen de Arabieren. Op de plaatsen van de oude Fenicische steden, die op strategische punten liggen, kan men deze torens nog terugvinden, vaak gebouwd met de stenen van de oude bouwwerken. Een mooi voorbeeld van dit hergebruik is nog terug te vinden in de kerk van Santa Giusta bij Oristano waar men de Fenicische stad Othoca heeft teruggevonden.
De cultuur van de Spanjaarden was zo sterk dat nu nog rond Alghero een Catalaans dialect wordt gesproken.
De naam is afgeleid van een Romein die Obsius heette en die in de Oudheid een op obsidiaan lijkende steen zou hebben gevonden in Ethiopië.[1]
Obsidiaan ontstaat bij snelle afkoeling van lava met een watergehalte van maximaal 3-4 %. Indien het gehalte aan vluchtige bestanddelen (water, kooldioxide) hoger is ontstaat puimsteen, omdat de vrijkomende gassen als een blaasmiddel werken.
De vorming van vulkanisch glas is in hoge mate afhankelijk van de stroperigheid van de vloeibare lava en dit wordt op zijn beurt weer sterk bepaald door het gehalte aan kiezelzuur. Hoe hoger dit gehalte hoe trager de vloeistof vloeit. De meeste obsidianen hebben een kiezelzuurgehalte van 70% of meer en worden daarom tot de ryolieten gerekend. Minder vaak worden ook trachitische, andesitische en fonolithische obsidianen aangetroffen die een lager kiezelzuurgehalte hebben.
De kleur van obsidiaan wisselt vrij sterk, afhankelijk van de verontreinigingen die het bevat. De kleur is meest donkergroen tot diepzwart, hoewel graniet met een vergelijkbare samenstelling een lichtgekleurd materiaal is. Meestal zijn bijzonder fijnverdeeld hematiet of magnetiet daar de oorzaak van.
Sneeuwvlokobsidiaan bevat insluitingen van bolvormig gegroeide structuren, meest van veldspaat of cristobaliet, die sferulieten genoemd worden. Zij ontstaan door bolvormige kristalgroei vanuit een enkele centrale groeikern.
Obsidiaan is een metastabiel materiaal dat op de lange duur terugvalt in zijn kristallijne, meer stabiele vorm. Vulkanisch glas is dan ook uit het Paleozoïcum en Precambrium niet bekend.
In de steentijd was obsidiaan een begeerde grondstof omdat het vlijmscherpe snijkanten vormt. Het werd voor messen en wapens gebruikt.[bron?] Tegenwoordig is het een geliefd materiaal voor kunstvoorwerpen en wordt het ook wel als halfedelsteen in sieraden gebruikt. Het wordt dan geslepen alsof het een kristal is.
[Bewerken] Morfologie, geologie en hydrografie Mount Lattias gezien vanaf de buitenkant van de reserve van de keel van Gutturu MannuLa topografie van het gebied weerspiegelt de karakteristiek van de bergen van Sulcis [3], met smalle valleien doorkruist door een hevige stromen, steile hellingen, soms rotsachtige soms bedekt met een bodem arme, ondiep en grove textuur [4].
De oppervlakte van de eerste lichting is bijna volledig omringd door heuvels die helling naar het oosten en noordoosten van 900-1000 meter tot 300 meter. De twee belangrijkste valleien open naar het noordoosten stroomt in de alluviale kegel van de Rio Saint Lucia, die continuïteit met de vlakte en dat van Cixerri Capoterra. De ribbels grenzend aan het stroomgebied van de Rio Sa Canna noorden, het scheiden van de reserve van de heuvels die helling naar de vlakte van Cixerri. In het zuid-oosten, de reserve heeft betrekking op een heuvelachtig training van 300-400 meter boven het dal dat de lage Guttureddu scheidtvan de keel van Gutturu Mannu. Naar het zuiden en westen van de morfologie is meer robuust en beter geïdentificeerd met de typische Sulcis-Oosten, met name de nadruk wordt een onderlinge afstand van 700-800 m diep en smal canyons. De westelijke sector, op de waterscheiding die zich uitstrekt van de berg Mount Arcosu Lattias is het meest opvallende voor de gevarieerde vorm van de ribbels.
Mount Arcosu staat op de westelijke top van de reserve als een massieve goed zichtbaar vanaf de vlakte, zelfs op een afstand, de kegelvormige en steile hellingen. Ten zuiden van Monte Arcosu de waterscheiding ten westen strekt zich met ruggen van een lagere hoogte en morfologisch meer zoet, soms onderbroken door granieten rotsformaties. De maximale hoogte wordt op Genna Strinta (856 m). Verder naar het zuiden is er de enorme berg Lattias, een van de hoogste Sulcis (1086 m). Mount Lattias is de meest opvallende geomorfologische vorming van het grondgebied:bestaat uit een serie van graniet pieken die een steile, diep ingesneden in een amfitheater met uitzicht op de vallei van de Rio Guttureddu, waar u een oase van guesthouses te vinden vormen.
Is Caravius (links) en Lattias (rechts) behoren tot de hoogste toppen van de westelijke helling van SulcisSul Lattias en Genna Strinta beginnen op de tweede partij van 600 hectare van de overname, een van de meest wilde en ruige. Op ongeveer 1 km ten westen van de Mount Lattias staat de hoogste piek van Sulcis, Mount Isa Caravius (1113 m). In tegenstelling tot Lattias, graniet en hobbelige Is Caravius is een belangrijke aard van leisteen, de morfologie zoete en volledig bedekt door bos, waardoor het niet gemakkelijk te vinden, zowel vanuit de omgeving is van satellietbeelden [5].
Venetië e dogenstad ligt op 120eilenden tussen 150kanalen die door 400 bruggen over spannen worden venetie ooit de grooste hanenstad van de westerse wereld
onder de dogen (dux= hertog) kwam de stad,gunstig gelegen tussen de orient en het westen tot grote bloei veel groete paleizen kerken en openbare gebouwen kwamen in die tijd tot stand
ecious Metaal: Zuid-Silver 19 februari-26 juni 2011 Galleria zaken
Voor welvarende vroege Amerikaanse gezinnen, het leven van alledag opgenomen contact met zilver. Zilveren munten werden gebruikt als betaalmiddel, en voorwerpen van lijfsieraden, drinken, eten en thee waren, alsmede giften van de erkenning werden gemaakt in dit edelmetaal. Zilver met trots getoond aan de rijkdom en sociale status van zijn eigenaren. Het bezit van zilver-schalen van de kommen, schalen en pot-was een privilege van de rijken in de koloniale en het begin van de nationale perioden. Echter, de eigendom van een aantal kleine stukje zilver was meer gebruikelijk. In de 19e eeuw, zelfs sommige middling huishoudens eigendom zilver, vaak onder de boedelinventarissen van de boerenfamilies zijn er verwijzingen naar de objecten zoals zilveren theelepeltjes.
Amerikaanse zilversmeden en hun klanten keek naar de grootstedelijke centra van Europa aan het ontwerp van de objecten die ze gemaakt en gebruikt inspireren. Zilver productie in de koloniën envroege republiek was vooral een stedelijke activiteit, en de meerderheid van de zilveren fabrikanten waren in het noordoosten. Hoewel ambachtslieden in het zuiden creëerde enkele van hun eigen voorraad zijn, ze vaak gekocht afgewerkte stukken van fabrikanten elders. Daarom, Noordoost-fabrikanten geproduceerd waren op uitdrukkelijk verzoek van Zuid-retailers, en Zuid-mecenaat is een kritische ingrediënt in de geschiedenis van de Amerikaanse zilver.
Sardinië (Italiaans: Sardegna, Sardisch: Sardinna, Sardinya, Sardinia - afhankelijk van welke streek) is een Italiaans eiland in de Middellandse Zee. Het ligt pal ten zuiden van het eiland Corsica, ten westen van de Laars van Italië, en ten noorden van Tunesië. Met 24.090 km² is het na Sicilië het grootste eiland van de Middellandse Zee. Het heeft ongeveer 1,65 miljoen inwoners. De hoofdstad van Sardinië is Cagliari, dat in het zuiden van het eiland ligt. Andere belangrijke plaatsen op het eiland zijn Sassari, Nuoro, Olbia en Oristano. De belangrijkste havens zijn Porto Torres, Olbia, Golfo Aranci, Arbatax, Porto Foxi en Cagliari. Sardinië is tevens een autonome regio binnen de Italiaanse Republiek.
Het eiland heeft een subtropisch, mediterraan klimaat. De zomers kunnen zeer warm worden, en de winters zijn doorgaans mild, maar waarbij sneeuw in de bergen geen uitzondering is. De kustregionen blijven doorgaans van sneeuw gevrijwaard. Daarnaast staat het eiland altijd onder invloed van de wind: de mistral (maestrale zoals Italianen zeggen), scirocco, libeccio en levante.
Prehistorische stammen hebben hier gewoond die indrukwekkende monumenten hebben nagelaten b.v. de Domus de Janas (uit de neo-litische tijd) en de duizenden Nuraghi die hier verspreid staan, opgebouwd uit losse stenen en gebruikt als torens of hele burchten. Later kwamen de Feniciërs en de Carthagers (500 v. Chr.). Daarna de Romeinen, de Vandalen, de Byzantijnen en in de 11e eeuw de Saracenen (zie: Geschiedenis, hieronder). Mede hierdoor bevat het eiland een smeltkroes van volkeren en culturen, bijeengebracht op een oppervlakte van nog geen 25.000 km².
De vele kerken en basilieken zijn bijzonder fraai in een schilderachtig landschapdecor. Sardinië is na Sicilië het grootste eiland in de Middellandse Zee. De hoogste top reikt tot bijna 2000 meter, een granietbult in het midden. Het eiland wordt verder omringd door een grote reeks van kleine rotsige eilandjes, soms bewoond, soms in gebruik door (kleine) veeboeren die 's avonds weer huiswaarts, aan de vaste wal, keren. Ontelbaar zijn de kleine zanderige baaitjes, omringd door vele kliffen, terwijl het zeewater ter plaatse een specifieke kleur heeft. De Grotta di Nettuno zijn een bezienswaardigheid. Porto Cervo in het noordoosten bezit een ruime haven en is een vertrekpunt van verschillende routes over het eiland, zoals b.v. naar Cagliari, de hoofdstad, maar ook naar Olbia of Sassari (de wikipedia De vrijé enecyclopedie
De huidige stad is gelegen op de plaats van het antieke Asculum, dat in de 3de eeuw v.C. een Romeinse kolonie werd. In de 1ste eeuw v.C. plaatste de stad zich aan het hoofd van de Italische Liga tegen Rome. In de 14de eeuw kwam zij onder het gezag van het geslacht Sforza, dat werd opgevolgd door andere vorsten en ten slotte door de Kerkelijke Staat. Dom S. Emidio De kerk werd in de 12de eeuw gebouwd op de fundamenten van een vroegchristelijk bouwwerk en in de daaropvolgende eeuwen verschillende malen vergroot en veranderd. Het veelluik in de sacramentskapel stamt van Carlo Crivelli, 1473. In het midden is de Madonna afgebeeld, daarboven de Pietà, terzijde de heiligen en in het onderste vlak apostelen. Het koorgestoelte is van de hand van Francesco en Paolino di Giovanni d'Ascoli. Het baptisterium stamt uit de 12de eeuw, het doopvont is 13de-eeuws. S. Francesco Eeuwenlang heeft men aan deze kerk gebouwd. De eerste steen werd gelegd in 1258. De kerk was grotendeels voltooid in 1464 maar pas in 1521-1567 werden de gewelven aangebracht. De façade dateert uit de 17de eeuw. In het zijportaal staat een standbeeld van paus Julius II, 1506. SS. Vincenzo e Anastasio Aan deze kerk is gebouwd vanaf de 11de tot de l4de eeuw. De cassetteachtig ingedeelde façade was vroeger wellicht beschilderd. Het portaal ontstond in de l4de eeuw. Palazzo Comunale Dit paleis ontstond in 1683 toen het 12de-eeuwse Palazzo dell'Arringo en het 13de-eeuwse Pallazzo Comunale door één façade met een vijfbogige portiek verbonden werden. Thans is er de Pinacoteca Civica gehuisvest met onder meer werken van Titiaan, Stigmatisatie van de H. Franciscus, 1561, en Taddeo Zuccari, Kruisiging. Men bewaart er voorts de koormantel van paus Nicolaas IV, een Engels borduurwerk uit de tweede helft van de 13de eeuw. Andere bezienswaardigheden Het Palazzo dei Capitani del Popolo stamt uit de 13de eeuwen werd in de 16de eeuw verbouwd. Boven het monumentale portaal staat een standbeeld van Paulus III, toegeschreven aan Cola d'Amatrice. De stad is rijk aan Romeinse resten zoals de Porta Gemina. groetjes
AOSTA in Valle d'Aosta, naar overzichtregio Valle d'Aosta
Aosta, Augusta Praetoria: een Romeinse stad - voor de ligging zie het kaartje,- is de hoofdstad van de regio Valle d'Aosta. Ligt middenin de vlakke bergkom, op een hoogte van 583 m, daar waar de Dora Baltea en de bergstroom Buthier samenstromen; boven de stad rijst de berg Emilius, 3559 m omhoog. De stad is omgeven door 4 gehuchten: Arpuifies, Excenee, Porossan en Signayes. De dalen van Cogne en de Grote St.Bernard komen in de stad uit, samen met de belangrijkste verbindingswegen van de Kleine en de Grote St.-Bernard die naar Frankrijk en Zwitserland voeren. De Romeinen hadden reeds het strategisch belang daarvan ingezien toen ze Augusta Praetoria stichtten; maar nog eerder, 5.000 jaar geleden, hadden groepen landbouwers behorende tot een megalithische beschaving, zich in het gebied gevestigd, en wel in Saint-Martin-de-Corléans, een westelijke buitenwijk van Aosta. Het belangrijke cultusgebied dat hier aan het licht gekomen is, heeft mensvormige beelden en grote graven van platen steen op een platform te voorschijn gebracht. Bijzonder belangrijk zijn de Romeinse resten van de stad, te beginnen met het oude stadsplan van de historische kern, perfect bewaard gebleven en omgeven door een muur, 754 x 572 m, die de Porta Praetoria, het theater, het forum, het cryptoporticum, de thermen, het amfitheater, stukken van de muur met de toren Pailleron bevatten.
Aan de ingang in het oosten vinden we de Romeinse brug en de indrukwekkende Boog van Augustus. De middeleeuwen hebben er de kerk van Sant'Orso nagelaten met de prachtige kloostergang en de verfijnde klokkentoren en de kathedraal, twee monumenten rijk aan kunstwerken, waaronder de zeldzame Ottoonse fresco's, elfde eeuw, het Bisschoppelijk Paleis, de kerk van San Lorenzo, de toren van de Melaatsen, de tour Fromage, de torens van Bramafan, van de heren van de Porta di Sant Orso, van de Balivi en de Tourneuve, de kerk van Santo Stefano, het paleis Roncas met renaissance-invloeden, de kazerne Challand, met daarin het archeologisch museum, en het neoklassieke gemeentehuis. Aosta.
In het Nederlands zou de huidige stad Algenstrand heten, dit vanwege het door het getij aanspoelende zeewier. Wegens deze oeververvuiling bouwden de Romeinen verder westelijk een beter tegen de wind beschutte haven: Portus Nympharum. Eerst in 1102 richtte het Genuese geslacht der Doria op het algenstrand een haven met verdedigingswerken in, waarbij zich al snel een vissersdorp ontwikkelde. Na de zeeslag bij Porto Conté, 1353, verdreven de zegevierende Catalanen alle Sarden en Genuezen uit de omgeving van Alghero. Alleen hun eigen landgenoten mochten zich er nog als boer of visser vestigen. Pedro IV van Aragon verklaarde Alghero in 1355 tot Catalaanse stad. De Spaanse invloeden in taal en cultuur van de Algherezen zijn nu nog duidelijk aanwijsbaar. De stad die inmiddels buiten de oude muren gegroeid is, heeft enkele middeleeuwse verdedigingswerken weten te bewaren: de Torre la Maddalena aan de haven, de Torre die Porta a Terra in het centrum, de Torre Sulis in het zuiden en de Torre S. Giacomo in het zuidwesten. Kathedraal Deze aan alle kanten ingebouwde kerk ontstond in 1562 in gotisch-Catalaanse stijl. In de 19de eeuw werd aan de Piazza Civica een classicistische façade gebouwd. Het interieur dat door pijlers en zuilen in drie schepen wordt onderverdeeld, is gedurende de lange bouwtijd, tot 1730, verrijkt met vier kapellen met een rechthoekige grondvorm. Het tongewelf van het middenschip wordt afgesloten door kruisgewelven. Van het oorspronkelijke exterieur bleven slechts de eigenaardige achthoekige toren met de betegelde kegelvormige spits boven de gotische versieringen en het magnifieke gotische portaal aan de Via Principe Umberto, bewaard. Andere bezienswaardigheden Aan de Via Principe Umberto 7 staat de 16deeeuwse Casa Doria met renaissanceportaal en Catalaanse vensters. Vrijwel recht ertegenover, twee steegjes verder in de Via Carlo Alberto, staat de gotische kerk S. Francesco (15de-16de eeuw) met een ondanks een verbouwing intact gebleven stergewelf boven het priesterkoor, een gotische apsis , een achthoekige toren en een fraaie chiostro, de binnenhof die door een kloostergang van twee verdiepingen wordt omsloten. De barokkerk S. Michele, 1612, wordt bekroond door een opmerkelijke koepel met bontgekleurde tegels. Vlak daarbij ligt het LiceoAzuni met de stadsbibliotheek, die meer dan 12 000 boeken bevat, waaronder kostbare Catalaanse handschriften. Omgeving Bij Fertilia bevinden zich resten van een brug die deels als Romeins, deels als middeleeuws wordt beschouwd. In de directe omgeving van Porto Conte ligt de in 1963 goed gerestaureerde Nuraghe Palmavera, bestaande uit een hoofdtoren met voorhof, kleinere torens ter bescherming, een grote ringmuur en resten van kleinere ringen. De wachttoren Porto Conte dateert van de Aragonese bezetting en is een van de vele Saraceense torens langs de Sardinische kust. Een lichte helling leidt van het zuidelijke straateinde naar het westen boven de door gevangenen gebouwde Reetrap, Escala del Cabirol, door de zeer steile wanden van de Capo Caccia naar de Neptunusgrot, misschien wel de mooiste grot van Sardinië. De afdaling (vanaf de hooggelegen parkeerplaats) in oostelijke richting naar de grotta verde is alleen te vinden met een gids! De muurresten in deze grot zijn vermoedelijk nuraghisch. Verder zijn er bemoste, hoge stalagmieten. Het pad leidt vervolgens naar de grotta dei Ricami met de zogenaamde 'zingende' stalactieten die bedekt zijn met witte kristallen.
ACACIA, akakia = een gestekelde boomsoort, naar overzicht Mediterrane Flora en Fauna
Is een plantengeslacht uit de familie van de Mimosa. De bloemen zijn tweeslachtig, hebben een kleine kelk en de kroon is niet goed ontwikkeld. De meer dan tien meeldraden steken uit de bloem. Het vruchtbeginsel groeit uit tot peul. De gele bloemen staan in bolvormige bloeiwijzen. Er is een soort die een looistof, catachu, levert. Anderen leveren gomsoorten. De mimosa levert bloeiende takken. De bladeren zijn hier dubbel geveerd. De welriekende bloemen staan in bolvormige hoofdjes, die weer tot pluimen zijn verenigd.
De grote toren van Pisa genaamd "Elephant" werd ontworpen door John Capula begin van de veertiende eeuw en voltooid in 1307. Rond 1328 was gesloten op de noordzijde van het gebouw om de winkels en woningen te krijgen tot officieren. In 600 en 700 nieuwe gebouwen werden leunend tegen het gebouw dat een aantal van haar grandeur verborgen. Bovendien, in de tweede helft van de negentiende eeuw, werd gebruikt als een gevangenis. De restauratie uitgevoerd in 1906 met de release van de Aragonese kant ommuurd, kon de restauratie van de oorspronkelijke toestand. Bijna identiek aan de toren van St Pancras, heeft gehouden tot de input-functie datum aan het Kasteel. Het heeft vier verdiepingen op houten hokken geopend in de vorm van Pisa, het interieur van het kasteel, biedt plaats aan de buitenkant van de stad aan drie kanten door de massale witte kalksteen Bonaria, doorboord alleen door de dunne opening van de mazen. De haven werd verdedigd door een aantal dammen, hekken en drie robuustetwee poorten, en om de kroon van het gebouw, een reeks van houten planken die een steiger voor de verdediging neer. Aan de zuidzijde, een paar meter van de stoep, is de sculptuur van de olifant, misschien eigentijds met de toren. Goed bewaard gebleven, op verschillende hoogtes, zijn de armen van het kasteel van Cagliari Pisa, en naast de ingang, is nog steeds leesbaar het opschrift in het geheugen van de werknemers en vakman John Capula "ooit niet vinden in zijn werken." groetjes
Calasetta is de tweede stad van S.. De stad is gebouwd rond het imposante achttiende-eeuwse Torre beledigende, aan de ene kant, naar het strand onder Torre, de andere naar de jachthaven en de jachthaven.
De typische wit en blauw van de huizen (waarvan de historische definitie van "Giancarlo Cadesedda"), doet denken aan de prachtige Griekse landschappen, maakt het zeer aangenaam om te arriveren in de stad. Haar inwoners, uit Liguria en Piemonte, delen met het naburige eiland San Pietro uit de oorspronkelijke Tunesische eiland Tabarka.
Calasetta, in feite, werd opgericht in 1770 door een kleine kolonie van Ligurische en pegliesi dat in het midden van de zestiende eeuw. Verhuisde naar Noord-Afrika naar het eiland te vissen koraal. De Ligurische kolonie floreerde tot in de vroege achttiende eeuw, toen de geleidelijke uitputting van de koraalriffen, de toenemendebarbaarse aanslagen, overmatige groei van de bevolking, veroorzaakt een ernstige crisis die de tabarchini om te emigreren geleid. In 1738, de eerste en grootste groep verliet Tabarka en werd begroet op het eiland van St. Peter stichtte de stad Carlisle, een tweede groep, meer dan dertig jaar later, hij toestemming gevraagd en gekregen om zich te vestigen in het noorden van S. Calasetta oprichting. Na twee en een halve eeuw, de calasettani houden taal en gewoonten die kenmerkend zijn voor Ligurië, de geboorteplaats van hun voorouders.
De toren, die de stad domineert, des te meer massaal van de hedendaagse kust van Sardinië torens, werd gebouwd parallel aan de stichting van de stad te beschermen tegen barbaarse aanvallen die het eiland trof vaak. Niet ver van de toren, waardoor de stranden in de straat, staat het Museum of Modern Art van belang dat elk jaar, en huizen exposities van werken van kunstenaars over de hele wereld. Vanaf de haven van CalasettaU kunt varen te bereiken in een half uur de ferry naar het nabijgelegen eiland San Pietro, met frequente ritten per dag (nacht).
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Basilica - 
Kathedraal
Como is ook rijk aan monumenten. 
groetjes francis 1
lieve groetjes
Kathedraal
