Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
bedankt beste bloggers de beste wensen voor het nieuw jaar 2010 moet een jaar zijn van vreugde en gezondheid en al wat wenselijk is aan iedereen een zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar 2010 groetjes francis1
beste vrienden ik zal voor enkele dagen afwezig zijn een dag of zeven maandag de 26ste zal ik voor een week gehospitaliezeert zijn voor en ingreep hoopelijk met goede afloop tot later groetjes franicis 1
Barumini▲ In de laatgotische parochiekerk, 1541, zijn nog enkele Romaanse sporen te ontdekken. Het altaarstuk stamt uit de 16de-eeuwse School van P. Cavaro. Het bont beschilderde houten schrijn uit de 15de eeuw is beïnvloed door de Catalaanse kunst. Barumini is echter wereldberoemd door zijn nuraghevesting. groetjes
Groot spa gebouw, getuigenis van de voormalige Forum Trajanus, gebouwd in keizerlijke tijden als een ontmoetingsplaats tussen de gebieden en de geromaniseerde Civitates Barbariae interieur. De grootste kamer is het grote zwembad, of natatio, die de warme wateren van sommige zwavel benut veren en werd geflankeerd door de veranda. In een tweede thermische omgeving, ten zuiden van de voormalige, werden de wateren nogal kunstmatig verwarmd. Grenzend aan de spa, was het forum, terwijl in de buurt van Fordongianus zijn andere overblijfselen van het centrum Forum van Trajanus, waaronder een amfitheater, een aantal gemeentelijke gebouwen, sommige ondergrondse begraafplaatsen met inbegrip van, nogal opmerkelijk, dat van de crypte van de kerk van S. Lussorio. Opgravingen: 1899-1902 Taramelli, BARRECA 1969-1986 ..
Sardinië Verzet tegen Napoleon zijn verdreven uit de Piemonte; Gio Maria Angioy; Edict van huis; Carlo Felice. In 1789 de Fransen, met de bestorming van de Bastille, een einde aan de onderdrukking van de Heer en probeert zijn revolutie te exporteren in heel Europa. Sardinië, gezien haar ligging in de Middellandse Zee, heeft haar zinnen gezet op de nieuwe Franse regering, die een vloot om te proberen om het te veroveren verzonden. De feodale heren en de Sardiniërs, bang in het vooruitzicht van het verlies van hun voorrechten, bereid ze het gezicht van de Franse, beroep doet op vrijwilligers tussen landbouwers en veehouders, niet zozeer het eiland te verdedigen, maar hun privileges. Dus toen in 1793 de Franse geland op het platteland van Quartu, werden teruggeslagen en gedwongen om de onderneming te verlaten, dankzij een storm plotseling uitbrak, het Piemontese opgesloten in hun paleizen, zij getuige van de gebeurtenissenzonder het verplaatsen van de klassieke vinger. Maar de Sardijnse bevolking en lokale heren, moed en besloot de heerser van Savoye te vragen, de beroemde 'Five Points' die hun inhoud waren erg klein ding en zou de problemen hebben opgelost van de heren, niet de mensen. De koning schonk geen aandacht aan de verzoeken en afwijzing, leidde tot een golf van protesten die culmineerde april 28, 1794 met de verdrijving van de Piemonte.
In 284 na Christus onder keizer C. Aurelius Valerius Diocletianus, werd het openbaar bestuur ingrijpend vernieuwd. Het rijk was verdeeld in 12 bisdommen op hun beurt weer verdeeld in provincies, elke provincie beleefd werd beheerd door een opdrachtgever (Praeses) en militair door een Duce (Dux). Het gaf een nieuwe impuls aan de economie met een belastinghervorming effectief. Het behandelt ook het probleem met vele religieuze edicten dat kon de confiscatie van eigendommen van christenen, hun arrestatie en marteling. Zoals u weet mensen kunnen onderdrukken, maar niet de ideeën, dus ondanks de gevestigde regime van terreur, het christelijk geloof blijven groeien op het eiland ook verspreid tussen het leger en de rijke patriciërs.
San Gavino martelaar in Libissoni Turris (Porto Torres) In dit verband is de historische bronnen, echter zeer schaars, hebben we gemeld aan Undying geheugen, de namen van enkele personages die gemarteld werden om geen afstand te doen van hun geloof. Gavin Libissoni Turris, Lussorio aanTrajanus Forum, Simplicio in Olbia, Saturnus Calaris. Onder deze was een officier in het Romeinse leger, een inwoner van Jeruzalem, Efisio dat voordat hij werd gevangen genomen en onthoofd in de stad van Nora, liep de 303 AD Aangezien de geschiedenis is geschreven door de overwinnaars, zijn wij van mening dat het fenomeen wordt uitgehold door het minimaliseren van het aantal martelaren, maar we zijn ervan overtuigd dat ze waren gevarieerd.
Fordongianus Het vroegere Forum Trajani deed dienst als bewaker van de brug over de Tirso en was een belangrijk en versterkt verdedigingspunt tegen de 'Barbarici' de herders uit de bergen. In het thans verlaten oord getuigen alleen nog de pijlers van de oude Romeinse brug, onder de huidige brug, van de Romeinse heerschappij. Al onder de Punische en de latere Romeinse bezetting waren de thermen onder Fordongianus als Aquae Hypsitanae aangelegd (zwavelhoudende bronnen van 40-60 0 C). groetjes
Sardinië, door toerisme recent ontdekte kust Ten zuiden van Corsica presenteert Sardinië zich met een bergachtig reliëf dat de eilandbewoners van oudsher tot schuilplaats heeft gediend voor de ontelbare indringers. Tot aan de 20ste eeuw werd de grillige rotskust betrekkelijk weinig geëxploiteerd, met uitzondering van de enkele baaien die als haven konden dienen, zoals die van Cágliari, de hoofdstad van het eiland groetjes
Costa Smeralda▲ Costa Smeralda, Ital., = lett.: Smaragdkust, is een rotsachtig en bosrijk kustgebied in het noordoosten tussen Olbia in het zuiden en het eiland Caprera in het noorden. Het pittoreske gebied, met als centrum Porto Cervo, heeft zich m.n. sinds de jaren zestig ontwikkeld als een belangrijk toeristenoord.
De geschiedenis van Oristano begint eigenlijk met de Fenicische, later Punische, Romeinse en Byzantijnse stad Thárros, die ondanks oorspronkelijk goede verdedigingswerken geplaagd werd door overvallen van de Saracenen. Omstreeks 1000 verlieten de inwoners hun geboortestad en trokken op goed geluk het binnenland in. Na circa 1070 vormde zich de nieuwe stad Oristano aan de benedenloop van de Tirso, nagenoeg op de plaats van het Romeinse legerkamp Othaca. Dom De merkwaardige uivormige koepel wordt bekroond door een zeshoekige toren waarvan de daklijst met ongewone karikaturen versierd is. De in de 12de eeuw gebouwde koorpartij werd na 1733 zinloos verbouwd. De onderbouw van de absis dateert nog uit de 13de eeuw. De I 4de-eeuwse toren en een van de kapellen hebben fraaie gotische vensters. De eenschepige kerk heeft een aantal zijkapellen, een grote koepel en een machtig koor. Op de barokke balustrade daarvan zijn Romaanse leeuwen uit de 12de/l3de eeuw bevestigd. In de rechterkapelmuur bevindt zich tussen zandlopers een weinig bekende, maar duidelijke inscriptie, die beschouwd wordt als het oudste document in de Sardische taal. In de eerste kapel rechts naast de ingang is de zogenaamde 'Madonna met de drie gezichten' te zien. Deze bont beschilderde houten sculptuur uit de 14de eeuw is een jeugdwerk van Nino Pisano en stelt de Boodschap aan Maria voor.
Het eiland Is nogal bergachtig, Punta la Marmora is 1834 m hoog. De kust vertoont grote inhammen. De belangrijkste van de veelal waterarme rivieren zijn de Tirso, Flumendosa, Mannu en Coghinas. De grootste meren zijn de strandmeren van Cagliari en Cabras en in het binnenland het stuwmeer Omodeo in de Tirso. De zomers zijn heet en droog. Gem. jaarlijkse temp. in Cagliari is 18,1 °C. De winters zijn zacht en regenrijk met een gem. jaarlijkse neerslag in Cagliari van 362 mm. Het binnenland is begroeid met macchia. Moeflons, wilde zwijnen en herten komen in de berggebieden voor. De Sarden, It.: Sard, vormen een vermenging van Italianen met verschillende volken en spreken een eigen taal, de Sardische taal. Er zijn twee universiteiten, in Cagliari en in Sassari. De voornaamste economische activiteiten zijn akkerbouw, katoen, olijfolie, amandelen, zuidvruchten, wijn, tabak, granen, peulvruchten en vlas. In de hogere delen is veehouderij vooral schapen. Langs de kust is visserij, tonijn, sardines en kreeft. Langs de kust is het toerisme van belang. Er zijn bootverbindingen met het vasteland en Sicilië; luchthavens te Cagliari en Alghero-Sassari. De vroegste sporen van menselijke aanwezigheid op het eiland stammen uit het Neolithicum. De herkomst van de eerste bewoners staat niet vast, mogelijk kwamen ze uit Frankrijk. Gedurende het laat-Neolithicum werden ingewikkelde grafkamers uitgehouwen in vulkanische gesteenten langs de noordoostkust van Sardinië, Ponte Secco, S. Andrea Priu. Tijdens de klokbekerperiode, ca. 2000 v.C., verschenen de eerste dolmen, Perda Lunga, Mesu Enas en menhirs, Cagliari. Omstreeks het midden van het 2de millennium v.C. ontstond de typische nuraghe-cultuur op het eiland. Nuraghi zijn verdedigbare stenen torens, variërend in grootte van een tot drie verdiepingen, omgeven door een dikke ringmuur. Ze dienden waarschijnlijk als toevluchtsoord in tijden van gevaar. Vaak ligt een nederzetting, in enkele gevallen bestaande uit meer dan zestig hutten, tegen de ringmuur aan: Su Nuraxi, Barumini, Sant'Antine, Torralba. Er zijn ca. 6500 nuraghi op het eiland bewaard gebleven. De latere nuraghe-periode wordt gekenmerkt door de vervaardiging van opmerkelijke bronzen beeldjes, die een gedetailleerd beeld geven van uitrusting en kledij in de eerste helft van het 1ste millennium v.C.
Sardinië, door toerisme recent ontdekte kust Ten zuiden van Corsica presenteert Sardinië zich met een bergachtig reliëf dat de eilandbewoners van oudsher tot schuilplaats heeft gediend voor de ontelbare indringers. Tot aan de 20ste eeuw werd de grillige rotskust betrekkelijk weinig geëxploiteerd, met uitzondering van de enkele baaien die als haven konden dienen, zoals die van Cágliari, de hoofdstad van het eiland. Tegenwoordig trekken de stranden en grotten veel toeristen en de landbouw, die lange tijd de belangrijkste activiteit was, wordt nog slechts bedreven door 30% van de bevolking. Aan de mediterrane 'trilogie' graan-olijven-druiven moet voor Sardinië kurk worden toegevoegd. Sinds kort is in de industrie eveneens 30% van de bevolking werkzaam in met name de petrochemie, de kunststofproductie en de papierbereiding. Langs de kust ontwikkelden zich badplaatsen (Santa Teresa Gallura, Alghero, Santa Margherita...) en wel voornamelijk aan de wilde en grillige Costa del Sud, de Costa Paradiso - waarvan de rode rotsen fel afsteken tegen de blauwe zee - vooral langs de Costa Smeralda in het noordoosten Dit enorme complex voor strandtoerisme, dat werd gecreëerd door Karim Agha Khan en een internationaal consortium van financiers, wenst een paradijs te zijn voor een welgestelde clientèle. En die treft men dan ook veelvuldig aan in de paleizen en het fraaie dorp Porto Cervo met zijn jachthaven. Cágliari is door het milde klimaat geliefd bij toeristen. Het bestaat uit een middeleeuws gedeelte op de heuvel, het havenkwartier en de moderne stad die tot ontwikkeling kwam nadat in 1862 de stadswallen werden geslecht. Er zijn nog enkele fortificaties bewaard gebleven. Sardinië herbergt de sporen van een bijzonder oude pre- en protohistorische bewoning, waarvan de 7000 'nuraghi' het meest verrassende bewijs vormen. Deze afgeknotte torens, die soms een hoogte van 25 m hebben en waarvan de steenblokken 4-7 m dik kunnen zijn, dateren uit het tweede millennium v.C. en schijnen als forten te hebben gefungeerd. Na de bezetting door de Feniciërs en Carthagers en vervolgens de Romeinen, die van het eiland een graanschuur maakten die de Barbaren hen al snel betwistten, werd Sardinië vervolgens gedeeld door Genua en Pisa. De invloed van Pisa is zichtbaar in de kerken die van de 11de tot de 13de eeuw werden gebouwd in Porto Torres en Ardara Saccargia. Vervolgens ging het eiland over in Spaanse handen en de kleine havenstad Alghero bezit uit die periode nog de huizen en taal van Catalonië, terwijl de barokgevel van de kathedraal van Sássari herinnert aan de Spaanse gebouwen in Latijns Amerika. In de 18de eeuw werd Sardinië bij het territorium van het Huis Savoye gevoegd, dat de bossen kapte omdat deze plaats boden aan struikrovers en wegen aanlegde. Sinds 1948 geniet Sardinië regionale autonomie en wordt met succes het landschappelijk schoon geëxploiteerd, zoals dat van de Maddalena-archipel, waarvan de zeven graniet eilanden een schitterend landschap in zee vormen.
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
groetjes
groetjes francis1
PACHTIGE STRANDEN 
