Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Ik ben een man en woon in (belgié) en mijn beroep is Rustpensioen.
Ik ben geboren op 04/01/1943 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen reizen & genieten van het leven.
http://blog.seniorennet.be/francis1/
Beoordeel dit blog
sardinié en zijn geschiedenis
sardinié hart van mediterrane kleine verhalen over ons vakantie's in sardinié
07-02-2009
geschiedenis van sardiné
Sardinië, door toerisme recent ontdekte kust Ten zuiden van Corsica presenteert Sardinië zich met een bergachtig reliëf dat de eilandbewoners van oudsher tot schuilplaats heeft gediend voor de ontelbare indringers. Tot aan de 20ste eeuw werd de grillige rotskust betrekkelijk weinig geëxploiteerd, met uitzondering van de enkele baaien die als haven konden dienen, zoals die van Cágliari, de hoofdstad van het eiland. Tegenwoordig trekken de stranden en grotten veel toeristen en de landbouw, die lange tijd de belangrijkste activiteit was, wordt nog slechts bedreven door 30% van de bevolking. Aan de mediterrane 'trilogie' graan-olijven-druiven moet voor Sardinië kurk worden toegevoegd. Sinds kort is in de industrie eveneens 30% van de bevolking werkzaam in met name de petrochemie, de kunststofproductie en de papierbereiding. Langs de kust ontwikkelden zich badplaatsen (Santa Teresa Gallura, Alghero, Santa Margherita...) en wel voornamelijk aan de wilde en grillige Costa del Sud, de Costa Paradiso - waarvan de rode rotsen fel afsteken tegen de blauwe zee - vooral langs de Costa Smeralda in het noordoosten Dit enorme complex voor strandtoerisme, dat werd gecreëerd door Karim Agha Khan en een internationaal consortium van financiers, wenst een paradijs te zijn voor een welgestelde clientèle. En die treft men dan ook veelvuldig aan in de paleizen en het fraaie dorp Porto Cervo met zijn jachthaven. Cágliari is door het milde klimaat geliefd bij toeristen. Het bestaat uit een middeleeuws gedeelte op de heuvel, het havenkwartier en de moderne stad die tot ontwikkeling kwam nadat in 1862 de stadswallen werden geslecht. Er zijn nog enkele fortificaties bewaard gebleven. Sardinië herbergt de sporen van een bijzonder oude pre- en protohistorische bewoning, waarvan de 7000 'nuraghi' het meest verrassende bewijs vormen. Deze afgeknotte torens, die soms een hoogte van 25 m hebben en waarvan de steenblokken 4-7 m dik kunnen zijn, dateren uit het tweede millennium v.C. en schijnen als forten te hebben gefungeerd. Na de bezetting door de Feniciërs en Carthagers en vervolgens de Romeinen, die van het eiland een graanschuur maakten die de Barbaren hen al snel betwistten, werd Sardinië vervolgens gedeeld door Genua en Pisa. De invloed van Pisa is zichtbaar in de kerken die van de 11de tot de 13de eeuw werden gebouwd in Porto Torres en Ardara Saccargia. Vervolgens ging het eiland over in Spaanse handen en de kleine havenstad Alghero bezit uit die periode nog de huizen en taal van Catalonië, terwijl de barokgevel van de kathedraal van Sássari herinnert aan de Spaanse gebouwen in Latijns Amerika. In de 18de eeuw werd Sardinië bij het territorium van het Huis Savoye gevoegd, dat de bossen kapte omdat deze plaats boden aan struikrovers en wegen aanlegde. Sinds 1948 geniet Sardinië regionale autonomie en wordt met succes het landschappelijk schoon geëxploiteerd, zoals dat van de Maddalena-archipel, waarvan de zeven graniet eilanden een schitterend landschap in zee vormen.
Brunello en andere wijnen▲ Als chianti de populairste wijn van Italië is, is de Brunello zeker een van de gerenommeerdste. In tegenstelling tot de chianti wordt hij alleen uit sangiovese-druiven gebotteld. Het ontstaan van deze wijn is aan Feruccio Biondi-Santi te danken. Hij vulde niet alleen in 1888 de eerste fles die officieel de naam brunello di Montalcino droeg, maar had daarvoor ook zorgvuldig de selectie van de geschiktste druiven gemaakt. Lange tijd werd er gedacht dat het ging om de soort die de wijnbouwers van Montalcino sangiovese grosso noemen. Maar waarschijnlijk bestond de samenstelling van Biondi- Santi uit niets anders dan de opbrengst van de beste stokken van een heel normale druif in het chianti-gebied. Goede brunello is zeer krachtig, wordt al jong gekenmerkt door tannine en ontvouwt na de rijpingsperiode een wonderbaarlijk aroma dat aan kruiden, wild, venkel en wilde tabak doet denken. Helaas dwongen de DOC-voorschriften de wijnbouwers jarenlang de wijn vier of zelfs vijf jaar op houten vaten te laten rijpen, wat voor zwakkere jaargangen eenvoudig te veel was ze leken na de opslag in hout dunner en uitgeteerder dan voorheen en verloren bij het ouder worden snel hun geur en hun charme. Korter opslaan op hout en het gebruik van de kleine barrique-vaten hebben nu de brunello een modern gezicht gegeven. De jong al. goed drinkbare tweede wijn uit dit gebied wordt onder de naam rosso di Montaleino verkocht. Last but not least wordt hier uit muscatel- druiven de zoete moscadello di Montalcino gebotteld.
Bologna is de hoofdstad van de regio. De provincie Bologna telt een groot aantal historische monumenten en archeologische overblijfselen. Er zijn veel routes die langs deze, uit de prehistorie tot aan onze tijd stammende monumenten en overblijfselen leiden. Prehistorie en vroege geschiedenis Het gebied in en rondom Bologna was al vroeg bewoond, waarvan de in de grotten van Parco dei Gessi gevonden neolithische resten getuigen. Tot de opmerkelijkste vondsten behoren die van de zogeheten Villanova-periode in Villanova di Castenaso, van de Etruskische dodenstad Marzabotto en die van de Etruskische en Gallische overblijfselen van Monte Bibele. De meeste vondsten zijn in een aantal musea in de provincie te zien. De stad Bologna zelf begon ooit als een Etruskisch dorp, Felsina geheten. In 189 v. Chr. vielen de Romeinen Felsina binnen en doopten de stad om in Bononia. Langs de rand van de stad, in Forum Cornelli (het huidige Imola) en Claterna (het huidige Ozzano) vestigden de Romeinen kolonies.
Wordt ook wel het meer van Verbano genoemd. Het ligt 193 m hoog en heeft een oppervlakte van meer dan 200 Km2. De westelijke oevers vormen de grens van Piëmonte, de oostelijke die van Lombardije. Noordelijk ligt het Zwitserse Kanton Ticino. Het milde klimaat in alle seizoenen veroorzaakt een mediterrane en exotische plantengroei. Vooral de westelijke oever biedt vermaak en ontspanning. Het meer krijgt zijn water van de rivier de Ticino, die in Zwitserland ontspringt. De Alpen bieden hier bescherming tegen de kou uit het noorden groetjes
Ik ben Mazzucco gianfranco, en gebruik soms ook wel de schuilnaam francis1.
Wordt ook wel het meer van Verbano genoemd. Het ligt 193 m hoog en heeft een oppervlakte van meer dan 200 Km2. De westelijke oevers vormen de grens van Piëmonte, de oostelijke die van Lombardije. Noordelijk ligt het Zwitserse Kanton Ticino. Het milde klimaat in alle seizoenen veroorzaakt een mediterrane en exotische plantengroei. Vooral de westelijke oever biedt vermaak en ontspanning.
