Ik sla even een stukje reizen door Israël over, laten we zeggen een hoofdstukje. Hoe het ook zij, op een gegeven moment hadden wij het voor elkaar gekregen, twee kaartjes richting meer van Gallilea en een getuigschrift van het arbeidsbureau in Tel-Aviv. Deze getuigschriften waren bestemd voor de kibbutz genaamd Nir David. Dat was dé kibbutz waar je wezen moest, volgens onze "raadgevende" vrienden en vriendin in Rotterdam. Daar had je een warmwaterbron waar je tussen de Black Molly's en Neon Tetra's kon zwemmen, zo warm zo helder water, een duikbril was niet nodig geweest. Goed eten, makkelijk beleid, disco er bij , orgieën , het kon niet op. U begrijpt wij waren dolgelukkig met onze tickets naar het lang verwachte en hard voor gevochten Nir David, wij zaten al bij wijze van spreken met een erectie in de bus. U moet niet vergeten dat wij emotioneel, seksueel en alles overgevoelig waren vanwege onze afkick van de drugs, en we zaten op onze zesde dag, schat ik, dat is bij een cold turkey: dé dag dat je even leeft, even sterft, even leeft, even sterft enz.
Maar de momenten dat je dan leeft , O my God die zijn zo intens, dat is met geen pen te beschrijven. Waarom vertel ik dit, het aankomende verhaal is het gevolg van omstandigheden van beïng at the wrong place, at the wrong time and the wrong moment.
Niet dat ik iets wil goed praten over mijn gedrag aldaar maar toch.
Amichay the volunteerleader wachtte ons op, begroette ons vriendelijk, wees ons een eigen huisje toe, gaf daar verf en kwasten bij , voor het opkalefateren, en bracht ons naar de afwasmachine van tien meter lang. een minuut of tien later stonden we zeepbellen te snuiven en te vreten tot het ons strot uitkwam, maar het was gelukkig maar een uurtje. Het was vrijdag en er zou volunteerdisco zijn. Onze ogen groot als van jagers gingen rondzoekend naar vrouwelijk schoon. Niets daarvan, zeker nog aan t werk. Dan de kamer maar opknappen. We hadden rode witte en zwarte verf gekregen. Dus op de ene muur verscheen een drie bij twee meter grote Feyenoordvlag met daaronder "Don't fuck with Rotterdam" en op de andere muur een zwartgemaskerd ridderhoofd met een vlammenzee achter zich met de volgende tekst eronder "Go throug the heat backwards and fight your heart out" naar een schilderij van Stefs, mijn reizigersmaats vader, een goed gelukte kopie mag ik wel zeggen. We waren nog niet klaar met de laatste kwasten te cleanen, en daar was Amichay. So, you're fast painters, zei hij. En wat vindt je er van? Vroegen wij. Hij vond het helemaal niks, maar zei: Artistic!
Voordat hij naar buiten ging zei hij dat er een "housewarming "was. Een housewarming? Wat is dat nou weer, vroegen wij ons af en waar? Over here, your new house eight 'o clock, there will be visitors. Enjoy your staying at Nir David!! Ik hoor het m nog zeggen.
Wij gingen uit ons bol, een party, in ons nieuw geverfde huisje,
orgieën gleden voorbij, verhalen uit R'Dam over Nir David, het ging gebeuren en wel vannacht. Wij snel ons bed op blazen en netjes neer te leggen met een kleed er tussen in , een tafel was er niet, dus moesten ze maar op de grond of bed zitten, vat je 'm? Toen zijn we snel gaan douchen , scheren , gel in haar en klaar, kom op met die housewarming horny shit, we stonden te popelen, te tappen, als kleine kinderen bij een kerstboom die de pakjes nog niet mogen openen. Slecht gekleed in handdoek om ons middel komen wij aan bij ons huisje, harde muziek, Onze muziek kwam naar buiten, onmiskenbaar Jimmi Hendrix. Heb je nou die ghettoblaster aan laten staan lummel, die batterijen zijn zo leeg.
We liepen naar binnen, het zat vol met jongens en meiden, een stuk of twaalf op onze bedden opeengepakt, met vier flessen Wodka, twee flessen 7-up, een plastic beker, op een zilveren plaat en een slof Marlborro's. Ze trokken onze handdoeken van ons reet, onder het mom van doe niet zo preuts, en stelden zich allen nogal klef voor. Daar sta je dan in je blote snikkel, haastig zoekend naar mijn afgeknipte spijkerbroek, aha gevonden. Zoals Spongebob zegt: "ik ben er klaar voor! Zocht de mooiste meiden uit, wrikte mij er tussen en vroeg: Hoe heet dit spel? Kijkende naar de plastic beker, 7-up en Wodka op de zilveren schaal. Stervend van de dorst, ook Stefs ogen keerden van tieten naar Wodka en andersom, iedereen was nogal schaars gekleed, had ik dat al vermeld, het was ook voorzomer in Israël dus dat is niet zo gek, maar wij waren nogal gevoelig, voelde prikkelingen sneller, intenser, dus het spel het Slammer, afgekort van sledgehammer, zoiets als kopstoot. In Nedrland is dat een Jenevertje net een biertje er achter aan. Hier deden ze het voor:
Plastic beker voor eenderde gevuld met Wodka, beetje 7-up dan draaiden ze de beker om, slaan deze met een klap op de plaat en dan krijg je een soort overheerlijke schuimbom, een Slammer dus. Hier met die fles, wij zijn nieuw toch? Yes, riepen ze allemaal, en wat waren ze verbaasd toen wij onze eerste slammer namen en ze ons aan zaten te gapen met grote ogen van :Nou die gaan gelijk neer! Maar in plaats daarvan kwam de slammer schotel niet meer van zijn plaats en gooiden ik en Stef een stuk of tien van dingen achterover in plaats van de kring rond te gaan, geen hebberigheid hoor, we hebben nog drie flessen laten aanrukken, maar t was zo lekker en gezellig.
Nou komt het verhaal. Nou zit er naast mij een Amerikaanse blonde stoot en een rode sproetige guitige snuit uit Schotland genaamd Chrissy, hoe toepasselijk blijkt achteraf. En die zegt recht door zee, of ik eerst wil neuken en dan dansen of andersom?
Had ik mij al voorgesteld, ik gaf ze een arm en zei: ik heet Frans en als ik mag kiezen, gaan we eerst dansen. We komen met de hele jolige ploeg aan bij een tot disco gepromoveerde bunker: the volunteersdisco dus. En dansen , en zuipen, en het vooruitzicht dat ik kon gaan wanneer ik wilde met Chrissy gaf me een machtig, heerlijk haast euforisch gevoel, had tenslotte al een jaar niet gewipt of zo, zo knap ben je niet als junk zijnde, maar we waren in die week aardig opgeknapt althans dat vonden we. Tijdens het dansen zeg i tegen die Schotse ik ga even pissen en als ik terug kom gaan we lekker een stukje wandelen. Allright, was a deal, I love you, riep ze me na.
Ik kom terug ,trap af in de danszaal pikkedonker met blacklight zoekende naar "Mijn Chrissy", maar nergens te bekennen.
Ik vraag Stef en andere mensen of ze haar gezien hebben, niemand had iets gezien. Ik rende de trap weer op richting toilet en uitgang en zag wat lui voor de uitgang staan hangen. Hebben jullie Chrissy gezien? Uit Schotland? Ja die hadden ze gezien, die was het pad afgelopen met Amichay. Amichay? Was dat die boy niet die onze leider was? Ja die, bevestigden ze. Ik dacht heel snel na, dus terwijl ik sta te pissen, opgegeild en al ga zij er vandoor met een ander?
Daar moesten ze nou net niet, voor bij mij wezen, nooit niet, maar zeker niet nu! Mijn Dromen stortten in elkaar, het bloed stroomt mij voor de ogen, hete stoom als van een dolle stier spuit uit mijn neusgaten. Ren ik de trap af, en grijp mijn maat bij zijn kladden, mee!. Zei ik.Maar ik, ik pruttelde hij tegen. Ik trok hem aan zijn kraagje mee de trap op, en vroeg eenmaal boven waar die Amichay woonde. Dat was geen probleem het zevende grote huis rechts van het pad. Mee! Zei ik weer tegen Stef, die vroeg wat er aan de hand was. We zijn verneukt, en wat staat er op onze muur? Dus muil dicht! Amichay die kolerejood ligt mijn meisje te kaaien, en durf eens te lachen! Hij keek wel linker uit. Aangekomen bij zijn huis zagn we snel lichtjes doven en hoorden geroezemoes, onmiskenbaar van Chrissy en the leader. Ik riep in het engels, dat ze één minuut had om naar buiten te komen en hem zou ik met rust laten, want het is niet zijn schuld!!
Geen antwoord, nog vijf tellen! Riep ik, en pakte de olielamp, die aan een paal op zijn patio hing, zette deze op zijn hoogste stand, en gooide hem op zijn rieten dak, en ging gehurkt zitten wachten, Stef meetrekkend naar de grond, die mij voor alles en nog wat uitmaakte.
Het dak brandde sneller en heftiger dan dat ik voorzien had, maar dat gaf niks dat was de bedoeling. En ja hoor wie kwamen daar in hun ondergoed naar buiten? Juist Amichay en Chrissy Luid hoestend, proestend en kokhalzend van de rookvergiftiging. Ik liep met grote stappen op ze af. Haar gaf ik met een platte hand een pets op dr bek, en zei dat heel Schotland voor mij in zee mocht zakken , en jij Mr. Volunteerleader , weet voortaan wie je, en met wie je fuckt!
Ik was klaar, onderweg vloekend schreeuwend, helemaal lazarus, verneukt voelend, naar ons huisje hebben we nog wat huizen uitgebrand, Stef deed nu met volle teugen mee!
Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen, moet knipperen om te kunnen zien, waar is ons dak? Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: waar is ons dak? Ik zeg blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas
Ja jij ook zei hij tegen mij. En waar zijn de ramen de kozijnen, de deur? Is er nou gewoon een bom gepleurd, en zijn wij daar dwars doorheen geslapen? Kon niet anders, toch? Ik kwam langzaam overeind het glas uit mijn armen en benen wrijvend, om daarna Stef uit zijn "spijkerbed" te trekken. Toen wij opstonden, nou ja stonden, een beetje krom hingen zagen we alleen maar witte flitsen in ons hoofd. Bomshellshock wellicht? We lopen door een gat in de muur de tuin in, onze lantarenpalen waren dubbel gevouwen en stonden met hun kop in de grond, heel apart gezicht, van ons huis was niets over dan onze twee geverfde muren.
Daar kwam Amichay aanlopen, gekleed als Jezus himself in een smetteloos wit lendendoek. Ik dook in het gras maakte een koprol en tijdens die koprol pluktte ik een grote paardebloem, sprong overeind en liep op hem af en zei: I don't know what the hell has happened here last night, but I'm sure, You got something to do with it! Am I right? Vroeg ik. Hij vertrapte de bloem en zei: You ve got ten minutes, I ve allready alarmed the Police the Military Police and the Army and iff youre not gone', You'll get shot!! You are on the black list now. Wij renden naar onze rugzakken, lieten de opblaasbedden, toch lek, propten er wat rotzooi in renden de kibbutzpoort uit, en heel slim, doken we in een greppel, en bedekten ons met hooi, in plaats van naar een dorp te lopen, of bij een bushalte te gaan staan. Zo, wat er voor cavalerie aankwam voor ons, door ons, dat wil je niet weten, maar ik was echt bang, maar ze zochten niet dat was het frappante, ze dachten dat we al met de bus mee waren waarschijnlijk. Wat een geluk. Wat een nacht. Dag Nir David.
Dag Neon Tetra's. KutChrissy
© juli 2008, Franciscus Borst, BasicPublishing.nl
|
