Na een op de klippen gelopen relatie met een door mij meegenomen bruidje uit Indonesië naar Nederland spraken wij af elkaar een tijdje niet meer te zien om daarna af te spreken op het eiland Balie zodat haar familie wonende te West-Java het niet te weten kon komen. Daar had ze me al te zwart bij gemaakt dat ze onmogelijk nog kon laten weten wel van me te houden en dat het hele zooitje gelogen was en zelf niet helemaal, spoorde, aldus.
In de tussentijd van die ene maand wachten op haar te Balie liep het een en ander spaak. Dat wil zeggen goed spaak of spike beter gezegd want Fransje kon weer niet tegen eenzaamheid had geen zin in druiper gevende hoertjes en kwam weer eens in de goot terecht door de aanwezigheid van Chinese Heroïne (China white).

Ik had al twee jaar niet gebruikt maar dat eerste anderhalf stevig vervangen door het slikken van kalmerende middelen en alcohol en lang levende lol totdat ik er genoeg van kreeg en serieus wilde leven huisje boompje, Keessie en belandde zo in deze situatie. Allah zijt geprezen. Godverdomme zeg, zit ik hier op dat kut Balie met een naald in mijn arm, het woord bloody tourist was nu wel erg toepasselijk. Het scoren (stelen) op de Jalan Kuta Raya (de strandboulevard) is levensgevaarlijk maar het moest want van mijn uitkering haalde ik het niet die rommel, nou ja het was wel goed zuiver spul rechtstreeks uit Bangkok, uit het Engels vertaald zijnde als klaplul. U weet waarom was wel 4 keer zo duur als in Nederland en dan werkt het maar zes uur, tel uit je winst. Of verlies eigenlijk.

En dan dat lopen en hosselen in vijfendertig tot achtendertig graden terwijl het kots uit je mond liep en je billen samen kneep om niet in je broek te schijten, het was verschrikkelijk. In Nederland is verslaafd zijn erg maar daar, Jezus. Soms moest je zes uur of tien uur op een dealer wachten en dan was je al twee uur ziek voordat je een tussenpersoontje gevonden had. Nou echt dat je dan zelf je shotje niet meer kon zetten want dan lag ik gewoon op sterven in een of andere hut of villa dat lag aan de situatie en was ik compleet overgeleverd aan de zetter en de dosis daarvan. Ver weg kon ik dan horen; "Zou hij het kunnen hebben, zou het niet te veel zijn?" "Nee het is een blanke, hij is sterk en goed ziek, hij trekt dat wel," hoorde ik weer heel heel ver weg, beantwoorden. Met een laatste stuip kwam ik overeind en brulde woest: "Alles! Het hele fucking pakket, ben je begodgloeiendebegodverredomd?" In het Indisch dan he? Of Engels of van alles door elkaar dat moet u van mij tegoed houden. Om daarna weer slap als een vloedje in elkaar te zakken. Dan is daar de prik van een bij, om weer te kunnen dansen als Mohammed Ali. De bierkurken vlogen weer in het rond, vette joints werden gedraaid, maakten dikke mist en het was weer even feest, met ergens in je achterhoofd de klok zes uur vooruit.
Verdomd het was hier qua drugs een stuk relaxter als in Jakarta of Bandung of waar dan ook in Indonesië dat komt natuurlijk omdat het hier zo toeristisch is, en het minst percentage moslims van alle eilanden ervan. En dat er twee jongens op de uitkijk, ieder een aan het eind van de kant van de straat met een walkietalkie zal er ook wel iets mee te maken gehad hebben. Zodat wij op ons gemak door konden feesten, zo tippelde ik op het randje van hemel en hel dag in dag uit wachtende op mijn bruid, hé dat rijmt. Misschien schuilde er ergens wel een dichtertje in mij.
Dan op een dag, ik schat; week vijf inmiddels tien twaalf kilo lichter parkeert er een legergroene Jeep met twee mooie meiden erin pal voor mijn Hotel waar ik net apestoned zat te ontbijten aan een rond tafeltje met parasol half op de stoep parkerend. De ene vloog mij om de nek en stuurde de andere weg met de Jeep om spraken ze af haar over een uurtje waarover ik zei: maak er maar twee van, ok anderhalf uurtje werd het, om terug te komen en haar weer op te halen.

Hallo, het was Yanthi, mijn illegaal getrouwde vrouwtje. Ze was net negentien afgestudeerd en ik was toen zesentwintig. We waren in haar vaders huis getrouwd voor Allah, hier zouden we zeggen voor de kerk maar niet de gemeente, dus niet officieel dus 'onder de tafel' getrouwd. Maar anders mocht ik niet blijven slapen tegenover de buren een schaamteloze prestatie als niet moslim zijnde dus dat deden we even, dat trouwen. De hadji was zo lazarus dat hij in plaats van de koran de Gouden gids had meegebracht en mijn snikkel nog wilde controleren ook.
Nee daar doen wij blanke moslims niet aan is allemaal een kwestie van vertrouwen, beredenerende door mezelf wat je van God gekregen heb laat je niet afhakken, toch? Ik op die bewuste dag mijn zaakje ingepakt met verband en ingesmeerd met Heinz Tomatoketchup sta ik te voetballen tegen een muurtje staat ineens mijn schoonvader achter me en zegt: "Zo dat ga goed, zo snel na de operatie." Stille pest Jappenbusjes ook, die hoor je niet aankomen joh! Snel met een rood beschaamd gezicht greep ik naar mijn kruis om: Auw? te zeggen. Hij had me door dat was zeker maar dat kon hem niet schelen zolang hij maar van die geschuffelde dochter af was en het liefst zo ver en snel mogelijk, nou dat was gelukt.

Alleen een maand later stond ze weer voor zijn neus daar ze zich in Nederland zich zwaar misdragen had tegenover mij en mijn familie. Pappie mag ik naar Balie naar oom bla bla? Dat vond de rijke pa goed, want die schaamde zich weer voor zijn buren, dat zijn dochter in een maand gepresteerd had van een blanke te scheiden.
Zo kwam het dat ik die dondersteen echt letterlijk door het plafond heen spoot nadat ik voor de derde of zelfs vierde keer kwam, goh wat had ik haar gemist. Niet dat geouwehoer natuurlijk maar in bed; what an animal. Ze nam me mee naar haar familie net buiten Kuta stad. Wat een verassing haar oom was Majoor, nou daar was ik echt hartstikke blij mee met mijn zakken vol dope en de doodstraf die daarop staat. En ja hoor, die begon gelijk te bellen naar Yanthi's ouders en zo kwam het dat ik na haar weglopen bij Oom Majoor vier hete zwoele dagen en nachten want ze had zo meelij met me dat ik was afgevallen van "het liefdesverdriet"  mijn speldenkussen onderarm ingepakt als zogenaamd motorongelukje, helemaal alleen en verlaten wakker werd. Ze was gekidnapt door een paar mensen van het leger, zei mijn vriendin achter de Balie die toevallig ook Yanthi heette.
Maak je me godver dan niet wakker dan? Domoor! Nou en domoor is nog al wat daar, schelden is taboe. Huilend vroeg ze me om vergiffenis en of ze het goed kon maken, vannacht wel te verstaan.
Daar zat ik nou al vijf weken op te wachten op een hint van haar, nou ben ik net vier dagen verkracht krijg ik het als toetje. Okay wat moet dat moet, afgesproken! Eén uur vannacht dan ben ik klaar en zorg dat de baas je niet hoort, ik laat een kaarsje branden zodat je niet van de trap af pleurt dat zei ze niet maar bedoelde ze wel omdat ze wist dat ik niet vies was van een biertje de schat.
Zij wist van mijn geheim af verzorgde mijn wonden kocht eten en vitamines of verse sinaasappelsap en waste me als ik te ziek was om het zelf te kunnen doen. Zelfs met gevaar voor eigen leven heeft ze zelfs wel eens een dealer voor me opgezocht en naar me toe gestuurd, gek genoeg zonder dat ze het zelf wist of niet wilde weten. Maar ze wist alles.
Het was één september, twee dagen voor mijn verjaardag. Ik heb mijn moeder aan de telefoon en krijg voor een verslaafde het goede nieuws dat mijn uitkering op de ABN staat in Den Pasar met een extra paar honderd gulden als verjaardagscadeau. Nu mijn vrouwtje bij me weggehaald was en waarschijnlijk terug naar Cikampek-Karawang West-Java was gebracht ik een nieuwe maitresse had die nog zorgde voor me ook vond ik het tijd to move on.

Ik leerde een paar nieuwe vrienden kennen, waarvan een jongen met een tatooshop, en een ander met een lederwinkel, die laarzen riemen, broeken, meestal van het merk Harley Davidson verkocht. Hun namen waren Yanto en David en dan was er een derde, Boman, daar kon ik bij in de kost op zijn Indonesisch; "indekos," voor omgerekend twintig gulden per maand en nu betaalde ik vijftien per dag weliswaar met ontbijt met neuk maar toch gaat Heroïne dan voor al had ik plannen mijn echte Yanthi te achtervolgen volgeladen met cadeaus. En zo zij het, ik liet twee lederen broeken, riemen, twee paar cowboylaarzen en twee lederen mouwloze hesjes op maat maken, één paar alles in het zwart voor haar en voor mij alles in het bruin.

Voordat wij naar Nederland gingen zat ik bij een motorclub in Java en zij had van haar rijke pappie ook een Harley gehad en kwam haar tegen bij de bios, droeg ze ook nog eens het zelfde T-shirt van de Red Hot Chilli Peppers en toen bleek dat we ook nog eens allebei op donderdag geboren waren op drie september was ze ineens geen maagd meer maar een vrouw die wist wat ze wilde en zo rot had ik het niet getroffen want pa had een golfbaan zwembad, motoren, auto's. Alles voor het grijpen, toen ben ik uit de club of "gang" gestapt waar ik u later nog veel en veel meer over zal vertellen want dat was een anderhalf jaar durende adrenaline thriller die ik nooit gemist zou willen hebben maar dat komt later.
Het is twee september ik moet komen kijken naar de bevorderingen die mijn leder snijdende en naaiende Heroïnedealer, had ik dat al verteld? Ik woonde nu twintig meter bij een dealer vandaan en kon nog poffen ook. Het werk zag er goed uit geraffineerd als vanuit een echte Harley Davidson fabriek maar dan waarschijnlijk nog mooier.
Hij beloofde mij op mijn verjaardag alles klaar te hebben, want dan zou ik na een kort feestje gegeven te hebben naar Cikampek gaan om daar mijn meisje op te zoeken en te verrassen met de prachtige op maat gemaakte cadeaus.
Het liep even net iets anders want in plaats van drie September veranderde in een soort van Vrijdag de dertiende deel vijf.

© juli 2008, Franciscus Borst, BasicPublishing.nl