De laatste week van juni zijn we met ons tweetjes naar de Alsace vertrokken.
We hebben geluk gehad , het weder was uitzonderlijk. Onze chambres d'hôtes is gelegen in het wijngebied van Hunawihr bij de familie SCHWACH ,wijnbouwers. Op onze weg naar Hunawihr hebben we Ribeauville gaan bezoeken. Daarna zijn we s'avonds Hunawihr gaan ontdekken en gaan avondeten in het restaurant "Caveau du Vigneron " ,
We zijn onze laatste dagen in Vancouver aan het opnemen.Na een goed ontbijt zijn we met de bus vertrokken naar "Stanley Park " ,het tweede grootste park van de wereld na New York. Daar hebben we onmiddellijk de verschillende totempalen bezocht en hebben van daaruit een wandeling gemaakt langs het " Nine O'clock Gun " (gesckonken aan Canada in 1816 door England). We hebben het "Aquarium van Vancouver " bezocht waar alle soorten van zeedieren te bewonderen zijn. Daarna zijn we vertrokken naar de "Zalm Broederij " in Capilano River Regional Park.Daar werd ons de levenscyclus van de verschillende zalmsoorten uitgelegd,zeer leerrijk. Na deze les zijn we gaan wandelen in het woud aan de vistrap. Na deze wandeling heeft onze buschauffeur ons een laatste maal naar de haven van de " Metropool " van Vancouver gereden.We hebben passend afscheid genomen van Khon met de hulp van Eric. Onze picknick werd genomen in de haven van Londsdale Quay Market in North Vancouver.Daar bevinden zich meer dan 90 winkels en diensten met bovenop het Loonsdale Quay Hotel. Het openbaar vervoer wordt geregeld door de Seabus waar we gebruik van hebben gemaakt .We hebben nog een klein uurtje rondgewandeld in het centrum en zijn daarna naar ons hotel teruggekeerd om ons op te frissen en het afscheiddiner te nemen in de plezierhaven in het "Lift -Bad -Grill-View " restaurant. Daar hebben we afscheid genomen van onze gids Philippe ,het woord werd natuurlijk gevoerd door onze ouderdomsdeken Eric.
Na het ontbijt rijden we naar Nanaimo de derde oudste stad van British Columbia gelegen aan de oostkust van Zuid-Vancouver Island waar we de ferry naar Vancouver nemen. Na anderhalf uur komen we aan in Vancouver.Het is de stad die miljoenen bezoekers aantrekt vanover de hele wereld.
In 1870 bestond Vancouver enkel uit een houtzagerij ,maar door de bouw van de Canadian Pacfic Railroad in 1886 werd er een dorp rond de houtzagerij gebouwd die uitgroeide tot een wereldstad van meer dan twee miljoen inwoners.
We nemen een aanvang in het oudste gedeelte van de stad aan de havenloodsen waar nu woonloften en winkels van gemaakt zijn en zo verder naar het centrun van de stad naar Canada Place.
In de namiddag hebben we Chinatown en Stanley Park bezocht.Stanley Park is 405 hectaren groot ,het is het grootste stadspark in Canada.Rond het park ligt een wandelpad van 8,5 km gebouwd op de "Seawall" ( gemaakt ter bescherming van de watervloed). De bomen in het park zijn meer dan 100 jaar oud en bereiken een hoogte van 75 meter (soorten : Douglas-spar ,Westend Red Cedar, West-Hemlock).
's Avonds zijn we gaan tafelen in het "Empire Landmark " hotel dit rondraaiend restaurant boven op het hotel gaf ons een prachtig panorama bij een zeer verzorgde tafel.
Na het ontbijt vertrekken we onmiddellijk naar Clayoquot Sound,dit is een gebied van een 370.000 hectaren groot ,bestaande uit eilanden,fjorden ,stranden,bergen,bossen en meren. We namen een motorboot bij Meares Landing in Tofino -Clayoquet Sound. De meer avontuurlijke gezellen namen de zodiacs. Het gebied dat we bezoeken is vooral bekend voor zijn stranden zijn gematigd klimaat en vooral bekend voor de migratie van grijze walvissen,zeeleeuwen,bruinvissen en zijn vogelsoorten.
De eerste foto welke ik gespot heb was de staart van een walvis ,daarna enkele foto's van zeeleeuwen ,zeerobben , aalscholvers en roodbekpapegaaien.
We hebben zo meer dan een paar uur rondgevaren en genoten van de pracht om ons heen.
Daarna zijn we onze picnick gaan nemen in het park en zijn we het plaatselijk museum gaan bezoeken.
Dit museum is gewijd aan Roy Henry Vickers onder de naam "Eagle Aerie Gallery " in een Longhouseen wordt jaarlijks bezocht door meer dan 200.000 toersisten van over de ganse wereld.Hij is vooral bekend als beeldhouwer schilder en ontwerper ,schrijver en spreker. Roy Henry Vickers is vooral een erkend leider van de "First Nations ".
Na dit bezoek zijn we naar het resort teruggekeerd , hebben ons opgefrist en zijn we aan een lange wandeling begonnen langs het Long Beach strand in de richting van Wickaninnish Centre om het avondmaal te nuttigen aan de oceaan.
Na 't ontbijt vertrekken we onmiddellijk naar het Zuiden. We verlaten Quadra Island met de Ferry om het Vancouver Island te bereiken.Onze weg gaat dwars door het eiland naar Tofino.Tofino ligt aan de Pacific Rim National Park ,daar verblijven we in het Best Western Tin Wis resort aan het schilderachtige Mackenzie strand .Dit resort wordt geëxploiteerd ; op hun grondgebied ; door de Tla - O - Qui -Aht First Nations People.
In het binnenland gaan we het Mac Milan Provincial Park ook Cathedral Cove genoemd bezoeken , dit is een gematigd regenwoud met bomen zou hoog als kathedralen. Verschillende soorten zoals ceders , douglassparren en hemlocks.Sommige bomen zijn 800 jaar oud en hebben een omtrek van 9 meter. Het park is beperkt toegankelijk langs aangelegde paden.
Na deze wandeling zijn we ons middagmaal gaan zoeken in een havenstadje genaamd : Port Albermi.Dit is een diepzeehaven met een grote infrastrutuur.Onze picknick hebben we gevonden in een Donut Shop.
Na een uurtje zijn we terug vertrokken richting Tofino en zijn we een tweede maal het regenwoud ingetrokken maar nu aan de overzijde waar we de eesrte maal geweest zijn.
Na dit bezoek zijn we naar ons verblijf in Tofino gereden aan het Pacific Rim National Park.
Vandaag wordt het een dag van rustig wandelen langs het strand waar in 1792 kapitein Georges Vancouver geland is in het dorp Tsa-Kwa-Luten die op dat moment bewoond was door de Coast Salish mensen.In de jaren 1840 verlieten deze het dorp en de Laichwiltach mensen namen het dorp in bezit gezien de rijke visgronden. Vandaag zijn het welvarende mensen die de locatie uitbaten van TSA-KWA-LUTEN Lodge & RV Park en ze verwelkomen er bezoekers uit de ganse wereld.
Om tot het dorp te geraken wandelen we de " Cape Mudge Vuurtoren " voorbij die nog steeds operationeel is.
Vanuit het dorp zijn we naar Quathiaki Cove gereden om onze inkopen te doen voor de picknick , dit is een modern market " Village Square " en het belangrijkste commerciële centrum van Quadra Island.
De picknick werd genomen aan het strand van Rebecca Spit Provincial Park. Het strand ligt vol ontwortelde bomen en veel soorten zeesterren. Na dit bezoek zijn we in de namiddag teruggekeerd naar de Lodge om na 11 dagen eens goed uit te rusten.
Van Port Hardy zijn we heel vroeg vertrokken naar Telegraph Cove dit is ongeveer een 70 km oostwaarts.
Telegraph Cove ligt aan de oostelijke kust van Noord-Vancouver,in 1912 was Telegraph Cove het noordelijk eindpunt van een telegraaflijn. Telegraph Cove is ontstaan door de pionier Fred Wastell die er een groot deel van land rond de baai kocht en er met Japanse investeerders een houtzagerij en een " salmon saltery " oprichte.
Dit is nu toeristisch uitgebaat voor watersporten , vissers,kampeerders,walvis-orka's spotters.
Telegraph Cove is gebouwd op palen waar de oorspronkelijke gebouwen verbonden zijn door een houten promenade.De gebouwen zijn zeer kleurrijk.
We hebben een kleine 3 uur rondgevaren om de "Killer Whales " en zeehonden te kunnen spotten. Gedurende de rondvaart hebben we uitleg gekregen van onze gids Philippe alsook van een Nederlandse dame die zich sinds een lange tijd inzet voor de bescherming van de wlvissen en de orka's.
Na deze vaart zijn we het museum gaan bezoeken ,een tentoostelling over zeehonden ,walvissen , ork's , zeer leerrijk.
Na het museum zijn we naar het restaurant " The Killers Whale Cafe and Restaurant "getrokken.De vers gevangen zalm werd gereedgemaakt op de barbecue en was uitzonderlijk lekker,het was de best bereidde zalm na 11 dagen West - Canada.
Na het buikje vol zijn we naar Campell River (ontdekt door George Vancouver in 1792) gereden om met de BC Ferries de overtocht naar Quadra Island te maken.
Daar verblijven we in de TSA - Kwa - Luten lodge gebouwd door de Kwagluttenstam in hun reservaatgebied.
Deze morgen heel vroeg vertrokken na een snel ontbijt dan de Ferry genomen (BC Ferries) voor een bootreis van 498 km (15 uur), van Prince Ruppert naar Port Hardy op het eiland Vancouver.
Deze zeeroute is een waterweg tussen de eilanden van Washington (USA) naar Alaska langs de oeverkust van Canada : The Inside Passage.
Tijdens de goudkoorts van Klondike werden mijnwerkers en goudzoekers langs deze weg verscheept om hun geluk te proeven.
Het zal de ganse dag regen gedurende de ganse vaart,het was gewoon koud ,nat en mistig daarom zijn er weinige beelden gespot.
Enkel een walvisstaart is de enige getuige van deze vaart.
Daarentegen hebben we een voortreffelijk ontbijt gehad en tegen de avond hebben we genoten van de lunch.
Rond 12u 's nachts zijn we in ons hotel aangekomen.
Zeer vroeg op want er wacht ons een lange tocht naar Prince Ruppert om morgen de lange zeetocht langs de Inside Passage te ondernemen naar het eiland Vancouver.
We genieten nog eenmaal van de Bear Glacier gelegen op de Highway 37A.Via de Cassier Highway en de Yeelowhead Highway bereiken we Terras,vooral bekend bij de sportvissers.We passeren onderweg de Nass River een waardevolle zalmvisserij.
Terras ligt aan de Skeena River en is de woonplaats van de TSIMSHIAN FIRST NATIONS.
Na de picknick in Terras zijn we langs de Skeena River die zich een weg baant door de Coastal Mountains om zo te eindigen in de Stille Oceaan aan het havenstadje Prince Ruppert.Hier leven de meeste inwoners van de visvangst en de houthandel.
We zijn dan in de namiddag met het watervliegtuig de grens met Alaska (USA) gaan verkennen en hebben prachtige panorama's gezien en kunnen spotten,prachtig ! De beelden spreken voor zichzelf.
Na dit avontuur zijn we naar ons hotel gereden ( Crest Hotel) en hebben er ons tegoed gedaan aan het buffet ,beafsteak eerste kwaliteit.
Morgen moeten we vroeg uit de veren (4u15') want we hebben een tocht van 15uur voor de boeg.
We zijn redelijk vroeg opgestaan want vandaag gaan we beren spotten ,dat gaan we trachten te doen !
Met een gele schoolbus (zoals we er vele zien in de amerikaanse films) . Stewart ligt aan het einde van het lange Portlandkanaal de meest noordelijk gelegen ijsvrije haven van de westkust van Canada.Aan de andere kant van de grens ligt het kleine Hyder ,vroeger een spookdorp maar nu terug in bloei dank zij de vele toeristen. Tussen deze twee dorpen ligt de Fisch Creek een riviertje waar de zalmen kuit schieten in de zomermaanden en de beren zich komen te goed doen aan de stervende zalmen. Op deze plaats kan men ook de beren , zowel de bruine als de zwarte bewonderen ook de grizzlys.
We zijn drie keer moeten terugkeren om deze heren te kunnen spotten ( de eerste maal zond 9 uur de tweede maal in namiddag en de laatste maal rond 19 uur 's avonds ) .
Ondertuusen hebben we ook niet stilgezeten en zijn we de Bear Glacier nog eens gaan bewonderen en zijn we doorgereden naar de Salomon Glacier.Waar we " The Bear Man " hebben ontmoet ,dit is een zekere Keith Scott (uit Frederiction N.B. Canada). Deze man verblijft gedrurende enkele maanden ( van 1 jnni tot 15 september) in een tent wonen aan de Salmon Glacier en verkoop er boeken , foto's en DVD's over het leven van dieren en in het bizonder over de bruine en zwarte en witte beren en natuurlijk de grizzlys. Hij geeft ook lezingen en diavoorstelingen in Hyder en gans Canada. We nemen dan terplaatse onze picknick en keren dan tevoet terug naar beneden om de natuur te bewonderen.
Bij ons terugkeer naar Stewart zijn we nog eens gestopt bij de Fisch Creek maar zonder resultaat geen beren,dan maar terug naar Stewart om het avondmaal te nuttigen. Maar eerst zijn we nog de dorst gaan lessen in de 'Grizzly Bar" een Bar waar vroeger de goudzoekers hun geluk kwamen proeven.
Na het avondmaal zijn we terug naar Fisch Creek getrokken om ditmaal meer geluk te hebben en inderdaad deze keer is meneer beer te voorschijn gekomen (zie foto's-vervolg).
Dus onze gids had gelijk , hij heeft steeds volgehouden dat we de beren zouden zien en inderdaad hij heeft gelijk gekregen.
Hier volgen enkele beelden ( beren in het vervolg van dit vehaal):
