Ik heb deze molen, net als de Liermolen (zie hier)nog eens gevonden tijdens onze wandeling van zondag 17 mei, deze molens waren mij niet onbekend omdat ik reeds vele wandelingen in de omgeving heb gemaakt en ook omdat ik in het verleden hier in de streek tewerk gesteld was.
De molen die nu Tommenmolen heet, werd oorspronkelijk Liermolen genoemd, omstreeks 1400 kreeg hij de naam Tommenmolen naar de familie Van den Tommelen, die er meer dan een eeuw (reeds in 1382) in het bezit van was. Mogelijk werd de Tommenmolen gebouwd nadat de eerste Liermolen aan de abdij werd geschonken Het uitwendige drijfwerk, een onderslag watermolen werd in 1930 vernieuwd. De molen bleef in werking tot in de jaren 1960. De gemeente Grimbergen kocht de molen aan in 1967, in 1971 is er een grondige restauratie uitgevoerd. De Tommenmolen ligt net als de Liermolen op de Maallbeek en je kan hem vinden in de Tommenmolenstraat 18, 1850 Grimbergen, in het inwendige is nu een restaurant gevestigd met een gezellig terras waar het met zonnig weer heerlijk toeven is. Het was oorspronkelijk een korenmolen die nog altijd maalvaardig is. De molenaars van nu zijn de Leden van het Museum voor Oudere Technieken.
De Liermolen is een beschermd monument, de watermolen ligt op de Maalbeek en is genoemd naar de plaatselijke heren de Lire. In 1341 verkocht is hij verkocht aan de abdij. Ten oosten het bevind zich het molenaarshuis uit de 17de eeuw met 5 oorspronkelijke kloosterkozijnen, 1 venstertje, rondboogdeur en druiplijst. Het betreft hier een behouden waterrad en de nog werkende moleninstallatie binnenin. Het molengedeelte is gerestaureerd in 1759 o.a. 2 zandstenen steekboogdeuren. De westelijke puntgevel uit 1762 is afgewerkt met onder andere vlechtingen. De bijgebouwen en schuur zijn uit de 19de eeuw.
Mooi zonnig weer op zondag 10 mei als we vanuit de gemeenteschool te Baasrode vertrekken voor een wandeling van 30 km, WSV Baasrode staat garant voor mooie natuurwandelingen en dat zal later vandaag ook zo blijken te zijn. Enkele straten in de gemeente doorlopen en even later zijn we op de Scheldedijk weg van het drukke leven, hier vind je enkel wandelaars en fietstoeristen. Na een poosje gaan we linksaf de dijk naar beneden en duiken in de Vlassenbroekse polder, prachtig van natuur , overal groen en wilde planten, vooral smeerwortel, duizendblad maar ook brandnetels, en van die laatste moet ik het in short niet zo hebben. We volgen nu even de Uiterdijk en gaan dan terug de natuur in door de Krabbendijkse polder. Even later volgen we de Scheldedijk en komen aan De Kleine Notelaar een gezellige taverne met een mooi terras in het groen te Vlassenbroek na 6,4 km, hier is onze eerste controle, wat eten en drinken en dan verder. Lees hier verder.
De coniferen in de tuin zijn stillaan aan een ruim onderhoud toe, nu het weer nog een beetje droog is kunnen we er eens goed de schaar inzetten zodat de buren ook terug een beetje meer licht in de tuin hebben. Dus vandaag zal het hier wat rustig zijn.
Wandelclub De Spuiters was aan de beurt om hun wandeling in te richten, we vertrokken vanuit hun clublokaaltje, ik koos voor de maximum van 20 km, hiervoor gingen we onmiddellijk rechtsaf, de andere afstanden links. Het ging richting Kontich centrum maar we gingen nog hiervoor linksaf richting Edegem. Aan de Romeins Put ging het rechtsaf en tussen de villas door kwamen we door het plaatselijk mooi verzorgde park. Bij het verlaten hiervan gaat het richting Hove waar we na 5,9 km aan de kerk in café Olymp onze eerste controle hebben, ik stempel hier en ga verder door. Na even zoeken vind ik de pijltjes om me verder op weg te helpen, er zit weinig volk op de omloop, ik ben hier alleen en heb vier ogen nodig want de afpijling is bij momenten een echte ramp. Door het centrum en over de spoorweg gaan we naar de groene oase van fort 4, deze fortengordel moest einde de jaren 1800 zorgen voor de verdediging van de stad Antwerpen. Lees hier verder.
Vrijdag 8 mei had wandelclub De Cracks hun lentewandeling georganiseerd te Imde, na het inschrijven kon ik in de zon vertrekken voor ongeveer 20 km. Het eerste straatje door en we gingen onmiddellijk op een onverhard wegeltje de velden in. We kwamen naast de zendmasten van de VRT, wel een indrukwekkend zicht, jarenlang ik had ik ze opgemerkt vanop de A12 maar nu ik er naast stapte was dat wel een enorme installatie. Tussen de aardappelvelden in wording kwam ik uit de velden in het natuurgebied van De Wolvertemse Beemden, het was hier enorm mooi en vooral rustig en stil, enkel de vogels die floten, heerlijk. Ik kom dan in Wolvertem aan en stap door de stoffige opengebroken straten op weg naar de eerste controle na 5,6 km, het lijkt hier wel één grote bouwwerf. Ik stempel af in het heel kleine zaaltje en besluit dan maar ineens door te stappen. Lees hier verder.
40 STE INTERNATIONALE TWEEDAAGSE VAN VLAANDEREN TE BLANKENBERGE (DAG 2).
Zondagvoormiddag vertrekken we iets later voor het tweede deel van de tweedaagse om de meeste drukte te vermijden en dat blijkt een goed idee, we komen op de markt om 10:30 uur en 2 minuten later zijn we ingescand en al op weg. Een goed idee voor de volgende keer, een mens leert altijd wel iets bij. Het gaat nu de andere kant op tegenover zaterdag en onder een donker grijze hemel stappen we langs de jachthaven waar de 6 km reeds linksaf gaat en dat zijn er heel wat, is dat door het weer of de komende drukte vanavond op de snelweg, wie zal het zeggen. We lopen langs het staketsel naar de vloedlijn, gelukkig is het water aflopende zodat het wat makkelijker stappen is op het hardere zand richting Wenduine. Daar volgen we de dijk om aan het zwembad De Spioenkop te beklimmen en de andere kant af te dalen, wie kent het torentje met zijn rood hoedje niet uit zijn kindertijd ? We lopen nu verder richting De Haan waar onze eerste controlepost is. We steken de grote baan over en gaan op weg naar het mooie natuurgebied Het Duinbos, even later komen we in de polders terecht en de zon gaat het terug waarmaken, helaas geen T-shirtenweer vandaag door de strakke wind die vanuit de zee blaast maar de zon is er dan toch weer. Lees hier verder.
40 STE INTERNATIONALE TWEEDAAGSE VAN VLAANDEREN TE BLANKENBERGE (DAG 1).
Het is bijna 10 minuten voor 10 als we toekomen op de markt te Blankenberge op zaterdag 2 mei, een massa volk, zoals steeds en het zonnetje schijnt. We waren al ingeschreven en dat maakt het een stuk makkelijker. De groepstart is om 10:00 uur maar het is 20 minuten later als wij eindelijk zijn ingescand. Dit jaar is Taiwan het gastland en we worden door hen uitgewuifd in hun kleurrijke originele kledij. Door de straten gaat het richting zeedijk naar de pier waar we een eerste controle hebben, de 6 km afstand verlaat ons hier als we de duinen instappen richting Zeebrugge. Halverwege gaan we rechtsaf en steken de drukke baan over geholpen door de politie, zo gaan we het natuurgebied in. We trekken dan de polder in en even laat de zon het afweten. Richting Lissewegen komen we terug aan een splitsing en ditmaal verlaat de 14 km ons rechtsaf. Wij trekken verder naar het prachtige dorpje waar de O. L. Vrouwekerk vanuit de verte goed te herkennen is, men heeft er ongeveer 30 jaar aan gewerkt, helaas is de kerk zonder toren gebleven, was het geld op ?, wie zal het zeggen. Lees hier verder.
Prachtig zonnig weer op vrijdag 1 mei waar we 25 km gaan stappen te Koekelare, een klein dorpje in de buurt van Torhout. Na de inschrijving in de ruime startzaal kunnen we er aan beginnen. Langs de kerk en de plaatselijke brouwerij gaan we door het Oosthofpark, er schijnt vroeger nog een kasteel gestaan te hebben maar is na 1500 in verval gegaan, dus einde werken. Tussen de velden nu maken we een ommetje van ongeveer 5 km naar onze eerste controlepost in een school voor bijzonder onderwijs, ondanks de vele deelnemers is het hier rustig en heerlijk fris. Na wat drinken en eten terug verder. We stappen nu richting Ichtegem waar het stilaan heuvelachtig begint te worden, soms is het af en toe wel een goede klim maar dat komt alleen ten goede aan de uitzichten. Na een lange afdaling door de velden en het plaatselijke park komen we terug in de startzaal die nu even dienst doet als controlepost. Ook hier is het erg rustig, er is intussen een wat oudere organist komen postvatten in de zaal, maar jammer genoeg had ik de indruk dat zijn stem reeds van voor de eerste wereldoorlog was, misschien daarom dat het hier zo rustig was, de meeste wandelaars verkozen om buiten te zitten, kwestie van de trommelvliezen in goede staat te houden. Lees hier verder.
Een blondine komt met een baby op haar arm het consultatiebureau binnen en vraagt of het kindje gewogen kan worden. De verpleegkundige antwoordt: 'Sorry mevrouw, de kinderweegschaal is kapot. Maar we kunnen het wel oplossen met onze volwassenenweegschaal. We wegen dan eerst de moeder en het kindje samen en vervolgens alleen de moeder. We trekken het gewicht van de 2de meeting af van de eerste en hebben zodoende het gewicht van de baby'. Oh, maar dat werkt in mijn geval helaas niet zegt de blondine. Waarom dan niet? vraagt de zuster. Zegt de blondine: 'Omdat ik niet de moeder van het kindje ben maar de tante!'
Het was een prachtig lang wandelweekend, We waren reeds van dondervoormiddag aan de kust voor het lange weekend. Op vrijdag 1 mei namen we daar deel aan de 23ste Grote Westpoldertocht te Koekelare, een prachtige zonnige dag, goed voor 25 km wandelgenot waar veel volk op afkwam, iets meer dan 2000 deelnemers waren op de afspraak. Zeker voor herhaling vatbaar. Dan op zaterdag en zondag 2 en 3 mei kwam het evenement waarvoor we naar de kust waren afgezakt, nl. de 40ste Internationale Tweedaagse van Vlaanderen te Blankenberge, we hadden hier gepland om telkens deel te nemen aan de 24 km. Op zaterdag met zon van in de voormiddag, op zondagmorgen betrokken in de voormiddag maar droog en dan vanaf de middag volop zon maar veel wind in de Uitkerkse polder. Dit was weer een groot succes met 10.329 inschrijvingen, een nieuw record. We hebben reeds een plaats besproken op de boerderij voor volgend jaar wanneer de tweedaagse plaats vind op 1 en 2 mei. We hopen natuurlijk op hetzelfde weer als dit jaar. Hoop doet leven. Meer hierover verder in de week, met de fotos natuurlijk.
Onze reistassen zijn gevuld want straks (vandaag donderdag dus) rond 11:00 uur trekken we er even tussenuit nor de Vlaamsche kueste te Wenduine, we gaan daar dan wat kilometers stappen zoals gewoonlijk. Op vrijdag 1 mei te Koekelare om een beetje op te warmen voor de Internationale wandeltweedaagse te Blankenberge op zaterdag en zondag. Op maandag komen we dan terug richting Schelle.
Passeide weik schit er in iene ki 'fi sportkoesj on 150 in d'eur oeit de parking van den Tour et Taxis, vleegt den avenue du Port op, ouver de place Sainctelette direction quai des Charbonnages. Doê kroeist ërn malheureusement nen "old-timer". De chauffeur van da deux-cheveauxke smait ërn opzaa vè den andere t'eviteire, verleest de kontrol van za steur en rait recht de voêt in. Vried aksident ! 'n Bekke loêter belle z'on d'eimelpout en Sinte Pieter doot oupe. "Aah ! 'k aag et gepaasd ... ga zet daane van da aksident dojuste in Brussel nawo. Zet a mo twie meneute nei vè e wa te bekomme, ik goên mannen boek oêle." ... mo as Sinte-Pieter wei on den antrei van den eimel kornt, es daan pei no "verra plus"(1) De Sint vindt da kerjuis,iel kerjuis zëJf, let nog is no baneie, doot dèn de pout too, pakt zannen boek vroem mei en goê voesj za koemeke raaispap oeiteite . Ei ei nog mo vès zanne gaave IeipeI vast of de belle goê vanêr. AI lichtelaaik opgesmeite goêt ëm nog is de pout oupe doon. "Awel, zedde waal doê ?" vroêgt ërn dezelfde pei van do sebeet, "... lëstert è ... ik em mannen boek al vanêr op zan pIosj gezet, 'k zaI ërn goên wei oêle ... mo riskeig et ni van waal weg te luupe !" Mo seulement, ba de retour van Sinte Pieter on d'eimelpout es daan pei toch vroem de pist in. "Aaaa neie è ... naa es't genoeg è en trop es te vuil" paast onzen aailege. "Naa blaaif ek 'n bekken ee, want zeet dat ëm nog is tê weikomme ! Mo dèn goêt ëm zan saloê kraaige zenne !" . De belle goê vè den derde ki ! Sinte Pieter vIeegt oeit: "Zeg, es dat ee bekanst gedoên jaa van mè maa te vaaif meneute t'aave? Ge moet weite wa da ge wilt è dat es ee ginnen entrée libre zenne, 't es binnen of 't es boeite!" De chauffeur van et deux-chevauxke: "Mo, mo Sint Pieter ... ge moet zoe kwoêd ni zaain op maa ... ik kan ekik doni oên doon. Z'emme ma do gefluis oeit de voêt gevist en naa zaain z'on 't probeire van te reanimeire ... en vantaaid lukt dat 'n bekke '" en dèn venêr wei ni !"
(1) VERRA PLUS: Futur simple (toekomende tijd) van de Franse infinitief "ne plus voir"= niet meer (terug) zien. Wordt meestal gebruikt in de betekenis van "een ver afgelegen en niet nader te omschrijven plaats".
Twee vriendinnen spelen een potje golf op een zonnige zaterdagmorgen. Bij de zevende hole gaat 't mis. Eén van de vrouwen raakt de bal volkomen verkeerd en ziet het ding tot haar afgrijzen regelrecht op een groepje mannen af suizen. En ja hoor, bam! Eén van de mannen stort ter aarde, gillend van de pijn, terwijl hij met zijn handen naar zijn kruis grijpt.
De vrouw rent geschrokken naar de man toe en put zich uit in excuses. "Laat me je helpen," zegt ze, "ik ben fysiotherapeut, en ik weet hoe ik de pijn zou kunnen verzachten, als je me toestaat." "Neeeeeeeee, auwauwauw, nee hoor, auw, het gaat wel weer, over een minuutje," kreunt de man, rollend over de grond in de foetushouding. "Heus, ik sta erop," houdt de vrouw vol, "je zult zien dat ik echt goed ben." "Nou, vooruit dan maar," kreunt de man. Daarop legt de vrouw de handen van de man opzij, opent zijn gulp, brengt haar hand naar binnen en begint hem zachtjes te masseren. "Nou...hoe voelt dat?" vraagt de vrouw verwachtingsvol. "Ja, heerlijk," antwoordt de man, "maar mijn duim doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn!"
Dit weekend hebben we letterlijk en figuurlijk ons beste beentje voorgezet. Een lang weekend, dus 4 dagen wandelen, opvallend bij de 4 wandelingen was, dat het water hier steeds een grote rol in speelde, maar steeds met een andere naam of eigenschap. Vrijdag ging ik 15 km stappen te Denderbelle onder een prachtige zon, en inderdaad, het was hier de Dender die de hoofdrol opeiste, een zeer mooie natuurwandeling langs zeer rustige wegen, ook gemeenten als Oudegem en Mespelare en het gehucht St Gillis kwamen hier in het stuk voor. Lees hier verder.
Zaterdag 4 april vertrok ik vanuit de startzaal in Kasterlee om 7:15 uur in de mist op weg voor een tocht van 50 km, ingericht door De Pompoenstappers. De Kempen zijn een garantie voor een rustig rondje bos wandelen, en het duurt dan ook niet lang of we zitten volop in de natuur. Na even stappen komen we in het bosgebied Grootgoor het is hier rustig, er zijn op dit stuk enkel de wandelaars van de 50 km. We steken een drukke baan over en terug in het bos richting Kleingoor wat verder een camping, dan door de Rulheide en het Koningsbos naar de eerste controlepost Boslicht na 9,2 km, een cola en verder op stap. Op weg richting Lichtaart, wat we rechts laten liggen en dan door Boskant gaat het naar Achterlee waar we op een boerderij met aangebouwde tent onze tweede controle hebben na nog eens 9 km, Na een goed gevulde groentesoep met een boterham gaat het verder. Lees hier verder.
Het kasteel van Tielen is een van de oudste in de streek. In 1320 werd Tielen van het Land van Geel afgescheiden en Jan Berthout, ook Jan van Duffel genoemd, omdat hij in Duffel woonde, werd de eerste Heer van Tielen. Het was evenwel zijn zoon Hendrik die rond 1370 hier in dit Tielenhof kwam wonen. Ongeveer 600 jaar lang zou dit hof in familiebezit blijven. De 18de en de laatste Heer van Thielen was Filip Frans Jozef Rogier Van der Gracht der Rommerwael. Lees hier verder.
Zondag 29 maart gingen we met WSV Schelle op busreis naar Scherpenheuvel, stipt om 8:00 vertrokken uit Schelle maar blijkbaar had de chauffeur zin in een rondje Vlaanderen want we deden er meer dan 1 ½ uur over om in de startzaal te belanden, dan was het reeds overvol want om 10:00 uur waren er reeds 1805 wandelaars ingeschreven, dat beloofde. Een kwartiertje later kunnen we dan op weg voor 22 km. Eerst een stukje door het centrum op weg naar de Basiliek waar we even rondstappen om dan langs de kruisweg af te dalen waar de mooie natuur van het Hageland op ons wacht. Als we beneden linksaf draaien komen we reeds in het veld en de zon komt zowaar meewandelen, we hebben hier zeker geluk. En dan komen we in het slijk terecht en is het schuiven en schaatsen. We stappen hier een stuk van 6.8 km richting Kaggevinne waar we in zaal De Ketel onze eerste controlepost hebben , wat eten en drinken en maar weer verder. Lees hier verder.
