Onze reistassen zijn gevuld want straks (vandaag donderdag dus) rond 11:00 uur trekken we er even tussenuit nor de Vlaamsche kueste te Wenduine, we gaan daar dan wat kilometers stappen zoals gewoonlijk. Op vrijdag 1 mei te Koekelare om een beetje op te warmen voor de Internationale wandeltweedaagse te Blankenberge op zaterdag en zondag. Op maandag komen we dan terug richting Schelle.
Passeide weik schit er in iene ki 'fi sportkoesj on 150 in d'eur oeit de parking van den Tour et Taxis, vleegt den avenue du Port op, ouver de place Sainctelette direction quai des Charbonnages. Doê kroeist ërn malheureusement nen "old-timer". De chauffeur van da deux-cheveauxke smait ërn opzaa vè den andere t'eviteire, verleest de kontrol van za steur en rait recht de voêt in. Vried aksident ! 'n Bekke loêter belle z'on d'eimelpout en Sinte Pieter doot oupe. "Aah ! 'k aag et gepaasd ... ga zet daane van da aksident dojuste in Brussel nawo. Zet a mo twie meneute nei vè e wa te bekomme, ik goên mannen boek oêle." ... mo as Sinte-Pieter wei on den antrei van den eimel kornt, es daan pei no "verra plus"(1) De Sint vindt da kerjuis,iel kerjuis zëJf, let nog is no baneie, doot dèn de pout too, pakt zannen boek vroem mei en goê voesj za koemeke raaispap oeiteite . Ei ei nog mo vès zanne gaave IeipeI vast of de belle goê vanêr. AI lichtelaaik opgesmeite goêt ëm nog is de pout oupe doon. "Awel, zedde waal doê ?" vroêgt ërn dezelfde pei van do sebeet, "... lëstert è ... ik em mannen boek al vanêr op zan pIosj gezet, 'k zaI ërn goên wei oêle ... mo riskeig et ni van waal weg te luupe !" Mo seulement, ba de retour van Sinte Pieter on d'eimelpout es daan pei toch vroem de pist in. "Aaaa neie è ... naa es't genoeg è en trop es te vuil" paast onzen aailege. "Naa blaaif ek 'n bekken ee, want zeet dat ëm nog is tê weikomme ! Mo dèn goêt ëm zan saloê kraaige zenne !" . De belle goê vè den derde ki ! Sinte Pieter vIeegt oeit: "Zeg, es dat ee bekanst gedoên jaa van mè maa te vaaif meneute t'aave? Ge moet weite wa da ge wilt è dat es ee ginnen entrée libre zenne, 't es binnen of 't es boeite!" De chauffeur van et deux-chevauxke: "Mo, mo Sint Pieter ... ge moet zoe kwoêd ni zaain op maa ... ik kan ekik doni oên doon. Z'emme ma do gefluis oeit de voêt gevist en naa zaain z'on 't probeire van te reanimeire ... en vantaaid lukt dat 'n bekke '" en dèn venêr wei ni !"
(1) VERRA PLUS: Futur simple (toekomende tijd) van de Franse infinitief "ne plus voir"= niet meer (terug) zien. Wordt meestal gebruikt in de betekenis van "een ver afgelegen en niet nader te omschrijven plaats".
Twee vriendinnen spelen een potje golf op een zonnige zaterdagmorgen. Bij de zevende hole gaat 't mis. Eén van de vrouwen raakt de bal volkomen verkeerd en ziet het ding tot haar afgrijzen regelrecht op een groepje mannen af suizen. En ja hoor, bam! Eén van de mannen stort ter aarde, gillend van de pijn, terwijl hij met zijn handen naar zijn kruis grijpt.
De vrouw rent geschrokken naar de man toe en put zich uit in excuses. "Laat me je helpen," zegt ze, "ik ben fysiotherapeut, en ik weet hoe ik de pijn zou kunnen verzachten, als je me toestaat." "Neeeeeeeee, auwauwauw, nee hoor, auw, het gaat wel weer, over een minuutje," kreunt de man, rollend over de grond in de foetushouding. "Heus, ik sta erop," houdt de vrouw vol, "je zult zien dat ik echt goed ben." "Nou, vooruit dan maar," kreunt de man. Daarop legt de vrouw de handen van de man opzij, opent zijn gulp, brengt haar hand naar binnen en begint hem zachtjes te masseren. "Nou...hoe voelt dat?" vraagt de vrouw verwachtingsvol. "Ja, heerlijk," antwoordt de man, "maar mijn duim doet nog steeds verschrikkelijk veel pijn!"
Dit weekend hebben we letterlijk en figuurlijk ons beste beentje voorgezet. Een lang weekend, dus 4 dagen wandelen, opvallend bij de 4 wandelingen was, dat het water hier steeds een grote rol in speelde, maar steeds met een andere naam of eigenschap. Vrijdag ging ik 15 km stappen te Denderbelle onder een prachtige zon, en inderdaad, het was hier de Dender die de hoofdrol opeiste, een zeer mooie natuurwandeling langs zeer rustige wegen, ook gemeenten als Oudegem en Mespelare en het gehucht St Gillis kwamen hier in het stuk voor. Lees hier verder.
Zaterdag 4 april vertrok ik vanuit de startzaal in Kasterlee om 7:15 uur in de mist op weg voor een tocht van 50 km, ingericht door De Pompoenstappers. De Kempen zijn een garantie voor een rustig rondje bos wandelen, en het duurt dan ook niet lang of we zitten volop in de natuur. Na even stappen komen we in het bosgebied Grootgoor het is hier rustig, er zijn op dit stuk enkel de wandelaars van de 50 km. We steken een drukke baan over en terug in het bos richting Kleingoor wat verder een camping, dan door de Rulheide en het Koningsbos naar de eerste controlepost Boslicht na 9,2 km, een cola en verder op stap. Op weg richting Lichtaart, wat we rechts laten liggen en dan door Boskant gaat het naar Achterlee waar we op een boerderij met aangebouwde tent onze tweede controle hebben na nog eens 9 km, Na een goed gevulde groentesoep met een boterham gaat het verder. Lees hier verder.
Het kasteel van Tielen is een van de oudste in de streek. In 1320 werd Tielen van het Land van Geel afgescheiden en Jan Berthout, ook Jan van Duffel genoemd, omdat hij in Duffel woonde, werd de eerste Heer van Tielen. Het was evenwel zijn zoon Hendrik die rond 1370 hier in dit Tielenhof kwam wonen. Ongeveer 600 jaar lang zou dit hof in familiebezit blijven. De 18de en de laatste Heer van Thielen was Filip Frans Jozef Rogier Van der Gracht der Rommerwael. Lees hier verder.
Zondag 29 maart gingen we met WSV Schelle op busreis naar Scherpenheuvel, stipt om 8:00 vertrokken uit Schelle maar blijkbaar had de chauffeur zin in een rondje Vlaanderen want we deden er meer dan 1 ½ uur over om in de startzaal te belanden, dan was het reeds overvol want om 10:00 uur waren er reeds 1805 wandelaars ingeschreven, dat beloofde. Een kwartiertje later kunnen we dan op weg voor 22 km. Eerst een stukje door het centrum op weg naar de Basiliek waar we even rondstappen om dan langs de kruisweg af te dalen waar de mooie natuur van het Hageland op ons wacht. Als we beneden linksaf draaien komen we reeds in het veld en de zon komt zowaar meewandelen, we hebben hier zeker geluk. En dan komen we in het slijk terecht en is het schuiven en schaatsen. We stappen hier een stuk van 6.8 km richting Kaggevinne waar we in zaal De Ketel onze eerste controlepost hebben , wat eten en drinken en maar weer verder. Lees hier verder.
Wie over Beerse spreekt, spreekt over bos, wie over bos preekt, spreekt over natuur, rust en stilte, en als we daar dan 25 km kunnen stappen met een mooi zonnetje kan onze dag niet meer stuk, dit geluk hadden we op zondag 22 maart. Het is nog rustig in de refter van de Basisschool t Locomotiefje die dienst doet als startzaal wanneer we daar op pad gaan. Het eerste stuk natuur waarvan we kunnen genieten is het Park Echelpoel, een Echel is een bloedzuiger die men er aantreft in de vele waterplassen, we gaan verder en komen na een korte 3,7 km in de eerste controle, de refter van het Centrum Deeltijds onderwijs, nu hebben we er nog een zitplaats maar dat zal later wel anders worden vrees ik voor de achterkomers, wat eten en drinken en verder.Lees hier verder.
In een dorp beslist de vereniging van 50-plussers een autobusreis te maken. Na een uur bereiken ze de stad en de buschauffeur laat iedereen uitstappen aan het winkelcentrum. Een oudere dame komt bij hem en fluistert in zijn oor. 'Mijnheer, zegt ze, ik denk dat ik seksueel ben aangerand. ' De chauffeur denkt er het zijne van maar belooft toch een onderzoek in te stellen. De 2e halte is 's middags aan een wegrestaurant. Iedereen moet uitstappen. Een andere oude dame komt bij de chauffeur en zegt hem stilletjes, ' Mijnheer. Ik denk dat ik seksueel ben aangerand. ' Nu is de chauffeur wel gealarmeerd. Hij stapt terug op de bus en gaat op inspectie. Dan ontdekt hij een oude man die op handen en voeten tussen de zetels kruipt. ' Hey, zegt hij met en boze stem. Kan ik U soms helpen ?' ' Zeker, zegt het oude ventje. Ik ben mijn pruik kwijt. Tweemaal dacht ik dat ik ze gevonden had. Maar dit was niet juist. Twee keer was het er een met de haarspleet in het midden en van mij is ze op de kant.
Zaterdag 21 maart reed ik naar Philippine in Nederland voor de Mosseltocht, ik ging daar voor de langste afstand, zijnde 28 km, het weer was fris maar een mooie zon gaf ons een goed gevoel. Na de inschrijving ging ik op weg en net buiten de startzaal ontmoete ik Kathy en Joris beter bekend als Walking Bears, we maakten kennis en maakten een kort praatje en gingen dan ieder onze weg. Even wat straatjes en dan op de eerste dijk (er zouden nog vele volgen), van de dag naast het oude kanaal naar de Westerschelde waarlangs men vroeger de mosselen aanvoerde, hierover kan je hier meer lezen. We stappen een eindje langs het kanaal, duiken dan de dijk af en beginnen te stappen in het eindeloze poldergebied. Na 4.3 km komen we op onze eerste controlepost op een boerderij, we belanden er in de stal tussen de schapen, de reuk mag je er gratis bijnemen. Gelukkig kunnen we ook buiten in het zonnetje zitten. Lees hier verder.
U ziet hier het kanaal dat vele jaren de haven van Philippine via de Braakman met de Westerschelde verbond. Vanaf het eerste kwart van de negentiende eeuw was de mosselvisserij en handel het belangrijkste middel van bestaan in Philippine. De haven van het stadje (nu het Havenplein) werd destijds bereikt via een stelsel van geulen in het slikken en schorrengebied van de Braakman. Op het einde van de negentiende eeuw was het echter voor de vissers van Philippine bijna onmogelijk geworden om met hun vaartuigen geladen met mosselen het haventje te bereiken, dit kwam omdat door de steeds verdergaande inpoldering van het gebied de vaargeulen steeds meer gingen verzanden. Lees hier verder.
Zondag 15 maart gingen we stappen te Kapelle-Op-Den-Bos, voor de leden van WSV Schelle was dit een superstertocht, dus gratis inschrijving en 1 drankje, betaald door onze club, altijd meegenomen dus, de zon was er en ook veel volk, die na de lange winter met een glimlach eindelijk eens konden buitenkomen. We lopen even door de straten en komen dan onmiddellijk langs het kanaal, het is natuurlijk niet voor niets een Kanaaltocht, maar even verder gaan we rechtsaf de velden in, we laten de windmolens langs het kanaal achter ons en stappen we in de rustige omgeving langs de Birrebeek, een bruggetje over en het veld in, hier en daar maken we een slippertje in de vettige grond maar daar zijn we deze winter als sterk in geworden. Zo komen we ook door het Stoppelenbos en langs de Grote Bosbeek. N a een 7,2 km komen we in zaal De Eendracht de eerste van de drie controleposten, de zaal is hier goed gevuld maar na enig rondsnuffelen vinden we dan wel een plaatsje. We drinken hier iets en eten ons boterhammetje en maken plaats voor de volgende binnenkomers. Lees hier verder met de foto's.
Gisterenavond zaten mijn vrouw en ik een eind weg te filosoferen, tot het gesprek bij het thema euthanasie belandde. Bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei ik haar : 'Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van machines en in leven moet worden gehouden met vloeibaar voedsel ! Als je mij zo ziet aftakelen, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar af.' Zij is rechtgestaan, heeft de stekker van de TV en van mijn computer uitgetrokken en al mijn Duvel weggegoten !
Zaterdag 14 maart vertrok ik vanuit de gemeentelijke feestzaal op de Noorderlaan te Zellik voor een wandeling van 50 kilometer door het heuvelachtige Pajottenland en het weer was mooi. Het was klokslag 7:00 als ik vertrok na mijn inschrijving, 2 straten verder en we zaten al in de natuur, nog even door het grote industrieterrein naast de autostrade, dan erover en we zaten in de prachtige natuur die eigen is aan deze streek en dit was zo voor de rest van de dag. We kwamen in Groot Bijgaarden en de splitsingen volgden elkaar snel op. In de richting van Dilbeek waren we dan nog alleen met de 42 en 50 km op hetzelfde traject. Na 6,6 km was onze eerste rust dan in Dilbeek, een 10 tal minuten rust met een soepje en op weg voor een lus van 9,4 km die ons heuvel op en af in Sint-Martens-Bodegem bracht, hier was de 2de controlepost in Jeugdcentrum Castelhof, ook hier 10 minuten voor een boterhammetje en dan terug op weg voor een lus van 10 km naar Schepdaal. Lees hier verder. Met de foto's.
Er kwamen de laatste tijd weinig woorden op mijn blog, de simpele reden hiervan is dat ik veel op stap ben geweest de laatste dagen. Even een kleine opsomming, zaterdag 7 maart, te Evergem 20 km in een dichte mist, zondag 8 maart te Schoten 21 km, eerst ferme regen dan mooi weer , Woensdag 11 maart te Sint Lievens Houtem 23 km op een mooie zonnige dag, donderdag 12 maart te Diest 21 km in een prachtig heuvelachtig landschap, jammer van de miezerige regen, lees hier verder.
Tijdens mijn wandeling te Evergem, zaterdag 7 maart ontdekte ik De Lieve. Het was al van tijdens mijn schooljaren geleden dat ik er nog iets van gehoord had en nu liep ik te Belzele er dan uiteindelijk eens langs, enkel jammer dat de nevelslierten de grote spelbreker was, maar ik heb er zeker geen spijt van. Verder heb ik een informatie gevonden met de volgende tekst. Lees hier verder.
Zaterdag 28 februari ging ik 31 km stappen in het West Vlaamse Varsenare, geklemd tussen Brugge en Jabbeke, mooi weer met een zonnetje en wat wolkjes als ik inschrijf in de Sporthal waar zitplaats genoeg is, nog een boterhammetje met een koffie en ik ga op weg. Even door het dorp en dan komt al de splitsing waar de 21 en 30 de andere afstanden achterlaten. Ik stap even richting Jabbeke door een stuk bos, wat later kom ik tussen de velden, een echte natuurwandeling, het enige dat ik hier kan horen zijn de vogels en mijn eigen voetstappen, heerlijk is dat. Aan het kanaal gaan we rechtsaf tot aan de jachthaven waar we het kanaal verlaten, even verder een stukje heen en weer naast de spoorweg en dan zigzag naar onze eerste controlepost na 8,8 km op een hoeve, plaats genoeg, ik drink mijn gratis cola en praat hier even met Wim19700718 en ga dan verder voor een stuk van 7,6 km. Lees het verdere verslag met film hier.
Vrijdag ll. ging ik stappen bij WSV De Reynaetstappers Belsele-Sinaai te Lokeren, we schrijven in, in de kantine van de St. Sebastiaan wipschutters, later zal blijken dat deze ruimte veel te klein zal zijn door de talrijke aanwezige stappers, waaronder Maaike en dit ondanks het regenachtige weer, de wandeling bestaat uit 2 lussen van 7 km, uiteindelijk bleken het dan toch nog 16 prachtige km te zijn. We zullen langs het Molsbroek stappen in lus 1, maar ik wil het beste voor het laatste houden en dus doe ik eerst lus 2, deze brengt ons door veel natuur onder andere langs het stadspark Verloren Bos en het voetbalterrein van Lokeren Daknam en zo komen we terug aan de start voor een lekkere Duvel en een boterhammetje. Lees hier het verslag met film.
Klokslag 7:00 uur vertrekt WSV Schelle met 2 autobussen clubleden naar de Nationale Wandeldag, dit is de officiële opening van het wandelseizoen, maar velen onder ons zoals ik, stopt het wandelseizoen niet omdat we de ganse winter doorstappen. We rijden eerst naar Puurs, hier is het hoofdgebeuren voor de provincie Antwerpen. We doen hier even een acte de presénce met de club, dit is zeker belangrijk voor onze club omdat wij volgend jaar op 28 februari 2010 de inrichtende club voor de provincie Antwerpen zijn, en intussen eens rondkijken hoe de organisatie van zo een omvang in zijn werk gaat, stelen met de ogen, noemde men dat vroeger. Om 8:45 uur vertrekken we dan naar Genk waar het gebeuren is voor de provincie Limburg. Lees hier verder.
