Ben jij mijn echte vriend? Kan ik je bellen in de nacht? Of ben jij zo iemand, die wel zegt ik help je, maar in werkelijkheid nooit wacht?
Ben jij mijn echte vriend? Die als ik honger heb of nood, mij eten geeft. Of ben je zo een die 't wel weer zegt, maar geeft geen kruimel brood?
Ben jij mijn echte vriend? Die ook naar mij goed luistert en niet alleen maar horen wil, wat is het leuk, wat ben je lief, maar ook harde woorden fluistert.
Ben jij mijn echte vriend? Die als ik niet veel puf heb, me op mijn sodemieter geef en zo mijzelf weer doet vinden en zegt doe af die stomme oogklep.
Aan deze eisen voldoet mijn vriend, hij zal mij steunen in mijn strijd en wat ik doe, of wie ik ben, hoe ik zeg in welke taal. Ik weet zeker, die echte vriend raak ik nooit kwijt.
Sepsis De ziekte en de gevolgen voor de patiënt Wat is sepsis? Gelukkig heb ik het overleeft de sepsis van 20 maart 2005!
Schellekens JFP (RIVM), Verbrugh HA (AZR)
Sepsis is een ontstekingsreactie van het hele lichaam op een infectie
Sepsis is een klinisch syndroom dat gekenmerkt wordt door een algemene ontstekingsreactie van het hele lichaam op een infectie. Het is een zeer ernstige aandoening met een aanzienlijke kans dat de patiënt in korte tijd overlijdt. De sepsis-inducerende infectie kan veroorzaakt worden door bacteriën (meestal), maar ook virussen (influenza, RSV), parasieten (malaria) en gisten (candida) en schimmels. Sepsis ontstaat vaak als de infectie zich uitbreidt naar de bloedbaan. Het kan echter ook zijn dat de micro-organismen niet in het bloed komen, maar gelokaliseerd blijven in de infectiehaard. In dat geval produceren de micro-organismen toxinen of ontstekingsmediatoren (eiwitten), die in het bloed komen en de algemene ontstekingsreactie veroorzaken. Wanneer micro-organismen in het bloed worden gevonden, hanteert men de volgende terminologie:
bacteriën in het bloed: bacteriemie
virussen in het bloed: viremie
parasieten in het bloed: parasitemie
gisten in het bloed: candidemie
schimmels in het bloed: fungemie
Verschillende ernstgraden onderkend
Het begrip sepsis werd begin jaren negentig beter gedefinieerd (Bone et al., 1992), met onderkenning van een continuum van ernst, toenemend van 'sepsis syndroom', 'ernstige sepsis' tot 'septische shock' (Bone et al., 1997). Een voorwaarde voor sepsis is de aanwezigheid van SIRS: systemic inflammatory response syndrome. Er is sprake van SIRS als aan meer dan twee van de volgende criteria wordt voldaan:
temperatuur hoger dan 38 graden celsius of lager dan 36 graden celsius;
hartslag hoger dan 90 per minuut;
ademhalingsfrequentie hoger dan 20 per minuut;
witte bloedcellen: meer dan 12.000 of minder dan 4.000 per kubieke mm of meer dan 10% staafkernige witte bloedcellen.
Als in geval van SIRS een (lokale) infectie aanwezig is, wordt gesproken van "sepsis syndroom", als bovendien sprake is van orgaanfalen (van bijvoorbeeld de longen of nieren) wordt gesproken van "ernstige sepsis", als bovendien sprake is van aanhoudend lage bloeddruk wordt gesproken van "septische shock".
Sepsis wordt onder diverse codes geclassificeerd
In zowel de ICD-9 als ICD-10 is sepsis onder diverse codes te vinden (zie tabel 1 ). In het Kompas wordt uit de ICD-9 alleen code 038 (sepsis en pyemie) gepresenteerd, en uit de ICD-10 alleen codes A40 en A41 (sepsis door streptokokken en overige sepsis). Enkele bijzondere infecties die met sepsis zijn geassocieerd, maar een andere code krijgen, vallen buiten het kader van deze beschrijving. Eén daarvan, meningokokkensepsis, wordt separaat beschreven in het kader van meningokokkenziekte (zie hersenvliesontsteking). De kwantitatieve bijdrage van de overige in de tabel genoemde vormen van sepsis is relatief klein in vergelijking met sepsisgevallen onder ICD codes 038/A40-A41.
De eerste symptomen van sepsis
De klassieke eerste symptomen van sepsis zijn een plotseling begin, met koude rillingen en hoge koorts, versnelde ademhaling, versnelde hartactie en een zekere mate van bewustzijnsdaling. Bij sterk verzwakte patiënten, pasgeborenen en oude patiënten kunnen de symptomen van sepsis zich geleidelijk ontwikkelen of minder uitgesproken zijn; koorts kan bijvoorbeeld ontbreken, of de lichaamstemperatuur is juist verlaagd (hypothermie).
Tabel 1: Omschrijving van sepsis in ICD-9 en ICD-10.
Ik moet jullie allemaal die dit lezen wat vertellen het is bijna een ongelooflijk verhaal.
Gisteren morgen rond 10 uur wordt er gebeld en Roel ( Mijn man heet eigelijk Martien ) die was even afval weg brengen en er werd gebeld en ik ga de deur open doen en roep nog even wachten.
Ik maak de deur open en jullie geloven het niet staat er een kamera ploeg van SBS voor de deur van het programma een Retourtje Geluk en die kwamen ons halen om naar Miranda (onze dochter) te gaan in Haarlem waar ik nog nooit ben geweest.
Ik schrik me rot! en om het verhaal niet te lang te maken en we werden mee genomen al de afspraken van die dag van mij hadden ze afgezegd met een rolstoel taxi naar Eindhoven en toen met de trein naar Haarlem en om daar te wachten op Miranda die ze in Amsterdam ook van haar werk hadden geplukt en mee naar Haarlem genomen want er zaten 2 mensen op haar te wachten in het stationsrestauratie .
En dat waren wij haar vader en moeder nog met de filmploeg door Haarlem getrokken en wat gegeten enz en toen naar Miranda haar huis. en tot slot hadden ze nog een kleine verassing voor ons 100 dagretourtjes van Eindhoven naar Haarlem geweldig hé!!
Het is nu nog een droom kan het nog niet geloven!!! En 's avonds met een rolbus weer naar huis! zie hier onder!
100 kaartjes dagretourtjes van Eindhoven naar Haarlem!
Pasen Wanneer de volgelingen van Christus enige dagen na de kruisiging het lichaam van Jezus willen balsemen, treffen zij zijn graf leeg aan. Hij is uit de dood opgestaan. Met Pasen wordt sindsdien door Christenen de wederopstanding van Jezus gevierd.
Jammer dat deze reumatoloog hier in Veldhoven weg is.
Maar nu ben ik weer bij hem terug als patiënt in het UMC in Utrecht.
Reuma is niet één ziekte maar is een verzamelnaam voor ruim 100 aandoeningen die allemaal met het bewegingsapparaat te maken hebben. Alle lichaamsdelen die nodig zijn om te kunnen bewegen worden samen het bewegingsapparaat genoemd. Dat zijn niet alleen de botten en de verbindende gewrichten, maar ook de gewrichtsbanden, de spieren, de pezen en het kraakbeen.
Ongeveer één op de tien Nederlanders krijgt een vorm van reuma. Dat kan variëren van een vorm waarbij men en beetje pijn heeft of last met bewegen (zoals een peesontsteking) tot ziekten waar men invalide van kan worden zoals reumatoïde artritis. Daarmee is reuma de meest voorkomende chronische ziekte en één van de belangrijkste oorzaken van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid.
Reumatische aandoeningen worden onderverdeeld in 3 hoofdgroepen: ontstekingsreuma, artrose (slijtagereuma), en weke-delen-reuma. Bij ontstekingsreuma zijn gewrichten vaak langdurig ontstoken. Dit zorgt voor veel pijn en stijfheid. De ontstekingen leiden tot grote vermoeidheid. Als het ontstekingsproces niet tijdig geremd of gestopt wordt ontstaat blijvende schade zoals bijvoorbeeld vergroeiingen. Bij artrose of slijtagereuma raakt het kraakbeen rond de botuiteinden bij de gewrichten beschadigd. Het wordt dunner en kan zelfs helemaal verdwijnen. Het beschadigde kraakbeen kan zich niet herstellen. Doordat schokdempende werking van het kraakbeen verdwijnt, hebben mensen met artrose veel pijn en krijgen ze moeite met bewegen. Er is geen sprake van ontstekingen. Bij weke-delen-reuma zit de pijn niet in de gewrichten zelf maar meer in het gebied er omheen; de banden, kapsels, pezen, slijmbeurzen en spieren.
De behandeling van reuma zal van persoon tot persoon verschillen omdat de reumatische aandoeningen bij iedereen anders verlopen. Over het algemeen geldt dat leefregels, verantwoord bewegen en medicijngebruik de basis van elke behandeling is.
Bij leefregels gaat het om het bewustzijn het bewegingsapparaat niet onnodig te belasten. Dat betekent bewust bewegen en op tijd rust nemen. Ook het op de juiste manier bewegen en je gewrichten belasten is belangrijk. Hiervoor zijn allerlei methodes aan te leren. Soms is het ook verstandig om af te vallen omdat overgewicht de gewrichten extra belast. Verantwoord bewegen is belangrijk om gewrichten, botten en spieren soepel en sterk te houden en daardoor stijfheid te voorkomen. Medicijnen tenslotte zijn gericht op pijnbestrijding en het remmen van de ontstekingen. Ze kunnen reuma niet genezen. De nieuwste medicijnen pakken het verkeerd werkende afweersysteem van mensen met reuma aan. Het verkeerd werkende afweersysteem veroorzaakt de ontstekingen.
Enkele veel voorkomende vormen van reuma zijn reumatoïde artritis, artrose, de ziekte van Bechterew en fibromyalgie.
Reumatoïde artritis is een vorm van ontstekingsreuma. Een aantal gewrichten is langdurig ontstoken. Dit veroorzaakt veel pijn en kan leiden tot stijfheid en grote vermoeidheid. Het is een grillige aandoening. Perioden waarin de ziekte actief is, worden afgewisseld door rustiger fasen met minder of geen ontstekingen. Op den duur kan het leiden tot beschadiging van bot en kraakbeen en zelfs tot vergroeiingen. Reumatoïde artritis is niet te genezen. Verantwoord blijven bewegen is essentieel. Medicijnen worden gebruikt om de pijn te bestrijden en de ontstekingen te remmen. Hoe eerder hiermee begonnen wordt hoe geringer de kans op blijvende schade.
Klik hier voor voorlichting op maat over reumatoïde artritis
Werkingsmechanisme van TENS Het pijnverminderende effect van TENS wordt voornamelijk verklaard vanuit een tweetal theorieën: · de gate-control theorie; via selectieve prikkeling van dikvezelige sensorische afferenten kunnen, locale inhibitoire circuits in de achterwortel van het ruggenmerg geactiveerd worden. · stimulus produced analgesia; via prikkeling wordt de productie van endogene opiaatachtige stoffen, de endorfines en enkefalines, gestimuleerd.
Diverse vormen van TENS Aan TENS zijn diverse instelbare parameters te onderscheiden, zoals de impulsduur, de impulsfrequentie, de impulsvorm en de intensiteit. De impulsduur is, bij de meeste apparatuur, variabel in te stellen tussen 50 - 300 msec. De impulsfrequentie varieert van 1-200 Hz. Als meest ideale frequentie voor pijnvermindering wordt op dit moment een frequentie van 80 Hz beschouwd. De intensiteit, door de patiënt zelf in te stellen, varieert van juist voelbaar tot aan de tolerantiegrens. De verschillende vormen van TENS zijn gebaseerd op de in te stellen TENS-parameters, impulsduur en impulsfrequentie en intensiteit. De ideale instelling is (nog) niet bekend. Een veel gebruikte indeling is:
Conventionele TENS; bij deze TENS-instelling wordt gebruik gemaakt van een korte impulsduur (10-75 msec), en een hoge impulsfrequentie (50-200 Hz). De intensiteit wordt ingesteld op net voelbaar, welke langdurig toegepast wordt ( 30 minuten tot urenlang). Het werkingmechanisme van deze vorm wordt verklaard via stimulatie van aan de 'pijnlijke' structuur gerelateerde segmentale dikvezelige afferenten (gate-control theorie). Nadeel kan zijn dat er snel adaptatie optreedt, waardoor effectiviteit van de elektrische prikkel vermindert. Dit kan voorkomen worden door gebruik te maken van modulatie van zowel impulsduur en impulsfrequentie. Deze is apart instelbaar bij de meeste apparaten.
Low Frequency TENS; er wordt gebruik gemaakt van een lange impulsduur (100-300 msec) en een korte impuls frequentie (1-5 Hz). De intensiteit is tot er zichtbare spiercontracties ontstaan of tot aan de tolerantiegrens. De toepassing is kort, slechts 20-45 minuten per keer. Het verondersteld werkingsmechanisme berust op het vrijkomen van endorfines.
Brief Intense TENS; hierbij wordt een lange impulsduur(150-250 msec) en een hoge impulsfrequentie (60-100 Hz) gebruikt. De intensiteit is hoog (spiercontracties en/of tolerantiegrens). De toepassingstijd is kort (15-20 minuten). Het werkingsmechanisme berust op pijndemping via 'gate control theorie' waarbij polysegmentale inhibirende circuits geactiveerd worden.
Burst TENS; dit is een soort combinatie van conventionele en low frequency tens. In plaats van een continue hoge frequentie worden nu 2 tot 4 impulsperioden (burst) met een hoge impulsfrequentie (50-100 Hz) gegeven bij een lage interne basisfrequentie van 2-5 Hz. De impulsduur is lang (> 100 msec.) De intensiteit is hoog (spiercontracties en/ of tolerantiegrens).
Het werkingsmechanisme berust op het activeren van het dikvezelig systeem (de impulsperiode met hoge frequentie) en het vrijmaken van endorfines (lage interne frequentie en hoge intensiteit).
Indicaties Het indicatiegebied van TENS is erg groot. Zowel acute als chronische pijnklachten kunnen met TENS behandelt worden. In het algemeen kan TENS worden toegepast bij: · Neurogene pijn, zoals neuralgieën, neuropathische pijn, stomppijn, fantoompijn · Spier en gewrichtspijnen, zoals rheuma, lage rugpijn, nek-schouderpijn etc. · Postoperatieve pijnklachten · Pijn bij de bevalling · Angina pectoris · Doorbloedingsstoornissen, slecht helende huidwonden · Pijn bij kanker · Complex Regionaal Pijn Syndroom, CRPS 1 en 2
Contra-indicaties Op zich zijn er weinig contra indicaties voor TENS. Als enige absolute contra-indicatie geldt het gebruik van een on demand pacemaker. Relatieve contra-indicaties zijn huidaandoeningen, sensibiliteitsstoornissen in het gebied van elektrodeplaatsing, de eerste drie maanden van de zwangerschap (abdominaal en lumbaal gebied), stimulatie in het gebied van de sinus carotis en stimulatie op de ogen.
Complicaties TENS geeft bij gebruik nauwelijks bijwerkingen. Mogelijk kunnen er huidirritaties optreden als gevolg van de elektrische stroom zelf of op basis van pleister en/ of elektrode materiaal. Dit komt ongeveer voor bij 10% van alle personen die TENS gebruiken. Vaak is er vanwege de grootte variatie aan elektrode en pleistermateriaal een oplossing te vinden voor de meeste vormen van huidirritatie.
Elektrodeplaatsing De werking van TENS wordt in grote mate bepaald door een optimale elektrode plaatsing. De keuze van de elektrodeplaats wordt mede gebaseerd op kennis van de innervatie van "pijnlijke" structuren en het beoogde werkingsmechanisme. De meest effectieve plaats wordt uiteindelijk proef-ondervindelijk vastgesteld. Ook kunnen met behulp van elektrodiagnostiek optimale stimulatiepunten of locaties opgespoord worden. Naast lokale elektrodeplaatsing op of rond de pijnlijke plaats kan ook via een segmentale elektrodeplaatsing gewerkt worden.
Werkwijze Voor een optimaal gebruik is een goede uitleg vooraf noodzakelijk. Uitleg over aard van de te voelen sensaties (juist voelbaar of juist pijnlijk), instelmogelijkheden, en wijze van gebruik zijn noodzakelijk om optimale compliance van de patiënt te garanderen. Vervolgens kan, per patiënt, gedurende een proefperiode de optimale TENS-instelling en toepassing bepaald worden. De behandelduur kan per patiënt verschillen. De behandelduur varieert van vrijwel continue de hele dag tot enkele keren per dag kortdurend (afhankelijk van de soort TENS).
Effectiviteit van TENS Wetenschappelijke onderbouwing voor de effectiviteit van TENS is (nog) onvoldoende aanwezig . Voor een overzicht kunt U het elektronische tijdschrift Bandolier raadplegen Volledig pijnvrij worden is waarschijnlijk geen reëel behandeldoel bij TENS. Wel is het vaak mogelijk om een deel van de pijn te verminderen. Vermindering in pijnmedicatie is daardoor vaak mogelijk. Gemiddeld 60% van de patiënten die TENS uitproberen geven aan er baat bij te hebben. Dit heeft voornamelijk betrekking op korte termijn resultaten. Studies naar langere termijn effecten zijn weinig tot niet uitgevoerd. Algemeen wordt aangenomen dat het effect van TENS in de tijd afneemt. In principe moet TENS bij de behandeling van chronische pijn niet als enige therapie gegeven worden. Het verdient aanbeveling om TENS te combineren met een aanpak gericht op het uitbreiden van de functionele activiteiten op gebied van ADL, vrije tijdsbesteding en werk. TENS kan immers gebruikt worden tijdens activiteiten.
Verstrekking In de regel wordt TENS uitsluitend door de ziektekostenverzekeraar vergoed nadat het (na een positieve proefperiode) is voorgeschreven door een arts verbonden aan een polikliniek Pijnbestrijding.
Wij hebben zilver in onze haren en goud in onze tanden, gas in onze darmen en stenen in onze nieren lood in onze schoenen, kalk aan onze nagels, staal in onze heupen, soms plastiek in onze knieën.
Vol met dure medicijnen lijken we een goudmijn een land met zoveel mineralen zal het jaar 3000 zeker halen.
Daarom gaan we fier door het leven nemen kritiek op als een spons want door bovenstaande rijkdom drijft de economie op ons!
Ik heb een doosje vol met mooie dingen dat is onvoorstelbaar veel waard veel heb ik gekregen ook heel veel zelf gespaard. Telkens als ik in dat doosje kijk ligt er weer iets anders bovenaan en doe ik het doosje dan weer dicht kijk ik tegen veel dingen anders aan. De ene schat wordt telkens mooier de ander vervaagt na lange tijd de ene roept rust en vrede op de andere weer spijt... Zonder dat doosje zou ik ik niet zijn ik hou het bij me mijn hele leven want er zitten zelfs dingen in die ik aan anderen zou kunnen geven. Zo'n "SCHAT"heeft gelukkig iedereen zo'n doosje vol met mooie dingen want in dat doosje zitten je ervaringen en herinneringen..
Ik ben Tilly, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ruema.
Ik ben een vrouw en woon in Veldhoven (Nederland) en mijn beroep is helaas geen meer.
Ik ben geboren op 09/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer en lezen.
Dat ik gelukkig ben!
Ik ben Tilly, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ruema.
</p>','../images/definition_short_1.gif');){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
</p>','../images/definition_short_1.gif');){kind=link}
