Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
Telkenmale weer en keer op keer en opnieuw en opnieuw heb ik de verkeerde mensen weer teveel vertrouwd. Vriendschap is dus echt niet wat het lijkt want vriendschap of wat men tegenwoordig vriendschap noemen kan eindigt telkenmale weer opnieuw en opnieuw en keer op keer in pijn en verdriet. Klaarblijkelijk is echt niemand onvervangbaar en krijgen de mensen die het het minst verdienen altijd opnieuw en opnieuw het meest...
en die ruzie onder mekaar want iedereen maakt eens fouten in zijn leven de een meer dan de ander! zelfs gij, hij of zij. Maar van fouten maken moet men leren. De een leert beter dan de ander maar soms wij moeten leren dat erbij te nemen want niemand is volmaakt. Het leven duurt maar even om verder met die onzin te leven. Ikzelf heb niet veel meer te goed maar jullie hebben nog een hele leven te gaan om vriendschap en liefde aan mekaar te geven. Een woordje praten, een berichtje zenden via computer of gsm daar gaat je niet dood van en de ontvanger zal er dolblij mee zijn. Laat mekaar verdomd weten dat alles goed gaat want als je al die ellende ziet op Tv. Voor dat je het weet vind je de dood in een of ander natuurgeweld. of wordt je door een dolle schutter geveld. Door een gestoorde iemand die met zijn eigen geen raad weet en het in zijn hoofd krijgt om zo maar in de wilde weg te gaan beginnen te schieten op mensen die hij zelf niet eens kent. Mensen die hem nooit wat hebben aangedaan en zelfs niet eens weten van zijn bestaan. Ook een bomauto wordt soms gebruikt en jaagt veel onschuldigen de dood in en dat allemaal waarom????? Zelfs ik! Ben er niet van gespaard gebleven.
Het slechte tiener leven staat bij mij duidelijk op het lichaam geschreven. Als tiener werd ik gepest en slecht behandeld. En moest het werk doen van een volwassenen. Wassen en plassen met de hand ook de pisdoeken en strontbroeken bij de vleet. Poetsen en strijken ramen lappen en opblinken met een oude krant. Ook de afwas van 17 personen bleef voor mij staan alleen en zonder hulp van een ander in een keuken goor en onverwarmd. Nooit kreeg ik een bedankje of een vriendelijk woord van! dit heb je nu eens goed gedaan. Maar mij afsnouwen als een hond komden ze als de beste. Ik had ook een naam die was mij gegeven door mijn Meter bij de geboorte maar die werd bijna nooit uitgesproken ze gebruikte liever allerhande scheldnamen die vloeide gemakelijker uit hun mond Werd het werk niet goed gedaan! was een pak rammeling het eind resultaat. Ook kleren werden niet gekocht voor mij. Een nylon bomma voorschoot werd gewoon toegestikt tot een bepaalde hoogte dat was dan! mijn zondags kleed. Ook mijn schoenen die waren altijd te groot het waren er dan wat mijn zuster wilde weg doen. En voor de rest kreeg ik plastieke schoenen de goedkoopste die er waren van die waar je voeten op het laatst de geur hadden van de pest. Maar waarom zouden ze wel! mij fatsoenlijke kleren en passende schoenen geven. Ik mocht toch nooit op straat komen of eens een babbeltje slaan met de buurvrouw. Ook vrienden hebben was uit den boze dat werd door hun goed belet. Ik werd vies beloert als een pas te ver durfde te zetten. Zo ging dat heel mijn tienerleven door de jaren die bij een normale tiener als de gelukkigste moest zijn maar mij werd dit niet gegunt was ik eigenlijk wel een kind van het gezin.........
Een aantal jaren geleden ben ik in het huwelijk getreden met een lieve en zachte man nooit viel er een hard woord hij was de kalmte in eigen persoon maar het heeft geen eeuwigheid mogen duren wij mochten er niet lang van genieten want op 05/01/1990 nu reeds zovele jaar geleden is hij verongelukt met de wagen en denk er nog dikwijls aan dat het leven is hard en niet eerlijk verdeeld maar wij moeten verder gaan en er het beste van maken maar vergeten doe ik niet het waren best mooie en goede jaren spijtig dat ik er niet veel langer van heb kunnen genieten ... Hilda 05/01/2000
Het is grauw en grijs buiten een stevige wind raast door de straten. Terwijl de takken van de bomen heen en weer gaan. Dwarrelen de bladeren een voor een naar benee. Nog even en ze blijven liggen opgehoopt in windstille steegjes of in de sloot. De bomen worden weer schrale geraamtes met hun krakende takken Een kale en spookachtige sfeer achterlatend. Dat zijn nu de luimen! van de herfst... Hilda
Voor de verjaardag van mijn overleden echtgenoot...
Daar aan je graf zo ijzig stil laat ik mijn tranen de vrije loop en wens je daar heel hoog in die blauwe lucht een gelukkige verjaardag.
Laat een mooie engelenkoor jou verjaardag bezingen over al de mooie dingen en ik blijf hier verweest achter met alleen maar de herinneringen... Hilda 25/09/1990
Terwijl de verkleurende bladeren in roestbruin, geel en rood als een tornado draaien in het rond. Terwijl regen en storm voorbij mijn huisje razen maakt de zomer plaats voor de herfst.
De regen zijn haar tranen haar schreeuwen de storm omdat zij! de zomer haastig verdwijnen moet.
Helaas ook wij ontsnappen daar niet aan de zomer is voorbij en dat bezorgt mij veel verdriet dit gaat alle jaren zo. Vier seizoenen lossen mekaar af nog drie te gaan en het is terug zomer als deze herfst is voorbij... Hilda 25/09/2007
Kille mistgordijnen vallen dicht een filter schuift voor de zon goud en brons kleuren nu het dagtoneel vogels fluiten wat zachter en zwaluwen trekken weer verder terwijl de kinderstemmen wegsterven samen met de laatste warme zonnestralen.
De dag tikt weer de regelmaat uit de stilte kruipen de spinnen ze nemen de plaatsen van de kinderen in en weven hun netten rond hoepels en ballen er is geen ontkomen aan douw overspant het seizoen.
Terwijl nu van peuter tot tiener tussen de schoolmuren schuilt verdwijnen de vakantie dromen weer tot het volgend jaar nu gaat het over fietsen en overvol geladen boekentassen met boeken over de herfst ... Hilda 19/08/2001
Neem mij mee naar een wereld waar ik kan dansen zonder pijn dansen zoals ik vroeger deed. Geef mij vleugels verlaat de zwaarte kracht til mij even op tot ik lach. Laat mij zweven neem mij maar mee vandaag. Open mijn ogen dan stel ik de vraag. Neem mij mee om te leren mijn lot compleet te accepteren... Hilda 10/05/2007
Nu de herfst is begonnen en de spinnen hun webben sponnen. En de blaadjes van de bomen verkleuren van groen naar het bruin, rood en geel.
Als nu de wind door de takken raast en de webben heen en weer gaan wiegen. Dan worden al die kleurige blaadjes met een hele vlucht geblazen door de lucht ... Hilda 27/10/2000
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
