Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
14-09-2010
Eindelijk...
Altijd durende gedachten.
Doordrongen van onbegrip en verlangen.
Smachtend naar wat komend gaat.
En hopend op een jachtig einde.
Ik ben die donkere weg dagen en jaren alleen gegaan.
Maar ziet nu lichtpunt naderen.
En dan zal weldra stoppen alle pijn.
Alle ondankbaarheid, zorgen en nutteloze
Dromen.
Zijn bedrog! En verdwijnen als ik wakker wordt.
En in mijn binnenste! Stel ik mij geen vragen.
Enkel gejaagd zal ik afwachten.
Maar de tijd duurt veel te lang, ook al nadert hij met haastige
passen.
En ik weet uit mijn eigen dat het soms heel snel zal gaan.
En hoop op een vlugge afloop.
Dan zal mijn verdriet, pijn en onbegrip zal verdwenen zijn.
Want ben het strijden moe, zo moe en wil de rest van mijn
leven rust.
Geen hoop of dromen nog voor mij.
Ook het verlangen naar morgen heb ik opgegeven.
Eindelijk zal ik kunnen rusten.
Voor mij was de weg was te lang en te zwaar om alleen te
dragen.
Het slechte tiener leven staat bij mij duidelijk op het lichaam geschreven. Als tiener werd ik gepest en slecht behandeld. En moest het werk doen van een volwassenen. Wassen en plassen met de hand ook de pisdoeken en strontbroeken bij de vleet. Poetsen en strijken ramen lappen en opblinken met een oude krant. Ook de afwas van 17 personen bleef voor mij staan alleen en zonder hulp van een ander in een keuken goor en onverwarmd. Nooit kreeg ik een bedankje of een vriendelijk woord van! dit heb je nu eens goed gedaan. Maar mij afsnouwen als een hond komden ze als de beste. Ik had ook een naam die was mij gegeven door mijn Meter bij de geboorte maar die werd bijna nooit uitgesproken ze gebruikte liever allerhande scheldnamen die vloeide gemakelijker uit hun mond Werd het werk niet goed gedaan! was een pak rammeling het eind resultaat. Ook kleren werden niet gekocht voor mij. Een nylon bomma voorschoot werd gewoon toegestikt tot een bepaalde hoogte dat was dan! mijn zondags kleed. Ook mijn schoenen die waren altijd te groot het waren er dan wat mijn zuster wilde weg doen. En voor de rest kreeg ik plastieke schoenen de goedkoopste die er waren van die waar je voeten op het laatst de geur hadden van de pest. Maar waarom zouden ze wel! mij fatsoenlijke kleren en passende schoenen geven. Ik mocht toch nooit op straat komen of eens een babbeltje slaan met de buurvrouw. Ook vrienden hebben was uit den boze dat werd door hun goed belet. Ik werd vies beloert als een pas te ver durfde te zetten. Zo ging dat heel mijn tienerleven door de jaren die bij een normale tiener als de gelukkigste moest zijn maar mij werd dit niet gegunt was ik eigenlijk wel een kind van het gezin.........
Een aantal jaren geleden ben ik in het huwelijk getreden met een lieve en zachte man nooit viel er een hard woord hij was de kalmte in eigen persoon maar het heeft geen eeuwigheid mogen duren wij mochten er niet lang van genieten want op 05/01/1990 nu reeds zovele jaar geleden is hij verongelukt met de wagen en denk er nog dikwijls aan dat het leven is hard en niet eerlijk verdeeld maar wij moeten verder gaan en er het beste van maken maar vergeten doe ik niet het waren best mooie en goede jaren spijtig dat ik er niet veel langer van heb kunnen genieten ... Hilda 05/01/2000
Het is grauw en grijs buiten een stevige wind raast door de straten. Terwijl de takken van de bomen heen en weer gaan. Dwarrelen de bladeren een voor een naar benee. Nog even en ze blijven liggen opgehoopt in windstille steegjes of in de sloot. De bomen worden weer schrale geraamtes met hun krakende takken Een kale en spookachtige sfeer achterlatend. Dat zijn nu de luimen! van de herfst... Hilda
Voor de verjaardag van mijn overleden echtgenoot...
Daar aan je graf zo ijzig stil laat ik mijn tranen de vrije loop en wens je daar heel hoog in die blauwe lucht een gelukkige verjaardag.
Laat een mooie engelenkoor jou verjaardag bezingen over al de mooie dingen en ik blijf hier verweest achter met alleen maar de herinneringen... Hilda 25/09/1990
Terwijl de verkleurende bladeren in roestbruin, geel en rood als een tornado draaien in het rond. Terwijl regen en storm voorbij mijn huisje razen maakt de zomer plaats voor de herfst.
De regen zijn haar tranen haar schreeuwen de storm omdat zij! de zomer haastig verdwijnen moet.
Helaas ook wij ontsnappen daar niet aan de zomer is voorbij en dat bezorgt mij veel verdriet dit gaat alle jaren zo. Vier seizoenen lossen mekaar af nog drie te gaan en het is terug zomer als deze herfst is voorbij... Hilda 25/09/2007
Kille mistgordijnen vallen dicht een filter schuift voor de zon goud en brons kleuren nu het dagtoneel vogels fluiten wat zachter en zwaluwen trekken weer verder terwijl de kinderstemmen wegsterven samen met de laatste warme zonnestralen.
De dag tikt weer de regelmaat uit de stilte kruipen de spinnen ze nemen de plaatsen van de kinderen in en weven hun netten rond hoepels en ballen er is geen ontkomen aan douw overspant het seizoen.
Terwijl nu van peuter tot tiener tussen de schoolmuren schuilt verdwijnen de vakantie dromen weer tot het volgend jaar nu gaat het over fietsen en overvol geladen boekentassen met boeken over de herfst ... Hilda 19/08/2001
Neem mij mee naar een wereld waar ik kan dansen zonder pijn dansen zoals ik vroeger deed. Geef mij vleugels verlaat de zwaarte kracht til mij even op tot ik lach. Laat mij zweven neem mij maar mee vandaag. Open mijn ogen dan stel ik de vraag. Neem mij mee om te leren mijn lot compleet te accepteren... Hilda 10/05/2007
Nu de herfst is begonnen en de spinnen hun webben sponnen. En de blaadjes van de bomen verkleuren van groen naar het bruin, rood en geel.
Als nu de wind door de takken raast en de webben heen en weer gaan wiegen. Dan worden al die kleurige blaadjes met een hele vlucht geblazen door de lucht ... Hilda 27/10/2000
Wie zijt gij dat gij weet wat mijn stoutste dromen zijn en nog van alles en nog veel meer. Wie zijt gij dat gij al mijn geheimen weet. Wie zijt gij dat gij al mijn verdriet kent en die mijn diepste gedachten lezen kan. Vertel mij wie zijt gij? heb ik u soms ooit ontmoet of gekend. Of was ik doof voor uw woorden en blind voor uw visie en te bekrompen om u ruimte te geven om u te laten bewegen. Heb ik u tekort gedaan en niet de tijd genomen om erbij stil te staan bij uw wensen en verlangens daar waar gij de mijne zo goed kent. Vertel mij dan eens waar ben ik dan blijven steken aan het begin in het midden of aan het eind. Was gij een voorbode van iemand die ik vertrouwen kan. Of een die weer stiekem verdwijnen zal. Was ik te bang om u toe te laten of te bang om toe te geven en u een onderdeel te laten zijn in mijn leven. Ergens zijt gij er nog verscholen heel diep van binnen in mij maar niet onbereikbaar. Slechts gehuld in de schaduw van mijn zijn mijn lief innerlijk ik. Durf ik euhhh! mag ik u vragen om een nieuw begin... Hilda15/04/1998
Met het ouder worden komen de wijze jaren. Alles komt nu tot bedaren na al die wilde jeugdjaren Zelfs de witte haren eisen hun rol. En mijn haarbos is niet meer zo glanzend en vol. En ik kijk in de spiegel en zeg. Spiegelke, spiegelke aan de wand wie staat daar aan de andere kant? Je lijkt zo op mij jij met die prachige witte haar en die vriendelijke lach op uw gelaat ben jij het ? mijn spiegel der wijze jaren... Hilda 11/12/2003
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
