In de verte
zie ik je gaan
maar hoe snel ik
ook ren
u inhalen
kan ik niet.

En roep je naam
maar je lacht naar mij.
Ik wil
dat je even
op mij wacht.
Maar je raakt maar verder
en verder verwijderd van mij.

Je gestalte wordt
kleiner
en kleiner
tot er nog maar
een kleine
zwarte stip van je over blijft.

Plotseling
schiet ik wakker
en denk
er weer aan
dat ik je voorgoed
missen moet.

Deze nieuwe dag
zal voorbij gaan
als in een roes.
En bij de eerst volgende nacht
is er zeker en vast
een herhaling
van dezelfde droom...