Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
25-09-2009
Verjaardag van een overledenen... ***
Voor de verjaardag van mijn overleden echtgenoot...
Daar aan je graf zo ijzig stil laat ik mijn tranen de vrije loop en wens je daar heel hoog in die blauwe lucht een gelukkige verjaardag.
Laat een mooie engelenkoor jou verjaardag bezingen over al de mooie dingen en ik blijf hier verweest achter met alleen maar de herinneringen... Hilda 25/09/1990
Terwijl de verkleurende bladeren in roestbruin, geel en rood als een tornado draaien in het rond. Terwijl regen en storm voorbij mijn huisje razen maakt de zomer plaats voor de herfst.
De regen zijn haar tranen haar schreeuwen de storm omdat zij! de zomer haastig verdwijnen moet.
Helaas ook wij ontsnappen daar niet aan de zomer is voorbij en dat bezorgt mij veel verdriet dit gaat alle jaren zo. Vier seizoenen lossen mekaar af nog drie te gaan en het is terug zomer als deze herfst is voorbij... Hilda 25/09/2007
Kille mistgordijnen vallen dicht een filter schuift voor de zon goud en brons kleuren nu het dagtoneel vogels fluiten wat zachter en zwaluwen trekken weer verder terwijl de kinderstemmen wegsterven samen met de laatste warme zonnestralen.
De dag tikt weer de regelmaat uit de stilte kruipen de spinnen ze nemen de plaatsen van de kinderen in en weven hun netten rond hoepels en ballen er is geen ontkomen aan douw overspant het seizoen.
Terwijl nu van peuter tot tiener tussen de schoolmuren schuilt verdwijnen de vakantie dromen weer tot het volgend jaar nu gaat het over fietsen en overvol geladen boekentassen met boeken over de herfst ... Hilda 19/08/2001
Neem mij mee naar een wereld waar ik kan dansen zonder pijn dansen zoals ik vroeger deed. Geef mij vleugels verlaat de zwaarte kracht til mij even op tot ik lach. Laat mij zweven neem mij maar mee vandaag. Open mijn ogen dan stel ik de vraag. Neem mij mee om te leren mijn lot compleet te accepteren... Hilda 10/05/2007
Nu de herfst is begonnen en de spinnen hun webben sponnen. En de blaadjes van de bomen verkleuren van groen naar het bruin, rood en geel.
Als nu de wind door de takken raast en de webben heen en weer gaan wiegen. Dan worden al die kleurige blaadjes met een hele vlucht geblazen door de lucht ... Hilda 27/10/2000
Wie zijt gij dat gij weet wat mijn stoutste dromen zijn en nog van alles en nog veel meer. Wie zijt gij dat gij al mijn geheimen weet. Wie zijt gij dat gij al mijn verdriet kent en die mijn diepste gedachten lezen kan. Vertel mij wie zijt gij? heb ik u soms ooit ontmoet of gekend. Of was ik doof voor uw woorden en blind voor uw visie en te bekrompen om u ruimte te geven om u te laten bewegen. Heb ik u tekort gedaan en niet de tijd genomen om erbij stil te staan bij uw wensen en verlangens daar waar gij de mijne zo goed kent. Vertel mij dan eens waar ben ik dan blijven steken aan het begin in het midden of aan het eind. Was gij een voorbode van iemand die ik vertrouwen kan. Of een die weer stiekem verdwijnen zal. Was ik te bang om u toe te laten of te bang om toe te geven en u een onderdeel te laten zijn in mijn leven. Ergens zijt gij er nog verscholen heel diep van binnen in mij maar niet onbereikbaar. Slechts gehuld in de schaduw van mijn zijn mijn lief innerlijk ik. Durf ik euhhh! mag ik u vragen om een nieuw begin... Hilda15/04/1998
Met het ouder worden komen de wijze jaren. Alles komt nu tot bedaren na al die wilde jeugdjaren Zelfs de witte haren eisen hun rol. En mijn haarbos is niet meer zo glanzend en vol. En ik kijk in de spiegel en zeg. Spiegelke, spiegelke aan de wand wie staat daar aan de andere kant? Je lijkt zo op mij jij met die prachige witte haar en die vriendelijke lach op uw gelaat ben jij het ? mijn spiegel der wijze jaren... Hilda 11/12/2003
Nog even wat tokkelen op mijn toetsenbord kijken of dit voor het slapen gaan nog een gedichtje wordt de letters AZERTY staan lekker langs mekaar dan ben ik misschien nog op tijd klaar.
Als ik mijn scheve typvinger heb recht geklikt en even de juiste woorden heb aangetikt dan komen waarachtig tevoorschijn al deze woorden en zinnen die mij tot nu toe niet stoorden.
Een gave uitvinding dit systeem soms geeft het van tijd wel eens een probleem een missertje hier en eentje daar en alles slaat op hol terwijl heel mijn B.I.O.S systeem draait als een tol.
Dan krijg ik op mijn monitor dingen te zien zoals dit het zal geen top tien worden nog minder een hit maar ik kan mij uitleven met deze letters en woorden en nu mag iedereen op mijn nachtelijk typen antwoorden... Hilda 15/04/2006
Men noemt ons systeem rechtvaardig ze zeggen toch iedereen heeft gelijke rechten. Hoe rechtvaardigt men dan dat alles waar onze voorouders voor hebben gevochten nu met de grond gelijk gemaakt wordt
Ziekenzorg, kinderopvang zelf de pensioenen alles wordt aangepakt Alles moet eraan behalve de gouden handdrukken die laat men mooi begaan.
En dat terwijl bij hun het grote geld zit zo een paar duizende euro's per maand, Terwijl de kleine man zich moet uitwringen voor wat eurokes om wat eten en een woonst en te zorgen voor zijn kroost... 15/07/2006
Jantje zag eens kersen hangen in een hoge boom ze zagen er lekker uit als in een droom. Langs de kant van de weg kroop Jantje voorzichtig door het gat in de heg. Niemand had hem gezien hij plukte vlug een kers of tien. Snel stak hij er twee in zijn mond zijn beide wangen stonden bolrond Maar owee! wat nu gedaan de oude baas kwam er aan. Maar het was al telaat de baas had hem al gezien van op straat. Jantje stijf van schrik riep van : mijnheer ik heb geen een kersen gepikt. De baas zei : waarom heb jij dan zo'n dikke wangen Jantje zei: er waren er twee gevallen en wilde ze juist terug gaan hangen.
Zonder verbaal was dit het verhaal. Jantje kreeg over zijn broek van die oude baas en dit is dan tevens het einde van mijn relaas.
Wat als morgen nooit zal komen en dat je stopt met dromen dan zou je niet weten hoeveel ik van je hou hoeveel ik denk aan jou.
Dat ik je kwijt zou raken dit is het ergste wat ik mee kan maken ik wil er niet eens aan denken dan heb ik je niets meer te schenken.
En wil dat je weet dat ik je nooit vergeet ook al zou er geen morgen komen dat we stoppen met dromen.
Ik zou je zo graag willen vertellen dat de dagen dat ik aan je denk niet meer zijn te tellen en dat als er geen morgen meer is dat ik je dan verschrikkelijk mis.
En wil dat je weet dat ik je nooit zal verlaten dat ik je nooit zal gaan haten hiermee wil ik zeggen dat ik denk aan jou en dat ik voor altijd van je hou... Hilda 03/06/1993
Ik ben zo eenzaam zonder jou je moest eens weten hoeveel ik van je hou jou gelukkig maken was mijn doel en mijn streven maar nu zonder jou heb ik geen doel meer in mijn leven.
Ik had er alles voor over om je liefde te winnen want zonder jou weet ik echt niet wat te beginnen maar er iets is dat ik nu zeker weet dat ik onze liefde nooit vergeet.
Om jou te redden volstond liefde niet daarom dat je me uiteindelijk toch verliet ik zei nog je geraakt er door onze liefde kan alles aan maar de dag na je ongeval ben je toch van me heengegaan.
Je was het beste wat me ooit is overkomen, wou dat ongeluk je nooit van me had weggenomen ik toon je mijn liefde door dit gedicht aan je op te dragen om te laten weten dat ik je na die jaren nog niet ben vergeten Hilda 10/07/1999
Heb alle hoop opgegeven en het gevecht is verloren mijn lichaam bezaait met verdriet maar het snappen dat doen de anderen niet.
Geblokkeerd zijn mijn gedachten en alles is zwart in mij nooit zal het nog worden als tevoren voor de zoveelste keer heb ik weer verloren.
Ik beweeg en ik adem wel maar leven neen dat doe ik niet en zit in een diep gat heb zelf geen enkel stabiel pad.
Er zal wel ergens in het duister toch een lichtpunt moeten zijn maar ooit zal mijn geluk eens komen en zal het leven me voor al dat verdriet belonen... Hilda 16/06/1995
Ik kom niet buiten vandaag het heeft geen zin ben teleurgesteld in het leven men heeft op mijn hartje getrapt ben nu verdrietig en alleen ik hou al mijn deuren op slot ook de ramen blijven toe en de storen dicht zelfs de rolluiken blijven benee geen vogeltje zal mijn verdriet horen geen straaltje licht of zon zal mijn eenzaamheid zien.
Ik zal nu mijn eigen potje wel koken met daarin mijn zwaar gehavend hart samen met mijn tranen van verdriet en eenzaamheid
Als ik opnieuw beginnen kan samen met iemand een iemand die mij beschermen zal tegen al die tranen tranen van verdriet en die eenzaamheid maar nu kan het even niet want mijn deuren en ramen zijn dicht en ik blijf even liever alleen binnen zitten zelf mijn gsm staat niet aan en dan denk ik in mijn eigen ach! laat mij maar alleen verder gaan die tranen van verdriet en eenzaamheid zulen wel weer overgaan... Hilda 01/06/2009
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
