Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
01-08-2009
Nachtelijk getokkel...
Nog even wat tokkelen op mijn toetsenbord kijken of dit voor het slapen gaan nog een gedichtje wordt de letters AZERTY staan lekker langs mekaar dan ben ik misschien nog op tijd klaar.
Als ik mijn scheve typvinger heb recht geklikt en even de juiste woorden heb aangetikt dan komen waarachtig tevoorschijn al deze woorden en zinnen die mij tot nu toe niet stoorden.
Een gave uitvinding dit systeem soms geeft het van tijd wel eens een probleem een missertje hier en eentje daar en alles slaat op hol terwijl heel mijn B.I.O.S systeem draait als een tol.
Dan krijg ik op mijn monitor dingen te zien zoals dit het zal geen top tien worden nog minder een hit maar ik kan mij uitleven met deze letters en woorden en nu mag iedereen op mijn nachtelijk typen antwoorden... Hilda 15/04/2006
Men noemt ons systeem rechtvaardig ze zeggen toch iedereen heeft gelijke rechten. Hoe rechtvaardigt men dan dat alles waar onze voorouders voor hebben gevochten nu met de grond gelijk gemaakt wordt
Ziekenzorg, kinderopvang zelf de pensioenen alles wordt aangepakt Alles moet eraan behalve de gouden handdrukken die laat men mooi begaan.
En dat terwijl bij hun het grote geld zit zo een paar duizende euro's per maand, Terwijl de kleine man zich moet uitwringen voor wat eurokes om wat eten en een woonst en te zorgen voor zijn kroost... 15/07/2006
Jantje zag eens kersen hangen in een hoge boom ze zagen er lekker uit als in een droom. Langs de kant van de weg kroop Jantje voorzichtig door het gat in de heg. Niemand had hem gezien hij plukte vlug een kers of tien. Snel stak hij er twee in zijn mond zijn beide wangen stonden bolrond Maar owee! wat nu gedaan de oude baas kwam er aan. Maar het was al telaat de baas had hem al gezien van op straat. Jantje stijf van schrik riep van : mijnheer ik heb geen een kersen gepikt. De baas zei : waarom heb jij dan zo'n dikke wangen Jantje zei: er waren er twee gevallen en wilde ze juist terug gaan hangen.
Zonder verbaal was dit het verhaal. Jantje kreeg over zijn broek van die oude baas en dit is dan tevens het einde van mijn relaas.
Wat als morgen nooit zal komen en dat je stopt met dromen dan zou je niet weten hoeveel ik van je hou hoeveel ik denk aan jou.
Dat ik je kwijt zou raken dit is het ergste wat ik mee kan maken ik wil er niet eens aan denken dan heb ik je niets meer te schenken.
En wil dat je weet dat ik je nooit vergeet ook al zou er geen morgen komen dat we stoppen met dromen.
Ik zou je zo graag willen vertellen dat de dagen dat ik aan je denk niet meer zijn te tellen en dat als er geen morgen meer is dat ik je dan verschrikkelijk mis.
En wil dat je weet dat ik je nooit zal verlaten dat ik je nooit zal gaan haten hiermee wil ik zeggen dat ik denk aan jou en dat ik voor altijd van je hou... Hilda 03/06/1993
Ik ben zo eenzaam zonder jou je moest eens weten hoeveel ik van je hou jou gelukkig maken was mijn doel en mijn streven maar nu zonder jou heb ik geen doel meer in mijn leven.
Ik had er alles voor over om je liefde te winnen want zonder jou weet ik echt niet wat te beginnen maar er iets is dat ik nu zeker weet dat ik onze liefde nooit vergeet.
Om jou te redden volstond liefde niet daarom dat je me uiteindelijk toch verliet ik zei nog je geraakt er door onze liefde kan alles aan maar de dag na je ongeval ben je toch van me heengegaan.
Je was het beste wat me ooit is overkomen, wou dat ongeluk je nooit van me had weggenomen ik toon je mijn liefde door dit gedicht aan je op te dragen om te laten weten dat ik je na die jaren nog niet ben vergeten Hilda 10/07/1999
Heb alle hoop opgegeven en het gevecht is verloren mijn lichaam bezaait met verdriet maar het snappen dat doen de anderen niet.
Geblokkeerd zijn mijn gedachten en alles is zwart in mij nooit zal het nog worden als tevoren voor de zoveelste keer heb ik weer verloren.
Ik beweeg en ik adem wel maar leven neen dat doe ik niet en zit in een diep gat heb zelf geen enkel stabiel pad.
Er zal wel ergens in het duister toch een lichtpunt moeten zijn maar ooit zal mijn geluk eens komen en zal het leven me voor al dat verdriet belonen... Hilda 16/06/1995
Ik kom niet buiten vandaag het heeft geen zin ben teleurgesteld in het leven men heeft op mijn hartje getrapt ben nu verdrietig en alleen ik hou al mijn deuren op slot ook de ramen blijven toe en de storen dicht zelfs de rolluiken blijven benee geen vogeltje zal mijn verdriet horen geen straaltje licht of zon zal mijn eenzaamheid zien.
Ik zal nu mijn eigen potje wel koken met daarin mijn zwaar gehavend hart samen met mijn tranen van verdriet en eenzaamheid
Als ik opnieuw beginnen kan samen met iemand een iemand die mij beschermen zal tegen al die tranen tranen van verdriet en die eenzaamheid maar nu kan het even niet want mijn deuren en ramen zijn dicht en ik blijf even liever alleen binnen zitten zelf mijn gsm staat niet aan en dan denk ik in mijn eigen ach! laat mij maar alleen verder gaan die tranen van verdriet en eenzaamheid zulen wel weer overgaan... Hilda 01/06/2009
Hoog boven zijn hoofd tilde hij hem op tot op zijn schouders daar zat hij dan kleine handjes in papas grote handen.
Soms liet hij hem vallen of toch net niet dan schrok hij of toch net niet.
Al gauw speelde hij het spelletje mee daagde uit liet hem vallen of toch net niet.
Hij raakte verslaafd aan de adrenaline een wipplank was niet meer goed de hoogste reuzenrad was niet hoog genoeg.
Het werden hoge toppen en diepe dalen toen hij zich bij het benji springen in de vlakte smeet zocht hij zoals toen weer met die kleine handjes naar papas grote handen... Hilda 06/08/2000
Het leven heeft voor ieder een andere betekenis de een is er blij mee de ander niet voor de een is het een saaie bedoening en voor de ander een belevenis.
De een heeft een veilig en zorgeloos leven de ander weer niet die moet vechten voor zijn rot bestaan.
Het leven is niet eerlijk verdeeld maar als de mensen elkaar kunnen helpen zodat mensen zoals zij niet staan in een schaduwbeeld.
Gelukkig zijn er nog van die mensen het kan een vriend of zelfs een familielid zijn iemand met wie jij en zij iets samen kunnen delen bijvoorbeeld je hartenwensen.
Je doel in het leven je toekomst de klein dagelijkse dingen. zoals je vrienden en de dingen wat je altijd graag wilde doen doe het nu morgen kan het te laat zijn. Hilda 25/08/1999
Ik denkt dat niemand het ziet maar in mijn ogen is alleen maar pijn en verdriet ben dikwijls gekwetst keer op keer en dat doet mijn hartje telkens heel erg veel zeer.
Belachelijk gemaakt uitgelachen en bespot dat maakte mijn hart van binnen kapot nu is het nog maar een splinter van wat het is geweest mijn hart nu is van steen en wild gelijk een beest.
Een grote muur ondoordringbaar hoog en voos maakt al mijn gevoelens grauw en kleurloos maar af en toe raakt er een steentje los en schijnt er een lichtstraaltje door het donkere bos.
Maar als je probeer naar binnen te kijken dan ga ik mij direct ontwijken en ren ik dan weer heel snel en hard heen weer veilig achter die muur van steen.
Ik weet het ik mag niet zo denken maar er zijn mensen genoeg die mij aandacht en hun liefde aan willen schenken maar als ik dan weer in de spiegel kijk en zie mijn kinderen en kleinkinderen dan kan ik zeggen wat ben ik rijk.
Ik mag het nu niet opgeven er is nog zoveel moois om voor te leven en kan niet vluchten ik weet toch niet waar heen dus sloop ik die muur om mij heen steen per steen... Hilda 11/03/1997
Pluk elke dag van je leven heerlijk is een nieuwe dag die je nog mee maken mag geniet van elk moment dat je gegeven wordt. Zoals een heldere blauwe lucht en een vogeltje in volle vlucht de sterren bij volle maan een heerlijke warme zonnestraal of een mooi wit sneeuwlandschap en de zon die verschijnt na elke regenbui. Als je deze gave niet bezit om er van te kunnen genieten. kijk dan door de ogen van een kind naar elk wonder dat er zich voor je ogen ontgint zodat elke dag een mooie dag is je leven lang... Hilda 17/04/1997
Hoeveel nog kan een mens verdragen die armoede pijn en verdriet. Wanneer gaat dat nu eens stoppen zo een leven wens je niemand niet.
Je koestert je aan alles wat je lief hebt een schouder klopje of wat zonneschijn. Je gelijk voelen zoals iedereen even wegstoppen die eenzaamheid en pijn.
Maar een gevoel duurt maar even dan kom je weer terug in de werkelijkheid. Je voelt jezelf weer net zo ellendig en je weet nooit voor hoe lange tijd.
Waarom mag niet iedereen gelukkig wezen zonder die eenzaamheid, armoede en verdriet. Dit blijf ik mijzelf dikwijls afvragen een eerlijk antwoord krijg ik niet.
Heb mijn hart en heel liefde gegeven zelfs mijn schoenen en kleren. En soms wat geld maar plots was de vriendschap weg. Hielp waar ik kon maar ze begrepen het niet. Maar ben nu wel een ervaring rijker maar met veel verdriet... Hilda 16/06/1999
Samen wandelen wij langs het strand en maken twee paar sporen in het zand en vergeten alles om ons heen samen kijken wij naar dezelfde maan en wanen ons alleen.
Jij wilt een schelpje pakken maar 't bukken lukt niet meer zo je linkse knie is versleten en je rug doet ook zeer.
Samen wandelen wij langzaam verder de twee paar voetsporen achter ons latent ik pak stilletjes jouw hand woorden hebben we niet nodig er is gewoon die sterke band.
Wij kijken hoe de maan ondergaat en wij vinden alles prachtig 't gaat langzaam jij bent geen twintig meer en ik ben ook niet zo dartel meer.
En hier zeg ik!
Ho! Hilda niet te ver vooruit dromen.
Maar als het ons gegeven is zoals boven staat beschreven zo over een aantal jaren dan hebben we nog een heel mooi leven... Hilda 26/07/2004
Zoveelste te meer liefde je in u hebt en zoveelste te meer liefde je geeft.
En hoe meer je liefheb en hoe meer je investeerd zoveelste te meer pijn het doet wanneer het weer eens fout gaat.
Hoe meer je dan weer eens beseft dat pijn een positieve stimulans kan zijn voor een nieuwe zoektocht naar een nieuw begin in uw leven.
Denk als het nu goed is of slecht of het mislukt of het is een sukses je bent en blijft je eigen baas over je leven en je zal altijd zelf verantwoordelijk zijn en blijven in uw doen en laten.
Maak wat van je leven want je leeft maar een keer zodus ook voor u geen herhaling meer want het wordt maar eenmalig gegeven... Hilda 20/09/2004
Ouderdom heeft zo zijn charmes men heeft veel gezien maar ook veel mee gemaakt in het leven. Ook veel gehoord en geleerd mooie maar ook minder mooie dingen beleefd. Men heeft ook leren zwijgen al was het in strijd met de waarheid men zweeg dan om de goede vrede te bewaren. Ook lief en leed heeft men samen gedeeld. Men had ook vele vrienden maar ook vijanden oorlog maar ook vrede. Ook hebben wij vele vrienden en familieleden naar het eeuwig licht zien vertrekken. Men heeft zowat van alle dingen des levens geproefd zowel armoede en rijkdom. Vele mensen hebben en zullen deze dingen nooit beleven daarom mensen jong of oud ziek of gezond geniet van het leven in goede en slechte dagen want het wordt niet iedereen gegeven... Hilda 27/06/2009
Ik ben Hilda en als hobby schrijf ik wat gedichten ik kribbel en krabbel er maar op los of het rijmt of niet dat interessant mij in het geheel niet en trek het mij ook niet aan en kribbel en krabbel wat er in mijn gedachten heb en hoe ik mij voel ik geloof best dat gij weet wat ik bedoel maar sommige mensen breken het af. Er is een bepaalde site als ik daar soms een gedichtje plaats hoe ik daar dan in het openbaar uitgescholden wordt van dit gedicht heeft een marginaal geschreven een laag geschoolde rand debiel die niet schrijven kan en alleen de B.L.O. school heeft gedaan. Dan denk ik in mijn eigen die persoon kan de hoogste boom in ik kribbel en krabbel er maar verder op los over wat ik zelf wil en over hoe ik mij voel niemand is verplicht mijn kribbels en krabbels te lezen. Maar nu ga ik stoppen anders gaat ge nog echt denken dat ik een laag geschoolde randdebiel ben... Hilda 15/10/2007
Zes mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren. Mijn man die het genot ervan mocht beleven en mijn kinderen tot ik ze mocht baren.
De eerste is al een paar jaar geleden heengegaan en de laatste zijn reeds jaren groot. Wie geeft mij nog een reden voor bestaan wat geeft mij nog zekerheid.
Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel een troebel en wazig beeld verschijnt. En ik zie door al die tranen heen een vrouw die volgens mijn gedacht er nog best wezen mag ... Hilda 15/08/98
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
