Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
29-06-2009
Kleine handjes, grote handen...
Hoog boven zijn hoofd tilde hij hem op tot op zijn schouders daar zat hij dan kleine handjes in papas grote handen.
Soms liet hij hem vallen of toch net niet dan schrok hij of toch net niet.
Al gauw speelde hij het spelletje mee daagde uit liet hem vallen of toch net niet.
Hij raakte verslaafd aan de adrenaline een wipplank was niet meer goed de hoogste reuzenrad was niet hoog genoeg.
Het werden hoge toppen en diepe dalen toen hij zich bij het benji springen in de vlakte smeet zocht hij zoals toen weer met die kleine handjes naar papas grote handen... Hilda 06/08/2000
Het leven heeft voor ieder een andere betekenis de een is er blij mee de ander niet voor de een is het een saaie bedoening en voor de ander een belevenis.
De een heeft een veilig en zorgeloos leven de ander weer niet die moet vechten voor zijn rot bestaan.
Het leven is niet eerlijk verdeeld maar als de mensen elkaar kunnen helpen zodat mensen zoals zij niet staan in een schaduwbeeld.
Gelukkig zijn er nog van die mensen het kan een vriend of zelfs een familielid zijn iemand met wie jij en zij iets samen kunnen delen bijvoorbeeld je hartenwensen.
Je doel in het leven je toekomst de klein dagelijkse dingen. zoals je vrienden en de dingen wat je altijd graag wilde doen doe het nu morgen kan het te laat zijn. Hilda 25/08/1999
Ik denkt dat niemand het ziet maar in mijn ogen is alleen maar pijn en verdriet ben dikwijls gekwetst keer op keer en dat doet mijn hartje telkens heel erg veel zeer.
Belachelijk gemaakt uitgelachen en bespot dat maakte mijn hart van binnen kapot nu is het nog maar een splinter van wat het is geweest mijn hart nu is van steen en wild gelijk een beest.
Een grote muur ondoordringbaar hoog en voos maakt al mijn gevoelens grauw en kleurloos maar af en toe raakt er een steentje los en schijnt er een lichtstraaltje door het donkere bos.
Maar als je probeer naar binnen te kijken dan ga ik mij direct ontwijken en ren ik dan weer heel snel en hard heen weer veilig achter die muur van steen.
Ik weet het ik mag niet zo denken maar er zijn mensen genoeg die mij aandacht en hun liefde aan willen schenken maar als ik dan weer in de spiegel kijk en zie mijn kinderen en kleinkinderen dan kan ik zeggen wat ben ik rijk.
Ik mag het nu niet opgeven er is nog zoveel moois om voor te leven en kan niet vluchten ik weet toch niet waar heen dus sloop ik die muur om mij heen steen per steen... Hilda 11/03/1997
Pluk elke dag van je leven heerlijk is een nieuwe dag die je nog mee maken mag geniet van elk moment dat je gegeven wordt. Zoals een heldere blauwe lucht en een vogeltje in volle vlucht de sterren bij volle maan een heerlijke warme zonnestraal of een mooi wit sneeuwlandschap en de zon die verschijnt na elke regenbui. Als je deze gave niet bezit om er van te kunnen genieten. kijk dan door de ogen van een kind naar elk wonder dat er zich voor je ogen ontgint zodat elke dag een mooie dag is je leven lang... Hilda 17/04/1997
Hoeveel nog kan een mens verdragen die armoede pijn en verdriet. Wanneer gaat dat nu eens stoppen zo een leven wens je niemand niet.
Je koestert je aan alles wat je lief hebt een schouder klopje of wat zonneschijn. Je gelijk voelen zoals iedereen even wegstoppen die eenzaamheid en pijn.
Maar een gevoel duurt maar even dan kom je weer terug in de werkelijkheid. Je voelt jezelf weer net zo ellendig en je weet nooit voor hoe lange tijd.
Waarom mag niet iedereen gelukkig wezen zonder die eenzaamheid, armoede en verdriet. Dit blijf ik mijzelf dikwijls afvragen een eerlijk antwoord krijg ik niet.
Heb mijn hart en heel liefde gegeven zelfs mijn schoenen en kleren. En soms wat geld maar plots was de vriendschap weg. Hielp waar ik kon maar ze begrepen het niet. Maar ben nu wel een ervaring rijker maar met veel verdriet... Hilda 16/06/1999
Samen wandelen wij langs het strand en maken twee paar sporen in het zand en vergeten alles om ons heen samen kijken wij naar dezelfde maan en wanen ons alleen.
Jij wilt een schelpje pakken maar 't bukken lukt niet meer zo je linkse knie is versleten en je rug doet ook zeer.
Samen wandelen wij langzaam verder de twee paar voetsporen achter ons latent ik pak stilletjes jouw hand woorden hebben we niet nodig er is gewoon die sterke band.
Wij kijken hoe de maan ondergaat en wij vinden alles prachtig 't gaat langzaam jij bent geen twintig meer en ik ben ook niet zo dartel meer.
En hier zeg ik!
Ho! Hilda niet te ver vooruit dromen.
Maar als het ons gegeven is zoals boven staat beschreven zo over een aantal jaren dan hebben we nog een heel mooi leven... Hilda 26/07/2004
Zoveelste te meer liefde je in u hebt en zoveelste te meer liefde je geeft.
En hoe meer je liefheb en hoe meer je investeerd zoveelste te meer pijn het doet wanneer het weer eens fout gaat.
Hoe meer je dan weer eens beseft dat pijn een positieve stimulans kan zijn voor een nieuwe zoektocht naar een nieuw begin in uw leven.
Denk als het nu goed is of slecht of het mislukt of het is een sukses je bent en blijft je eigen baas over je leven en je zal altijd zelf verantwoordelijk zijn en blijven in uw doen en laten.
Maak wat van je leven want je leeft maar een keer zodus ook voor u geen herhaling meer want het wordt maar eenmalig gegeven... Hilda 20/09/2004
Ouderdom heeft zo zijn charmes men heeft veel gezien maar ook veel mee gemaakt in het leven. Ook veel gehoord en geleerd mooie maar ook minder mooie dingen beleefd. Men heeft ook leren zwijgen al was het in strijd met de waarheid men zweeg dan om de goede vrede te bewaren. Ook lief en leed heeft men samen gedeeld. Men had ook vele vrienden maar ook vijanden oorlog maar ook vrede. Ook hebben wij vele vrienden en familieleden naar het eeuwig licht zien vertrekken. Men heeft zowat van alle dingen des levens geproefd zowel armoede en rijkdom. Vele mensen hebben en zullen deze dingen nooit beleven daarom mensen jong of oud ziek of gezond geniet van het leven in goede en slechte dagen want het wordt niet iedereen gegeven... Hilda 27/06/2009
Ik ben Hilda en als hobby schrijf ik wat gedichten ik kribbel en krabbel er maar op los of het rijmt of niet dat interessant mij in het geheel niet en trek het mij ook niet aan en kribbel en krabbel wat er in mijn gedachten heb en hoe ik mij voel ik geloof best dat gij weet wat ik bedoel maar sommige mensen breken het af. Er is een bepaalde site als ik daar soms een gedichtje plaats hoe ik daar dan in het openbaar uitgescholden wordt van dit gedicht heeft een marginaal geschreven een laag geschoolde rand debiel die niet schrijven kan en alleen de B.L.O. school heeft gedaan. Dan denk ik in mijn eigen die persoon kan de hoogste boom in ik kribbel en krabbel er maar verder op los over wat ik zelf wil en over hoe ik mij voel niemand is verplicht mijn kribbels en krabbels te lezen. Maar nu ga ik stoppen anders gaat ge nog echt denken dat ik een laag geschoolde randdebiel ben... Hilda 15/10/2007
Zes mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren. Mijn man die het genot ervan mocht beleven en mijn kinderen tot ik ze mocht baren.
De eerste is al een paar jaar geleden heengegaan en de laatste zijn reeds jaren groot. Wie geeft mij nog een reden voor bestaan wat geeft mij nog zekerheid.
Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel een troebel en wazig beeld verschijnt. En ik zie door al die tranen heen een vrouw die volgens mijn gedacht er nog best wezen mag ... Hilda 15/08/98
Die vragen : kan ik u vertrouwen zal je me niet van mijn jeugd jaren beroven mag ik dan 'ik' zijn wil je dat beloven zal je ook mijn nare dromen verwoesten zal je me eeuwig toebehoren tot in het uiterste van mijn leven en mag ik dan zelf kiezen en u zegen wat mij vreugde geeft mag ik u ook zegen wanneer ik treurig ben ook als mijn hart vanbinnen lacht ik smeek u help mij dan want dan zijn wij samen 'wij'... Hilda 15/05/1999
Alles is wat je voor me bent en dat voor iemand die je niet kent. Ik hou van jou is wat je zei iedere keer maakte me dat ontzettend blij. Jij bent mijn lach. Jij bent mijn traan ja ik zal voor jou door het vuur gaan. Niet door het leven als ik en mijn maar alles van ons samen laten zijn. Jij hebt mijn hartje veroverd en mij helemaal betoverd. En ik gelukkig zal zijn als je me weer aanraakt dat gevoel dat alles compleet maakt. Maar dat gevoel was ik kwijt. Kom a.u.b terug bij mij, dan is het weer. "Ons en Wij"... Hilda 16/11/1999
Soms zeggen woorden niets alleen het gevoel is er soms zeggen ogen alles als ik kijk als jij kijkt als wij samen kijken naar de sterren de sterren in jou ogen en in mijn ogen woorden zeggen dan niets en toch zoveel zonder woorden .... Hilda 09/06/1998
Het woord 'nooit' breekt mijn hart omdat ik echt dacht. Dat gij het serieus meende en het echt waar was. Dat ik je 'nooit' meer zou kwijtraken. Maar dat waren alleen maar leugens hield je wel echt van mij of was het alleen maar om het u gemakelijk te maken. Ach laat maar het maakt mij niets meer uit. Maar wat ik nu wel weet 'nooit' is een woord Dat je niet zomaar benutten mag als je echt niet weet wat dat woord betekent. En de inhoud ervan niet van kent. Als ik nu zeg 'nooit' meen ik dat wel maar heb angst. Dat ik het niet waar kan maken en het een leugen is van mijn tewege. Dus wanneer je zegt 'nooit' weet dan dat je het niet. Zomaar zeggen moet alleen maar als dat hoognodig is... Hilda 17/05/2004
Het dorp ontwaakt terwijl de eerste zonnestralen lichtjes schijnen en botvinken hun eerst lied fluiten van wiet wiet suske wiet. open ik met tegenzin de ogen en strek heel voorzichtig mijn pijnlijke stramme leden maar de deur blijft nog even gesloten.
En was eerst de warme resten van mijn zoete dromen weg.
En wuif vastberaden mijn bed saluut toe en zeg dan stilletjes tot vanavond dan weer.
Want de morgenstond heeft goud in de mond mijn huishoudelijke plicht roept maar ook het ontbijt met vers gezette koffie... Hilda 04/02/2001
Eens kreeg ik vleugels maar ik struikelde en viel reddeloos en wezenloos lag ik daar.
Maar wie bepaalde dat dat ik eindigde op de grond en zo de eindmeet niet haalde ik was moedeloos.
Is dat soms allemaal bedacht maar door wie dan en waarom staat dat soms ergens in de sterren geschreven gaat dat altijd zo buiten mijn weten om.
Ben ik niets meer dan wat wreed vermaak van een harteloze persoon een die mij het paradijs liet zien en dan voor mijn ogen de poort terug op slot doet... Hilda04/09/1999
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
